پاورپوینت کامل تحیل ; شیعیان بحرین اکثریت خاموش ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحیل ; شیعیان بحرین اکثریت خاموش ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحیل ; شیعیان بحرین اکثریت خاموش ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحیل ; شیعیان بحرین اکثریت خاموش ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

خیزش های شیعی در چند دهه اخیر مورد توجه بسیاری از محافل سیاسی قرار گرفته است این
توجه به ویژه از زمانی تشدید شد که بحث هلال شیعی به میان آمد ترفندی سیاسی که از
سوی سردمداران کشورهای عربی برای مقابله با گسترش تشیع در خاورمیانه مطرح شد و به
عنوان یک خطر بالقوه برای جهان تسنن مورد تلقی قرار گرفت .

از زمانی که ملک عبدالله (پادشاه اردن ) و در پی او حسنی مبارک (رئیس جمهور مصر) از
شکل گیری هلال شیعی ابراز نگرانی کردند مشخص بود که تلاش عمده ای به لحاظ تبلیغی و
روانی برای به مخاطره افکندن موقعیت شیعیان در منطقه در حال شکل گیری است .

اگرچه در بحث هلال شیعی از کشورهایی با محوریت ایران ، لبنان ، عراق و سوریه نام
برده می شود، اما باید در نظر گرفت که در ارائه این فهرست تعمدی وجود دارد تا
احیاناً به لحاظ تبلیغاتی نامی از کشورهایی که امکان اوج گیری فعالیت های شیعی در
آنها وجود دارد به میان آورده نشود.

در ساختار سیاسی کشورهایی که به عنوان محور هلال معرفی شده اند شیعیان به عنوان
قدرت اول یا قدرت مؤثر نقش آفرینی می کنند، اما خارج از این فهرست ، برخی از کشورها
نظیر یمن و بحرین علی رغم برخورداری از جمعیت قابل توجه شیعی با محدودیت سیاسی ،
فرهنگی و اجتماعی فراوانی روبه رو بوده و هستند.

در مورد بحرین ، متأسفانه این واقعیت بسیار پررنگ جلوه می کند و به حق باید شیعیان
این کشور را اکثریتی فراموش شده دانست چون برابر آمار موجود، جمعیت فعلی شیعیان
در بحرین ۴۹۰ تا ۵۰۰ هزار نفر برآورد می شود که در مقایسه با کل جمعیت این کشور
(حدود ۷۰۰ هزار نفر) اکثریت قابل ملاحظه ای است .

شیعیان بحرین در گذر تاریخ

برابر با منابع تاریخ ، ریشه شیعی گری در بحرین قدمتی به درازای تاریخ صدر اسلام
دارد.متون دست اول ، بحرین را بخشی از خاک ایران می دانند که همزمان با رسالت حضرت
ختمی مرتبت ، والی آن منذر بن ساوی از سوی پادشاهان ایران مشغول رتق و فتق امور
سیاسی و اداری آنجا بود. پیامبر اکرم (ص ) علاء بن حضرمی را همراه نامه ای به سوی
او فرستاد تا بحرینی ها را به اسلام دعوت کند یا آنها جزیه بپردازند. پیامبر(ص ) در
این نامه ، منذر را به اسلام دعوت فرمود. منذر بن ساوی نامه ای به پیامبر(ص ) نوشت
و اسلام خود را به اطلاع آن حضرت رساند و نوشت که من نامه شما را برای مردم هجر
خواندم گروهی اسلام را خوش داشتند و مسلمان شدند و برخی هم ناخوش می دارند، و در
این سرزمین گروهی یهودی و مجوسی هم زندگی می کنند، در مورد آنان دستور خود را برای
من بنویس . میان علاء و منذر صلح برقرار شد و مبلغ جزیه را برای هر شخص بالغ یک
دینار تعیین کردند. در بحرین جنگی رخ نداد. بعضی مسلمان شدند و برخی صلح کردند.

بعد از کناره گیری علاء، پیامبر(ص ) شخصی به نام ابان بن سعید را به بحرین گسیل
داشت . وی از دوستان و شیعیان علی (ع ) بود و بنا به تعبیری ، وی نخستین کسی بود که
نهال ولای اهل بیت (ع ) را در سرزمین بحرین غرس کرد. بعد از وفات پیامبر(ص )، ابان
بحرین را ترک کرد و به مدینه بازگشت و خلیفه اول دوباره علاء بن حضرمی را جایگزین
او کرد.

بحرین بعد از مدتی درگیر جنگ رده شد همان نبردی که طبق روایت منابع اسلامی به
واسطه برخی از مسلمانانی که از دین برگشتند بروز کرد. خلیفه اول برای سرکوب این
فتنه سعی بلیغی کرد و در نهایت توانست بر این شورش فائق آید.

محبت اهل بیت (ع ) که در زمان ابان در بحرین جوانه زد، در زمان خلافت علی (ع )
بارور شد و برخی از والیانی که از سوی حضرت امیر اداره امور را به عهده گرفتند در
نزدیکی اهالی این منطقه ، به سیره اهل بیت (ع ) تلاش مؤثری نشان دادند که از جمله
می توان به عبدالله بن عباس ، نعمان بن عجلان و عمر بن ابی سلمه اشاره کرد.

افزون بر این عامل ، عامل دیگری نیز در تشیع مردم بحرین مؤثر بود: اصحاب و
فرماندهان لشکر امیرالمو›منین (ع ) که عموماً از عبدالقیس و ربیعه و از اهالی اصیل
بحرین بودند، از جمله آنها می توان زید بن صوحان و صعصعه بن صوحان عبدی و حکیم بن
جبله عبدی و حارث بن مره عبدی و رشید هجری را نام برد. شرح احوال این رجال نشان
می دهد که تشیع در بحرین منشأ کاملاً عربی دارد و به دوران زمامداری علی (ع )
بازمی گردد.

پایداری بحرین بر مذهب تشیع ادامه پیدا کرد تا زمانی که عبدالملک بن مروان به حکومت
رسید و کوفه را پس از کشته شدن مصعب بن زبیر فتح کرد. برخی از شیعیان از ترس کیفر
عبدالملک به بحرین رفتند. خلیفه اموی سپاهیانی را به بحرین فرستاد اما آنها در
دستگیری شیعیان ناموفق بودند تا اینکه با تطمیع برخی از افراد توانستند بر شیعیان
دست یابند. اگرچه تعدادی از شیعیان به قتل رسیدند، اما افراد باقی مانده با وجود
تهدید فراوان از تشیع دست نکشیدند و عبدالملک که از کسب قدرت مجدد شیعیان بیمناک
بود سعی کرد با آنها از در مصالحه درآید.

در نیمهء نخست قرن دوم هجری ، نام برخی از شخصیت های بحرینی همچون ابولبید هجری ،
ولید بن عروه شیبانی و عبدالله بن بکیر هجری در میان اصحاب امامان باقر و صادق (ع )
به چشم می خورد. همچنین از دو تن از یاران امام صادق (ع )، به نام های مسمع بن
عبدالملک و حکم بن علباء اسدی می توان یاد کرد که مدتی در بحرین در مسند حکومت
بوده ، و وجوه شرعی خود را به آن امام (ع ) می پرداخته اند.

یکی دیگر از وقایع مربوط به بحرین حضور قیام صاحب الزنج است . وی به سال ۲۴۹ ق از
سامرا به بحرین رفت و آنجا دعوی کرد که علی بن محمد بن فضل بن حسن بن عبید الله بن
عباس بن علی بن ابی طالب است و در هجر مردم را به اطاعت خویش فراخواند که جمعی
انبوه از مردم آنجا از او پیروی کردند، جمعی نیز دعوت او را نپذیرفتند و میان
موافقان و مخالفان وی درگیری رخ داد و جمعی در این کارزار کشته شدند.

در سال ۲۸۶ هجری ، ابو سعید گناوی با تصرف شهر لحسا، حکومت قرامطه را در بحرین
بنا نهاد و استقلال آن را اعلام کرد.با تضعیف قرامطه ، عیونی ها از طایفه عبدالقیس
به کمک سلاجقه عراق بر بحرین حاکم شدند. آن گاه خاندان شیعی آل عصفور به کمک
اتابکان فارس بر عیونی ها غلبه کردند.در اواخر قرن نهم هجری ، سیف بن زامل دست
به شورش زد و حکومت را از دست بنی عصفور گرفت و حکومت بنی جبر را که مالکی مذهب
بودند بر پا ساخت .

به لحاظ فکری و روشمندی علمی میان حوزه بحرین و سایر حوزه های شیعی تفاوت هایی وجود
دارد. حوزه علمیه بحرین از دوره صفویه فعالیت خود را آغاز کرده و جریان اخباری گری
در همین حوزه ها طرف دارانی پیدا کرد و در نقطه مقابل تفکر اصولی قرار گرفت . در
رأس اخباریون بحرین ، شیخ یوسف بحرانی قرار داشت که اخباری میانه رو توصیف می شد.
تشیع در بحرین برخلاف ایران ، منشأی عربی دارد و کسی از آنان ادعا نمی کند که مثلاً
زاده تفکرات ایرانی است . شیعیان بحرین هویت خود را در درجه اول عربی اسلامی و در
درجه دوم شیعی و منتقد می دانند و برخلاف بعضی جریان های شیعه در این کشور، بر حفظ
این هویت عربی تأکید می ورزند.

جدایی از ایران

از زمانی که استعمار برای یافتن منابع اولیه و پیدا کردن بازاری جدید برای محصولات
تولید خود به فکر اشغال و تصرف سایر کشورها افتاد، حوزه خلیج فارس صحنه آمد و شد
عوامل بیگانه شد.

از اوایل قرن شانزده میلادی با هجوم پرتغال به خلیج فارس (در سال ۱۵۰۶)، بسیاری از
نقاط از جمله جزیره هرمز و مجمع الجزایر بحرین (در سال ۱۵۲۱) به تصرف و اشغال آنها
درآمد، اما با شکست پرتغالی ها توسط شاه عباس در سال ۱۶۰۲ مجمع الجزایر بحرین مدت
۱۸۰ سال ضمیمه خاک ایران شد. در سال ۱۷۸۳ (یا ۱۷۸۲) شیخ احمد بن خلیفه از قبیله
بنی عتبه و از خاندان خلیفه که از منطقه نجد در مرکز عربستان به کویت مهاجرت
کرده بود، به این سرزمین حمله کرد و پس از شکست سربازان ایرانی بر آن استیلا یافت .
از آن پس ، حکومت بحرین با حمایت همه جانبه سیاسی استعماری انگلستان در اختیار
اعضای خاندان خلیفه (آل خلیفه ) قرار گرفت .

در زمان شیخ سلمان بن احمد (شیخ بحرین ) در ژانویه ۱۸۲۰ قرارداد صلح عموی یا
قرارداد اساسی (و در واقع همان قرارداد انقیاد و تحت الحمایگی ) را با انگلستان
امضا کرد و از این پس مدت ۱۵۰ سال بحرین زیر نفوذ انگلیس قرار داشت .

دولت ایران در مدت یک و نیم قرن حاد شدن مسئله بحرین (۱۹۷۰-۱۸۲۰) و دخالت و سلطه
انگلستان بر آن جزیره ، هیچ گاه جدایی بحرین از خاک ایران را نپذیرفت ولی در عین
حال ، قدرت انجام عمل حادی علیه انگلیس را نیز نداشت .

پس از انتقال سلطنت از سلسله قاجار به پهلوی ، ایران خواستار اعاده حق حاکمیت خود
بر این سرزمین شد. در مقابل ، حکومت بحرین نیز با م