پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

برای گام نهادن در مسیر بندگی و دستیابی به معنویت و حفظ و تقویت حالات معنوی خود، نخست باید به نکاتی توجه کرده و بر آگاهی های خود از مسیر و منازل راه حق بیفزاییم. آن گاه حرکت معنوی خود را آغاز کرده و در عرصه عمل و خودسازی گام برداریم و با توکل برخدای سبحان و مدد از وسایط فیض حق، با همه توش و توان منازل این سفر معنوی را پشت سر نهاده و به سوی مقصد اعلی که قرب حضرت حق تعالی است، حرکت کنیم.

ابتدا چند نکته را، تذکر می دهیم و آن گاه به نقاط آغازین سلوک و سپس به طرح عملی برخی اهل معرفت در سیر الی الله می پردازیم.

درآمد

نکته اول: شناخت معارف عمیق دین

دین اسلام، علاوه بر احکام ظاهری که بیانگر وظایف و تکالیف گوناگون آدمی است، از حقایق و معارف عمیقی برخوردار است که دستیابی به آن ها در گرو سعی و مجاهدت و تلاش افزون تر است و راه رسیدن به آن ها تزکیه و تقوا و ریاضت های مشروع دینی است.

نکته دوم: شناخت ساحت های وجود آدمی و چشم انداز رشد

انسان، دارای دو جنبه است:

۱. جنبه جسمانی و مادی؛

۲. جنبه روحی و معنوی.

هر کدام از این دو جنبه، یا سالمند و یا بیمار، سلامت آن ها به ملایمات، یعنی عوامل سازگار بستگی دارد و بیماری آن ها به منافیات یعنی عوامل ناسازگار وابسته است. در بعد روحی مقصود از ملایمات، فضایل اخلاقی است و مقصود از منافیات، رذایل اخلاقی.

حالات نفسانی انسان بردوگونه است:

۱. زودگذر و ناپایدار؛

۲. پایدار ومانا.

در حالات زودگذر، ممکن است انسان در یک نشست، عمیقاً تحت تأثیر قرار گیرد و به کلی عوض شود؛ ولی وقتی از آن مجلس فاصله گرفت، اگر برای تثبیت آن حالت، در عرصه عمل اقدام نکند، آن حالت از بین می رود. چنین حالتی، زودگذر است؛ اما حالات دیرپا و پایدار که به صورت ملکات و صفات راسخ نفسانی در آمده اند، به آسانی زایل نمی شوند. «ملکه» صفت راسخ نفسانی است که به زودی زوال نمی پذیرد؛ اما «حال» صفتی است که در روح انسان رسوخ نیافته و به آسانی قابل زوال است.

علم اخلاق، درباره شناخت این صفات و راه رفع و دفع رذایل و همچنین کسب و به کمال رساندن فضایل بحث می کند.

هدف علم اخلاق، تکامل انسان در این راستا است. آغاز این سیر تکاملی، از مرتبه حیوانی و نهایت آن، رسیدن به مقام مَلَکِیّت، یعنی فرشته خویی است. به عبارت دیگر، هدف، این است که انسان از جایگاه پست حیوانی حرکت کرده، به بالاترین نقطه کمال، یعنی اتصال به مقام فرشتگان برسد؛ ولی گروهی دیگر از دانشمندان علم اخلاق، نهایت مسیر تکامل انسان را از این فراتر دانسته و معتقدند روح انسان می تواند از افق ملک و فرشته نیز فراتر رفته، خود را به بی نهایت برساند.

توضیح این که آدمی برخلاف موجودات تک ساحتی چون فرشتگان و حیوانات، مرکّب از دو بُعد است؛ امّا فرشته، فقط از عقل و حیوان، فقط از بهیمیّت سرشته شده است. اوّلی جز سجود، چیزی نمی داند و دوّمی، جز خور و خواب. در آن ها حالت و صیرورت [گردیدن] از حالت بالقوه به حالت بالفعل وجود ندارد؛ امّا انسان در آغاز، موجودی بالقوه است و باید با تلاش و کوشش، استعدادهای بالقوه را به فعلیت برساند. وجود آدمی از دو بُعد متضاد تکوین یافته است: بُعد عقلانی و بُعد حیوانی. انسان باید بکوشد که عقل را بر تمایلات شهوانی غالب سازد و مدیریت کلان کشور وجود خود را به دست عقل بسپارد. آدمی اگر از میان این تضاد و چالش عبور کند، می تواند از فرشته فراتر رود.

در روایات اهل بیت:همین مطلب آمده است. از امام صادق علیه السلام پرسیدند: «آیا فرشتگان برترند یا بنی آدم؟»

امام فرمود: امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام فرموده است:

إِنَّ اللهََ رَکبَ فِی الْمَلَائِکه عَقْلاً بِلَا شَهْوَه وَ رَکبَ فِی الْبَهَائِمِ شَهْوَه بِلَا عَقْلٍ وَ رَکبَ فِی بَنِی آدَمَ کلْتَیهِمَا فَمَنْ غَلَبَ عَقْلُهُ شَهْوَتَهُ فَهُوَ خَیرٌ مِنَ الْمَلَائِکه وَ مَنْ غَلَبَ شَهْوَتُهُ عَقْلَهُ فَهُوَ شَرٌّ مِنَ الْبَهَائِمِ؛۱

خداوند، در ساختار فرشتگان، عقل را تعبیه کرده است و در حیوانات، شهوت را، و در آدمی هر دو را قرار داده است. هر کس عقلش بر شهوتش غالب آید، از فرشتگان برتر است و آن کس که شهوتش بر عقل فزونی گیرد، از چارپایان، بدتر است.

مولوی هم مضمون همین حدیث را در مثنوی به نظم آورده است که این چنین آغاز می شود:

در حـدیث آمد که یـزدان مجـید

خلـق عـالم را سـه گـونه آفــرید

یک گُرُه۲ را جمله عقل و علم و جود

آن فرشته ست، او نداند جز سجود۳

و آن گاه به ترسیم ساختار وجودی این سه گروه می پردازد و به تضاد و کشمکش و چالش میان دو س