پاورپوینت کامل شمیم انتظار؛ انتظار غریقی ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شمیم انتظار؛ انتظار غریقی ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شمیم انتظار؛ انتظار غریقی ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شمیم انتظار؛ انتظار غریقی ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

در شماره قبل بیان شد انتظار منجی، اقسامی دارد. قسم اول انتظار، با مؤلفه نارضایتی از وضع موجود و آرزوی دستیابی به وضعیت مطلوب، لکن فاقد امید و توکل به مدد الهی و حرکت به سوی وضعیت مطلوب معرفی شد. این انتظار را انتظار مردابی نامیدیم و آثار مخرب آن را هم برشمردیم. در این شماره، با بیان قسم دوم انتظار، تحت عنوان انتظار غریقی، بحث را پی می گیریم.

انتظار غریقی

می توان حالت غریقی که در میان دریا افتاده و لحظات مرارت باری را می گذراند، این گونه تحلیل کرد: او هرگز به وضع موجود، راضی نیست و به آن دل نمی بندد. او در انتظار رسیدن یک عامل نجات، دست و پا می زند و برای ادامه حیات، به هر طرف می نگرد. آری! او به فکر نجات خود است و دیگر به فکر نجات دیگران نیست. خداوند را از عمق جان می خواند و از او امید نجات و گشایش دارد.[۱]

در انتظار غریقی نیز فرد ضمن نارضایتی از وضع موجود، شرایط را خارج از اختیار خود و خود را ناتوان از تغییر شرایط می بیند و نقشی برای خود در تسریع یا تأخیر فرج نمی بیند؛ لکن به فضل الهی و رسیدن غریق نجات، امید دارد؛ لذا هم و غم او، حفظ خود است، تا اینکه شرایط تغییر کند و از این وضعیت نجات یابد.

در قرآن کریم، به نمونه هایی از این نوع انتظار برخورد می کنیم. در این مقال، به تبیین انتظار اصحاب کهف، ویژگی ها، آثار و پیامدهای آن می پردازیم.

سرگذشت اصحاب کهف

در قرآن کریم و روایات اهل بیت: سرگذشت اصحاب کهف ترسیم شده که کم و بیش، از این سرگذشت آگاهیم.[۲] می توان این سرگذشت را به دو دوره تقسیم کرد:

الف. دوران انتظار

اصحاب کهف، افرادی بودند که از وضعیت موجود (حکومت شرک و بت پرستی) ناراضی بودند؛ اما چون خود را مغلوب شرایط می دانستند و امکان حرکت اصلاحی وجود نداشت، مدتی با سختی و تقیه در حکومت شرک و کفر، زندگی کردند و با امید به رحمت و مدد الهی و به منظور حفظ ایمانشان عزلت و کنارگیری را پیش خود نمودند، تا از جانب خداوند، فرج وگشایش حاصل شود.[۳] آری؛ آن ها مانند غریقی بودند که از همه اسباب، قطع امید می کنند و فرج را فقط از جانب خداوند می بینند؛ لذا فقط دست به دعا بر می دارند و از خداوند طلب گشایش می کنند.

ب. دوران بعد از انتظار

از آن رو که اصحاب کهف، در پی اظهار ایمان و دعوت دیگران به توحید بودند، بعد از ۳۰۹ سال این توفیق را یافتند منشأ بیداری و ایمان دیگران شدند. برای اصحاب کهف بعد از این انتظار و فرا رسیدن فرج و گشایش از طرف خداوند، کرامتی نقل شده است که طی آن، قرن ها پس از مرگ و در زمان حضرت امیرالمؤمنین(ع) حقانیت و وصایت آن حضرت را تأیید می کند.[۴]

واقعه دیگری که برای اصحاب کهف در روایات، پیش گویی شده، رجعت آن ها در زمان ظهور حضرت مهدی(ع) است.اصحاب کهف که از حکومت شرک ناراضی، و منتظر شرایط اظهار ایمان و توحید بودند، از خداوند طلب گشایش کردند. خداوند نیز دعای آن ها را بی پاسخ نمی گذارد و آن ها را در زمان حکومت توحید باز می گرداند، تا مددکار برپایی حکوت توحیدی و شاهد فراگیر شدن ایمان و توحید باشند.رسول اکرم(ص) می فرمایند: مهدی به اصحاب کهف سلام می گوید و خداوند، آنان را برای مهدی زنده می کند.[۵]

ویژگی های انتظار غریقی

کیفیت و درجه انتظارها متفاوت است. در این نوع از انتظار، منتظر از خواسته های مادی و آسایش جسمی فراتر رفته، به خواسته های معنوی و حیات روحی، دلبسته است.شخص منتظر در این نوع انتظار، خود را در شرف مرگ می بیند و انتظار فراهم شدن اسباب حیات را دارد؛ البته نه حیات طبیعی، بلکه حیات ایمانی و قلب نورانی. در این راستا می توان چند ویژگی انتظار غریقی را برشمرد:

۱.نارضایتی از وضع موجود

رکن اصلی این انتظار، نارضایتی از وضعیت موجود است. رضایت و عدم رضایت از وضعیت موجود و مقدار آن، ناشی از ایمان (مجموعه شناخت و گرایش) است. در صورتی نارضایتی ایجاد می شود که به ارزش ها ایمان بیاورد و به ضد ارزش ها کفر بورزد (مجموعه شناخت و عدم گرایش). هرچه این شناخت و گرایش قوی تر باشد، نارضایتی قوی تر و هر چه این شناخت و گرایش ضعیف تر باشد، نارضایتی ضعیف تر خواهد بود. اصحاب کهف وقتی ایمان آوردند و خداپرستی را با شرایط موجود در تعارض یافتند، حس نارضایتی از وضع موجود، یعنی کفر و شرک و مظاهرش در آنان ایجاد شد؛[۶]لذا خود را مانند غریقی یافتند که به آن وضعیت دل نمی بندد. آن ها با وجود اینکه صاحب منصب و زندگی پر زرق و برقی بودند، دلبستگی شان به آن موقعیت قطع شد و انتظار تحول این شرایط در دل آن ها جوانه زد.

مهم ترین عامل در بحث «انتظار فرج امام عصر(ع)»، این است که ببینیم غیبت آن حضرت، چقدر انسان را گرفتار کرده است. اگر دوری از امام کسی را گرفتار کرده باشد، انتظار فرج برای او معنادار می شود و اگر برکات وجودی این امامِ هُمام و این دُردانه الهی برای ما بیشتر آشکار شود، دردِ دوری و محرومیت از ایشان را بیشتر و عمیق تر حس می کنیم.

آری؛ اگر مصیبت ها و گرفتاری های غیبت را درک نکنیم، سوز انتظار فرج در ما به وجود نمی آید و از ژرفای دل به درگاه خداوند شکایت نمی بریم. می بایست مانند انسان غریقی که با تمام سلول های خود مصائب موجود را درک می کند، آثار غیبت را درک نمود، تا انتظار، معنا یابد. باید ظلم هایی را که به بشریت تحمیل می شود دریافت. باید دانست که در این زمانه، بشری که برتر از فرشته است در حدّ حیوان و پست تر از حیوان معرفی می شود و تفکر مادیّ دنیای غرب، هر لحظه سعی در فریب و دور کردن بشریت از هدف الهی خلقت دارند.

در دعای افتتاح که از ناحیه مقدسه صادر شده، دعاکننده بعد از شکایت از فقدان نبوت، غیبت امام، کثرت دشمنان و فعالیت های اغوا کننده آن ها و بیان شرایط دشوار حفظ ایمان،[۷]درخواست فرج می کند که نشان دهنده درک و فهم صحیح دعاکننده از غیبت امام است؛ زیرا از دوری مولایش احساس بلا و مصیبت می کند و از خدای خویش گشایش و فتح می طلبد.

مسأله بسیار مهم در نارضایتی از شرایط موجود، تشخیص زمانه است. اگر منتظر، شناخت صحیح از زمانه داشته باشد، می تواند برای حفظ هویت خود یا امور دیگر اقدام کند؛ در غیر این صورت، مطابق وظیفه عمل نمی کند. اگر شرایط فراهم نباشد، موجب هدر دادن توان و نیرو، بلکه موجب از دست دادن موجودیت می شود و خود به پیچیده شدن شرایط و هدر رفتن توان و امکانات می انجامد. در مقابل اگر شرایط برای حرکت به سمت مطلوب فراهم باشد و به دعا اکتفا شود و منتظران، عزلت و گوشه گیری اختیار کنند، مشکلات و موانع جدیدی برای تحقق جامعه مهدوی ایجاد می شود.

۲.امید به وضع مطلوب

پس از ایمان اصحاب کهف، حس نارضایتی به وضعیت موجود در آن ها ایجاد شد و جوانه های انتظار در دل آن ها رویید. آنان با توجه به شناخت و ایمانی که کسب کرده بودند، امید به گشایش و فرج را از طرف خداوند در دل می پروراندند و با دلی سرشار از امید به فضل و رحمت الهی، به درگاه خداوند این گونه دعا می کردند: «پروردگارا! ما را از سوی خودت، رحمتی عطا کن و راه نجاتی برای ما فراهم ساز.»[۸] این امید به فضل الهی، منشأ آثار و برکاتی پی درپی شد. منتظران حضرت مهدی(ع) این گونه هستند و همواره به فرج، امید کامل دارند و آن را قطعی می دانند.[۹]

امید به وضعیت مطلوب، ریشه در آگاهی و ایمان به مسائلی است که برخی از آن ها عبارتند از:

۱. بینش توحیدی: اینکه تمام هستی از خدا و همه چیز در کف قدرت اوست. مقصد و مقصود انسان، خداوند است و تخلق به اخلاق الهی در جان و جامعه باید محقق شود؛ چرا که حکومت توحید، مای نجات است و سرپیچی از آن، حجاب و تاریکی است.

۲. آگاهی از سنن و وعده های الهی: مانند نصرت الهی در شرایط سخت،[۱۰]عاقبت از آن نیکوکاران است،[۱۱]بندگان مؤمن وارث زمین هستند،[۱۲]یاری خدا برای کسانی که او را یاری کنند[۱۳] و ده ها وعده و سنت الهی که امید، زاییده آگاهی و ایمان به آن ها است.

۳. آگاهی و ایمان به امامت: امید و انتظار ظهور حضرت مهدی(ع) ریشه در ایمان (شناخت و گرایش) به امامت دارد و ریشه ایمان به امامت، در ایمان به نبوت و ریشه ایمان به نبوت، در سرزمین ایمان به خداوند است؛[۱۴]

از این رو متناسب با ایمان توحیدی افراد، میزان انتظار آن ها متفاوت است. هر چه توحید فرد، قوی تر باشد، نیاز به نبوت را بیشتر احساس می کند و هرچه ایمان به رسالت در او بیشتر باشد، نیاز به امامت را بیشتر درک می نماید. همچنین هر چه ایمان (ارتباط شناختی و روحی) به امام بیشتر باشد، نارضایتی از شرایط نامساعد غیبت و دوری از حضرت برای انسان شدیدتر می شود و امید و آرزوی ظهور در او شکل می گیرد و انتظار، معنا می یابد.

۴. آگاهی از معنای وضعیت مطلوب: وضعیت مطلوب، رسیدن به حیات طیبه