پاورپوینت کامل چشمه زلال؛ دل های همراه ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چشمه زلال؛ دل های همراه ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چشمه زلال؛ دل های همراه ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چشمه زلال؛ دل های همراه ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

راهکارهای بهره برداری بهتر از جلسات معنوی

برگرفته از سخنان حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری حفظه الله

اشاره

در طول سال، جلسات معنوی فراوانی در سطح جامعه تشکیل می شود و ما هم در بعضی از این جلسات شرکت می کنیم؛ مانند جلسات دعا و توسل، جلسات عزاداری، جلسات اخلاق، جلسات قرآن و. …

هدف ما از شرکت در این جلسات، زمینه سازی برای رسیدن به رشد و تعالی بیشتر و در مجموع، رسیدن به رحمت و فیض الهی است. سؤال اساسی در این باره این است که بهره برداری ما از این جلسات، چگونه افزایش می یابد؟ با رعایت چه شرایطی، این جلسات می توانند تأثیر بهتری در رشد و تعالی ما داشته باشند و چگونه می توانیم در این جلسات، به مقصود خود برسیم؟ این موضوع مهم را با استفاده از سخنان ارزشمند استاد گرامی، حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری دام عزه بررسی می کنیم.

استفاده از ظرفیت اجتماع

یک زاویه ای که در راه خدا مورد توجه است، حرکت های دسته جمعی است که با حرکت فردی، متفاوت می باشد. چگونگی بهره برداری و کیفیت تلفیق در این حرکت ها و جلسات جمعی، مهم است. در روایت هم آمده است که: یدُ اللهِ عَلَی الْجَمَاعَه؛[۱]یعنی دست رحمت و عنایت ویژه الهی، بر جماعت است.

همچنان که امام صادق(ع) می فرمایند: ما اجتَمَعَ أربعهُ رَهطٍ قَطُّ عَلی أمْرٍ واحِدٍ فَدَعَوا اللهَ إلاّ تَفَرَّقُوا عن إجابَهٍ؛[۲]هیچ گاه چهار نفر گرد نیامدند و برای مطلبی به درگاه خدا دعا نکردند، مگر اینکه با اجابت آن دعا، پراکنده شدند.

پیامبر اکرم(ص) کدام اجتماع را فرمودند «یدُ اللهِ عَلَی الْجَمَاعَه»؟ شرط این جماعت چیست؟ اگر چند نفر در وادی معنویت و رشد قرار گرفتند، چگونه می توانند غیر از اقدامات فردی شان از اجتماعشان بهره ببرند؟ یکی از راه ها، جلسات دسته جمعی است. در روایت از رسول خدا(ص) آمده است:

الأرْواحُ جُنودٌ مُجَنَّدَهٌ، فَما تَعارَفَ مِنها فِی اللهِ اِئْتَلَفَ وَ مَا تَناکرَ مِنها فِی اللهِ اِخْتَلَفَ؛[۳] ارواح، گروه های جمع شده هستند. آنان که در مسیر خدا با یکدیگر آشنا شوند، با هم الفت می گیرند و آن ها که در مسیر خدا با هم آشنا و مشترک نباشند، از هم جدا می شوند.

ارواح، شعاع هایی از عالم غیبند که اینجا باید همدیگر را پیدا کنند. اگر پیدا کردند، تازه اول راه می شود که چه کار کنند تا بتوانند بازگشتی دوباره داشته باشند. وقتی پنج نفر یا ده نفر که دارای شرایط لازم باشند کنار هم بنشینند و شروع کنند به ذکر توسلی، این جلسه و توسل، خیلی می تواند مفید و مؤثر باشد.

وقتی اهل مجلسی واقعاً با هم یکی بشوند، آن وقت دعا در آن مجلس، ردخور ندارد و خیلی برکات دیگر به همراه دارد؛ از جمله اینکه درصدها را بالا می آورد؛ به این معنا که این آقا از نظر روشنایی دل، مثلاً ۵ درصد بوده؛ ولی به جلسه خوبی رفته و در نتیجه، تا ۷۰ درصد بالا می آید. در این گونه جمع ها موازنه ای میان افراد ایجاد می شود؛ به طوری که همه احساس آرامش و قدرت معنوی می کنند. اگر توسلات و جلسات خوب پیدا بشود، نفوس را با هم همرنگ می کند و سرعت رشد را بالا می برد.

نمونه قرآنی یک اجتماع بسیار مفید

یک نمونه قرآنی از جمع ها مطلوب، جریان اصحاب کهف است. ببینید این افراد، در این مدت کوتاهی که با هم بودند چقدر رشد کردند که طبق روایات، از اصحاب امام زمان(ع) قرار گرفتند و تا این حد، مستحق کرامت شدند. دلائل این همه رشد، متعدد است؛ یکی از دلائل آن، همین اجتماع آن ها است. این ها جمع بودند و جمعشان هم دارای شرایط لازم بود؛ لذا خیلی آن ها را رشد داد. جمع، خیلی می تواند کار انجام بدهد. اجتماع این ها به آن عدد خاص که رسید، این اجتماع، این ها را بسیار رشد داد.

اساساً حرکت های فردی معنوی مانند توسل، یک سری آثار دارند، حرکات و توسلات اجتماعی یک آثار دیگری دارند؛ لذا اگر مردم یک مملکت، توسل داشته باشند، مشکلات ایجاد نمی شوند و خیرها هم به دست می آید؛ برای مثال، خشک سالی می تواند فاجعه ایجاد کند، احتمالش هم هست برای مملکت بیاید؛ ولی اگر مردم به اهل بیت: متوسل باشند، رفعش از ناحیه آن ها بسیار آسان است و عنایت می شود؛ یا مثلاً خطرات دشمن، هجوم به شیعه…، این ها با توسل های جمعی از میان می رود، توسل های فردی خوب است؛ اما توسل جمعی، مشکلات عمومی و مملکتی را از میان می برد.

به هر حال اجتماع و جلسات معنوی، برکات و نتایج بسیاری می تواند داشته باشد؛ اما برای اینکه جلسات و حرکت های جمعی بتواند این گونه برکات فوق العاده را داشته باشد و بار انسان ها را سبک نماید و مشکلات بزرگ فردی و اجتماعی را حل کند، شرایط خاصی دارد. اگر شرایط لازم حاصل شود، خیلی خیلی بهره دارد و روح را واقعاً تقویت می کند. انسان با شرکت در برخی از روضه ها یا جلسات اخلاق یا توسل، احساس سبکی، تقویت روح و لذت معنوی می کند؛ این به دلیل این است که اهل آن مجلس، شرایط لازم را رعایت کرده اند. برخی از این شرایط، عبارتند از:

۱.یکدلی و نبود تعارضات نفسانی

اول اینکه جمع باید جمعی باشد که تعارض نفسانی بینشان نباشد. هر چه در این جلسات، دل ها به هم نزدیک باشد و افراد، خیرخواه و دلسوز هم باشند و یگانگی برقرار باشد، این جمع و جلسه به رحمت خدا و دریافت فیوضات، خیلی نزدیک هستند. به هر حال برای پیدایش اُنس روحی و معنوی باید آمادگی وجود داشته باشد؛ به این معنا که کدورات نفسانی، چه در مورد اهل مجلس و چه در مورد غیر اهل مجلس، نباید وجود داشته باشد؛ بلکه دل باید زلال باشد. فضای دل اگر کدر شد، مانع استجابت دعا می شود. این هم یکی از مسائلی است که در مجالس نمی گذارد انس و الفت و بهره و صفا به وجود بیاید.

خدا رحمت کند مرحوم حاج حسن آقای شرکت را که نقل می کردند: گاهی مرحوم آقای انصاری همدانی موقع دعا در جلسات، به دو نفر از رفقا اشاره می کردند و می گفتند: «شما و شما، دل هایتان را باهم صاف کنید؛ می خواهیم دعا کنیم». این، یک حقیقتی است. اگر دل ها یکدست بشود، نفسانیت از میان برود، تعداد خیلی کم هم می تواند بارهای بزرگی را بلند کند.

ما باید واقعاً در این گونه مجالس، صلح و صفا داشته باشیم که اگر کسی به مجلسمان آمد، حس آسایش بکند و غلبه معنویت باشد. خداوند میان عباد خالصش، کسانی را دارد که متعدد هم هستند؛ ولی طوری سبک هستند که انسان وقتی وارد مجالسشان می شود، احساس امنیت و آسایش می کند.

متأسفانه این تعارض نفسانی، حتی در مسائل سلوکی و معنوی زیاد است. انسان گاهی به مشاهد مشرفه می رود، می بیند که متعددند پیرمردهای خیلی خوب که اهل عبادت هستند؛ ولی فوری با نمازگزاران یا با زائران، دعوایشان می شود و تحمل هایشان کم است. این، یک نمونه از تعارض نفسانی است. گاهی یک اختلاف و اصطکاک، فضا را کدر می کند و درِ رحمت را به دل انسان می بندد، وگرنه محضر اهل بیت عصمت و طهارت: مُخْتَلَفُ الْمَلائِکَه [محل رفت و آمد ملائکه] است. این تعارض نفسانی، این خشم های پنهان، این پرداختن به خیالات، این اصطکاک ها و این درگیری های درونی، حرکت های نفسانی است که رزق ها را کم، انسان را مبتلا می کند.

۲.داشتن انگیزه های معنوی و خالص

یکی دیگر از شرایط، این است که داعی و انگیزه، باید کاملاً معنوی باشد. خیلی مهم است که ما واقعاً برای چه چیزی پا در این گونه مجالس می گذاریم. برای دیدن دوستان؟ برای خوشایند صاحب مجلس؟ یا واقعاً برای بهره بردن و رشد؟

می گفتند: مرحوم آیت الله انصاری همدانی، اوائل که به قم آمده بودند، به درس مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری; (مؤسس حوزه علمی قم) رفته بودند. در درس ایشان معمول بوده که قبل از درس سیدی روضه ای می خوانده است. مرحوم آقای انصاری همدانی گفته بودند: وارد که شدم، دیدم فضای بالای سر همه طلبه ها را ابرهای تیره گرفته است. سید رفت بالا و همین که گفت: «السلام علیک یا اباعبدالله» و حاضران دست هایشان را به پیشانی گذاشتند و توجه پیدا کردند، ابرها متراکماً از در بیرون رفت یا محو شد.

حقیقت این ابرهای سیاه، دواعی نفسانی است. علم، بسیار خوب است؛ ولی علم، اخلاص می خواهد. علم وقتی که همراه با نیت سالم شد، مفید است، و الا گاهی من در درس، دو زانو نشسته ام که یک اشکالی را مطرح کنم؛ ولی آخرش منتهی می شود به مسائل نفسانی که «من» این اشکال را مطرح کنم، یا «من» فلانی را محکوم کنم، یا من از بهترین شاگردهای فلان باشم. خلوص برگزارکنندگان و گردانندگان این گونه محافل هم در کیفیت مجالس، خیلی مؤثر است.

۳.یاد اهل بیت

نمک و اصل در این گونه مجالس، یاد و ذکر اهل بیت: است. منظور از نمک، یک کیمیایی است که به مجلس می خورد. مجلسی که این جور آماده ش