پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی;یونس(ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی;یونس(ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی;یونس(ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی;یونس(ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

اشاره: خدای متعال در قرآن کریم الگوهایی را برای راه پویان سفر پر پیچ و خم سیر و سلوک مطرح کرده است. یکی از آموزنده ترین این الگوها، حضرت یونس(ع) می باشد. اهمیت این مسأله آن هنگام روشن می شود که بدانیم سالکان الی الله ممکن است در مسیر خود دچار لغزش، گناه، اشتباه یا ترک اولی شوند. در زندگی حضرت یونس(ع) نیز ترک اولایی اتفاق افتاد که باعث ابتلای آن حضرت شد. البته این بزرگ مرد توانست از این ابتلا سربلند بیرون آمده و آن را به یکی از عوامل موفقیت خود تبدیل کند و به مقام صالحان نایل شود و به نمادی بی بدیل از رادمردان راه حق تعالی مبدل گردد. در این مجموعه نوشتار، می کوشیم با استفاده از زندگی نامه حضرت یونس۷، برخی از مفاهیم اخلاقی را مورد بررسی قرار دهیم.

خروج زود هنگام

حضرت یونس(ع) بعد از سی سال هدآیت قوم خود و بعد از آنکه مشاهده کرد قوم او ایمان نمی آورند، از خدا برای آنها عذاب خواست. حضرت حق نیز با خواست او موافقت کرد و دعایش را مستجاب نمود. استجابت دعا، گواه آنست که دعای حضرت یونس(ع) مورد رضآیت پروردگار بوده است. بی تردید درخواست نزول عذاب همیشه موجب گرفتاری و هلاکت اقوام مختلف نمی شود؛ بلکه در پاره ای موارد، موجبات رحمت خدا بر بندگان را فراهم می سازد. چنانچه وقتی قوم حضرت یونس(ع) آثار عذاب الهی را مشاهده کردند، از کرده خود پشیمان شده و به راهنمایی عالم قوم، توبه کردند. خداوند نیز توبه آنها را پذیرفت. در قضیه حضرت نوح۷ مقتضای لطف الهی این بود که قوم او از میان برود؛ همان طور که در بیان حضرت نوح۷ برای درخواست عذاب مشخص می شود:

«إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبادَکَ وَ لا یَلِدُوا إِلاَّ فاجِراً کَفَّاراً؛۱ چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می کنند و جز نسلی فاجر و کافر برجای نمی گذارند».

بر همین اساس، حضرت یونس۷ نیز درخواست عذاب کرد. لازم به ذکر است که درخواست عذاب در امت های سابق و پیامبران قبل نیز سابقه داشته است؛ اما آنچه در داستان حضرت یونس(ع) اتفاق افتاد، خروج زود هنگام آن حضرت از میان قومش بود؛ قبل از اینکه اجازه حق تعالی صادر شود.

غضب

«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً؛۲ ذا النون [=یونس ] را [به یاد آور] آن هنگام که خشمگین [از میان قوم خود] رفت».

غضب در اصطلاح، از صفات دو بُعدی است؛ یعنی به دو صورت خوب و بد یا به عبارتی، ممدوح و مذموم قابل تصور می باشد. غضب مذموم، خارج شدن نفس انسان از حالت اعتدال است؛ ولی خشم ممدوح، به غضبی گویند که در راه اعتلای دین خدا و در راه او باشد. غضب حضرت یونس(ع) نیز این گونه بوده است؛ چون او با دیدن کفر و الحاد و ظلم قوم خود خشمگین شد. در حقیقت ریشه این نوع از غضب را می توان در شجاعت و قوّت نفس پیدا کرد. از امیرمؤمنان علی(ع) نقل شده است که فرمود: «پیغمبر اکرم۶ هرگز برای دنیا به غضب نمی آمد؛ اما هرگاه برای حق، غضبناک می شد، تسکین نمی یافت تا حق را یاری کند».۳ حضرت یونس(ع) به دلیل اینکه دارای مقام نبوت بود و مقتضای مقام نبوت، محبت و رأفت به بندگان خدا است، ادامه این غضب مورد تایید حق تعالی قرار نگرفت و موجبات ابتلای او را فراهم کرد.۴

آنچه حضرت یونس۷ به آن نیاز داشت، مرتبه برتر صبر بود؛ که آیت الله جوادی آملی آن را این گونه تبیین می کنند: «صبر و استقامت، دارای درجات متعدد و گوناگون است و مقدار لازم آن، که نصاب مسؤولیت پذیری است، در همه رهبران معصوم بوده است؛ ولی مرتبه برین و برتر آن، در برخی انسان های معصوم حاصل می شود و در بعضی نسبت به برخی موارد، منتفی است».۵

آنچه درباره حضرت یونس(ع) رخ داد، همان فقدان مرتبه برین صبر در مرحله ای از مأموریت های او بوده است.

از این رو خداوند رسول اکرم۶ را به صبر و استقامت دعوت می کند و می فرماید: «فاصبر لحکم ربک و لاتکن کصاحب الحوت»۶.

لازم به یادآوری است که یکی از اوصاف برجسته حضرت یونس۷ «کظم غیظ» است اگر کسی کظم کرد، محبوب خدا می شود البته غضب حضرت یونس و کظم آن هر دو برای خدا بود… زیرا انسان کامل در همه حالات برای خدا کار می کند چنانچه در آیه ۱۶۲ سوره انعام می فرماید: «ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین»۷

درمان غضب

علاوه بر آنچه درباره غضب حضرت یونس۷ بیان شد، لازم است این مطلب را نیز افزود:

با توجه به اینکه حضرت یونس۷ دارای مقام عصمت بود -از باب «حسنات الابرار سیئات المقربین»- غضب، درباره او معنای خاص خود را پیدا می کند و با غضبی که غیر معصومان دارند، بسیار متفاوت است؛ ولی با توجه به اینکه این صفت اخلاقی، در میان مؤمنان و عموم مردم رواج دارد، از این فرصت استفاده کرده و راه های درمان غضب را برمی شماریم:

در کتاب مبادی اخلاق آمده است: اگر کسی بخواهد اخلاقش کاملاً اصلاح شود باید چندین راه را طی کند. نخست باید مزاج او اصلاح شود چون پیدایش اخلاق صالح با صفا، در مزاج ناهماهنگ دشوار است. در کتاب جامع السعادات نیز به تأثیراتی که مزاج و بیماری های جسمی بر اخلاق انسان دارد اشاره شده است و این قسم از اخلاق را «اخلاق مزاجی» می نامند.۸ در مباحث «روان شناسی رشد» نیز ثابت شده است که بخشی از رفتارها و حالت های ما تحت تأثیر فعالیت های جسمی و ترشحات غُدد بدن می باشد.۹

در کتاب شریف معراج السعاده چند راهکار برای درمان غضب ارایه شده است:

نخست آنکه انسان برای از میان بردن موجبات خشم مثل کبر، غرور و… حب جاه و مال و امثال اینها بکوشد؛ زیرا رهایی از غضب با وجود آنها ممکن نیست.

دوم، مطالعه و بررسی اخباری که در نکوهش خشم رسیده؛ مانند این روایت که کسی از حضرت رسول۶ سؤال کرد: «تحمل چه چیزی برای من ناگوارتر و سخت تر است؟» حضرت فرمود: «غضب خدا». آن شخص پرسید: «چه چیزی مرا از غضب او دور می کند؟» حضرت فرمودند: «بر بندگان خدا غضب نکردن».

و عن أبی عبد اللّه۷ قال: الغضب مفتاح کلّ شرّ؛ از امام صادق(ع) نقل شده: غضب، کلید تمام بدی ها است.۱۰

سوم، مرور و بررسی احادیثی که در پرهیز از خشم وارد شده است.

همچنانکه حکایت شده است: مردی از اهل بادیه خدمت پیغمبر۶ آمد و عرض کرد: «من مردی بادیه نشین هستم، مرا کلمه ای بیاموز که جامع خیر دنیا و آخرت باشد». آن حضرت فرمود: «هرگز غضب مکن». اعرابی گفته خود را سه بار تکرار کرد و حضرت نیز همین جواب را فرمود.۱۱

نیز از آن بزرگوار روایت شده است: «هر کس غضب خود را از دیگری باز دارد، خدا عیوب او را می پوشاند».۱۲

چهارم، توجه به فواید ضد غضب که حلم است و نیز مدحی که در این باره وارد شده است؛ پس خود را به حلم و بردباری بیاراید و غضب و خشم را آشکار نکند؛ اگر چه در دل خشمناک باشد. اگر کسی مدتی چنین کند، به تدریج حسن خلق برای او حاصل می شود.

پنجم آنکه پیش از هر گفتار و رفتار، ابتدا در آن بیندیشد و خود را از صدور آثار غضب حفظ کند.

ششم آنکه از همنشینی با کسانی که تحت سیطره قوه غضبیه و فاقد حلم هستند، دوری کند؛ بلکه با اهل علم و حلم و وقار و کسانی که مانند کوه پا بر جای هستند، نشست و برخاست کند.

هفتم آنکه تأمل کند و بداند هر چه در عالم واقع می شود، به قضا و قدر الهی است و همه موجودات و همه امور، در دست قدرت او است. هر چه خدا برای بنده مقرر کرده است، بی شک، خیر و صلاح آن بنده در آن است. چه بسا مصلحت او در گرسنگی و بیماری، یا فقر و احتیاج، یا ذلت و خواری، یا قتل و امثال اینها باشد.

چون این را دانست، می فهمد که خشم گرفتن بر مردم، جایگاهی ندارد؛ چرا که هر امری هست، از جانب پروردگارِ خیرخواه او می رسد.

هشتم آنکه متذکر شود که غضب، فقط از بیماری دل و نقص عقل نشأت می گیرد؛ پس باید در درمان آن بکوشد.

نهم یادآوری تسلط و قدرت خدا بر انسان و اینکه انسان، برابر قدرت حق تعالی که بی نهآیت است، به مراتب، ضعیف تر و ذلیل تر است از این ضعیف ناتوان، که در برابر قدرت تو است؛ پس با