پاورپوینت کامل عرفان و بندگی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرفان و بندگی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرفان و بندگی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرفان و بندگی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۶

اشاره: استعداد به کمال رسیدن در وجود انسان نهاده شده و برای رسیدن به این مقصود لازم است تا غرائز تعدیل و قوای ادراکی تعالی پیدا کند و در این مسیر عرفان قرآنی برای اموری از جمله «عبودیت» و «بندگی» اصالت قائل است. در اینجا نظر شما را به تبیین این موضوع جلب می کنیم:

انسان و شدن

از دیدگاه قرآن، انسان ظرفیت های والایی برای انقلاب وجودی و تحوّل نهادی و جوهری دارد و می تواند از فرشته ها نیز گوی سبقت را برُباید و به مرتبه ای فراتر از مَلَک راه یابد و همراه با انسان کامل معصوم علیه السلام که پیر طریقت و خضر راه است، عوالم هستی را در قوس صعود، یکی پس از دیگری پشت سر بگذارد و این ممکن نیست، مگر براساسِ:

۱. معرفهالله،

۲. معرفت به جایگاه و منزلت خویشتن یعنی خلیفهالله شدن

۳. طهارت برون و درون یا ظاهر و باطن،

۴. محبّت الهی و حبّ به انسان های کامل الهی،

۵. عبودیت و بندگی همه جانبه در برابر پروردگار عالَم.

انسان که هنگام «ولادت طبیعی» و «تولّد تکوینی» خود، حیوان بالفعل و انسان بالقوّه است و از حیث هویت فطری و روح حاکم بر هستی اش «حی متّأله» به شمار می رود، می تواند «تولّد تشریعی» نیز بیابد و به سوی ملکوت عالم سیر کند و به عکس حرکت اول که سیر نزولی از عالم ملکوت به ملک و از نشئه عقل به نشئه ماده بود، سیر صعودی را از ملک به ملکوت و از ماده به عقل آغاز کند. که وجود انسان های هادی و کامل و کتاب هدآیت جامع الهی برای تکامل وجودی انسان در ساحت علم و عمل است.

استعداد به کمال رسیدن و شدن، در متن وجود آدمیان به ودیعه نهاده شده تا قوای تحریکی را تعدیل و قوای ادراکی را تعالی بخشد و با رهزنان راه تکامل مبارزه کند و هماره متذکر باشد و از هر غفلت و نسیان و سهوی درباره حقیقت وجودی خویشتن و محبوب فطری اش رهایی یابد و به آزادی و آزادگی برسد و از همه تعلّقات و تعینات بگذرد تا به «موت اکبر» و فنای فی الله و فنای از این فنا راه یابد که در قرآن کریم از این شدنی های مستمّر و طی مقامات. به «صیرورت» تعبیر شده است؛ صیرورت یعنی تحول جوهری و گردیدن های درونی و وجودی که از منزلتی به منزلت دیگر و از مرحله ای به مرحله دیگر درآمده و ناظر به «اطوار» وجودی انسان است.

انواع صیرورت

صیرورت دو نوع است:

الف) صیرورت تکوینی و همگانی: «وَإِلَی اللهِ الْمَصِیرُ»۱.

ب) صیرورت تکاملی و خصوصی: «رَبَّنَا وَإِلَیک الْمَصِیرُ»۲، «رَبَّنَا عَلَیک تَوَکلْنَا وَ إِلَیک أَنَبْنَا وَإِلَیک الْمَصِیرُ»۳.

به تعبیر استاد جوادی آملی: «آیتی که در آنها تعبیر صیرورت به معنای متحول گردیدن آمده است، ناظر به حرکت نفسانی و درونی است که آن را صیر می گویند»۴، که این «صیر» ناظر به دو بخش از «شدن» است: شدنی که مربوط به همه هستی از جمله انسان است: «أَلاَ إلَی اللَّهِ تَصِیرُ الْأُمُورُ»۵، و بخشی که ناظر به شدنِ انسان در اثر آگاهی، آزادی، انتخاب و عمل برای دستیابی به هویت وجودی خویش و بازگشت به خویشتن است تا فاصله بین خود و خدا را بردارد و خداگونه شود. بدین روی، صیرورت به «إِلَی اللَّهِ» و «إِلَیهِ الْمَصِیرُ» یعنی از عمومیت و تعیین اسمی، به هویت ضمیری می رسد تا مراحل تکاملی و مراتب شدن انسان را ترسیم و تصویر کند۶. آری، اهل معرفت و محبّت می تواند آرام آرام و به تدریج به رفیع الدرجات راه یابد و «حرکت مکانتی» و سیر عمودی اش را در هندسه الهی، شروع کند و به بزم وصال و جنّت لقا نایل آید.

قرآن کریم «راه های عملی» وصول به چنین مقام و منزلتی را فراروی انسانِ صائر الی الله می نَهَد و همه زمینه ها، شرایط، مقدمات، و عوامل و علل راه یابی اش را به داراللّقاء معرفی و فراهم می کند تا حجت بر او تمام گردد و از «عصمت فطری»، او را بهره مند سازد و در سآیه سار شجره طیبه هدآیت های معرفتی معنویتی انسان کامل معصوم علیهم السلام قرارش دهد. خداوند عقل و وحی را برای شدن و شکفتن استعدادهای او آفرید تا به اراده و اختیار خویش راه صعود یا سقوط، را برگزیند و رحمانی یا شیطانی گردد، که انسانِ دل آگاه و خردمند، راه فطرت و صعود در پرتو انسان کامل و هدآیت های تشریعی را برمی گزیند و راهی کوی دوست و لقای محبوب می شود.

عبودیت گرایی

در عرفان قرآنی، «عبودیت» اصالت دارد و سالک هرگز به دنبال کشف و کرامات و خوارق عادات نمی رود؛ چه اینکه امتیازطلبی و برتری جویی او با انانیت تورّم می یابد و زیر لآیه های عرفان پنهان است. چنین عرفانی «حجاب اکبر» است که انسان بیدارِ قرآنی به سوی آن نمی رود و خویش را در ورطه ضلالت و زُلّت و ذَلّت آن قرار نمی دهد. «وجه الله»، «رضوان الله»، «لقاءالله»، جهت های اصلی عرفان قرآنی است که آن هم از رهگذر «عبدالله شدن» میسّر خواهد بود که به، صبغهالله می رسد و با رنگ و رایحه الهی به سیر و سلوک ادامه می دهد و با عبدشدن دلش را نورانی می سازد و به شهود جمال و جلال الهی می نشیند و خود به تدریج مَظْهر اسمای مِهْر و قهر الهی می گردد. به تعبیر علامه جعفری: «اساسی ترین شرط وصول به مقصد اعلا در سیر و سلوک عرفانی، این است که در هیچ لحظه ای از لحظات این حرکت بزرگ – که به طور یقینی عالی ترین و پرمعناترین حرکت انسانی در عالم هستی است احساس هیچ گونه امتیاز و وصول و برتری ننماید. آفت مُهْلِک حرکت عرفانی همین است و بس»۷، که عرفان وسیله است، نه هدف، و بندگی خدا و رسیدن به مقام عبودیت گوهر عرفان و روح حاکم بر سیرالی الله و گفتمان مسلّط بر سلوک تا شهود است. به تعبیر بسیار عمیق ابن سینا: «ومن وَجَد العرفان کاَنَّه لایجِدْهُ بَلْ یجد المعروف بِهِ فقد خاضَ لُجَّه الوصول؛۸ عرفان برای عرفان، حجاب و توجه به مَن و خود است؛ امّا اگر در عرفان معروف را ببیند و عرفان و عارف به تد