پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ پیر رسالت (شیخ الانبیا) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ پیر رسالت (شیخ الانبیا) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ پیر رسالت (شیخ الانبیا) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگوهای قرآنی؛ پیر رسالت (شیخ الانبیا) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

بررسی زندگی حضرت نوح(ع) و درس های آموزنده آن

اشاره

زندگی پیامبران الهی که در قرآن ذکر شده، سراسر پند و موعظه است و می تواند الگوی نیکویی برای رهروان راه حقیقت و طریق الی الله باشد. در شماره های قبل، زندگانی و درس های اخلاقی زندگی حضرت آدم(ع) بررسی شد. در این شماره به بیان مختصری از زندگی حضرت نوح به عنوان اولین پیامبر اولوالعزم خواهیم پرداخت و به یاری خدا در شماره آینده درس های اخلاقی قابل استفاده از آن، مطابق آیات و روایات بیان خواهد شد.

مروری بر زندگانی حضرت نوح(ع)

حضرت نوح(ع) اولین پیامبر از پیامبران اولوالعزم الهی است. انبیای اولوالعزم، پیامبرانی هستند که صاحب شریعت و کتابند و پیامبران بعد از ایشان تا زمان پیامبر اولوالعزم بعدی، از کتاب و شریعت ایشان پیروی می کنند.[۱] قرآن کریم در موارد متعددی به ذکر و نام حضرت نوح(ع) اشاره کرده و آن بزرگوار یکی از مهم ترین الگوهای قرآنی است. ابتدا به بیان زندگی نامه وی و مهم ترین حوادث زندگی این پیامبر عظیم الشأن می پردازیم.

زندگی نامه

نسب

حضرت نوح(ع) نواده حضرت ادریس و دهمین نسل از فرزندان حضرت آدم(ع) است. نسب او به حضرت آدم به این گونه است: نوح پسر لَمَک فرزند مَتُوشَلَخَ فرزند أُخْنُوخ (ادریس نبی) فرزند یرْدَ فرزند مَهْلَائِیلَ فرزند قینان فرزند أَنُوش فرزند شیث بن آدم(ع) می باشد.[۲]

وجه تسمیه حضرت نوح

نوح از ریش(ن-و-ح) در لغت به معنای ناله و صدای بلند یا گریه شدید به کار می رود.[۳] وجه تسمیه نوح در برخی از روایات، این گونه تفسیر شده که وی سال ها پیش از رسیدن به نبوت، از خوف خدا می گریست. همچنین در برخی دیگر از روایات تفسیر شده که او همیشه قوم خود را با صدای بلند و رسا هدایت می کرد.

سیمای حضرت نوح(ع)

گفته اند نوح، مردی گندم گون بلندقد و درشت اندام بود و صورتی ملیح و ملایم داشت و دارای محاسنی بلند، و خط پیشانی او در صورتش بر ابهت و جذبه او می افزود.

محل زندگی و شغل حضرت نوح(ع)

محل زندگی حضرت نوح، مسجد کوفه بوده و طبق روایات، شغل او نجاری بوده است.[۴]

دوران نبوت

نبوت نوح و بشارت حضرت آدم(ع)

آن زمان که از ناحیه حق تعالی خبر رحلت حضرت آدم فرا رسید، مأمور به وصیت به فرزند خلف خود یعنی حضرت شیث(ع) شد. از وصایای مهم حضرت آدم، بشارت به حضرت نوح است. بشارت حضرت آدم به این گونه بود که از نسل شیث، پیامبری برگزیده می شود که نامش نوح است. او قوم خود را به حق دعوت می کند؛ اما قوم او از او روی گردان می شوند. آگاه باشید که هر کس از شما او را درک کرد، باید به او ایمان آورد که هر کس به او ایمان آورد، از توفان و غرق شدن، نجات می یابد. این عهدی بین حضرت آدم و پیامبران بعد از او تا زمان حضرت بود.[۵]

در اینکه حضرت نوح در چه سنی به نبوت رسید، اختلاف است. برخی در سن هشتاد و پنج سالگی و برخی دیگر چهار صد تا پانصد سال ذکر کرده اند. عمر ایشان نیز محل اختلاف است. برخی اندکی بیش از هزار سال و برخی دیگر دو هزار و پانصد سال ذکر کرده اند.[۶]

دوران تبلیغ و دعوت

بعد از آنکه حضرت نوح(ع) به نبوت و پیامبری رسید، مأمور به هدایت قوم خویش شد. طبق آنچه که از آیات و روایات به دست می آید، حضرت نوح، نهصد و پنجاه سال به هدایت قوم خویش پرداخت و به صورت شبانه روز قوم خویش را راهنمایی کرد. آن بزرگوار، به صورت های مختلف آنان را به یکتاپرستی و دوری از شرک و بت پرستی دعوت می کرد؛ اما آنان از شنیدن حق در طول این سال ها سرباز زدند و به آزار و اذیت آن پیامبر خدا پرداختند. جز عده بسیار کمی که حق تعالی نور ایمان و یکتاپرستی را در دل ایشان روشن ساخت، دیگران به حضرت نوح و رسالت او کافر شدند تا آنجایی که گاهی آن قدر به آن بزرگوار کتک می زدند که از هوش می رفت و از دهان و گوش مبارکش خون جاری می شد.

اما چون سیره انبیا و پیامبران الهی: بر صبر و بردباری است، جناب نوح نیز از پا نیفتاد. وی آنچه که در توان داشت، در طبق اخلاص گذاشت و برای هدایت ایشان از هیچ کاری فروگذار نفرمود و ایشان را به نعمت های بی دریغ خدای یکتا تذکر داد؛ اما گویی دل های ایشان از سنگ نیز سخت تر می نمود. آنان به این پیامبر مهربان و دلسوز خدا، اهانت و توهین می کردند و پیوسته بر حمایت از بت های سنگی و بی جان خود اصرار می نمودند و پیامبر خدا را دیوانه خطاب می کردند. ایمان نیاوردن همسر و یکی از فرزندان حضرت نوح به نام کنعان نیز مزید بر علت شد، تا قوم نوح بر انکار و الحاد خود بیفزایند؛ همان گونه که قرآن کریم فرمود: یا حَسْرَهً عَلَی الْعِبادِ ما یأْتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤُن؛ [۷]افسوس بر این بندگان! که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد، مگر اینکه او را استهزا می کردند.

سال ها طول کشید و قوم نوح(ع) همچنان بر عناد و لجاجت خود اصرار کردند، تا آنجا که پدران به فرزندان خویش توصیه می نمودند که از این پیرمرد اطاعت نکنند و به تعبیر قرآن کریم انگشتان خود را در گوش فرو کنند، تا سخنان پیامبر بزرگ خدا را نشنوند.اینجا بود که بر حضرت نوح(ع) وحی نازل شد که غیر از مؤمنانی که به تو ایمان آورده اند، کس دیگری ایمان نخواهد آورد؛ از این رو نزول عذاب الهی قطعی شد.

غربال شدن یاران حضرت نوح(ع)

بعد از آنکه وعده عذاب برای قوم نوح، قطعی شد، حق تعالی به حضرت نوح وحی کرد که تعدادی هست خرما بکارد و زمانی که این هسته ها، درخت شد و میوه داد، عذاب خداوند تعالی نازل می شود. حضرت نوح(ع) بنابر فرمان حق تعالی هسته ها را کاشت. زمانی که این دانه ها به درخت تبدیل شد و میوه داد و نوح و اصحابش از آن میوه ها تناول کردند، بار دیگر حق تعالی دستور به کاشت هست خرماهای تازه داد و وعده داد که پس از تبدیل آن ها به درخت خرما، عذاب نازل می شود. در این میان گروهی از اصحاب حضرت نوح به دلیل تأخیر در عقوبت الهی، دچار تردید شده، از صف یاران آن حضرت جدا گشتند.

این بار نیز بعد از محصول دادن درختان خرما، عذاب الهی نازل نشد و این کاشت و برداشت، تا ده بار دیگر ادامه یافت. هر بار که عذاب به تأخیر می افتاد، گروهی دیگر از یاران حضرت نوح دچار تردید می شدند و از او جدا می گشتند. تا مرتبه دهم که برخی از مؤمنان و اصحاب باوفای حضرت نوح به خدمتش رسیدند و عرض کردند: «چه عذاب نازل شود و چه نشود، ما با توییم. تو را پیامبری مرسل یافتیم و در این راه ثابت قدم هستیم». این بار بود که عذاب حق تعالی نازل شد و وعده الهی، تحقق یافت.[۸]

در بعضی روایات، علت تأخیر در عذاب، نزول تعداد بسیاری از ملائکه الهی و درخواست ایشان از حضرت نوح برای تأخیر در عذاب ذکر شده است.[۹] البته ناگفته نماند که سنت همیشگی حق تعالی در میان مؤمنان و یاران اولیا و انبیا تا زمان حال بر این قرار گرفته که مؤمنان حقیقی را از منافقان تمییز دهد: ما کانَ اللَّهُ لِیذَرَ الْمُؤْمِنینَ عَلی ما أَنْتُمْ عَلَیهِ حَتَّی یمیزَ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیب؛[۱۰]چنین نبود که خداوند، مؤمنان را به همان گونه که شما هستید واگذارد؛ مگر آنکه ناپاک را از پاک جدا سازد.

و قلب و روح مؤمنان را خالص کند: وَ لِیمَحِّصَ اللهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ یمْحَقَ الْکافِرینَ؛[۱۱] و تا خداوند، افراد باایمان را خالص گرداند و کافران را به تدریج نابود سازد. به همین سبب است که آنان را دچار امتحانات و ابتلائات می کند، تا صدق در ایمانشان آشکار شود. أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یتْرَکوا أَنْ یقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یفْتَنُونَ؛[۱۲] آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می شوند و آزمایش نخواهند شد؟!

این آزمایش الهی و امتحان الهی در زمان ما نیز ادامه دارد و به اوج خود رسیده است؛ زیرا امر ظهور و فرج صاحبمان تا آنجا به طول می انجامد که فقط مؤمنان حقیقی و واقعی، باقی می مانند و تا این امر و آزمایش الهی و غربال مؤمنان تحقق یابد، وظیفه ما صبر و انتظار فرج است.طبق برخی روایات، بعضی از اصحاب حضرت نوح، آنانی بودند که انبیای پیش از