پاورپوینت کامل مهمان عصمت ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهمان عصمت ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهمان عصمت ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهمان عصمت ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

ای بانوی کرامت!

ای نجابت ماندگار!

سلامم را بپذیر!

و به آستانت مهمانم کن

باز هم آمده ام،

با دلی لبریز از شوق،

با چشمانی در انتظار،

آمده ام تا یک بار دیگر بر «آستانه»ات، سرِ ادب بر «خاک تواضع» نهم و سفره دل خود را پیش تو بگشایم.

زمانه غریبی است.

«بوی غربت» چیزی نیست که مشام ما آن را حس نکند.

اما… «عطر آشنایی» هم وجود دارد.

اگر عدّه ای «ولایت» را همچون طعامی دیر هضم می یابند، گروه فراوانی هم، آن را همانند «شراب طهور»، مانند «تسنیم» و «کوثر» در می یابند، و جرعه جرعه جان تشنه خود را از زلال آن سیراب می کنند.

اگر کسانی تجربه «زیستن بی ولا» را دارند- که در حقیقت، نوعی مرگِ تدریجی است- جماعتِ این مملکت نیز، «زندگی بدون ولا» را غیر ممکن می دانند و با «ولایت»، عشق می کنند، با « محبّت» نفس می کشند و با «مودّتِ ذی القُربی» زنده اند.

«کوثر اهل بیت علیهم السلام»، برای اینان مایه حیات و سرمایه برکت است.

بانوی معصوم!…

بگذار جمعی فراریان از دین، گریزپایان از معنویت، دلباختگانِ به آزادی مطلق! به مقدّسات، پوزخند بزنند.

این میزان شعورشان را نشان می دهد.

اینان چه می فهمند که «عصمت» و «عفاف» ریشه در بی رنگی دارد و با اهل رنگ کنار نمی آید!

چه می دانند «تعالی روح» چه معنایی دارد و چه سیر مبارکی است!

در این عرصه، باید خانواده های شهدا و آزادگان و ایثارگران، لب به سخن بگشایند و سرود ایمان سر دهند و شعر امید و باور را زمزمه کنند.

باید فرزندان «فقه» و «فتوا»، تجربه برترین «قانون مداری» را در سایه «تعبّد» بازگو کنند.

از خفاشانِ خو گرفته به ظلمت وگریزان از نور، چه انتظاری است که به ستایش خورشید بپردازند!

مگر کسی که صحن و سرای دلش را از ولای بیگانه نَشُسته باشد، می تواند «ذوی القربی» را مهمان خود کند؟

مگر محبتِ «بت» و «خدا» در یک دل می گنجد؟

از آنان که «صنم» را از «صَمَد» نمی شناسند، چه انتظاری است؟