پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی (۲) ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی (۲) ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی (۲) ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گام هایی در مسیر خودسازی (۲) ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

در مسیر خودسازی، نخست لازم است به نکاتی توجه کرد و بر آگاهی های خود از این مسیر افزود و سپس حرکت معنوی خود را آغاز کرد. در شماره پیشین به توضیح نکات زیر پرداختیم:

نکته اول: شناخت از معارف عمیق دین؛

نکته دوم: شناخت ساحت های وجود آدمی و چشم انداز رشد؛

نکته سوم: شناخت نفس و اعتقاد به ضرورت تزکیه.

اینک به ادامه بحث می پردازیم.

نکته چهارم: برای تقویت معنویت، باید در جاده شریعت گام نهاد و تمام حرکات و سکنات و سخنان خود را با میزان شریعت محمّدی صلی الله علیه و آله سنجید. برای تقرب به حق و دستیابی به کمال و سعادت، جز التزام عملی به شریعت و آیین محمّدی صلی الله علیه و آله و مکتب اهل بیت:راهی دیگر وجود ندارد. بر اساس ذوق خود یا دیگران عمل کردن، ورود به کژراهه ها است و حاصلی جز دور شدن از حق و حقیقت ندارد. عرفان های صوفیانه و عرفان های سکولار و وارداتی-با همه جذابیت و فریبندگی ظاهری- جز سراب را به ارمغان نمی آورند. التزام به مسایلی که برخی از نحله های عرفانی بر آن تکیه و تأکید می کنند، از قبیل نزدن شارب [=سبیل]، نخوردن گوشت و حتی اذکار خود ساخته جز دوری از حضرت احدیت، نتیجه ای در بر ندارند.

نکته پنجم: آنچه از عقل و نقل، یعنی آیات قرآن و روایات معصومان:استفاده می شود این است که مهم ترین عامل تقویت معنویت، ترک معصیت می باشد. بدون ترک معاصی، حتی ذکر و فکر هم در قلب انسان تأثیر مطلوب نمی گذارند.۱ در روایات آمده است: کوشش برای خودسازی، در صورتی که با ورع و ترک محرّمات همراه نباشد، سودی ندارد.۲

امام صادق علیه السلام فرمود:

لَا ینْفَعُ اجْتِهَادٌ لَا وَرَعَ فِیهِ؛۳

کوششی که در آن، ورع نباشد، سودی نمی دهد.

و امام باقر علیه السلام فرمود:

إِنَّ أَشَدَّ الْعِبَادَهِ الْوَرَعُ؛۴

به راستی شدیدترین عبادت، ورع است.

امام صادق علیه السلام ضمن حدیثی در معرفی شخص جعفری، یعنی پیرو و اصحاب واقعی خود فرمود:

مَا أَقَلَّ وَ اللهِ مَنْ یتَّبِعُ جَعْفَراً مِنْکمْ إِنَّمَا أَصْحَابِی مَنِ اشْتَدَّ وَرَعُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ فَهَؤُلَاءِ أَصْحَابِی؛۵

به خدا قسم! کسی که از جعفر[= امام صادق علیه السلام] پیروی کند، اندک است. همانا کسی از اصحاب من است که ورعش شدید باشد و برای آفریدگارش عمل کند و پاداش او را امید برد. اینانند یاران من.

انجام واجبات و طاعات، بدون ترک محرمات، خسته کردن خویشتن است.۶

آنچه ایمان را در قلب عبد، ثابت و استوار می کند، ورع (یعنی ترک محرمات و ایستادن در برابر شبهات) است.۷

شیوه و آیین ائمه:ورع بوده است و آن را از پیروان خود انتظار دارند.۸

نیل به مقام قرب الاهی و آنچه نزد اوست، جز با ورع به دست نمی آید.۹

کسی که بدون ترک گناهان و کارهای حرام، به انجام واجبات و مستحبات و سیر و سلوک می پردازد و می خواهد به خدا نزدیک شود، چون کسی است که می خواهد با هدیه دادن به شخصیت درجه اوّل یک کشور نزدیک شود و مورد لطف او قرار گیرد؛ امّا از سوی دیگر، با اوامر او مخالفت می کند و با او در مقام عصیان و انکار است. یا چون بیماری است که می خواهد سلامت خود را باز یابد؛ از این رو به خوردن غذاهای مقوّی روی می آورد؛ امّا از آنچه برای او ضرر دارد هم پرهیز نمی کند.

عارف بلند آوازه شیعه و فقیه فرزانه، آیت حق، ملا حسینقلی همدانی در یکی از نامه های اخلاقی-عرفانی خود تأکید می کند:

انّ ترک المعصیه اوّل الدین و آخره، ظاهره و باطنه؛۱۰

ترک معصیت، اوّل و آخر دین و ظاهر و باطن آن است.

حضرت آیت الله العظمی بهجت۱نیز همواره بر ترک معصیت و عمل به آنچه انسان می داند، تأکید می کرد و به قرائت کتاب هایی چون المحجه البیضاء و بخش جهاد با نفس کتاب وسائل الشیعه و تأمل در آن ها و عمل به واضحات آن ها توصیه می فرمود.۱۱

حال که ترک معصیت، تا این اندازه در تقرب حق نقش دارد، باید با جدیت تمام بکوشیم از ما معصیت و نافرمانی سر نزند؛ زیرا محبت و معصیت با یک دیگر سازش ندارند. شگفتا چگونه کسی که ادعای محبت می کند، برابر محبوب، معصیت می کند. اگر راست می گویی که محبّ اویی، چرا از او اطاعت نمی کنی. مگر زبان عاشق، این نیست که «از تو به یک اشارت، از من به سر دویدن».

اینک که از خواب غفلت برخاسته ای و در سپیده دم سلوک و فضای فرح بخش معنویت راستین، گام نهاده ای، این «یقظه» و بیداری را قدر بدان و با خدای خود عهد کن (= مشارطه) که از شاهراه حقیقت و قلّه قرب، چشم برنخواهی داشت و بر ایمان و عمل به همه کارهای خوب و شایسته که مایه تقرب و تقویت معنویتند پای خواهی فشرد و بر این عهد و پیمان با حضرت جانان، پایدار خواهی ماند و سرمایه عمر را که چون برف در آفتاب، به سرعت آب می شود از کف نخواهی داد.

تو با خدا پیمان بسته ای که او را بپرستی و با دشمن خود، شیطان بستیزی؛ امّا دریای موّاج زندگی، موج های سهمگین غفلت بر می آورد و تو را در لُجّه غفلت فرو می برد و عهدی را که با محبوب ازلی و ابدی بسته ای، از یادت