پاورپوینت کامل اخلاق در شعر فارسی ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق در شعر فارسی ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق در شعر فارسی ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق در شعر فارسی ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

یک سبد گل (۴)

آدمی به سبب دلبستگی های فراوان به مظاهر مادی و طبیعی، و حرص و ولع بی اندازه ای که برای بهره مندی از منابع مالی از خود نشان می دهد، به تدریج از فطرت زلال و الاهی خود فاصله می گیرد، و از خود، موجودی می سازد که جز به خود و تعلقات خود به چیز دیگری نمی اندیشد. فطرت پاک او در اثر آمیختن با انواع آلودگی ها و ناپاکی ها، به فطرتی آلوده تبدیل می شود که اسباب سقوط او را در ورطه های هولناک طبیعت حیوانی فراهم می کند؛ همان طبیعتی که مراحل دوزخ دنیایی را با خود دارد و طعم انواع عذاب های جهنمی را به انسان های غافل و دنیا دوست می چشاند. کسی که در فضایی این چنین آلوده نفس می کشد، خود را از لذّت سیر در عوالم ماورایی محروم می سازد، تا آنجا که رابطه درونی خود را با خالق جهان هستی گسسته می بیند و از لذت نیایش با او دیگر بهره ای ندارد.

صائب تبریزی، ره آورد غفلت از عوامل فراخاکی و غرق شدن در لذّات دنیایی را جز بریدن از خدا نمی داند:

ما ز سیر و دور گردون از خدا غافل شدیم

ما ز آب، از گردش این آسیا غافل شدیم[۱]

اقیانوس بی کرانه هستی، بهترین شرایط را برای پرورش گوهرهای شهوار و آبدار فراهم می سازد تا صدف هایی که استحقاق پروردن گوهر را دارند، از این فیض عام، بی بهره نمانند؛ ولی گروهی از ما انسان ها به جای غنیمت شمردن این فرصت و برای رسیدن به گوهر وجودیِ خود، دچار غرورهای کاذب می شویم و وسوسه های اهریمنی از ما، حباب های پوچ و تهی مغزی می سازد؛ به گونه ای که از هوای نفس، سرشاریم و دامان ما به سبب آلودگی، از پرورش گوهرهای ناب و نایاب بازمانده است:

در محیط آفرینش[۲]، چون حباب پوچْ مغز

ما ز وصل گوهر از کسب هوا غافل شدیم[۳]

صائب تبریزی، ما را به یاد سالخوردگان غافلی می اندازد که با مشاهده آثار پیری و بارش برف پیری و ناتوانی، به خود نمی آیند، و در «صبح پیری» به فکر شستن نامه سیاه اعمال خود با اشک ندامت نمی افتند و به دلیل غفلت دیرپایی که دارند، خود را از آثار و برکات «توبه» و «دعا» محروم می سازند:

لب به حرف «توبه» نگشودیم با موی سفید

در چنین «صبحی» ز غفلت از «دعا» غافل شدیم[۴]

روز «جمعه» برای کودکان، روز بازی و شادی و فرحناکی است و آرزو می کنند که ای کاش همه روزها «آدینه» بود! ولی از این واقعیت هم غافل نیستند که روز شنبه در راه است و باید تکالیف خود را آماده کنند، تا مورد بازخواست معلم دلسوزشان ق