پاورپوینت کامل سخن سردبیر;وقتی مولف خداست … ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سخن سردبیر;وقتی مولف خداست … ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سخن سردبیر;وقتی مولف خداست … ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سخن سردبیر;وقتی مولف خداست … ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۶

قرآن، سخن خداوند است، سخن ابزاری است که گوینده مقاصد و خواسته هایش را به مخاطب می رساند؛ اما کلام خداوند از مصادیق کلام بشری نیست، چه اینکه «حکمت پیدایش سخن» ایجاب می کند الفاظی برای معانی اعتبار شود تا انسان در پرتو آن بتواند اغراض زندگی مادی خود را به دیگران بفهماند. به تبع این عامل، وضع الفاظ برای معانی دایرمدار کاربردی است که در زندگی بشر از آن مصداق انتظار می رود.۱

خداوند از سخن گفتن اغراض مادی و روزمره مانند بشر ندارد. سخن گفتن خداوند به آن نحو که از انسان سر می زند -یعنی تفهیم آنچه در ضمیر است به وسیله اصوات ترکیب شده با تکیه بر قرار داد و اعتبار- از طرف خدای تعالی سر نمی زند، یعنی خدا حنجره ندارد تا صدایی از آن شنیده شود و دهان ندارد تا صدا را در دهان بگرداند، قطعه قطعه کند. چون شأن خدای تعالی اجل و ساحتش منزه از آن است که به تجهیزات جسمانی مجهز باشد و بخواهد با دعاوی خیالی و اعتباری استکمال کند چنانکه خود فرمود: «لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ» (شوری/ ۱۱) با وجود اینکه قرآن کریم تکلم به معنای معهود بین مردم را از خدای تعالی نفی می کند، حقیقت معنای تکلم را درباره خدای تعالی اثبات نموده است. پس کلام (سخن گفتن) به معنای معهود از خداوند متعال منتفی است، اما آثار و خواص آن برای او ثابت است ]…[ یعنی خدا هم مقصود خود را به پیامبر خود می فهماند و این لسان حقیقت کلام و تکلم یعنی تفهیم معانی مقصود و القای آن در ذهن سامع است.۳

اما اینکه چگونه خداوند در قرآن سخن می گوید، اقوال مختلف است، برخی محتوا، الفاظ و عبارات قرآن را عیناً از جانب خداوند می دانند این گروه همچون حضرت علامه طباطبایی معتقدند فرشته وحی تنها، رساننده وحی الهی بود و هیچ دخالتی در تکوین و تدوین قالب و محتوای قرآن نداشته است؛ اما زرکشی در البرهان۴ قول دیگری را مطرح می کند و آن اینکه معانی قرآن از جانب خداست؛ ولی پیامبر صلی الله علیه و آله بر آن معانی لباس عربی پوشانده است.

گروهی دیگر معتقدند جبرئیل امین که حامل معانی قرآن بوده آن معانی را در قالب زبان عربی به پیامبر ابلاغ کرده است، یعنی درآوردن معانی در قالب الفاظ کار فرشته وحی است؛ نه خداوند و نه نبی خدا.

اما دیدگاهی که اخیراً و در میان نویسندگان معاصر مورد توجه عده ای قرار گرفته این است که الفاظ و عبارات قرآن حقیقتاً از ناحیه پیامبر است؛ ولی خداوند آن را به اِسناد مجازی به خود نسبت داده است. لذا وحی تابع پیامبر، نه پیامبر تابع اوست.۴

اگر قرآن تجربه نبوی باشد و دیگران با در اختیار داشتن چنین تجربه ای بتوانند کار پیامبر را ادامه دهند -چنانکه نویسنده مذکور ادعا کرده- نیاز به صیانت قرآن نبوده و نیست؛ زیرا صیانت و محفوظ داشتن قرآن از دستبرد و تحریف، زمانی است که معتقد باشیم محتوا و الفاظ قرآن الهی است (قول اول) اگر معانی و الفاظ از خداوند باشد، درّ نایاب است و الا چه سود.

اگر قرآن کلامی بشری بود یا اینکه از ناحیه غیر خدا تکوین و تدوین یافته بود (قول دوم و سوم وچهارم) آمدن آیاتی چون: «أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَهٍ مِثْلِهِ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ؛ بَلْ کَذَّبُوا بِمَا لَمْ یُحِیطُوا بِعِلْمِهِ وَلَمَّا یَأْتِهِمْ تَأْوِیلُهُ» (یونس ۳۸-۳۹) ضرورتی نداشت.

عجز مردم نیز دلیل متقنی است بر غیر بشری بودن یا به عبارتی الهی بودن قرآن. بنابراین از هیچ بشری تالیف و تکوین قرآن ساخته نیست، حتی نبی اعظم صلی الله علیه و آله چه در لفظ و چه در معانی قرآن.

ویژگی مسلم قرآن و تفاوت آن با متون بشری در گزینش الفاظ و هماهنگی آن با محتوای عالی و پشتوانه علمی آن است. اگر در متون بشری و احوال مولفان آن به دقت مطالعه کنیم درمی یابیم که دیدگاه یک نویسنده در یک کتاب ممکن است متفاوت و گاه متناقض باشد. ما در هر دوره نویسندگانی سراغ داریم که در ابتدای نویسندگی به عقایدی ملتزم شده اند و در برهه ای دیگر نه تنها عقاید پیش گفته خود را نفی کرده اند، بلکه به قولی صد و هشتاد درجه از موضع قبلی خود برگشته اند و وقتی کتابهای دو برهه متفاوت از زندگی آن نویسنده با یکدیگر مقایسه می شود گویا دو نفر با دیدگاه و طرز تفکری متفاوت با او آن کتابها را نگاشته است؛ اما قرآن با وجود اینکه در طول۲۳ سال به تدریج تدوین و تکمیل شد نه تناقض، نه تضاد و نه حتی اختلافی در آن دیده می شود؛ زیرا مؤلف این کتاب عالِم مطلق و آگاه به امور است.

این عدم تناقض و یک صدایی در قرآن تنها از کسی بر می آید که احاطه کامل بر علم تمام عالم هستی دارد، زبان اقوام را می شناسد، نیازها را می داند و احتمال به وجود آمدن گروه های معاند را می دهد: «أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ کَانَ مِنْ عِنْدِ غَیْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلافًا کَثِیرًا؛ چرا در قرآن تدبر نمی کنند، اگر از جانب غیر خدا بود در آن اختلاف بسیار می یافتند» (نسا/ ۸۲)

ویژگی مهم دیگر قرآن که آن را از قول بشری متمایز می کند آورنده آن است. این کتاب در دستان کسی است که او سواد خواندن و نوشتن ندارد. چگونه نویسنده ای می تواند کتابی تالیف کند که هیچ کس در فصاحت و بلاغت، اخبار غیبی، پیوستگی مطالب و معارف و … تاکنون نتوانسته همانند آن را بیاورد.

بعد از قرن ها و پس از عصر پیشرفت های علمی که همه چیز شبیه سازی می شود هنوز کسی نتوانسته همچون قرآن بیاورد. خداوند در پاسخ کسانی که از پیامبر می خواهند قرآن دیگری بیاورد می فرماید: «قُلْ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِی إِنْ أَتَّبِعُ إِلا مَا یُوحَی إِلَیَّ إِنِّی أَخَافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ؛ من حق ندارم از جانب خود قرآن را تغییر دهم؛ زیرا قرآن سخن من نیست بله وحی الهی است و من تنها از آنچه به من وحی شد پیروی می کنم» (یونس/ ۱۵) و سپس می افزاید: «قُلْ لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَیْکُمْ وَلا أَدْرَاکُمْ بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِیکُمْ عُمُرًا مِنْ قَبْلِهِ أَفَلا تَعْقِلُونَ» (یونس/ ۱۶)

پیامبر سال ها در میان مردم زندگی کرد؛ اما از او سخنانی چون قرآن شنیده نشد؛ همین می رساند که اگر پیامبر می توانست چنین کتابی تالیف کند پیش از این هم می توانست و یا لااقل بعد از آوردن قرآن می توانست مثل آن یا حتی شبیه آن را بیاورد. هر نویسنده ای تاحدودی به محتوای نوشته اش آگاه و قادر است، پس پیامبر باید می توانست حتی یک سوره همچون قرآن تالیف کند و این کار را نکرد، یعنی آوردن قرآن به مشیت خداست. اوست که گوینده/ نویسنده واقعی است، فقط اوست که از گفته/ نوشته اش آگاه و به آن قادر است. غیر از او حتی آورنده قرآن قادر به