پاورپوینت کامل تحفه قدسی؛ تحفه نجات ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحفه قدسی؛ تحفه نجات ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحفه قدسی؛ تحفه نجات ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحفه قدسی؛ تحفه نجات ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

یکی از آثار و برکات بی شمار امامان معصوم:، دعاها و دستورالعمل هایی است که از مخزن علم الهی آنان برخاسته و برای انواع نیازها صادر شده است. در این نوشتار یکی از تحفه هایی که برای گشایش در مشکلات و سختی ها از جانب حضرت صاحب الزمان(ع) به دست ما رسیده است، به شما خواننده گرامی معرفی می شود.

دعای فرج در روایات

علامه مجلسی در کتاب زاد المعاد این دعا را مشهور به «دعای فرج» معرفی کرده، آن را «جلیل القدر» و «دعایی عظیم» یاد می کند که شریف و سریع الاجابه[۱] است.

طبق برخی روایات، امام صادق(ع) برای فرج و رفع مشکلات، خواندن این دعا را پس از نماز جعفر طیار; دستور داده اند.[۲]همچنین شیخ صدوق; بنابر روایتی، بخش اصلی این دعا را «هدیه ای از گنج های عرش الهی که به واسط جبرائیل(ع) بر حضرت نبیّ اکرم(ص) نازل شد» معرفی می کند و برای هر جزء دعا، ثوابی را نقل می نماید.[۳] طبق روایتی دیگر، علی بن بصیر، طیّ نامه ای از امام هادی(ع) تقاضا می کند برای او دعایی بنویسند، تا از گناهان دور شود و حوائج او برآورده گردد. حضرت نیز بخش اصلی این دعا را برای علی بن زیاد می نویسند.[۴]

توصیه امام عصر(ع) به این دعا (جریان ابوالحسین بن ابی البغل)

محمد بن جریر طبری،[۵] یکی از علمای قرن چهارم قمری است که در اواخر دوران غیبت صغرا و اوایل غیبت کبرا می زیسته است. وی در کتاب دلائل الامامه چنین می نگارد: ابوالحسین بن ابی البغل کاتب برای او نقل کرده بود: کاری از ابو منصور بن صالحان [وزیر بهاءالدوله دیلمی] به گردن گرفتم؛ ولی میان من و او جریانی [اختلافی] اتفاقی افتاد که موجب پنهان شدن من شد. او مرا خواست و تهدید کرد؛ ولی من همچنان پنهان می زیستم و بر خویشتن می ترسیدم؛ تا آنکه یک شب جمعه به طرف مقابر قریش رفتم و قصد نمودم که شب را در حرم مطهر کاظمین(ع) بیتوته کنم.

آن شب همراه با، باد و باران بود؛ لذا از ابوجعفر قیم (کلیددار) خواستم که درها را ببندد و محلی را خلوت کند، تا من در خلوت و امنیت به دعا و درخواست از خداوند بپردازم.شب به نیمه رسید و باد و باران، راه آمدن مردم را به حرم مطهر بست، و من با فراغت بال به دعا و زیارت و نماز مشغول شدم. در همان موقع که سرگرم کار خود بودم، صدای پایی از طرف قبر مطهر حضرت موسی کاظم(ع) شنیدم.

وقتی نگاه کردم، دیدم مردی زیارت می کند و بر حضرت آدم و پیغمبران اولوالعزم: درود می فرستد. سپس بر یک یک امامان درود فرستاد تا به صاحب الزمان(ع) رسید؛ ولی او را نام نبرد. من تعجب کردم و گفتم: «شاید فراموش کرده، یا اینکه امام زمان را نمی شناسد، یا مذهب او چنین است که امام دوازدهم را قبول ندارد».

بعد از زیارت، دو رکعت نماز گزارد؛ آن گاه به جانب قبر امام محمد تقی(ع) آمد و همان طور زیارت کرد. من وحشت کردم؛ زیرا او را نمی شناختم؛ ولی دیدم مرد جوان کاملی است که لباس سفیدی پوشیده و عمامه ای حنک دار بر سر و ردایی بر دوش دارد. آن جوان، مرا مخاطب ساخت و گفت: «یا ابا الحسین بن ابی البغل! چرا دعای فرج نمی خوانی؟» گفتم: «آقای من! دعای فرج کدام است؟» فرمود:

دو رکعت نماز می خوانی و سپس می گویی: یا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ یا مَنْ لَمْ یؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَهِ وَ لَمْ یهْتِک السِّتْرَ یا عَظِیمَ الْمَنِّ یا کرِیمَ الصَّفْحِ یا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ یا بَاسِطَ الْیدَینِ بِالرَّحْمَهِ یا مُنْتَهَی کلِّ نَجْوَی وَ یا غَایهَ کلِّ شَکوَی یا عَوْنَ کلِّ مُسْتَعِینٍ یا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا؛ ای کسی که زیبایی را آشکار کرد و زشتی را پوشاند! ای کسی که از گناه مؤاخذه نکرد و پرده را ندرید! ای صاحب منت بزرگ! ای صاحب عفو کریمانه! ای دارای گذشت نیکو! ای که آمرزشی گسترده داری! ای گشاده دست برای رحمت! ای منتهای همه نجواها! ای مقصود همه شکایت ها! ای یاور هر یاری جو! ای که پیش از استحقاق، آغازگر [اعطای] نعمت هایی!

سپس ده بار بگو: «یا رَبَّاه»

و ده بار: «یا سَیدَاه»

و ده بار: «یا مَوْلَیاهْ»

و ده بار: «یا غَایتَاهْ»

و ده بار: «یا مُنْتَهَی غَایهِ رَغْبَتَاه»

آن گاه بگو:

أَسْأَلُک بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِین: إِلَّا مَا کشَفْتَ کرْبِی وَ نَف