پاورپوینت کامل نقش طب در تعالی اخلاق (۱) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش طب در تعالی اخلاق (۱) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش طب در تعالی اخلاق (۱) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش طب در تعالی اخلاق (۱) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

ضرورت بحث

کسی که در روایات انبیا و ائمه علیهم السلام تدبّر کند، به روشنی می یابد که بسیاری از این آثار نورانی به شکل مستقیم یا غیر مستقیم، به علم طب مربوط هستند.

عدد این روایات، به چند هزار می رسد. در تراجم نیز دست کم دوازده نفر از اصحاب ائمّه علیهم السلام ذکر شده اند که دارای «کتاب الطب» یا عناوین مشابه بوده اند.

حال با در نظر گرفتن این نکته که شأن اوّلیه و اصلی آن ذوات مقدّس، هدایت انسان ها و به بیان قرآن، تعلیم کتاب و حکمت و تزکیه سایر انسان هاست، این سؤال پیش می آید که دلیل صدور این همه روایات در زمینه مسائل طبی چیست و چرا انبیا و ائمّه علی قدری از وقت خود را صرف تعلیم و بیان این گونه امور می کرده اند؟

هدفِ انسان مؤمن، طی مدارج قرب به حضرت حق و وصول به مقامات معنوی است و این، جز با سیر در صراط مستقیم ممکن نیست. درست است که این حرکت، حرکتی باطنی است؛ امّا نباید فراموش کرد که به هر حال، جسم مادّی انسان، به منزله مرکب روح او است و باطن انسان -در بیشتر انسان ها- از ظاهر او متأثّر می شود. این تأثیر، تا جایی است که چه بسا مشکلی جسمانی، مانع بعضی از امور معنوی می شود. یکی از علمای ربّانی دامت برکاته از آیت الله سید عبد الکریم کشمیریقدس سره نقل کرد که: «در نجف اشرف بعضی از اهل سلوک بودند که زحمتِ زیادی در این راه می کشیدند؛ امّا آن گونه که انتظار می رفت، اثری مشاهده نمی کردند و علّت، سوء مزاجی بود که جسم ایشان به آن، گرفتار بود».

همچنین از بعضی اساطینِ سیر و سلوک نقل شده است که در مقام تربیت، ابتدا به اصلاح مزاج فرد امر می کرده اند. از طرف دیگر، اصلاح جهات مادّی انسان -که از مهم ترین آن جهات، بدن او است- زمینه را برای رشد معنوی و باطنی او فراهم می کند.

از امام الحکما امیرالمؤمنین علیه السلام نقل شده است که ضمن روایتی فرمود:

…من صفی مزاجه اعتدلت طبائعه، و من اعتدلت طبائعه قوی أثر النفس فیه و من قوی أثر النفس فیه، سما إلی ما یرتقیه، و من سما إلی ما یرتقیه تخلق بالأخلاق النفسانیه، وأدرک العلوم اللاهوتیه، و من أدرک العلوم اللاهوتیه صار موجودا بما هو انسان دون أن یکون موجودا بما هو حیوان، و دخل فی باب الملکی الصوری، و ما له عن هذه الغایه معبر؛[۱]

هرگاه مزاج کسی صفا یابد، طبع او اعتدال می یابد و کسی که طبایع او اعتدال یافت، تأثیر نفس در او قوی می شود و کسی که تأثیر نفس در او قوی شد، به سوی چیزی که او را ارتقا می دهد، بالا می رود و هرگاه کسی به سوی آنچه او را ارتقا می دهد، رفت، به اخلاق نفسانی تخلق می یابد و علوم لاهوتی را درک می کند و چنین کسی وجودش انسانی می گردد و دیگر حیوانی نیست و داخل در باب ملائکه می شود و دیگر تغییر دهنده ای از این حالت برای او وجود ندارد.

حاصل روایت، این است که با صفای مزاج می توان به اخلاق حسن و ادراک علوم لاهوتی و از آن طریق، به انسان شدن [در مقابل حیوان بودن] دست یافت.

شرح کامل این قبیل مطالب در ده ها و صدها مجلّد نیز ممکن نیست؛ چرا که این مسائل مربوط به زوایای پیچیده انسان است؛ همچون ماهیت جسم، ماهیت و کیفیت نفس، روح، قلب و مانند آن. چگونگی ارتباط این زوایا با یک دیگر، شناسایی مفسدات آن ها – به این معنا که چه اموری موجب خروج آن ها از مجرای طبیعی و سالم خود می شود- شناسایی اموری که موجب بازگرداندن آن ها به صحّت می شود، آگاهی از اموری که موجبِ حفظ صحّتشان است و… هر یک، بابی از معارف است که ابوابی از علوم حِکْمی و معارف الاهی از آن گشوده می شود. در این علم نیز مثل بیشتر علوم، مسائل جانبی غیر ضروری و بلکه باطل و غیر حقیقی ممکن است توسّط کسانی که اهلیت این قبیل علوم را ندارند، داخل شده باشد و تمییز این مسائل از حقایق و واقعیات، کاری مشکل است؛ لذا گستره وسیع این علم شریف که همان سلوک حکیمانه است، بیشتر معلوم می شود.

این که انسان را موجودی فرض کنیم که صرفاً در متن سایر اجزای طبیعت مادی قرار دارد و نیز این که او را همچون جزیره ای، دور از عالم طبع و طبیعت تصوّر کنیم، هر دو اشتباه است.

واقعیت این است که انسان، همچون شبه جزیره است. شبه جزیره، زمینی است میان آب دریا؛ امّا از یک سو به خشکی مرتبط است. برای سلامت این شبه جزیره، باید هر دو نوع ارتباط را لحاظ کرد. از طرفی ارتباط او با خشکی (که همان عالم طبع و طبیعت است) و از طرف دیگر ارتباط او با دریا (که عالم روح، نفس و مانند آن است).

در معارفِ نقل شده از انبیا و اوصیا و به صورت بارز، در روایات چهارده معصوم علی، این گونه ارتباط (به تعبیر ما شبه جزیره ای بودن انسان) بسیار روشن و واضح، بیان شده است.

تأمّل در آنچه گفته شد، نشان می دهد تدوین طرحی جامع و نمایی کامل از اصول و فروع سیر و سلوک بدون در نظر گرفتن همه امور ذکر شده، ممکن نیست. شاید به همین دلیل است که چندین هزار روایت به شکل مستقیم و غیر مستقیم، با وجوه و ابعاد مادّی و جسمانی انسان مرتبط هستند.

چنان که در روایت نقل شده از امیرالمؤمنین علیه السلام دیدیم و در کلام اهل حکمت نیز آمده، اصل اساسی و مهم، اعتدال مزاج است.

حال، این اعتدال از چه طریقی ممکن است و اگر حاصل شد و یا از اوّل حاصل بوده، چگونه می توان آن را حفظ کرد؟ جواب این قبیل سؤالات را باید در علم شریف طب یافت. آری؛ این باب، بخشی از «سلوک حکیمانه» و در واقع بخشی از «حکمت» است، و ما ادراک ما الحکمه؟! سیر و سلوک آگاهانه، بدون دانستن این قبیل موضوعات -چه به صورت اجتهادی و چه تقلیدی- ممکن نیست.

هدف از آنچه در این چند سطر ذکر شد، بیان مختصرِ ضرورت پرداختن به بعضی مسائل علم طبّ است. در بیان و تبیینِ سلوک آگاهانه، دانستنِ بعضی از مسائل -همچون مباحث مزاج، طبایع، قوا، ارواح و مانند آن- ضروری است.

تدبیر غذا

در یک تقسیم بندی، علم طبّ به دو بخش تقسیم می شود: جزء نظری و جزء عملی. در بخش نظری به مطالب و مسائلی پرداخته می شود که صرفاً جنبه نظری دارند؛ همچون مباحث ارکان، طبایع، مزاج و…. و در بخش عملی، مسائلی مطرح می شود که عبارتند از راهکارها و دستورالعمل هایی که در مقام عمل، به کار طبیب می آیند؛ مانند مباحث مختلفی که درباره علاج امراض مطرح می شود. این جزء دوم (بخش عملی طب) خود به دو جزء تقسیم می شود: علم صحّت و علم علاج؛ چراکه گاه در پی حفظ صحّت و تندرستی موجود هستیم و گاه صحّت، به بیماری تبدیل شده است و ما به دنبال بازگرداندن صحّتِ از دست رفته ایم. آن بخش از علم طبّ که راه های حفظ صحّت موجود و به عبارت دیگر، تدبیر ابدان صحیحه را به ما می آموزد، «علم حفظ الصحّه» و آن قسمت که طرق علاج بیماری ها و بازگرداندن صحّتِ از