پاورپوینت کامل قاعده مندیِ رشد اخلاقی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قاعده مندیِ رشد اخلاقی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قاعده مندیِ رشد اخلاقی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قاعده مندیِ رشد اخلاقی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

حجت الاسلام و المسلمین جعفر ناصری

قرآن کریم پس از قسم های متعدد و تأکید فراوان، تزکیه نفس را عامل فلاح و رستگاری معرفی می کند و می فرماید:

قد أفلح من زکّیها؛۱

به تحقیق، آن کس که نفس را تزکیه کرد، رستگار شد.

علمی که متکفل شناخت صحیح نفس و نواقص آن و نیز معرّف راهکارهای تهذیب آن است، همانا علم شریف اخلاق است.

با توجه به گذشت قرن ها از جست و جوی رشد در بشر و ارسال رسل و انزال کتب از ناحیه حق تعالی، هنوز مکارم اخلاق، نیازمند تتمیم و ترمیم بود که حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله مبعوث شد و فرمود:

إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاق؛۲

این کلام، علاوه بر این که جایگاه، ارزش و عمق مکارم اخلاق را بیان می کند، هم زمان زحمات پیامبران گذشته را ارج می نهد که در مسیر مکارم اخلاق، گام ها برداشتند و سعی ها به خرج دادند و در پی تلاش گذشتگان، با معارف قرآنی و علوم خاندان رسالت علیهم السلام فصلی جدید و دریچه ای نو برای مکارم اخلاق باز می شود.

پس از ارائه مباحث گوناگون در شماره های پیشین نشریه خلق، تصمیم بر آن شد که از این به بعد، به لطف خداوند متعال، طی مقالاتی به علم شریف اخلاق، مبانی، موضوع و اهمیت آن و سپس راهکارها و مبانی تهذیب اخلاق و تزکیه نفس بپردازیم.

آنچه در پیش رو دارید، نخستین حلقه از این سلسله است که به مباحثی مبنایی درباره معنای لغوی و اصطلاحی اخلاق و موضوع علم اخلاق می پردازد.

اما پیش از بیان مطلب درباره معنای اخلاق و مطالب مرتبط، چون در آغاز نوشتار، سخن از «رشد» رفت، نکته ای قرآنی را مورد توجه قرار دهم و آن، بخشی از داستان تعلّم حضرت موسی علیه السلام است که آن جریان، در آیات ۶۰ تا ۸۲ سوره کهف آمده است. آیه ای که در آن از رشد سخن گفته است. گفته حضرت موسی علیه السلام به حضرت خضر است که:

هلْ أَتَّبِعُک عَلی أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً؛

این جریان در آیات ۶۰ تا ۸۲ سوره کهف آمده است که با مقدمه ای کوتاه و گویا به آن اشاره می کنم:

شخص جویای علم و رشد، پیامبری است از پیامبران بزرگ الاهی که هم اولوالعزم بوده و هم سلطان بنی اسرائیل؛ یعنی از جایگاه اجتماعی بلندی برخوردار بوده است.

علاوه بر آن، هم صاحب کتاب آسمانی «تورات» بوده و هم «کلیم الله».

در شرافت کلیم اللهی حضرت موسی علیه السلام نکته ای را از دعای شریف سمات بیان می کنم تا بدانیم متعلم در اینجا چه شخصیت بزرگی است. در دعای شریف سمات آمده است:

الَّذِی کلَّمْتَ بِهِ عَبْدَک وَ رَسُولَک مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ فِی الْمُقَدَّسِینَ فَوْقَ إِحْسَاسِ الْکرُوبِیین؛

مقام کلیم اللهی موسی بن عمران و مکالمه او با حق تعالی، در مرتبه ای از تقرب و لطافت بوده که فوق احساس کروبین بوده است. چنین شخصیت والایی با وجود چنین مقامی، درصدد رشد بر می آید و به امر الاهی قضیه را دنبال می کند تا به مطلوب و معلم خود می رسد.

نکته لطیف دیگر از این نقل قرآنی این که قرآن کریم درباره شخصیت این معلم بزرگوار، هیچ نشانی و مشخصاتی را بیان نمی کند. حتی اسم این معلم را هم نمی گوید؛ بلکه با این عبارت به او اشاره می کند:

فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیناهُ رَحْمَه مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً؛

که در این بخش هم نکات و لطائف تفسیری فراوان نهفته است.

به هر حال حضرت موسی در جایگاه متعلّم و شاگرد، از آن معلمِ دارای علم لدنّی چنین تقاضا می کند:

هلْ أَتَّبِعُک عَلی أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً

که آن معلم بزرگوار گمنام و عبد خدا، در جواب می فرماید:

إِنَّک لَنْ تَسْتَطیعَ مَعِی صَبْراً

اما این شاگرد، یعنی حضرت موسی بن عمران علیه السلام دست از طلب بر نمی دارد و باز تقاضای خود را تکرار می کند و عرضه می دارد:

سَتَجِدُنی إِنْ شاءَ اللهُ صابِراً وَ لا أَعْصی لَک أَمْراً

که کلمه های «لا أعصی» و «أمرا» قابل توجه و تعمق هستند.

در ادامه، آن معلم، رد کردن چنین شاگردی را خلاف حکمت می یابد؛ اما این پذیرش را چنین مشروط می کند:

فَإِنِ اتَّبَعْتَنی فَلا تَسْئَلْنی عَنْ شَی ءٍ حَتَّی أُحْدِثَ لَک مِنْهُ ذِکرا

به این مضمون که: ای موسی! اگر می خواهی همراه من بیایی، بیا؛ ولی حق سؤال و اعتراض نداری تا این که من خود، تو را روشن و قانع کنم… تا پایان داستان که هر کلمه و عبارتی از این آیات، لطائف و دقایقی دارد که در کتب تفسیری ما پراکنده است.

پیامبری در این جایگاه بلند ظاهری و باطنی، مأمور به رشد می شود و قرآن مجید، وسعت باب رشد و کمال را این گونه تبیین می کند.

پس از این نکته قرآنی که جایگاه بلند «رشد» را نشان می دهد، ما می مانیم و جایگاه مکارم اخلاق و رفع مشکلات خلق و خوی و شخصیت، تا رسیدن به قلبی سلیم؛ همان قلبی که امام صادق علیه السلام درباره آن فرمودند:

الْقَلْبُ السَّلِیمُ الَّذِی یلْقَی رَبَّهُ وَ لَیسَ فِیهِ أَحَدٌ سِوَاه؛۳

قلب سلیم آن است که در حالی خداوند را ملاقات می کند که جز او در آن نیست.

معنای لغوی

کلمه «اخلاق»، جمع مکسّرِ «خَلْق» و «خُلق» از ماده (خ – ل – ق) و بیشتر به معنای اندازه، هیأت و شکل چیزی است. در مفردات راغب و نهایه ابن اثیر عبارت جالبی به این مضمون آمده است:

الخَلق و الخُلق فی الأصل واحد کالشَرب و الشُرب و الصَرم و الصُرم لکن خصّ الخَلق بالهیئات و الأشکال و الصور المدرکه بالبصر و خصّ الخُلق بالقوی و السجایا المدرکه بالبصیره؛۴

«خَلق» و «خُلق» در اصل، یکی هستند؛ مانند «شَرب و شُرب» و «صَرم و صُرم؛ ولی «خَلق» مخصوص هیئات و اشکالی است که با بصر(بینایی ظاهری) درک می شوند و «خُلق» مخصوص قوا و سجایایی است که با بصیرت(بینایی باطنی) درک می شوند.

معنای اصطلاحی

درباره معنای اصطلاحی «خُلق» عبارت برخی از علمای بزرگ شیعه را نقل می کنیم:

۱. مرحوم نراقی می فرماید:

الخُلق عباره عن ملکه للنفس مقتضیه لصدور الأفعال بِسُهوله من دون احتیاج إلی فکر و رویّه؛۵

خُلق، عبارت است از ملکه ای نفسانی که سبب می شود افعال، به آسانی و بدون نیاز به فکر و تأمل، از انسان صادر شوند.

۲. مرحوم فیض نیز در محجه البیضاء چنین می فرماید:

فالخُلق عباره عن هیئه للنفس راسخه لتصدر عنها الافعال بسهوله و یُسرٍ مِن غیر حاجه الی فکر و رویّه؛۶

پس خُلق عبارت است از هیأت نفسانی راسخ و استواری که باعث می شود افعال، به آسانی و روانی و بدون نیاز به فکر و تأمل، از آن صادر شود.

از تعاریف فوق، معلوم می شود که مراد از «اخلاق» مجموع ملکات و صفات باطنی (اعم از صفات نیک و بد) است که باعث می شود اعمال (اعم از نیک و بد) بدون فکر