پاورپوینت کامل ویژگی های عارفان دروغین (۳) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگی های عارفان دروغین (۳) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگی های عارفان دروغین (۳) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگی های عارفان دروغین (۳) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

برای بازشناسی مدعیان عرفان و به اصطلاح، عارفان کاذب از عارفان حقیقی، لازم است شاخصه هایی را از این مدعیان بدانیم. در دو شماره پیشین ویژگی هایی برای عارفان دروغین و همچنین شاخصه هایی از مسائل رفتاری و اجتماعی سرکرده های عرفان های کاذب را چنین برشمردیم:

۱. دعوت به خود؛ ۲. بیان سخنان مبهم و رازآلود؛ ۳. مبارزه با ادیان الهی؛ ۴. انکار واقع نمایی ارزش های دینی؛ ۵. تشویق و ترغیب به مسائل جنسی و شهوانی؛ ۶. تبلیغ کثرت گرایی عرفانی و دامن زدن به فرقه گرایی.

اینک ادامه بحث:

۷. سماع و رقص

یکی دیگر از ویژگی های بسیاری از عارف نمایان، این است که برای ایجاد حالت توجه و شور و عشق یا ایجاد حال خوش به اصطلاح معنوی و عرفانی، به عمل خلاف شرع «سَماع و رقص» متمسک می شوند. «سماع» در لغت به معنای شنیدن است؛ اما در اصطلاح صوفیان، به معنای آواز خوش و آهنگ دل انگیزی است که به قصد صفای دل و حضور قلب و ایجاد شور عرفانی شنیده شود. صوفیان برای ایجاد حالت فنا و خودفراموشی، آرام آرام به ابزارآلات ظاهری از جمله سماع متوسل شدند. اینان مدعی اند که با گوش سپردن به سماع، کم کم کلمات و عبارات و اصوات، فراموش شده، توجه انسان از عالم مادی به عوامل روحانی جلب می گردد.

صوفیان مدعی اند که سماع موجب می شود در قلب انسان حالت وجد و سرور، ایجاد شود. ایجاد چنین حالتی در قلب انسان نیز موجب تحریک اعضا و جوارح می شود. حرکت اعضا یا به صورت حرکات غیر موزون است که به آن «اضطراب» گفته می شود یا به صورت حرکات موزون که از آن به «رقص» تعبیر می گردد؛ بنابراین نمود بیرونی سماع، حالت رقص و فریاد کشیدن و خرقه دریدن و جامه پاره کردن است.۱البته صوفیان با زیرکی به جای لفظ غنا، از واژه سماع استفاده کردند، تا کمتر مورد طعن متشرعان قرار گیرند؛ اما بعضی از محققان اظهار کرده اند که هر دو مصداق یک امرند.۲ درباره حلیت یا حرمت سماع، میان صوفیان نظرات مختلفی مطرح شده است و حتی آن را برای برخی، جایز و برای برخی، غیر جایز شمرده اند؛ برای مثال، غزالی سماع را برای جوانان و به تعبیر خودش «ارباب شهوات» حرام محض می داند و چنین سماعی را پست تر از آن می داند که درباره اش سخن بگوید؛ زیرا این گونه سماع، موجب تحریک صفات ناپسند آنان می شود. او برای کسانی که به صورت عادت و به عنوان لهو مشغول سماع می شوند، آن را مکروه می داند و برای کسانی که صرفاً به انگیزه لذت بردن از صدای خوش، آن را می شنوند امری مباح به شمار می آورد؛ اما برای کسانی که محبت خداوند سراسر وجودشان را گرفته باشد، از نظر غزالی سماع، مستحب است؛ چرا که موجب تحریک صفات پسندیده در آنان می شود.۳

برخی صوفیان با قبول بدعت بودن و گناه بودن سماع، در توجیه آن گفته اند ارتکاب این معصیت، موجب دوری از سایر گناهان می شود:

اگر دست بر هم زنند، هوای دستشان بریزد و اگر پای بردارند، هوای پایشان کم شود. چون بدین طریق هوا از اعضایشان نقصان گیرد، از دیگر کبار خویشتن نگاه توانند داشت.۴ به تعبیر دیگر، سماع را از باب دفع افسد به فاسد توجیه کرده اند.غزالی نیز برای توجیه عمل خلاف شرع سماع از هیچ کوششی دریغ نکرده است. تا جایی که حتی خواب های آشفته برخی عارف نمایان را به عنوان مستند حکم شرعی خود مبنی بر جواز سماع ذکر می کند. وی می نویسد: ممشاد دینوری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را در خواب دیده است و از او درباره درستی یا نادرستی سماع پرسیده و پیامبر در پاسخ فرموده است: «سماع هیچ اشکالی ندارد». در عین حال او را مأمور کرده است به کسانی که این عمل را انجام می دهند، از قول پیامبر بگوید سماع خود را با قرآن شروع کنند و با قرآن نیز آن را به پایان ببرند.۵در حالی که اگر بنا باشد خواب افراد را حجت شرعی بدانیم، چیزی از دین و شریعت و پیام پیامبران باقی نخواهد ماند.

بررسی

نکته اول

سماع از مدت ها پیش از اسلام، در نزد هندیان و فیثاغوریان رواج داشته است. پاره ای از هندیان، سماع و رقص را به عنوان عملی عبادی و معنوی به کار می بسته، و گمان می کرده اند که آوازهای خوش و رقص و گفتن سخنان بی سر و ته و متناقض، در نجات و آزادی انسان مؤثر است و موجب بی تعلقی انسان و آزادی روح او از بند تعلقات مادی و دنیوی می شود.۶

سماع و رقص معنوی در میان فیثاغوریان نیز رواج داشته است. یامبلیخوس طب موسیقیایی فیثاغورث را چنین تبیین می کند:. .. در فصل بهار او… در میان آن مریدان که قادر به خواندن ملودی ها بودند، می نشست و چنگ می نواخت. پیروانش سرودهایی را هم صدا و همراه چنگ او می خواندند و در اثر آن، به وجد آمده، حالتی آهنگین و ریتم دار پیدا می کردند.۷

با توجه به این که در منابع اصیل دین اسلام، سماع و رقص نه تنها جایگاهی ندارد، بلکه مردود نیز شمرده شده است، به نظر می رسد صوفیان مسلمان نیز تحت تأثیر مکاتب و آیین های دیگر به چنین عملی رو آورده و چون با مخالفت جامعه اسلامی رو به رو شده اند، کوشیده اند تا آن را موجه جلوه دهند.

پاره ای از عرفان های نوظهور نیز به سماع و رقص، توجه ویژه دارند.۸

نکته دوم

سماع به معنای صوت زیبا و شنیدن صداهای دلنشین، از نظر شرعی حرام نیست و نه تنها هیچ مسلمانی داشتن صدای خوب یا شنیدن صداهای دلنشین را حرام نمی داند؛ بلکه هیچ انسان عاقلی چنین حکمی را نمی پذیرد. تمام سخن در شیوه خواندن و محتوای خواندن افراد است. صدای خوب نباید به شکل غنایی و طرب انگیز باشد. همچنین نباید محتوایی که با صدای خوب خوانده می شود، محتوایی مبتذل و نادرست و هجوآمیز و به طور کلی خلاف شرع باشد.

نکته سوم

برخی صوفیان، واژه سماع را صرفاً به عنوان لفظی دانسته اند که تعریف اصطلاحی آن، هیچ نسبتی با معنای لغوی اش ندارد؛ به این صورت که در تعریف سماع گفته اند: «سماع یعنی راه و روشی که موجب از میان برداشتن حجاب های ظلمانی و نورانی میان بنده و خدا می شود». یا سماع را به معنای چیزی دانسته اند که انسان را از چنگال های سعادت سوز ظاهرگرایی و قشری گری آزاد می کند. سماع یعنی جهیدن از وادی هایی که میان بنده و خدا فاصله می اندازد. سماع یعنی چیزی که انسان را به مطلوب می رساند. سماع یعنی ترک باطل و ترک جاه و مقام و علوم ظاهری.۹روشن است که مخالفت مخالفان سماع، مخالفت با لفظ نیست؛ بلکه مخالفت با رفتارها و حرکاتی است که تحت این عنوان انجام می گیرد. در عین حال، اگر منظور این است که همین عمل خلاف شرعی که از سوی پاره ای از صوفیان صورت می گیرد، چنین آثار و فواید و برکاتی دارد، در آن صورت قابل پذیرش نیست؛ زیرا اگر این اعمال، معصیت و خلاف شرع است و به تعبیر بسیاری از صوفیان گناهی است که برای رهایی گناهان دیگر صورت می گیرد،۱۰ در آن صورت هرگز نمی تواند موجب وصول به مطلوب و قرب الهی شود. چگونه می توان با عملی که خلاف دستور خداوند است به او تقرب جست و فاصله میان خود و خدا را کم کرد؟!

۸. ایجاد مکان های مقدس اختصاصی

یکی دیگر از ویژگی های بسیاری از عارف نمایان، ایجاد مکان های مقدس اختصاصی است. اینان به منظور آن که هویتی جمعی و دینی به پیروان و مریدان خود بدهند، به تأسیس مراکز عبادی ویژه آیین خود اقدام می کنند. عارف نمایان مسلمان در عرض مسجد که مکان مقدس و عبادی اسلام است، به تأسیس خانقاه پرداختند و بسیاری از آیین های نوظهور معنوی و عرفانی نیز به تأسیس مراکز عبادی مورد قبول خود اقدام کرده اند که در این قسمت توضیحات بیشتری در این باره می دهیم.

۸-۱. خانقاه صوفیان

صوفیان مسلمان با تأسی از راهبان مسیحی و تحت تأثیر عرفان مسیحی، به تأسیس مکانی اختصاصی برای تجمعات خود اقدام نموده، در کنار مسجد -که اسلام آن را محل عبادت و مرکز تجمعات اسلامی می داند- مکانی با عنوان «خانقاه» تأسیس کردند. خانقاه، اندک اندک