پاورپوینت کامل گوشه ای از سیره اخلاقی – عبادی امام علی بن موسی الرضا علیه السلام ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گوشه ای از سیره اخلاقی – عبادی امام علی بن موسی الرضا علیه السلام ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوشه ای از سیره اخلاقی – عبادی امام علی بن موسی الرضا علیه السلام ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوشه ای از سیره اخلاقی – عبادی امام علی بن موسی الرضا علیه السلام ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

از امتیازات بزرگ تشیع، وجود برترین الگوهای کمال است که در بالاترین قله های فضیلت قرار دارند. انسان هایی خدایی و معصوم که در رفتار، گفتار و پندار خود، اجازه نداده اند ذره ای از امور غیرالهی راه یابد؛ تا جایی که خدای متعال آنان را به طهارت کامل و مطلق ستوده است (و یطهرکم تطهیراً).[۱]

سرزمین ایران، مفتخر به میزبانی یکی از این انسان های الهی است. شمس آسمان ولایت، امام رئوف، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام سایه رأفت و رحمت الهی بر سر مردم سرزمین ما است. اکنون که در ایام ولادت آن حضرت به سر می بریم، بر آن شدیم شمه ای از سیره آن بزرگوار را باز گوییم، تا چراغ راه ما در مسیر کمال باشد.

این نوشتار به اختصار، سیره اخلاقی و نیز عبادی آن حضرت را معرفی می کند. اما پیش از ورود به بحث، مناسب است به این نکته توجه کنیم:

همان گونه که گفتیم، اهل بیت علیهم السلام در بالاترین قله کمال قرار دارند و بی تردید، کامل ترین الگوی بشریت هستند؛ با این دید نباید از خود توقع داشته باشیم که بتوانیم به سیره آن بزرگواران در همه موارد، همانند خودشان عمل کنیم. امیرالمؤمنین علیه السلام پس از بیان مقداری از زهد خود فرمودند:

وَ إِنَّکمْ لَا تَقْدِرُونَ عَلَی ذَلِک وَ لَکنْ أَعِینُونِی بِوَرَعٍ وَ اجْتِهَادٍ وَ عِفَّه وَ سَدَاد؛[۲] و شما توان عملکرد همچون مرا ندارید؛ اما مرا با ورع و تلاش و عفت ودرست کاری خود، یاری کنید.

ذکر این مثال، ما را در رسانیدن مقصود یاری می کند. کسی که در رشته ورزشی مورد علاقه اش، یکی از قهرمانان آن رشته را الگو و سرمشق خود قرار می دهد، معقول نیست از خود انتظار داشته باشد که بتواند از ابتدا همچون آن قهرمان عمل کند، یا تمرینات خود را در حد او قرار دهد؛ بلکه باید آن قهرمان را در قله مقصود خود تصور کند و راه صحیح و معقولی را برای رسیدن به این قله برگزیند و آن را طی کند.

پس در رویارویی با سنت ویژه معصومان علیهم السلام نه می توان به همه آن سیره ها به طور کامل عمل کرد و نه می توان – به بهانه افق بسیار بالای اهل بیت علیهم السلام – خود را کاملاً از آن وجودهای نورانی و از سیره شان جدا تصور کرد و خود را ملزم به پیروی از سیره شان در حد توان ندانست.

نکته بعد، اینکه با مراجعه به آیات کریمه قرآن، به وضوح، ارائه الگوهای گوناگون در سطوح و حالات گوناگون را در می یابیم. بر این اساس علاوه بر اینکه اهل بیت علیهم السلام را باید کامل ترین و بالاترین الگو در نظر بگیریم، باید متناسب با شرایط و حالات خود، الگویی دینی و قرآنی برگزینیم.

و بالاخره نکته آخر اینکه این نوشته و موارد مشابه آن، نه ادعای معرفی کامل فضایل معصومان را دارد و نه توانایی آن را؛ چراکه در زیارت جامعه کبیره، خطاب به آن بزرگواران عرضه می داریم:

مَوالِیَ! لَا أُحْصِی ثَنَاءَکمْ وَ لَا أَبْلُغُ مِنَ الْمَدْحِ کنْهَکمْ وَ مِنَ الْوَصْفِ قَدْرَکم؛[۳] ای سروران من! نه توان شمارش صفات نیکویتان را دارم و نه در مدح و ستایش، می توانم به عمق شخصیت شما برسم و نه توانایی دارم مقام شما را توصیف کنم.

آنچه در این نوشتار می آید بخشی از آن چیزی است که در منابع گوناگون آمده و آنچه در منابع آمده، جزیی ناچیز از دریای فضایل امام رضا علیه السلام است.

پس از این مقدمه، به ذکر سیره حضرت امام رضا علیه السلام در دو حیطه «اخلاق» و «عبادت» و می پردازیم:

الف. نمونه هایی از سیره اخلاقی امام رضا علیه السلام

در منابع روایی و تاریخی، برخی صفات نیکو به طور برجسته تر برای آن حضرت نقل شده که عبارتند از:

۱. تواضع

تواضع، صفتی پسندیده است که برای صاحبان عقل و فضیلت، پسندیده تر می باشد. امامان ما علیهم السلام در عین مقام والا و بی نظیری که داشتند، این صفت را به بهترین وجه دارا بوده اند.

نقل شده است که حضرت امام رضا علیه السلام در دوران ولایت عهدی خود – به خلاف صاحبان مناصب و مقامات مملکتی- روزی به حمام عمومی رفتند. در حمام، فردی نظامی بود که حضرت را نشناخت؛ لذا از ایشان خواست بر سرش آب بریزند. امام علیه السلام نیز بدون واکنش خاصی، خواسته او را برآورده کردند. در این هنگام مردی وارد حمام شد که حضرت را شناخت و بر سر آن فرد نظامی فریاد کشید که: «نابود شدی! آیا فرزند دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را به خدمت گرفته ای؟»

وحشت، فرد نظامی را فرا گرفت و خود را بر پاهای امام انداخت و آن ها را بوسید و در همان حال، عاجزانه گفت: «ای فرزند رسول خدا! چرا از دستور من سرپیچی نکردی؟» حضرت لبخندی به او زدند و با لطف و عنایت به او فرمودند: «این کار، ثواب بود و من نمی خواستم در امری که برایم ثواب در پی دارد، از تو سرپیچی کنم».[۴]

از نمونه های تواضع آن حضرت، این بود که مدح و ثنای افراد در آن حضرت اثری نمی کرد. نقل شده است که شخصی به آن حضرت عرض کرد: «به خدا سوگند! روی زمین کسی نیست که از نظر جد و پدر، با شرافت تر از تو باشد». حضرت فرمودند: «تقوا است که به پدران من شرافت داده و طاعت خدا است که آنان را حفظ کرده است». و در جواب فردی دیگر که عرض کرد: «به خدا سوگند! تو بهترین مردمی» فرمودند: «ای شخص! به خداوند سوگند نخور. بهتر از من، کسی است که در برابر خداوند عزوجل، باتقواتر و فرمان بردارتر است. به خدا سوگند! این آیه نسخ نشده است که: «… أَنَّ أَکرَمَکمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقَاکم »[۵] [=همانا گرامی ترین شما نزد خدا باتقواترین شما است].[۶]

۲. زهد

محبت و شیفتگی به دنیا، از بدترین صفات مذموم و منشأ همه خطاها شمرده شده است. در مقابل، زهد است که عدم وابستگی و دلبستگی به دنیا را در پی دارد. محمد بن عباد دراین باره می گوید:

امام رضا علیه السلام در تابستان، بر حصیر و در زمستان، بر زیراندازی مویین می نشستند. لباس آن حضرت، لباس هایی خشن بود، تا اینکه هرگاه به میان مردم می رفت، لباس معمولی می پوشید.[۷]

همچنین نقل شده است که سفیان ثوری، حضرت را مشاهد کرد که لباسی از خزّ [که جنسی لطیف و مطلوب داشت] پوشیده بودند؛ لذا به این رفتار حضرت اعتراض کرد و گفت: «کاش لباسی، ساده تر از این می پوشیدی». حضرت دست او را به آرامی گرفتند و داخل آستین لباس خود کردند [و او دریافت که] زیر لباس خود، لباسی خشن پوشیده اند که از مو بافته شده بود.

سپس حضرت فرمودند: «ای سفیان! لباس فاخر برای مردم است و لباس مویین برای خدا».

۳. سخاوت

از بارزترین صفات نیکان و پاکان، سخاوت وجود است. این صفت نیکو به بهترین وجه در امام رئوف ما وجود داشته است.

نقل شده است که نیازمندی به آن حضرت عرض کرد: «به اندازه مروت[و سخای] خودت به من عطا کن» حضرت پاسخ دادند: «این کار، مقدور نیست». فقیر، به خطای سخن خود پی برد. [چرا که مروت امام، بی اندازه است]؛ لذا این گونه گفت: «به اندازه مروت من به من عطا کن».

حضرت با تبسم و خوشرویی فرمودند: «بله؛ این کار شدنی است» و دستور دادند دویست درهم به او عطا کنند.[۸]

در روایتی دیگر آمده است که مردی بر حضرت ثامن الائمه علیه السلام وارد شد و پس از سلام عرض کرد: «من مردی از محبان تو و پدرانت هستم و از حج باز می گردم؛ اما همه توشه خود را مصرف کردم و برای ادامه راه چیزی دیگر همراه ندارم. اگر من را به شهرم بازگردانی [= هزینه آن را بپردازی]، وقتی به وطنم رسیدم، برای ادامه راه، به همان مقدار، از جانب تو صدقه می دهم».

… امام علیه السلام به درون خانه رفتند و سپس از پشت در صدا زدند: «آن مرد کجاست؟» او خود را به پشت در رساند. حضرت از بالای در، کمک خود را به او اعطا کردند و فرمودند: «این دویست دینار را بگیر و از آن، در هزینه های سفر و خرجی ات استفاده کن و لازم نیست معادل آن را از جانب من صدقه بدهی». مرد، خوشحال بازگشت. شخصی از حضرت پرسید: «فدایت شوم! مهربانی فرمودی و عطای بسیار عنایت کردی؛ اما چرا چهره خود را از آن مرد پوشاندی [ و رو در رو به او عطا نکردی؟] حضرت پاسخ دادند: «چنین کردم، از ترس اینکه ذلت درخواست و خواهش را در چهر ه اش ببینم که خواسته را برآورده کرده ام. آیا گفته رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را نشنیدی که فرمود: «هر کس کار نیک را مخفیانه انجام دهد، معادل هفتاد حج [اجر او] است و هر کس بدی را آشکار کند، فرومایه است».[۹]…

۴. مهمان نوازی

مهمان نوازی و تکریم مهمان، از صفات برجسته انسان های با شرافت و سخاوتمند است. این صفت، به عالی ترین وجه در وجود حضرت امام رضا علیه السلام همچون سایر اهل بیت علیهم السلام تبلور یافته است. نقل است که آن حضرت مهمان را گرامی می داشتند و او را غرق لطف و احسان خود می کردند و به شخصه به خدمت میهمان اقدام می کردند. نقل است که آن حضرت، شبی میزبان شخصی بودند و با او گفت وگو می کردند که در همان حال، اشکالی برای چراغ پیش آمد. مرد مهمان خواست برای اصلاح چراغ اقدام کند که حضرت، او را از این کار بازداشتند و فرمودند: «ما خاندانی هستیم که مهمان خود را به کار نمی گیریم».[۱۰]

یعنی آن امام رئوف حتی اقدامی ناچیز در حد رسیدگی به چراغ منزل را از مهمان بر نمی تابند و آن را، به خدمت گرفتن مهمان و امری ناپسند می شمارند و خود به این کار، اقدام می کنند.

علاوه بر موارد یادشده، ابراهیم بن عباس، حضرت ثامن الحجج را با عباراتی می ستاید که برخی آن ها ناظر به سیره اخلاقی حضرت است؛ از آن جمله:

آن حضرت، هیچ گاه، به کسی جفا و ستم روا نداشت؛

آن حضرت، هیچ گاه، سخن کسی را قطع نکرد؛

آن حضرت، هیچ گاه، حاجت و نیاز کسی را رد نکرد؛

آن حضرت، هیچ گاه، [هنگام نشستن] پای خود را مقابل دیگران دراز نکرد؛

آن حضرت، هیچ گاه، پیش از طرف مقابل، تکیه نداد؛

آن حضرت، هیچ گاه، غلامان و خدمت گزاران خود را ناسزا نگفت؛

آن حضرت، هیچ گاه، در خنده خود، قهقهه نزد؛

آن حضرت، همیشه غلامان و خدمت گزارانش را سر سفره خود می نشاند[و با آنان هم غذا می شد].

آن حضرت، بسیار خیرات و صدقات عطا می کرد که بیشتر این موارد، در شب های تاریک انجام می گرفت.[۱۱]

ب. نمونه هایی از سیره عبادی امام رضا علیه السلام

در این بخش به بررسی نقل هایی می پردازیم که عبادات آن حضرت را گزارش کرده اند. در این باره، ابتدا روایتی مفصل را درباره سیره عبادی حضرت نقل می کنیم و سپس سیره آن حضرت در رابطه با قرآن را بررسی می نماییم.

۱. نماز و ذکر