پاورپوینت کامل قله نشینان معرفت؛ حکیم قرآنی (۳) ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قله نشینان معرفت؛ حکیم قرآنی (۳) ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قله نشینان معرفت؛ حکیم قرآنی (۳) ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قله نشینان معرفت؛ حکیم قرآنی (۳) ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

بررسی جامعیت سلوک فردی و اجتماعی علامه طباطبایی

مقدمه

انسان، موجودی است دارای ابعاد متعدد که هر یک از این ابعاد در کمال نهایی انسان، یعنی قرب الهی، نقش ایفا می کند. غفلت از برخی ابعاد، موجب نقصان در کمال خواهد شد. دین و شریعت، برای شناساندن این ابعاد و راهیابی به کمال از جانب خالق و ربّ العالمین فرستاده شده است و راهی جز آن وجود ندارد؛ مسیری که بزرگان اخلاقی و معنوی با سیره علمی و عملی خود فراروی ما قرار داده اند، تا ره جویان و ره پویان اخلاق و معنویت، راه را از چاه تشخیص دهند و با گام ها ی استوار، مدارج کمال و معنویت را طی کنند.

علامه طباطبایی; یکی از شخصیت هایی است که از ابعاد مختلف برای طیّ طریق اخلاق و معنویت بهره جسته است. وی در عرصه زندگی و برخورد با مسائل اجتماعی، همان گونه بود که می اندیشید و به همان جامعیتی بود که در نوشته های خود برای دین و عالمان دینی ترسیم می کرد. او عالم شیعی بود که ضمن پرداختن به امور معنوی باطنی، از سایر وظایف اجتماعی مانند تبلیغ و ترویج دین اسلام در سطوح مختلف، دست گیری و حمایت عملی از مسلمانان و مظلومان، اقدامات اجتماعی برای اعتلای اسلام، غفلت نداشت؛ به بیان دیگر علامه مظهرِ «لایشْغَلُهُ شَأنٌ عَنْ شَأنٍ» شده بود.در دو شماره گذشته به سلوک فردی و خانوادگی آن حکیم قرآنی پرداختیم و در این شماره در راستای بیان جامعیت علامه، ابتدا به بخش ناچیزی از اهتمام به سلوک معنوی و سپس به برخی ابعاد سلوک اجتماعی آن عالم ربانی می پردازیم.

علامه و اهتمام به مراقبه

قرآن کریم و روایات شریف، وظیفه اصلی و عامل رستگاری انسان ها را خودسازی و اصلاح درون معرفی کرده است. خداوند، بعد از چند قسم که دلالت بر اهمیت مطلب دارد، ما انسان ها را اینگونه مورد خطاب قرار می دهد: قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکاها * وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها؛[۱] هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده و آن کس که نفس خویش را [با معصیت و گناه،] آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. علامه طباطبایی; که سال ها در مسیر تهذیب و تزکیه گام برداشته و به موفقیت های چشمگیری دست یافته بود، وظیفه اصلی را در قالب کلمه قصار و پرمعنایی که مدام بر زبان جاری می کرد، چنین مطرح می نمود:

ما کاری مهم تر از خود سازی نداریم.

وی در راستای تبیین این کلام، لفظ «ابد» را بسیار بر زبان می آورد و در مجالس خویش این جمله کوتاه ولی سنگین را به شاگردان خویش القا می فرمود که:

ما ابد در پیش داریم. هستیم که هستیم؛ اِنَّما تَنْتَقِلونَ مِنْ دارٍ اِلی دارٍ. انسان، از بین رفتنی نیست. باقی و برقرار است، منتها به یک معنا لباس عوض می کند و به یک معنا، جا عوض می کند.[۲]

مراقبه از خویشتن خویش

علامه طباطبایی; کلید تمام سعادت ها را مراقبت نفس می دانست، مراقبت به معنای مواظبت و کشیک نفس کشیدن است. انجام اعمال و عبادات بدون مراقبه، حکم دوا خوردن مریض با عدم پرهیز و استعمال غذاهای مضرّ است که مفید فایده نخواهد شد؛ لذا عمل همراه با مراقبه، اثر بایسته و شایسته خود را دارد.

حضرت آیت الله جعفر سبحانی حفظه الله از شاگردان علامه چنین نقل می کند: حضرت استاد در مراحل سیر و سلوک به مرحله ای رسیده بود که دیدن صور برزخی با عالم مثال برای او چندان کار مشکلی نبود. چرا باید مشکل باشد؛ در حالی که وی در طول هشتاد سال عمر خود، تقوا و پرهیزکاری را پیشه خود کرده و در عنایت به واجبات و انجام واجبات و ترک محرمات، حداکثر کوشش را نموده بود؟ حتی یک بار هم لب به غیبت افراد و بدگویی مسلمان نگشوده بود و پیوسته با چهره باز از تمام افراد استقبال می کرد.[۳]

علامه حسن زاده آملی حفظه الله در وصف استاد خویش چنین می گوید: حضرت استاد، علامه طباطبایی; در عرفان عملی سهم بسزایی داشت. مراقباتش عجیب بود. به طور دقیق کشیک نفس می کشید و به شایستگی، مواظب احوال و اوقات و اوضاع خود بود. آدم بیدار، کشیک نفس می کشد و پاسبان حرم دل است. مراقبت تامّ دارد و نقّاد دقیق کارهای خود است. چنین کسی واردات و صادراتش را می پاید، چانه اش را عقل می گرداند[عاقلانه سخن می گوید]، کسب و کارش را مواظب است که حرام خوار، بدگوهر می شود و هرزه خوار، هرزه گو می گردد. انسان بیدار آنچه را که می خواند و می شنود و می گوید، متوجه است و مصاحبت هایش را حتی نیاتش را می پاید و بدان ها مراقبت و توجه دارد.[۴]

آیت الله حسن زاده حفظه الله در جایی دیگر می فرماید: وقتی در محضر مبارک استاد، جناب علّامه طباطبایی; بودم، سخنانی از حالات شبش به میان آورد و فرمود: هر وقت در روز مراقبت من قوی تر است، مشاهداتی که در شب دارم، زلال تر و صافی تر و روشن تر است. کسانی که در سیر و سلوک عرفان عملی قدم نهاده اند، شکارهایی دارند و به خصوص در توجّهات شبانه مشاهداتی دارند.[۵]

روش بندگی: مراقبه و محاسبه

برخی از انسان ها، ضمن آگاهی از مسائل اخلاقی، طالب اصلاح درون و طی مسیر بندگی هستند؛ ولی دربار روش، ناآگاهند. علامه طباطبایی; در قالب بیانات متعدد، این روش را تبیین نموده است که به یکی از این موارد اشاره می شود.

مرحوم علامه در پاسخ جوانی که درخواست هدایت و ارائه راه بندگی می کند، چنین می نویسد: عرض کنم روشی که برای ما در همه حال و همه شرایط درحد ضرورت است، روش بندگی و به عبارت دیگر، روش خداشناسی است و راه آن، طبق آنچه از کتاب و سنت برمی آید، همانا یاد خدا و امتثال تکالیف عملی است؛ یعنی همان مراقبه و محاسبه است که در نامه اولی خدمتتان عرض شد. فعلاً به این ترتیب که هر صبح که از خواب بیدار می شوید تصمیم بگیرید که خدا را فراموش نخواهید کرد. آن گاه به طور استمرار خود را در برابر خدا تصور کنید و شب وقت خواب به حساب کارهای روز بپردازید. اگر غفلتی شده، استغفار و توبیخ نفس، و اگر نشده، حمدی به خدا بکنید. و ضمناً برای تقویت ذکر تا چهل روز، روزی هزار مرتبه طرف صبح با توجه تام، کلمه طیبه لااله إلا اللَّه بگویید. حال بندگی که از این روش به دست می آید، الگو و مقیاس همه حالات زندگی است. والسلام علیکم.[۶]

آخرین تحفه های نورانی

علامه طباطبایی;، آن حکیم قرآنی، پیوسته اهل مراقبه بود و در سال های آخرعمر، مراقبه بسیار عمیقی داشت؛ به گونه ای که آیت الله سید محمد حسین تهرانی;، از راهیافتگان به محضر تربیتی علامه چنین می نویسد: حالات استاد در چندین سال آخر عمر، بسیار عجیب بوده است. پیوسته متفکر و در هم رفته و جمع شده به نظر می رسید و مراقبه ایشان، شدید بود. کمتر تنازل می نمودند و تقریباً در سال آخر عمر، غالباً حالت خواب و خلسه غلبه داشت. چون از خواب برمی خاستند، فوراً وضو می گرفتند و رو به قبله چشم به هم گذارده، می نشستند.[۷]

آری؛ همو که پیوسته اهل مراقبه بود، در آخرین توصیه ها به یکی از شاگردانش، عصاره سیر و سلوک خود را عرضه می کند: آیت الله امینی چنین نقل می کند: در یکی از شب های آخر عمرِ [علامه] در خدمت او بودم. در بستر نشسته بود و با چشم های نافذش به گوشه اتاق نگاه می کرد؛ ولی یارای سخن گفتن نداشت. خواستم سخن و دستوری از او بشنوم و به یادگار داشته باشم؛ ولی چندان امیدی به پاسخ شنیدن نداشتم. عرض کردم: «برای توجه به خدا و حضور قلب در نماز چه راهی را توصیه می فرمایید؟»

به سوی من متوجه شد و لب هایش حرکت کرد و با آهنگی بسیار ضعیف که با سختی شنیده می شد، فرمود: «توجه، مراوده، توجه مراقبه، توجه مراوده… و این جمله را متجاوز از ده مرتبه تکرار نمود».[۸] علامه برای اهل مراقبه نیز عظمت خاصی قائل بود؛ مثلاً «سید بن طاووس» در دیدگاه او، ارزش و جایگاه ویژه ای داشت و به کتاب اقبال الاعمال وی اهمیت فراوان می داد و او را «سید اهل مراقبه » می نامید.

سلوک اجتماعی

اسلام، دین جامعی است که علاوه بر امور فردی، به مسائل اجتماعی هم اهتمام می ورزد. علامه، مطابق آیات و روایات، روش اسلام را از هر روش اجتماعی دیگر، پسندیده تر و به حال بشریت سودمندتر می دانست: «ذلِک الدِّینُ الْقَیمُ وَ لکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لا یعْلَمُونَ».[۹]از دیدگاه علامه، تنها دین توحید است که قادر بر اداره جامعه و سوق دادن آن به سوی سر منزل سعادت می باشد و دین محکمی است که تزلزل در آن راه ندارد و تمام معارفش برحق بوده، بطلانی در آن نیست. هدایتی است که ضلالتی در آن نیست؛ اما بیشتر مردم به سبب علاقه و انسی که به محسوسات دارند و در زخارف دنیا فرورفته اند، سلامت دل و استقامت عقل را از دست داده اند و این معنا را درک نمی کنند.[۱۰]

علامه با جامعیتی که داشت، اقداماتی اجتماعی در قالب های مختلف انجام داد که به برخی آن ها اشاره می شود:

۱. علامه و جهاد فرهنگی

یکی از رسالت های عالمان دینی، تبلیغ و ترویج دین در قالب ها و ابعاد متعدد است. علامه طباطبایی در حرکتی جهادگونه علاوه بر تألیف کتب و مقالات متعدد و پرورش شاگردان عالم و متخلق به اخلاق الهی، به تبیین مکتب در عرصه بین الملل و پاسخ گویی به سؤالات و ابهامات پرداخت. ملاقات ها و مصاحبه های متعدد