پاورپوینت کامل سلوک زندگی ساز ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سلوک زندگی ساز ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سلوک زندگی ساز ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سلوک زندگی ساز ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۶

اشاره:

عرفان قرآنی، عرفان بریده از متن زندگی و جامعه ستیز نیست که تنها به درون گرایی و خلوت گزینی تکیه کرده و با واقعیت های زندگی – اعم از زندگی فردی و اجتماعی- فاصله داشته یا در تضاد باشد. عرفان نابِ وحیانی، عرفانی است که ره آورد حقیقی اش، حیات طیبه است. در حیات طیّب و طاهر، همه فعالیت ها و تعامل های سازنده وجود دارد. زندگی سالم و سازنده، حاوی رابطه های انسان با خدا، خود و هم نوعان است. رابطه های علمی، تربیتی، اقتصادی و… که عرفان حقیقی و قرآنی بر همه آن ها سایه افکنده است و عبودیت و بندگی خدا در همه آن ها ساری و جاری است؛ بنابراین سلوکِ قرآنی، زندگی ساز است، نه زندگی سوز. منطق عرفانی قرآن با همه تعاملات تعالی بخش در متن زندگی سازگار است و چه خوش است که «زندگی» بر پایه عرفان جامع و کامل استوار باشد، که دلنشین و ثمربخش و مسؤولانه است؛ چنان که نمونه های عینی آن در زندگی پیامبر اعظم(ص)و عترت پاکش:متبلور شده است.

در مقالات گذشته، به عرفان عبودیت محور و ولایت گرایانه پرداختیم، تا نشان دهیم عرفانی که عبودی-ولایی باشد، در همه ساحت های زندگی سالم و حیات طیّبه حضور و ظهور دارد و زندگی ساز و زندگی پرداز است، نه زندگی سوز و زندگی گریز.

پیوستگی حیات

قرآن کریم، کتاب زندگی و حیاتِ معنادار و معقول است؛ کتابی که پیوستگی حیات انسان را دست کم در سه مرحله کلی به طور کامل، طرح و تبیین کرده است که از این قرارند:

الف. حیات عالم جنین، با همه مناسبات و اقتضائاتش؛

ب. حیات عالم دنیا، با همه ویژگی ها و مختصاتش؛

ج. حیات عالم آخرت که حیاتی جاودانه است.

قرآن کریم، رابطه های تکوینی و تربیتی هر کدام از این مراحل را بررسی و تحلیل کرده است و سرشت پیشین را با سرنوشت پسین و واپسین گِره زده تا انسان، دارای حیاتی مشخص و هویتی معلوم باشد و تاریخ و جغرافیای معرفتی و ماورایی او روشن شود. آن گاه که از عالم ذر یا جهان اَلَست سخن می گوید:

وَإِذ أَخَذ رَبُّک مِن بَنِی آدمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذرِّیتَهُمْ وَأَشْهَدهُمْ عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکمْ قَالُوا بَلَی…؛۱

و (به خاطر بیاور) زمانی را که پروردگارت از صلب فرزندان آدم، ذریّه آن ها را برگرفت؛ و آنها را بر خودشان گواه ساخت؛ (و فرمود:) «آیا من پروردگار شما نیستم؟» گفتند: «آری»… .

از شهود و دیدار اوّل با محبوب سخن به میان آورده که مواجهه در عالم ارواح است و از خلقت روح قبل از بدن حکآیت می کند. سپس از عالم دنیا و طبیعت، سخن می گوید و به نسیان پیمان الست و عهد نخست در اثر اشتغال به زندگی روزمرّه و جهات مادّی اشاره می کند و سپس هشدار می دهد:

أَلَمْ أَعْهَد إِلَیکمْ یا بَنِی آدمَ أَن لا تَعْبُدوا الشَّیطَانَ إِنَّهُ لَکمْ عَدوٌ مُّبِینٌ؛۲

آیا با شما عهد نبستم – ای بنی آدم- که شیطان را نپرستید که او برای شما دشمنی آشکار است؟

تا انسان ها از حجاب مادیت و انیت دَر آمده و با تحمّل ریاضت های مشروع و معقول، متذِکّر عالم قبل از دنیا شده – در اثر تولد دوباره که سیر از ملک به ملکوت است- به شهود و دیدار نایل شوند. عرفان و معرفت، در حقیقت ناظر به همین یادکرد عهد اول و رسیدن به دیدار دوم است؛ پس عرفان اسلامی و سلوک قرآنی، سرآغازش خودآگاهی از حقیقت وجودی خویشتن و استمرار و استکمال فزاینده این خودآگاهی است، تا آنکه صلاحیت «شهود دوم» را پیدا کند. قرآن کریم اصل «مجاهدت» را در دو جبهه ترسیم می کند:

الف. جهاد با شیطان درون و نفسانیات یا هواهای نفسانی؛

ب. جهاد با شیطان برون و وسوسه ها و تسویلات و تزییناتش.

جهاد قرآنی، جهادی است که بر محور عقل و وحی صورت پذیرد، تا شهود قلبی و معرفت حضوری ای که اینک در پیچ وخم زندگی ماشینی به فراموشی سپرده شده را به یاد مجاهد آورده و او در جست و جوی آن معرفت برآمده و به آن دست یابد. قرآن کریم، با پیوندزدن زندگی های سه گانه پیش از دنیا، در دنیا و پس از دنیا به سالک کوی حق، بینش و بصیرتی ویژه بخشیده است، تا زندگی هدف داری داشته باشد و «توحید» را لُب و محور حیات عقلانی و روحانی اش قرار داده و از حیات طبیعی به حیات طیبه ارتقا یابد. اینکه فرمود:

یا آیها الَّذینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِله وَلِلرَّسُولِ إِذا دعَاکمْ لِمَا یحْییکمْ؛۳

ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا و رسول را اجابت کنید؛ آن هنگام که شما را به چیزی [=دینی] فرا می خوانند که شما را زنده می کند.

با همین هدف بود، تا در پرتو لبیک گویی به ندای خدا و رسول او۹، به حیات حقیقی نایل شود. طرح آیت «فطرت» در قرآن، آن هم در هفت گروهِ آیت تذکره۴ ، آیت نسیان،۵ آیت میثاق،۶ آیت فطری بودن معارف دین،۷ آیت توجه به خدا هنگام احساس خطر،۸ آیت توجه به خدا هنگام سفر۹ و آیت تبیین فطرت از راه محبّت،۱۰ همه برای تحقق زندگی ای پاک و گوارا بوده است؛ حیاتی در پرتو توحید فطری که در دو بعد بینش ها و گرایش ها شکل می گیرد. بدین گونه زندگی بر مبنای فطرت توحیدی معنا می یابد و همین فطرت الهی است که مبنای سیر و سلوک قرآنی را تشکیل می دهد.

اگر تو دیده ای حق را در آغاز

در این جا هم توانی دیدنش باز۱۱

البته سلوکی که به رفع حجاب های ظلمانی و نورانی بینجامد و انسان، هویت حقیقی اش را در « وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی؛۱۲ و در آن، از روحم دمیدم» پیدا کند و به حکمت «وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ یحُولُ بَینَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ؛۱۳ بدانید که خدا میان انسان و قلبش حایل است» راه یابد و در اثر بازگشت به خویشتن و فطرت به سوی «فاطر السموات و الارض» حرکت کند. چنین سعادتی با احیای عقل، میراندن نَفْس، فقرشناسی و فقرباوری وجودی، دریافت راز بندگی و حدوث دلبردگی و عشق و مستی دست یافتنی است. این عرفان، در متن زندگی، ساری و جاری است و از برکت آن، فیض جذبات الهیه و جَلَوات ربانیه در همه ابعاد زندگی می جوشد. این، تنها در پرتو قرآن و عترت ممکن است که گفته اند:

به یاد آور مقام حال فطرت

کز آنجا باز دانی اصل فکرت

«ألستُ رَبّکُم» ایزد که را گفت؟

که بود آخر که آن ساعت «بلی» گفت؟

در آن روزی که گِل ها می سرشتند

به دل در،۱۴ قصّه ایمان نوشتند

اگر آن نامه را یک ره بخوانی

هر آن چیزی که می خواهی بدانی

تو بستی عهدِ عِقد بندگی دوش

ولی کردی به نادانی فراموش

کلام حق بدان گشته است مُنْزَل

که تا یادت دهد آن عهد اول

اگر تو دیده ای حق را در آغاز

در اینجا هم توانی دیدنش باز

صفاتش را ببین امروز اینجا

که تا ذاتش۱۵ توانی دید فردا

وگرنه رنج خود ضایع مگردان

برو بِنْیوش شهدی را ز قرآن۱۶

بنابراین عرفانِ قرآنی به انسان زندگی ای هدیه می کند که در متن و بطن آن، درک و دریافت وجودی خدا و شهود قلبی حضرت حق سبحانه است. حیاتی که ره آوردش «حضور» باشد و «شهود»، حیاتی دِلْرُبا و روح افزا است که در آن، عارف از طمأنینه و سکونت نفس برخوردار و سرمست نوشیدن شراب طهور الهی و تسنیم ربوبی است. در قرآن کریم آیتی مطرح است که عوامل شهود حقّ و موانع آن را بیان کرده است؛ مثلاً :

۱. فَمَن کانَ یرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ

عَمَلاً صَالِحاً وَلَا یشْرِک بِعِبَادهِ رَبِّهِ أَحَداً؛۱