پاورپوینت کامل مصاحبه ; اقتصاد شیعیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه ; اقتصاد شیعیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه ; اقتصاد شیعیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه ; اقتصاد شیعیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۲

اشاره

حجت الا سلا م والمسلمین دکتر مصباحی مقدم که متولد ۱۳۳۰ می باشد، اکنون به عنوان
نماینده مجلس شورای اسلا می و عضو شورای پول و اعتبار کشور، از صاحب نظران عرصه
اقتصاد اسلا می است و علا وه بر تدریس چندین ساله، ده ها کتاب، مقاله، جزوه درسی و
سخنرانی ارائه نموده است. ماهنامه اخبار شیعیان در مصاحبه با این کارشناس مسائل
اقتصادی اسلا می، نظرات وی را پیرامون این عرصه منعکس نموده است.

یکی از عرصه های مهم پژوهشی در جوامع شیعی ، بحث اقتصاد و معیشت است . با توجه
به اینکه بخش عمدهء شیعیان در ایران و کشورهای همسایهء آن زندگی می کنند و از معادن
ارزشمند نفت ، گاز و دیگر منابع زیرزمینی پراهمیت و ذی نقش در اقتصاد جهانی
برخوردارند، چگونه می توانند از این ظرفیت برای بهبود وضعیت معیشتی و اقتصادی خود
استفاده کنند؟

آنچه به طور عمده منبع درآمد کشور ماست ، به ویژه در بخش های شیعه نشین ، حاصل فروش
نفت و در دهه های اخیر، گاز است . اگر بخواهیم از این منابع درست استفاده کنیم
اصلاً نباید عایدات ناشی از فروش نفت را درآمد تلقّی کنیم چرا که این سرمایه ای
ملّی و خدادادی است و سرمایه را باید به سرمایه تبدیل کرد یعنی درآمد ناشی از نفت
و گاز باید به تجهیزات صنعتی ، رشد علمی و زیرساخت های اقتصادی تبدیل شود.

متأسفانه نقشه ای که استکبار جهانی برای مناطق اسلامی ، بخصوص مناطق نفت خیز، کشیده
این است که آنها را به صادرات منابع خامشان وابسته کند که این منحصر به نفت و گاز
هم نیست ، ولی چون نفت و گاز از گستردگی و اهمیت برخوردارند تأکید بیشتر بر
آنهاست . کشورهای صنعتی علاوه بر نفت و گاز، سایر مواد معدنی این مناطق از جمله
مس ، روی ، فسفات و سنگ آهن را به کشورهای خود می برند و به فراورده های صنعتی
تبدیل می کنند با ارزش افزودهء چند برابر، به کشورهای دیگر صادر می کنند. اگر
بخواهیم از این منابع درست استفاده کنیم ، به جای صادرات مواد خام ، باید آنها را
به فراورده های صنعتی تبدیل کنیم . فقط نفت ده ها هزار نوع مشتقات دارد که بعضی از
آنها بسیار گران قیمت است و کمترین آن بنزین و نفت سفید و نفت کوره است . اگر درآمد
ناشی از استخراج نفت تبدیل به سرمایه گذاری شود هم اشتغال وسیعی ایجاد می کند،
بخصوص در سرزمین هایی که متعلّق به شیعیان اهل بیت(ع) است و هم درآمد کلانی را به
همراه میآورد. بنابراین ، به جای صادرات خام این مواد، باید آنها را به فراورده
تبدیل کرد. اگر این رویکرد ایجاد شود زمینه را برای سایر فعالیت های اقتصادی و
صنعتی نیز فراهم می کند. بخش قابل توجهی از این درآمد باید به تربیت نسل جوان و رشد
علمی آنها اختصاص پیدا کند تا آنها را از نظر علمی ، به غنای بالایی برساند و به
فناوری های نوین و پیشرفته دست پیدا کنند آن چیزی که امروز کشورهای صنعتی به
خودشان اختصاص داده اند. اگر این سرمایه گذاری صورت بگیرد می توان گفت : آیندهء
ملت های مسلمان و از جمله شیعیان به گونه ای خواهد بود که دنیا نیازمند آنها باشند
زیرا آنچه امروز در جهان حرف اول را می زند نه صنعت است و نه تولیدات صنعتی ، بلکه
رشد علمی است .

آژانس یهود نقش حلقهء واسط بین یهودیان جهان را دارد و آنها را از لحاظ اقتصادی به
هم متصل می کند. آیا نمی توان از این راه کار برای متصل کردن سرمایه داران شیعه
استفاده کرد و وضعیت شیعیان را بهبود بخشید؟

شاید نفس این کار قابل انتقاد نباشد اما آنچه مورد انتقاد است اهداف آن است . درست
است ، ما باید به امر شیعیان اهتمام ویژه ای داشته باشیم و عقب ماندگی های تاریخی
آنان را جبران کنیم . شخصی به امام باقر(ع ) عرض کرد: تعداد زیادی از شیعیان با ما
به سر می برند. حضرت فرمودند: آیا غنی به فقیر توجه می کند؟ آیا نیکوکار از گنه کار
می گذرد؟ آیا در بینشان مواسات برقرار است؟ وقتی او پاسخ داد خیر، حضرت فرمودند:
اینان شیعه نیستند. شیعه کسی است که این گونه عمل می کند. … قال قُلْت ُ لابی
جعفر(ع ) جعلت فداک ! ان ّ الشیعه عندنا کثیره. فقال : فهل یعطف الغنی علی الفقیر؟
و هل یتجاوز المحسن عن المسیءی و یتواسون؟ فقلت : لا فقال لیس هولاء شیعه. الشیعه
من یفعل هذا. ثروتمندان شیعه باید به نیازمندان شیعه توجه ویژه داشته باشند تا
گرسنگی و فقر از میان شیعیان رخت بربندد. از طریق ثروتمندان شیعه هم باید چنین کاری
را سازمان دهی کرد چون بسیاری اوقات ، آنان از حال هم بی خبرند. گاهی مجموعه هایی
وجود دارند که از نظر مالی وضع خوبی دارند و در کنار آنها، مجموعه هایی هستند که از
نظر مالی وضع بسیار بدی دارند. باید این مجموعه های شیعه را سازمان دهی کرد و بین
آنها ارتباط برقرار نمود. ولی باید قبول کنیم که هرگز رویکرد تمرکز شیعیان و سازمان
یافتن آنان به معنای ایجاد یک خط فاصل بین آنها و مجموعه های مسلمانان نیست ، بلکه
حتماً چنین سازمان و تشکّلی باید به یک سازمان دهی بزرگ تر و متشکّل شدن همهء
مسلمانان عطف توجه کند. این از آرمان های ائمّهء اطهار(ع ) و علما از صدر تاکنون
بوده است . حضرت امام (ره ) هم بر این امر تأکید داشتند. بنابراین ، باید به وحدت
مسلمانان هم توجه داشت و در این چهارچوب به شیعیانی که از نظر مالی وضعیت فروتری
دارند، به صورت ویژه رسیدگی کرد. ما حکومت اسلامی تشکیل داده ایم و این حکومت اقتضا
می کند که به نیازمندان غیرشیعه هم رسیدگی کنیم .

نقل شده است که امام زین العابدین (ع ) بر دوش خود، شبانه و پنهانی برای نیازمندان
آذوقه حمل می کردند و به آنها می رساندند. کسی به حضرت عرض کرد: اینها که شما
کمکشان می کنید شیعه هستند؟ حضرت فرمودند: اگر شیعه بودند در خورشت هم با آنها
شریک می شدیم .

نقل شده است که همچنین از امام صادق (ع ) دربارهء زکات سؤال شد. حضرت فرمودند:
شیعیان زکاتشان را به شیعیان بدهند ولی وقتی امام زمان (ع ) بیایند و حکومت حق
تشکیل شود ما وظیفهء دیگری داریم : باید به همهء مسلمانان و نیازمندان بپردازیم و
آنان را هم از زکاتمان برخوردار کنیم .

بنابراین ، توجه به تشکّل شیعه امری ضروری است و باید به سامان دهی نیازمندان شیعه
و کمک به تحصیل و رشد علمی جوانان شیعه اهتمام داشت . ولی این رویکرد باید به شدت
با آژانس یهود متفاوت باشد چون آنها فقط می خواهند به یهود بپردازند و هیچ توجهی
به غیر ندارند و نمی توان شیعه را با یهود مقایسه کرد و شیعه در مجموعهء جهان
اسلام ، می تواند یک گروه پیشتاز برای اتحاد مسلمانان و حل مشکل جوامع اسلامی باشد
و به مجموعه های شیعی بپردازد.

به نظر حضرت عالی ، آیا می توان گفت : اصرار حضرت زهرا(س ) و دیگر ائمّهء اطهار(ع )
بر احیای فدک برای این بود که می خواستند فقر را از بین ببرند و درآمد آن را بین
نیازمندان شیعه و غیرشیعه تقسیم کنند؟

فدک یک مسئله چند بُعدی است یک بعد آن تأمین هزینه های اهل بیت (ع ) است .
تعبیر امیرالمؤمنین (ع ) در نهج البلاغه این است که از منابع مالی ، آنچه آسمان بر
آن سایه می افکند، فدک بود یعنی چیزی غیر از این نداشتیم و تأمین هزینه های مالی
اهل بیت (ع ) و فرزندانشان از این منبع بود ولی روحیهء آن بزرگواران ، آموزش هایی
که آنها به ما داده اند و حتی پیشینهء آنچه در مورد فدک پس از واگذاری به حضرت
زهرا(س ) تا پس از آنکه از آن حضرت سلب حق شد، نشان می دهد که آنها هیچ گاه منابع
مالی شان را به خودشان منحصر نکرده اند. امیرالمؤمنین (ع ) که از نظر فعالیت
اقتصادی در تاریخ بی نظیر است ، املاک وسیعی را احداث کردند و سرمایه گذاری
گسترده ای انجام دادند، باغ ها و چشمه هایی را ایجاد و آنها را وقف نمودند. اما
بعضی گفتند: علی (ع ) فقیر است ! حضرت خواستند در مقابل این سخن ، که از روی وهم
ذکر می شد، واکنش نشان دهند فرمودند: یک سال درآمد املاک نگه داری شود. بعد درآمد
املاک را در یکی از میادین مدینه روی هم انباشتند پشته ای شد از درهم و دینار.
فرمود: منادی ندا دهد: بیایند نعمت خدا را بر علی (ع ) ببینند. هر کس میآمد چشمش
خیره می شد. وقتی آن وهم برطرف شد، حضرت فرمودند: فقرا را خبر کنید! مشت مشت از
درهم و دینار در دامن آنها ریختند و جای آن دو رکعت نماز خواندند. این مشی اهل
بیت (ع ) است .

بنابراین ، رسیدن به فقرا و تأمین نیاز نیازمندان یک اصل اساسی در سیره و آموزه های
ائمّهء اطهار(ع ) است . اگر امروز هم ما شاهد حضور بقیهالله الا ›عظم (ع ) بودیم ،
همین خط مشی را می دیدیم . داستان فدک از این حیث کاملاً قابل توجه است چراکه
حضرت زهرا(س ) اندکی از درآمد فدک را به خود اختصاص داده بودند و بقیهء آن را در
اختیار دیگران می گذاشتند اما فدک از آن حضرت غصب شد تا مبادا از این راه و با این
سیره و خط مشی ، کسانی جلب اهل بیت (ع ) شوند زیرا وسیله ای بود برای ابراز لطف و
ترحّم از ناحیهء آنها به نیازمندان .

اگر به زندگی حضرت موسی بن جعفر(ع ) هم توجه کنیم ، می بینیم دربار هارون حضرت را
در فشار اقتصادی قرار داده بود. عموی هارون ، که حاکم مدینه بود، املاک حضرت را
گرفت ، حضرت بسیار عائله مند بودند. نقل شده است : ایشان ۳۷ فرزند دختر و ۳۸ فرزند
پسر داشتند. در سفری که هارون به مدینه داشت ، از جمله کسانی که با وی ملاقات کرد،
امام کاظم (ع ) بود. او بسیار با احترام با آن حضرت برخورد کرد و امین و مأمون را
به استقبال آن حضرت فرستاد و اجازه نداد از مرکب پیاده شود تا به پای تخت او برسد.
سپس حضرت را در کنار خود نشاند و به دیگران توجه نکرد و با حضرت به گفت وگو
پرداخت . در ضمن گفت وگو، از ایشان سؤال کرد: وضعیت مالی شما چطور است؟ حضرت
فرمودند: بسیار سخت ! گفت : کمک خواهم کرد. حضرت فرمودند: اگر دستور دهی املاک ما
را آزاد کنند ما نیازی به کمک نداریم . اما او آن املاک را آزاد نکرد، بلکه هنگام
خروج حضرت ، که برای هر یک از ملاقات کنندگان هدیه ای می داد، برای ایشان ۲۰۰ درهم
فرستاد، و حال آنکه به دیگران ۵۰۰۰ دینار هدیه داد. امین و مأمون گفتند: این همه به
ایشان احترام کردی و به دیگران ۵۰۰۰ دینار دادی ، ولی به ایشان ۲۰۰ درهم دادی !
هارون گفت : این خاندان کسانی هستند که اگر از نظر مالی ، امکاناتی در اختیارشان
باشد مردم گرد آنها جمع می شوند چون هیچ گاه اموال را به خودشان منحصر نمی کنند.

بنابراین ، چه در داستان فدک و چه در سایر موارد، روحیه ، خط مشی ، سیاست ، تدبیر و
سیرهء آنها این بود که خودشان به حداقل اکتفا می کردند و نیازمندان را از منابع
مالی خود بهره مند می ساختند.

در الگوهای اقتصادی ، منابع مالی و نیروی کار دو عامل مهم به شمار میآیند. نظر
اسلام و دیدگاه شیعی دربارهء نیروی کار و انباشتن سرمایه چیست؟

آنچه در جهان مسیحیت در عصر نوزایی علمی (رنسانس ) پدید آمد همین تحوّل بود که از
دیدگاه کاتولیکی ، ثروت منفور بود و کار و کوشش برای درآمد نامطلوب ، ولی در دیدگاه
پروتستانی ، ثروت به عنوان یک امر مطلوب تلقّی می شد و کسب درآمد به عنوان امری
مقدّس ، و حتی سرمایه گذاری ضروری تلقّی می گردید. ما اگر آموزه های دینی خود، به
ویژه دیدگاه شیعی ، را بررسی کنیم به جرأت می توان گفت : آموزه های دینی ما به جهان
مسیحیت منتقل شده و پروتستانیسم شکل گرفته است چراکه مسئلهء کار و کوشش و فعالیت
اقتصادی از نظر ائمّهء اطهار(ع ) امر مقدّسی است . وقتی امیرالمؤمنین (ع ) از
جامعهء رهبری برکنار بودند فرصت را مغتنم شمردند و به تولید ثروت پرداختند. نقل شده
است که حضرت باری بر دوش داشتند، از ایشان پرسیدند: چه حمل می کنید؟ فرمودند:
۱۰۰۰۰۰ نخل ! حضرت دانه های خرما را برای کاشتن حمل می کردند. در روایت است که همهء
آن دانه های خرما به نخل تبدیل شد. تصور کنید نخلستانی را که ۱۰۰۰۰۰ نخل دارد و به
ثمر نشسته ، چه سرمایهء عظیمی است که توسط حضرت ایجاد شد! این نمونه ای از آنهاست .

در روایت است که امام باقر(ع ) باغی داشتند. در باغ خود، در فصل تابستان مشغول کار
بودند و با بیل شاخه های اضافی را می زدند، پای درخت ها را شخم می زدند، آب یاری
می کردند و به شدت عرق می ریختند. در حال خروج از بستان ، سفیان ثوری یا ابن
المنکدر که صوفی بود چشمش به حضرت افتاد که دو نفر زیر بغل های آن حضرت را گرفته
بودند. سؤال کرد: اگر در این حال عزرائیل جان شما را بگیرد جواب خدا را چه می دهید؟
تصور می کرد که حضرت در گناه به سر می برد! حضرت فرمودند: در حال عبادتی از
عبادت های خدا به سر می برم و به این وسیله ، از مثل تویی مستغنی می شوم . در بیان
امام صادق (ع ) آمده است : دوست دارم خدا مرا چنین ببیند که با گرمای خورشید متأذّی
شده و در طلب حلال هستم . بنابراین ، کار و کوشش و جد و جهد و خود را به سختی
افکندن برای طلب روزی حلال ، یک آموزهء بزرگ در دین ماست . این از نظر مقدّس بودن
کار.

در نقطهء مقابل ، از تنبلی و خواب زیاد نکوهش شده است . خداوند از بندهء پرخواب و
بی کار بدش میآید. در بیان حضرت موسی بن جعفر(ع ) آمده است : من بسیار ناراحتم که
بنده راه های کسب درآمد را به روی خودش بسته می بیند، و حال آنکه سوسک بیابانی در
طلب روزی از سوراخش خارج می شود یعنی در خانه نمانید.

یکی از دعاهایی که مستجاب نمی شود دعای کسی است که در خانه را بسته ، داخل خانه
شده ، می گوید: خدایا روزی مرا برسان ! خداوند می فرماید: مگر راه برای کسب روزی
قرار ندادم که تو در خانه می نشینی و تقاضای روزی می کنی؟

این نشان دهندهء فرهنگ اهل بیت (ع ) دربارهء کار و کوشش است و اصلاً چنین نیست که
ما تصور کنیم استفاده از نعمت های دنیا برای مشرکان و کافران است و خداوند نخواسته
مؤمنان از این نعمت ها بهره مند شوند، بلکه بعکس . وضعیت امام صادق (ع ) از نظر
اقتصادی به گونه ای بود که حضرت در یک جمله فرمودند: من جزو ثروتمندان مدینه هستم ،
ولی از شما خمس می گیرم تا شما پاک شوید. امام صادق (ع ) از نظر وضعیت رفاهی خود و
خانواده شان و کسانی که وابسته به حضرت بودند، مستغنی بودند و حتی دستور داده بودند
برای غلامان و مستخدمان بهترین گندم تهیه شود. در سال که قحطی پدید آمدو گندم کمیاب
شد حضرت به غلامشان فرمودند: چقدر گندم داریم؟ غلام گفت : زیاد! به اندازه ای که تا
پایان سال کفایت کند. گندم مرغوبی است . حضرت فرمودند: ببر بازار و عرضه کن . گفت :
الا ن زمان مناسبی برای عرضهء گندم به بازار نیست . مردم اگر گندم داشته باشند نگه
می دارند. حضرت فرمودند: من دوست دارم خداوند ببیند که من هم به تدبیر معیشت اقدام
می کنم . دوست ندارم گندم خوب بخورم و مردم گندم پست بخرند. اینها را به بازار عرضه
کنید و روزانه گندم بخرید و نان را با نیمی از گندم درست کنید یعنی با اینکه از
نظر مالی مشکلی نداشتند، می خواستند خود را از نظر مصرف ، مطابق مردم قرار دهند.

یکی از صوفیان پرسید: این لباسی را که شما پوشیده اید پیغمبر و امیرالمؤمنین (ع )
نپوشیده اند؟ حضرت فرمودند: در زمان پیغمبر، فقر عمومی بود، اما امروز نسل دنیا به
رفاه و ثروت رسیده اند. وقتی دنیا اقبال کند بهترین کسانی که سزاوارند از این
نعمت ها استفاده کنند نیکانند، نه بدان مؤمنانند، نه کفّار مسلمانانند نه
منافقان . این نشان می دهد که اهل بیت (ع ) دیدشان نسبت به استفاده از نعمت های
خداوند این بوده که خداوند این نعمت ها را برای مؤمنان آفریده است ، اگرچه دیگران
هم از آنها استفاده می کنند. سعدی می گوید:

زمین سفرهء آب اوست در این خان یغما، چه دشمن چه دوست

ولی مسلّماً خدا دوست دارد که دوست از آن مصرف کند. این دیدگاه عمومی شیعه و اهل
بیت (ع ) نسبت به ثروت دنیاست . دنیا به این معنا منفور نیست . دنیای منفور دنیایی
است که با آخرت ناسازگار باشد. دنیای مذموم دنیایی است که از راه غیر حلال کسب شود
و در غیر حلال مصرف گردد، وگرنه کج فهمی هایی است که صوفیان داشتند و مباحثاتشان با
امام صادق (ع ) معروف است . نگاه شیعه و آموزه های آن نسبت به ثروت ، کار، کسب ،
درآمد، و سرمایه گذاری کاملاً مثبت است و اگر این نگاه از صدر اسلام حاکم می شد و
نگاه های انحرافی جایگزین آن نمی شد قطعاً وضعیت مسلمانان غیر این بود.

امام صادق (ع ) به مصادف هزار دینار دادند و فرمودند: این را سرمایه گذاری کن .
همان جا فرمودند: خدا می داند که من نیازی به منافع آن ندارم ، ولی دوست دارم
خداوند ببیند خودم را در معرض منافع آن قرار می دهم . او رفت و تجارت کرد و برگشت .
در حال طواف کنار، حضرت آمد و عرض کرد: این سود آن سرمایه گذاری است . حضرت لبخند
زدند و خدا را شکر کردند و فرمودند: این را هم به سرمایه اضافه کن .

شخصی ملکی داشت و می خواست آن را بفروشد. با امام صادق (ع ) مشورت کرد. حضرت
فرمودند: من تو را نهی می کنم از اینکه ملکت را بفروشی ، مگر اینکه خانه یا باغ
بخری پول را بیکار نگذار. تعبیر حضرت این است مال را بدون استفاده مگذار زشت
است .

در زمانی که حضرت علی (ع ) خلیفه بودند و بیت المال را توزیع می کردند، آیا در
تاریخ داریم که آن حضرت بیت المال را به سرمایه تبدیل کرده باشند؟

عصر پیغمبر و امیرالمؤمنین (ع ) عصر گرفتاری شدید مسلمانان از نظر مالی بود. عصر
پیغمبر که خیلی روشن است . عصر امیرالمؤمنین (ع ) هم اگرچه جهان اسلام گسترش پیدا
کرده بود، ولی بر نیازمندان جهان اسلام اضافه شده بود، اگرچه بر ثروت های ناشی از
غنایم هم افزوده شده بود. در عصر پیغمبر، نیازهای روزمرّهء مردم برای حضرت در
اولویت بود. از عایشه نقل شده است که ما پیش از فتح خیبر، خرمای سیر نخورردیم . این
نشان می دهد که آن وقت نمی توانستند سرمایه گذاری کنند و باید نیازهای فوری مردم را
برآورده می کردند چون امکان سرمایه گذاری وجود نداشت و با فقر شدید مردم مواجه
بودند، بخصوص آنکه مهاجران با دست خالی هجرت کرده بودند و به خانه ، شغل و درآمد
نیاز داشتند.

در عصر امیرالمؤمنین (ع ) پدیدهء دیگری وجود داشت : اختصاص بیت المال به بستگان
خلیفه . در دوران خلافت عثمان ، به افرادی که به نحوی با خلیفه مرتبط بودند
غیرعادلانه بخشش هایی صورت گرفت و حضرت علی (ع ) برای آنکه الگوی رفتاری ارائه
بدهند که ماندگار شود، خود مشی فقیرانه در پیش گرفتند. بیشترین خطبه های
امیرالمؤمنین (ع ) دربارهء پرهیز از دنیا، زهد، اکتفا به اندک و قناعت برای این
دوره است دوره ای که فرهنگ مسلّط ، فرهنگ غلطی بود فرهنگی بود که عده ای به دلیل
سوابق مبارزاتی ثروتمند شدند. به همین دلیل ، طلحه و زبیرها به ایشان معترض شدند که
چرا سهم ما را مطابق سهم دیگران می دهید؟ این درحالی بود که عده ای در فقر و فلاکت
دست و پنجه نرم می کردند. این جمله از امیرالمؤمنین (ع ) است که می فرماید: به هر
جا می خواهی نگاه کن ! جز این نمی بینی که مردم جامعه دو دسته اند: ۱. فقرایی که با
فقر دست و پنجه نرم می کنند. ۲. عده ای که مال الله را مال خود قرار می دهند و
امکان پس گرفتن از آنها در آن شرایط عملاً ممکن نبود. مردم به رهبرانشان نگاه
می کنند که چگونه عمل می کنند تا پیرو آنها باشند. به همین دلیل ، حضرت زندگی خود
را الگو قرار دادند و منابع مالی را به صورت کوتاه مدت و فوری تنظیم کردند چون
شرایط مردم مناسب نبود، زود آنها را به مصرف می رساندند، وگرنه مردم در گرسنگی
شدیدی به سر می بردند. به همین دلیل ، حضرت بیت المال را به سرعت بین مردم به طور
مساوی تقسیم می کردند تا نیازمندان حداقل معیشت خود را به دست آورند. البته من
معتقد نیستم که تا پایان خلافت حضرت این امر ادامه داشت .

با توجه به نکات تاریخی ، به این نتیجه می رسیم که این در آغاز حرکت بود و سال های
آخر، سال های سرمایه گذاری بود. نهر فرات را لایروبی کردند، در کوفه شبکهء آب یاری
کشیدند و برای نیازمندان خانه ساختند. اینها سرمایه گذاری است چرا که حضرت در آخر
عهد خلافت خود، می فرمایند: هیچ کس در کوفه نیست مگر اینکه در نعمت است فروترین
افراد از نظر معیشتی گندمخور شده است ، خانه دارد و آب گوارا می نوشد. پس چنین نیست
که بگوییم همهء بیت المال را تا اواخر خلافت توزیع می کردند. اینکه شنیدیم حضرت
بیت المال را توزیع می کردند و جایش نماز می خواندند، هم در مورد بیت المال است و
هم در مورد اموال شخصی خودشان که انفاق می کردند.

آیا روند اقتصادی کشور از نظر شما قابل قبول است

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.