پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ ضرورت پرداختن به سیره اخلاقی عرفانی انبیاء ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ ضرورت پرداختن به سیره اخلاقی عرفانی انبیاء ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ ضرورت پرداختن به سیره اخلاقی عرفانی انبیاء ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ ضرورت پرداختن به سیره اخلاقی عرفانی انبیاء ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

فوائد و ضرروت الگو برای هرگونه حرکت روبه پیشرفت، با اندک تأملی بر همگان واضح است. هر نوع فعالیت و پیشرفت ورزشی، هنری، علمی و… نیازمند شناخت و انتخاب الگویی مناسب و پیروی از او است. امور تربیتی و معنوی نیز از این قاعده مستثنا نیست و ارتقای معنوی و روحی به گزینش الگوی مناسب نیاز دارد.

قرآن کریم نیز به این نیاز توجه داشته و الگوهای متعدد و متنوعی را به تناسب ظرفیت افراد و نیز حالات گوناگون هر فرد، ارائه و معرفی کرده است.

بنا بر اهمیت جایگاه الگو در امور تربیتی و معنوی، تصمیم به معرفی الگوهای قرآنی گرفتیم که نوشتار پیش رو مقدمه ای برای معرفی این الگوها است.

اسوه و پیروی در قرآن

موضوع تبعیت یکی از موضوعات مهمی است که در قرآن به مناسبت های مختلف – به ویژه در داستان های پیامبران – به آن اشاره شده است، تا آنجا که خطاب به پیامبر مکرم اسلام(ص) می فرماید:

ثُمَّ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّهَ إِبْراهیمَ حَنیفاً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکین ؛[۱]

سپس به تو وحى فرستادیم که از آیین ابراهیم- که ایمانى خالص داشت و از مشرکان نبود- پیروى کن .

مراد از تبعیت کردن، حرکت پشت سر کسی یا چیزی است؛ خواه این تبعیت ظاهری باشد یا عملی و فکری. تبعیت، همیشه همراه با اختیار و اراده است. مقتضای تبعیت نیز این است که پیوسته و دائمی باشد. همراه بودن اراده و دوام در معنای تبعیت، این مطلب را می رساند که شخص تابع، باید خود را ملزم به تبعیت کند، تا دوام، تحقق پذیرد.[۲]

انسانِ گرفتار در دار دنیا، با این همه تزاحم آرا و نظرات متعدد و متشتت و این همه مظاهر فریبنده، باید راهی برای رسیدن به کمال بیابد. حق تعالی به واسطه انبیا و اولیای خود، چراغ هدایت را روشن نگه می دارد:

…وَ اللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ؛[۳]

… و خدا نور خود را کامل مى کند؛ هر چند کافران خوش نداشته باشند.

قرآن، بحث الگو و اهمیت آن را به شیوه های مختلف بیان می کند. این کتاب آسمانی، در نخستین سوره خود- که هر مسلمانى موظّف است دست کم ده بار، آن را در نمازهاى شبانه روزى خود تلاوت کند عطش الگوخواهى پیروان خویش را مى افزاید و به آنان مى آموزد که پیوسته باید در پى الگوهاى الهى حرکت کنند، در غیر این صورت گمراه و نگون بخت خواهند شد؛ آنجا که در سور حمد «صراط مستقیم» را صراطِ الگوهایی معرفی می کند که نعمت داده شد خداوند متعال هستند. صِرَاطَ الَذِّینَ أَنعَمتَ عَلَیهِم؛ راه کسانی که بر آن ها نعمت بخشیده ای.

از سوى دیگر، پیام رسانی الهى با اسوه هاى معصوم شروع مى شود و با آنان خاتمه مى یابد. نخستین پیام آور الهى(حضرت آدم(ع)) انسان برگزیده درگاه خداست که باید در عقیده و عمل، سرمشق دیگران قرار گیرد؛ همین طور سلسله مبارک پیامبران علیهم السلام، جملگى در چنین جایگاهى قرار دارند:

انَّ اللهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ ابْراهیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمینَ؛[۴]

همانا خداوند؛ آدم، نوح، خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان، برترى داد.

همچنین انسان هاى پاک و وارسته، در سطوح گوناگون به مدح و ستایش قرآنى مفتخر، و به جامعه انسانى معرفى شده اند.

اسوه ها و قهرمان ها، ممکن است در یک یا چند ویژگى نیکو، سرمشق و اسوه باشند و یا در همه فضایل انسانى و در عالی ترین سطح، امام و الگو باشند. منظور از عالی ترین الگو، شخصیت جامعى است که در همه خوبی ها سرآمد باشد و در افقى قرار گیرد که همه امّت ها در حد توانایى و استعداد خویش از او سرمشق بگیرند.

از جمله در آیه ۴ سوره ممتحنه، ضمن بازگو کردن بت شکنى حضرت ابراهیم(ع) و اعلام برائت او و همراهانش از هر معبود غیر خدا و تأکید آنان بر توحید ناب- که اساس تدیّن و انسانیت و آزادگى و وارستگى است- اعلام مى کند که آن ها «اسوه حسنه» براى شما هستند؛ همچنین پیوند محکم آنان را با پروردگار عالم در قالب نیایش خالصانه بیان مى کند؛ سپس بر الگو بودن آنان تأکید کرده، مى فرماید:

لَقَدْ کانَ لَکُمْ فیهِمْ اسْوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللهَ وَالْیَوْمَ الْاخِرَ …؛[۵]

قطعاً در وجود آنان براى شما سرمشق نیکویى است، براى کسانى که به خدا و روز بازپسین، امید دارند.

جمله دوم آیه به اهداف ارزنده این الگوگیرى پرداخته و آن، نزدیک شدن به درگاه الهى و دست یابى به سعادت اخروى است.

قرآن کریم درباره رسول اکرم(ص) نیز مى فرماید:

لَقَدْ کانَ لَکُمْ فى رَسُولِ اللهِ اسْوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْاخِرَ وَ ذَکَرَ اللهَ کَثیراً؛[۶]

مسلّماً براى شما در وجود رسول خدا(ص) سرمشق نیکویى است، براى آن ها که به خدا و روز رستاخیز امیدوارند و خدا را بسیار یاد مى کنند.

فراز آخر این آیه، نشان گر آرمان والاى انسانى و هدف نهایى خلقت و رسالت پیامبران است که همانا ساختن انسانى کامل، رشید، وارسته و خداجوست؛ انسانی که در همه حالات خویش، در گفتار، کردار و افکار، نشسته و ایستاده، حرکت و آرامش و مرگ و زندگى، فقط خدا را مى جوید و تنها او را مى خواهد. مصداق کامل چنین اوصافی، وجود مقدّس و مبارک والاترین شخصیت عالم آفرینش، حضرت محمّد مصطفى(ص) است که تبعیت حضرتش می تواند انسان را به چنین مقامی برساند.

همچنین طبق آیات و روایات متعدد- از جمله آیه تطهیر[۷]و آیه مباهله[۸] و حدیث ثقلین- اهل بیت: آن حضرت نیز در چنین جایگاهى قرار دارند و جملگى مَثَل اعلا، انسان کامل و عالی ترین اسوه ها در زندگى بشرند و هیچ کس در هیچ صفت و کمالى از آنان برتر و کامل تر نیست.

در مرتب بعد، ویژگى «عصمت»، همه پیامبران الهى را در مجموعه عالى قرآنى قرار داده و تأسّى به آن بزرگواران، به طور قطع، امت ها را به سوى خدا رهنمون مى کند. نقل عملکردها، صفات کمال و زندگى نامه آن مقربان درگاه الهى در قرآن مجید، درس آموزِ پیروان واقعى دین خداست و الگو قرار دادن هر یک از آن نخبگان، رهیابى به کمال انسانى را آسان تر مى کند؛ از این رو قرآن کریم با عباراتى چون: «کُلٌّ مِنَ الصَّالِحینَ»[۹] «کُلٌّ مِنَ الصابرین»[۱۰]«کُلٌّ مِنَ الْاخْیارِ»[۱۱] پیروان خویش را به الگوگیرى از آنان[پیامبران الهی] فرامی خواند و می خواهدکه مخاطبان، با اندیشیدن در زوایاى زندگى موحدانه آنان، بدان سو جذب شوند، و همانند آنان زندگى کنند و همانند آنان بمیرند. خداوند به پیامبر(ص) مى فرماید:

… فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ؛[۱۲]

داستان ها را بازگو کن؛ شاید آنان بیندیشند.

امیرمؤمنان(ع) با آگاهى کامل از نتیجه گران قدر تأسّى به پیامبران از آن به عنوان «فوز اعظم» یاد مى کنند و مى فرمایند:

ما أعْظَمَ فَوْزَ مَنِ اقْتَضى اثرَ النَّبیینَ؛[۱۳]

چه بزرگ است رستگارى کسى که در پى پیامبران گام زند!

همچنین در مرتب بعد، مؤمنان گران قدرى هستند که پا به پاى پیامبران علیهم السلام مسیر توحید ناب را بدون انحراف و در صراط مستقیم طى مى کنند و با تمام وجود مى کوشند که دیگران را نیز به سوى مکتب انبیا رهنمون شوند و بر پیروان آنان بیفزایند و شهد شیرین ایمان و حقیقت جویى را فراگیر سازند. جانشینان انبیا، اصحاب و حواریون آنان، شهدا، صدّیقان، صالحان و امثال ایشان، در این مجموعه قرار دارند. ترسیم کلى چنین اسوه هایى در آیه زیر، قابل مشاهده است:

وَ مَنْ یُطِعِ اللهَ وَالرَّسُولَ فَاولئِکَ مَعَ الَّذینَ انْعَمَ اللهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبیینَ وَالصِّدّیقینَ وَالشُّهَداءِ وَالصَّالِحینَ وَ حَسُنَ اولئِکَ رَفیقاً؛[۱۴]

و هر کس خدا و پیامبر را اطاعت کند، چنین کسانى همنشین کسانی خواهند بود که خداوند نعمتشان بخشیده؛ از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان. و آنان، خوب رفیقانی هستند.

آثار تبعیت کردن از الگوهای الهی

برخی از آثار تبعیت کردن از انبیا و اولیای خدا که در قرآن به آن اشاره شده عبارت است از:

۱. محبوب خدا شدن

انسان در مسیر خودسازی باید به جایی برسد که با ترک محبت دنیا و مظاهر آن، محبت و دوست دار واقعی خدا شود؛ اما در مقامی بالاتر، برخی از انسان ها محبوب خدا می شوند و خدا دوست دار آن ها می گردد. طبق فرمود قرآن کریم، یکی از آثار ت