پاورپوینت کامل محو دلدار؛ پرتوی از نور ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محو دلدار؛ پرتوی از نور ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محو دلدار؛ پرتوی از نور ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محو دلدار؛ پرتوی از نور ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

سخنرانی حضرت آیت الله ناصری حفظه الله

اشاره

انتشار این شماره از نشریه خُلُق، با ایام شهادت امام سجاد(ع) مقارن گشت؛ لذا با استفاده از سخنان حضرت آیت الله ناصری حفظه الله مبحثی در مورد امامت و حضرت سجاد(ع) خدمتتان ارائه می کنیم، تا عرض ارادتی به پیشگاه این امام عزیز کرده باشیم و از محضرشان بهره ببریم؛ ان شاء الله.

نور اهل بیت: زینت عرش الهی

ایام محرم و صفر، ایام شهادت حضرت سجاد(ع) است. دل ها را به ذکر حضرت سجاد(ع) منور می کنیم و چند جمله ای در مورد برخی صفات امامت و صفات حضرت سجاد(ع) صحبت می نماییم؛ اگرچه نمی توانیم اهل بیت: را معرفی کنیم. معرفی آن ها امکان ندارد. آن ها از عالم دیگری هستند.

این چهارده نور مقدس، انوارند و محیط به عالم وجود هستند؛ بلکه چهارده نور مقدس، اَوَّلُ ما خَلَقَ اللهُ [اولین مخلوق خدا] هستند. در این زمینه، روایت متعددی هست؛ از جمله روایتی صحیح و مفصل در مورد نورانیت چهارده نور مقدس: است که خلاصه آن را بیان می کنم. این روایت، در مورد حضرت ابراهیم(ع) است که به تصریح قرآن، از پیامبران اولوالعزم بودند و در اثر عبادت و عبودیت و تسلیم بودن، به مقامات بسیار بالایی از جمله خلیل الرحمان بودن دست یافتند. مقام خلیل الرحمانی، شوخی نیست.

اول عبد، سپس نبی و بعد، رسول شدند. بعد از آن، اولوالعزم شدند و سپس، خلیل الرحمان. و بعد از همه این ها به مراتبی از مقام امامت رسیدند.[۱] پس رتب حضرت ابراهیم(ع) خیلی بالا بود. حضرت حق، بصیرت واقعی را به ایشان داد؛ همان طور که در قرآن فرمود: وَ کذلِک نُری إِبْراهیمَ مَلَکوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِیکونَ مِنَ الْمُوقِنینَ؛ و این چنین، ملکوت آسمان ها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم، و [تا اینکه] اهل یقین شود.

یعنی ایشان چشمشان که باز می شد، جمیع عوالم را می دیدند و محیط به عالم وجود شده بودند. صریح قرآن است که ملکوت سماوات و زمین، کاملاً برایشان منکشف شد و جمیع عوالم را می دیدند؛ کهکشان ها، ثوابت، سیارات و مخلوقاتی که در آن ها هستند و عرش و کرسی و لوح و همه این ها را می دیدند.

یک روز ایشان به حضرت حق عرض کردند: «پروردگارا! کنار عرش الهی یک نور خیلی فوق العاده ای است که چشم را خیره می کند. این نور چیست؟» خطاب شد: «ای خلیل ما! این نور نبی اکرم، خاتم انبیا(ص) است». عرض کردند: «پروردگارا! کنار این نور، نور دیگری است که آن هم مثل او خیلی جلوه گر است؛ او کیست؟» خطاب شد: «این نور، نور امیرالمؤمنین(ع) وصیّ او و ناصر دین من است». عرض کردند: «یک نور دیگری کنار این نور است. این هم شبیه همان ها است؛ آن نورِ کیست؟»

خطاب شد: «این نور فاطم زهرا(س) است که همانند پدر و شوهر است و من محبان او را از آتش دور کرده ام». عرض کردند: «دو نور دیگری هم طرف راستشان هست؛ این دو نور، متعلق به چه کسانی می باشد؟» خطاب شد: «نور حسن و حسین(ع) است که بعد از جدّ و پدر خود قرار دارند». عرض کردند: «نُه نور دیگر اطراف این ها دایره وار هستند؛ این ها که هستند؟» خطاب شد: «این ها فرزندان ائم اطهار: هستند؛ نُه امام از فرزندان امام حسین(ع) هستند» و حضرت حق، اسم هایشان را یکی یکی برای حضرت ابراهیم(ع) بیان فرمود؛ از جمله از اسم مبارک حضرت سجاد(ع) را در آنجا نام برد.

بعد حضرت ابراهیم عرض کردند: «پروردگارا! نورهایی هستند خیلی ضعیف تر که اطراف این چهارده نور مقدس، دایره وار دور می زنند. عددشان هم خیلی زیاد است و جز خودت کسی تعدادشان ر ا نمی داند. این ها چه کسانی هستند؟» خطاب شد: «ای ابراهیم! ای خلیل ما! این ها شیعیانِ این چهارده نور مقدس: هستند. این ها هم از فیض وجود این چهارده نور، بهره می برند و منور هستند». عرض کردند: «پروردگارا! علامت و نشانه این شیعیان امیرالمؤمنین(ع) چیست؟»

علائم شیعیان اهل بیت:

به حضرت ابراهیم(ع) خطاب شد که شیعیان امیرالمؤمنین(ع) پنج علامت دارند؛ این علائم عبارتند از: ۵۱ رکعت نماز که در روایات متعدد، به آن سفارش شده و خواندنش بسیار بجا است. هفده رکعت آن، نماز واجب و سی و چهار رکعت دیگرش، نماز نافله است.

یکی دیگر از علامت های شیعیان، این است که هنگام خواندن نمازهای اخفاتی(ظهر و عصر) «بِسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» را بلند می گویند. واجب است حمد و سوره را آهسته بخوانند؛ اما مستحب است «بسم الله» را بلند بگویند و این نماز، این گونه فضیلت پیدا می کند.

یکی از علامت های دیگر، اینکه در نمازها – چه نماز مستحب چه واجب – در رکعت دوم، قنوت می گیرند. اهل سنت، این سنت ها را ندارند؛ نه بلند گفتن «بسم الله» را دارند و نه قنوت می گیرند. این از علامت ها و خصائص شیعه است.یکی دیگر از علائم شیعه این است که انگشتر در دست راست می کنند و این بر خلاف اهل سنت است که در دست چپ می کنند. از اول نبی اکرم(ص) فرمودند که انگشتر را در دست راستتان بکنید.

یکی دیگر از علائم شیعیان اهل بیت: انجام سجده شکر است. سجده شکر هم از مستحباتی است که خیلی به آن سفارش شده است. هر وقت نماز خواندی، سجده شکر به جا بیاور. مستحب است سرت را روی مهر بگذاری و صد مرتبه «شُکراً للهِ» بگویی. اگر حالش را نداری صد بار بگو: «شکراً». اگر باز حالش را نداری، سرت را روی مهر بگذار و سه بار بگو: «شکراً». اگر این کار را کردی، خداوند فیوضاتش را شامل حالت می کند.

حضرت ابراهیم(ع)، شیعه اهل بیت:

وقتی حضرت حق، این علائم را برای حضرت ابراهیم فرمود و حضرت ابراهیم(ع) عظمت چهارده نور مقدس: را دید، گفت: «اجْعَلْنِی مِنْ شِیعَتِهِمْ وَ مُحِبِّیهِم؛ خدایا! مرا از شیعیان و محبان آن ها قرار بده». خدا هم مستجاب کرد؛ لذا در قرآن هم نازل فرمود که «وَ إِنَّ مِنْ شیعَتِهِ لَإِبْراهیم»؛[۲]یعنی ما حضرت ابراهیم(ع) را از شیعیان حضرت علی(ع) قرار دادیم.[۳]

علائم امام(ع)

اهل بیت: نور مطلق هستند و ذکر و نام و یادشان، انسان ها و مکان ها و زمان ها را نورانی می کند. آن ها بشر هستند؛ اما نه یک بشر معمولی؛ بلکه در برخی صفات با ما فرق دارند. مرحوم شیخ بهایی[۴] روایت نقل کرده اند که اهل بیت: هنگام تولد، ابداً از مجرای طبیعی متولد نمی شدند؛ از جمله در شب تولد حضرت امام زمان(ع) امام حسن عسکری(ع) به عمه شان حضرت حکیمه خاتون فرمودند: «امشب برای افطار اینجا بمان». عرض کرد: «برای چه بمانم؟» فرمودند: «خدا امشب به ما فرزندی عنایت می کند؛ بمان که در تولد فرزندم کمک بنمایی». عرض کرد: «از چه کسی فرزند به شما عنایت می کند؟» حضرت فرمودند: «از نرگس خاتون(س) متولد می شود». حکیمه خانم می گوید: «آمدم نگاه کردم؛ دیدم هیچ اثری از حمل در حضرت نرگس نیست و شکمش به پشتش چسبیده است». به امام عسکری(ع) گفتم: «من اثر حمل در نرجس خاتون نمی بینم ». امام لبخندی زدند و فرمودند:

إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَوْصِیاءِ لَانُحْمَلُ فِی الْبُطُونِ وَ إِنَّمَا نُحْمَلُ فِی الْجُیوبِ… لِأَنَّنَا نُورُ اللهِ الَّذِی لَاتَنَالُهُ الدَّنَاسَات؛ما ائمه، در شکم ها نیستیم؛ بلکه در پهلوهای مادران می باشیم… زیرا نور خداییم که پلیدی ها آن را نمی آلاید.[۵]

اهل بیت: نور مطلق هستند که در