پاورپوینت کامل نبرد با شیطان؛ یاوران الهی در نبرد انسان با شیطان (قبل، بعد و به هنگام نبرد) ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نبرد با شیطان؛ یاوران الهی در نبرد انسان با شیطان (قبل، بعد و به هنگام نبرد) ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نبرد با شیطان؛ یاوران الهی در نبرد انسان با شیطان (قبل، بعد و به هنگام نبرد) ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نبرد با شیطان؛ یاوران الهی در نبرد انسان با شیطان (قبل، بعد و به هنگام نبرد) ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

در شماره های پیشین، مطالبی درباره شیطان، اهداف و سیاست های اصلی هجمه شیطان و برخی از دام ها و زمینه سازان موفقیت شیطان بیان شد. همچنین به گلوگاه های خطر و آسیب پذیری از شیطان اشاره گردید. سپس مراحل تأثیر شیطان بر نفس انسانی را برشمردیم؛ از جمله: دعوت از طریق وسوسه و نهیب، اطاعت از شیطان، سلطنت شیطان و حضور در حزب شیطان؛ در ادامه به عنایات و یاری های خداوند به انسان در مصاف با شیطان می پردازیم.

خداوند، تنها پناهگاه در مصاف با شیطان، خداوند تنها پناهگاه امنی است که می تواند انسان را از آماج حملات شیطان نجات بخشد.[۱]

البته به شرط آنکه ما این پناهگاه را از یاد نبرده، از او استمداد جوییم.

خداوند در میدان نبرد با شیطان، سپاهیانی را از برون و درون به یاری ما فرستاده است که از این قرارند:

الف. یاوران و واعظهای درونی

۱. فطرت

فطرت، مهم ترین ویژگی انسان ها است که آن ها را از دیگر مخلوقات، متمایز می سازد. وجه تفاوت حضرت آدم با دیگر موجودات و پیشینیان خود، در فطرت است؛ سرشتی که در نهاد تمام انسان ها نهاده شده و هرگز دچار تغییر و تبدیل نمی شود.[۲]

همه انسان ها، چه مؤمن یا کافر و چه مسلمان یا معتقد به هر دین و آیین دیگر، در لحظه انقطاع و بریدگی از علل و اسباب و امیدهای غیر خداوند متعال، تجربه حضور و محبت خداوند را درک می کنند و با تمام وجود، دست نیاز به سوی او دراز می نمایند.[۳]

فطرت در بسیاری موارد می تواند راهنمای انسان ها باشد. مسیر طبیعی و فطری، اگر دچار خدشه و به تعبیر قرآنی مسخ نشود، راهنمای خوبی است. از نمونه های مشهور و قرآنی، رجوع افراد به فطرت خود در شرایطی است که فرد در آستانه غرق شدن قرار می گیرد و از صمیم دل، خدا را می خواند.[۴] مهم این است که ما مسیر فطرت را باز بگذاریم؛ در بحران ها و مخاطرات خودش راه را به ما می نمایاند.

۲. عقل، وحی درونی

خرد، بهترین هدیه الهی به بنی آدم است. امام کاظم(ع) در حدیث مفصلی خطاب به هشام فرمودند:

اى هشام! چیزى همچون عقل در میان بندگان تقسیم نشده است. خواب خردمند، از شب زنده دارى نادان بهتر است و خداوند جز فرد عاقل را به نبوّت مبعوث نکرده، تا اینکه عقل و خرد او از تلاش تمام کوشندگان بیشتر باشد. بنده، هیچ فریضه اى از فرائض الهى را ادا نمی کند، تا اینکه درباره اش اندیشه و تفکّر نماید. [یا: تا حقّ آن را ادا نماید] اى هشام! رسول خدا(ص) فرمود: «هرگاه مؤمنى را دیدید که خموش و ساکت است، بدو نزدیک شوید که او آموزش حکمت مى دهد. مؤمن، کم گوى است و پرکار، و منافق، پرگوى است و کم کار».[۵]

نکته مهم، استفاده از عقل و جلوگیری از زنگار گرفتن آن به وسیله هواست. هوای نفس، مهم ترین عاملی است که می تواند مانع تعقل درست شود.

۳. نفس لوامه

نفس لوامه (به تعبیر دیگر، وجدان انسانی ملامت گر) همان بارقه انسانیت است که در خمیره و سرشت هر انسانی هست. در آیه «ولا اقسم بالنفس اللوامه»[۶] سوگند یاد می شود به نفس ملامت گر، وجدان ملامت گر و آن بارقه الهی در درون بشر، همان که از انسان حساب می کشد.

آیت الله خرازی می فرمایند:

لوامه، آن نفس هایی است که اگر یک وقت خطایی از انسان ها صادر شد، زود متنبه شده و برمی گردند و خودشان را ملامت می کنند که: چرا دقت نکردم؟ این حالت لوامه و سرزنش کننده است که جزء نفس های خوب است. گاهی انسان، لغزشی پیدا می کند؛ ولی اگر بعد از لغزش بخواهد به خطایش ادامه دهد، خیلی بد است و اصرار به گناه، انسان را از جنبه های معنوی ساقط می کند.[۷]

نفس لوامه یا ملامتگر، خود را پس از بروز خطاها و اشتباهات نشان می دهد. در صورتی که فرد به ندای آن پاسخ به جا و مناسب دهد، می تواند مانع تکرار خطا شود؛ اما در حالتی که فرد آن را سرکوب کند، به مرور از یاری آن، بی بهره خواهد شد و آن را از دست خواهد داد، تا جایی که فرد، مرتکب بزرگ ترین گناهان می شود، بی آنکه هیچ احساس عذاب وجدان کند.

۴. نفس مُلهِمه

یکى دیگر از ذخایرى که پروردگار حکیم به بشر عطا فرموده و در خودسازى و اصلاح انسان ها اثر بسیار مفید دارد، نفس مُلهِمه است. در آیه و سوره شمس به این نفس یا حالت و مرتبه آن، اشاره شده است. این نفس، موجب نوعی پیوند میان انسان و عالم غیب است و از عالم غیب به آن الهام می شود. نفس ملهمه، یعنی نفس الهام گر و آن، مرحله ای از نفس است که چنان پاک شده که با عالم در تعامل و ارتباط است و امور را پیش از آنکه وارد آن ها شود و صرفاً به مجرد فکر کردن به آن ها و حتی در مرحله ای بالاتر، بدون فکر کردن و فقط به مجرد توجه به آن ها، در می یابد که آن امور منفی هستند یا مثبت و باید به سمت آن موضوع برود یا نه. این، ابزاری است که خداوند به فرد عطا می کند، تا راه را از بی راهه تشخیص دهد و در آن مراحل لطیف، به مهلکه نیفتد و سیرش به سوی خدا بدون اشکال و با سرعت انجام پذیرد. پس از اینکه نفس ملهمه به مرور، قوی تر شد، نفس مطمئنه در انسان ایجاد می شود.

به عکس نفس لوامه که همه در ابتدای راه از آن بهره مندند، نفس ملهمه در حالتی برای فرد ظهور و بروز می یابد که شخص، خود را به اخلاق رحمانی متخلق نماید و در مسیر حق حرکت کند؛ به عبارت دیگر، اگر کسی در مسیر حق باشد، بنا بر سنت امداد الهی و با ابزار نفس ملهمه، حرکتش سریع تر و مطمئن تر می شود. بهره مندی از این نعمت الهی، الزاماً شامل حال همه نخواهد شد.

ب. یاوران و واعظ های بیرونی

مواردی که تاکنون بیان شد، ظهور و بروزش درون خود فرد بود؛ اما از اینجا به بعد یاورانی را مرور خواهیم کرد که بیرون از وجود فرد خودنمایی می کنند:

۱. انسان های تذکر آفرین

خداوند متعال، برخی از انسان ها را مأمور کرده است تا انسان را از مهلکه ها نجات داده، به سمت باری تعالی رهنمون شوند. برخی مانند انبیا از ناحیه خداوند نبوت و مأموریت ویژه دارند و برخی مانند علما و وعاظ، بنا بر تعالیم و دستورات شرع به طور عام، متولی و عهده دار این منصب می شوند:

۱.۱. انبیا و معصومان

خداوند متعال بنا بر لطفی که بر بندگان خویش داشته، از همان ابتدا، عده ای را برای راهنمایی انسان ها فرستاده است. بنا بر روایات اهل بیت(علیهم السلام) نخستین انسانی که بر زمین پا می نهد و آخرین فردی که از نسل آدم ابوالبشر رخت از زمین برمی بندد، حجت خدا هستند و زمین، لحظه ای خالی از حجت نخواهند ماند. اگر تنها لحظه ای خداوند، حجت را از میان مردمان بردارد، زمین اهل خود را فرو خواهد برد.[۸] با استفاده از این حجت های الهی، همیشه راه را می توان یافت و با شیطان ستیز کرد.

۲-۱. علما و وعاظ[۹]

رسول خدا(ص) علما را وارثان انبیا[۱۰] معرفی کرده اند، آن حضرت مسلمانان را به تعظیم و تکریم علما توصیه می کردند. ایشان نگریستن به چهره عالم را عبادت عنوان کرده،[۱۱] مرکّبِ قلمشان را افضل از خون شهدا دانستند.[۱۲] در اغلب منابع روایی، این حدیث ذکر شده است که «علمای امت من به مانند انبیای بنی اسرائیل می باشند».[۱۳]

رسول خدا(ص) فضل عالم بر دیگران را مانند فضیلت پیامبر(ص) بر امتش معرفی کرده اند.[۱۴]

۲. تذکرآفرینان غیر انسانی

علاوه بر انسان ها، خداوند از دیگر مخلوقات خود نیز برای یاری