پاورپوینت کامل اخلاق تشرف ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق تشرف ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق تشرف ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق تشرف ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

اشاره: در اصل ملاقات با امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف جای انکار و تردید نیست اما قبول بسیاری از ملاقات هایی که نقل می شود مشکل است. یکی از ملاقات هایی که آثار صحت و صدق از او آشکار است ملاقات علی بن ابراهیم مهزیار اهوازی است که نکات قابل توجهی در این دیدار به چشم می خورد و اهل تحقیق را به صدق این ملاقات مطمئن می کند. با توجه به محدودیت مجال به برخی از نکات این تشرف اشاره ای داریم:

عطش دیدار و طول طلب

نوزده سفر از اهواز با امکانات کم و سختی راه همراه قافله حجاج عازم نجف شدن و مدتی در کنار مرقد مطهر آقا امیرالمؤمنین علیه السلام منتظر زیارت حجت خدا بودن، در مسجد کوفه، مسجد سهله، عتبات عالیات ائمه عراق علیهم السلام لحظه به لحظه دعا کردن و درخواست ملاقات داشتن و بعد از سفر عراق عازم مدینه شدن و کنار روضه مطهره رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گریه کردن، انتظار کشیدن و بقیه مشاهد مشرفه در مدینه منوره را زیارت کردن تقاضای دیدار داشتن، بخشی از کار هر سفر علی بن مهزیار بوده و اینها همه قبل از هر سفر حج اتفاق می افتاد تا اینکه از لحظه احرام و ادامه کار از عمره تمتع در مسجدالحرام و خانه خدا و بعد این همه انتظار را به عرفات بردن و با دلی شکسته عازم مشعر شدن و سپس به سوی منی رهسپار گردیدن و دائم آن دلدار را جستجو کردن کار عشق است عشق؛ آنگاه برای اتمام اعمال حج به مکه برگشتن و جستجو کردن و با دلی شکسته مدتی را بعد از حج در مکه ماندن، آسان نیست؛ و بعد از حج بازگشتن و با دلی پر خون ناامیدانه به هر سو نگریستن؛ آن هم نه یک سفر نه دو سفر، نوزده سفر برای رسیدن به این فوز عظمی گذراندن حکایتی دارد شنیدنی.

روزنه امید

سفر آخر علی ابن مهزیار رو به پایان بود و به سمت ناامیدی و یأس پیش می رفت و چه زیباست که در عالم رؤیا او را بشارت دیدار می دهند که برای یک عاشق خسته به منزله حیاتی نو در کالبد بی جان او دمیدن است. اما طبیعی است که اولین ساعات حرکت در جستجوی معشوق و مطلوب است. باز همان سیر نجف، مسجد کوفه، مسجد سهله، مدینه، مکه، عرفات، مشعر، منی باز هم خبری نمی شود! علی بن مهزیار شب هنگام در مسجدالحرام بوده و از اینکه می گوید مسجدالحرام خلوت شده بود معلوم می شود که زمان حج گذشته بوده و حجاج غالباً به وطن های خویش مراجعت کرده بودند، اما علی ابن مهزیار در طلب یار در آنجا می ماند و در همه جا از یار جستجو می کند؛ که ناگهان با جوان زیبارویی رو به رو می شود که بوی عطر محبوب را از او استشمام می کند و آن جوان از علی بن مهزیار می پرسد که: مِنْ اینَ الرَّجل؟ در جواب می گوید: از اهوازم، از بین النهرین؛ باز می پرسد ابن حُضَین را می شناسی؟ در پاسخ می گوید: او را خواندند و دعوت حق را اجابت کرد. در ادامه جوان، سراغ وکیل اهواز را می گیرد که می گوید: جعفر بن حمدان حُضینی دعا می کند و طلب رحمت.

جوان از او می پرسد علامتی را که از امام عسگری علیه السلام داشتی چه کردی؟ پسر مهزیار انگشتری را از جیب خود بیرون می آورد که بر نگین آن نوشته بود یا الله یا محمد یا علی. و آن جوان با دیدن انگشتر و یاد امام عسگری علیه السلام چه گریه ها سر می دهد، گریه های بیدلانه. این قسمت از ملاقات ابن مهزیار با این جوان، حکایت از آن دارد که امام عسگری علیه السلام وعده این دیدار را به ابن مهزیار داده بود که این همه رنج و مشقت را بر خود هموار می کرد، چرا که روزنه امیدی در دلش بوده است.

در این لحظات پسر مهزیار گمان می کند که ایشان همان مطلوب و محبوب و گمشده اوست که جوان او را در آغوش می کشد و از او می پرسد چه می خواهی؟! پسر مهزیار می گوید: امام پنهان از چشم مردم را، و جوان می گوید: بل حجبه سوء اعمالکم.

در اینجا یادی کنم از مرحوم آیت الله بهجت قدس سره که می فرمود: «ما با اعمالمان رییس خودمان را زندانی کرده ایم». بالاخره بعد از قرار نیمه شب و آمدن جوان در موعد، هنگامی که مقداری حرکت می کنند جوان نگاهی به آسمان کرده و می گوید: وقت نماز شب است. پیاده می شوند و نافله شب می خوانند، و نماز اول وقت – چه نافله شبی! و چه نماز صبحی! – درس آموزنده ای است برای عاشقان و شیفتگان حضرت.

وقتی که به وادی مورد نظر می رسند، به احترام آن وادی و مقام از مرکب پیاده می شوند و پسر مهزیار که هنوز در حال و هوای اجتماع بیرون است، می پرسد مرکب خویش را چگونه رها کنم و به کجا ببندم؟ و جوان به او نهیب می زند که پسر مهزیار تو چه عاشقی هستی که من خیمه محبوب عالم و آدم را به تو نشان می دهم و تو می پرسی که مرکب خویش را کجا ببندم؟! رها کن مرکب را! در این وادی کسی پا نمی گذارد مگر ولی خدا. نگران مرکب خویش مباش.

هنگامی که به خیمه نزدیک می شوند جوان می گوید باید اجازه بگیرم، به خیمه ای که از موی بافته بودند، داخل می شود و بیرون می آید و می گوید: پسر مهزیار خوشا به حالت که اجازه فرمودند؛ و از این فراز معلوم می شود حتی اولیای الهی و اصحاب و نزدیکان حضرت نگران موضوع «بدا» و مسائلی از این قبیل هستند و با اینکه طبیعتاً این پیک، اذن اولیه برای آوردن پسر مهزیار را داشته اما در لحظات آخر باز هم اجازه می گیرد و خوشحال می شود که آقا اجازه فرمودند.

پسر مهزیار می گوید: بعد از این همه سال های طولانی لحظه دیدار فرا رسید و قلب من به شدت به تپش افتاد. پرده خیمه را بالا زدم و قدم به داخل خیمه نهادم، کف خیمه از رمل پوشیده بود، رو به روی در خیمه، به اصطلاح بالای خیمه تشکچه ای انداخته بودند و دو پشتی که حضرت بر روی آن تشک چهارزانو نشسته بودند و با انگشت سبابه به رمل های کف خیمه اشاره می کردند. سلام کردم، و حضرت با کمال مهربانی جوابی نیکو و تمام به من عنایت کردند.

اما طبیعت قضیه این است که عاشقی زجر کشیده در مسیر ملاقات، احساس عجیبی دارد؛ احساس می کند عاشقی مظلوم است، احساس می کند محبوب او با اینکه توانایی پذیرش او را داشته و این ملاقات می توانسته در این سال های طولانی اتفاق بیفتد به او جفا شده. شاید احساس کند که مورد بی مهری واقع شده و … .

که با یک جمله نورانی، حضرت، ساخته ها و بافته های خیالی او را در هم می ریزد و به او خطاب می کنند که یا ابالحسن! – ابالحسن کنیه علی بن مهزیار بو