پاورپوینت کامل شیعیان کشمیر;در گفت وگو با آقای سیدقلبی حسین رضوی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیعیان کشمیر;در گفت وگو با آقای سیدقلبی حسین رضوی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیعیان کشمیر;در گفت وگو با آقای سیدقلبی حسین رضوی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیعیان کشمیر;در گفت وگو با آقای سیدقلبی حسین رضوی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۴

لطفاً ضمن معرفی خودتان، مختصری از فعالیت هایی که انجام می دهید بیان بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم. ربّ اشرح لی صدری و یسرلی امری واحلل عقده من لسانی یفقهوا قولی. بنده سید قلبی حسین رضوی اهل کشمیر هستم (کشمیر تحت سلطه هند.) حدوداً ۲۶ سال پیش از طرف معاونت بین الملل سازمان تبلیغات اسلامی برای همکاری دعوت شدم. من این دعوت را با تأخیر حدوداً هشت نه ماهه به ناچار پذیرفتم. من در کشمیر در وزارت اطلاع رسانی یک کارمند دولت بودم. در یک فرمانداری معاونت فرهنگی به عهده من بود. اما در فرصت هایی که پیش می آمد با انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی که در دانشگاه کشمیر بودند فعالیت های فرهنگی انجام می دادم؛ فعالیت هایی تبلیغی در خصوص نهضت امام و انقلاب اسلامی. پس از مذاکرات و مکاتباتی که بین سازمان تبلیغات اسلامی و بنده صورت گرفت و سرانجام با موافقت انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی، من این دعوت را قبول کردم و در سال ۱۳۶۲ به ایران آمدم. یک سال تهران بودم. چون قبل از اینکه این دعوت را بپذیرم، یک شرطی از طرف من و انجمن اسلامی گذاشته شده بود که من فقط برای همکاری فرهنگی به ایران نیایم و یک فرصتی برای مطالعه دینی و انقلاب و تاریخ انقلاب برای من مهیا شود. بعد از یک سال سکونت در تهران، آرزوی من از طرف سازمان تبلیغات اسلامی پذیرفته شد. یک مجله ای به نام -«مجله توحید-» به زبان اردو و انگلیسی چاپ می شد که من به همراه پنج شش نفر دیگر در مجله اردو زبان کار می کردیم. بعد دفتر مجله را به قم منتقل کردند. من یک فرصتی پیدا کردم تا در کنار این همکاری، از حوزه هم چند سالی استفاده کنم. بعد از چند سال که معاونت بین الملل سازمان تبلیغات اسلامی و چند ارگان دیگر در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی متمرکز شدند، من هم به آن اداره منتقل شدم. هفت سال به عنوان کارشناس، مترجم و خطاط اردو زبان در آنجا کار کردم. بعد از آن هم مرا به مجمع جهانی اهل بیت(ع) منتقل کردند. من حدوداً ۵ ۶ سال در مجمع جهانی اهل بیت(ع) به عنوان مترجم مشغول به کار بودم و اکثر کتاب هایی که در مجمع جهانی اهل بیت(ع) به زبان اردو ترجمه شد توسط من صورت گرفته بود، بخصوص کتاب های علامه عسکری، آیت الله مصباح یزدی و علامه طباطبائی. من این کتاب ها را ترجمه کرده ام و ده ها کتاب نیز به دست من به چاپ رسیده است. حدود دو سال است که همکاری با مجمع جهانی اهل بیت(ع) را ترک کرده ام و الان در مؤسسه نشر آثار مقام معظم رهبری سایت )www.khamenei.ir) فعالیت می کنم. ترجمه زبان اردو برعهده من است. همچنین ویراستاری و ترجمه سخنرانی آقا را انجام می دهم. در کنار این فعالیت، در سایتی به نام ( islamquest.net) که جناب استاد هادوی تهرانی مسئولیت آن را برعهده دارند برنامه-« اردوی این سایت تحت نظر من است. من بیشتر مطالب این دو سایت را ترجمه و ویراستاری می کنم.

بحمدالله در این مدتی که قم هستم توانسته ام چیزهای زیادی یاد بگیرم. البته من مقدمات را از چهل سالگی شروع کردم و ادعا نمی کنم که به تمام مسائل دینی اشراف دارم، من در آن حد نیستم. حدوداً ۲۰ سال است که در بعثه امام و مقام معظم رهبری در موسم حج، به عنوان مترجم رسمی بعثه و عضو معاونت بین الملل بعثه فعالیت می کنم. ترجمه پیام امام از حج خونین را بنده انجام دادم و پیام مقام معظم رهبری را هر سال به زبان اردو ترجمه می کنم. امسال هم الحمدلله حدود یک ماه و اندی این مأموریت را تا حد ممکن به نحو احسن انجام دادم. اینها فعالیت های من است و در کنار این، تقریباً هر سال به کشمیر سفر می کنم. شما می دانید که کشمیر حدوداً ۱۹۱۸ سال است که اوضاع سیاسی وخیمی دارد. بخصوص ۱۷۱۶ سال اوضاع آنجا خیلی خراب بود. من از ۱۹۸۲ تا سال ۱۹۹۲ ه. دو سال یک بار شخصاً به آنجا می رفتم و شب و روز تبلیغات انجام می دادم؛ عاشقانه و داوطلبانه، احتیاج به مأموریت نداشتم؛ چون حقوق بگیر سازمان و سپس مجمع جهانی اهل بیت(ع) بودم و مشکل مالی نداشتم. بعد از اینکه اوضاع خراب شد، یعنی از سال ۱۹۹۲، به مدت دوازده سال نتوانستم بروم. حدود ۶۵ سال پیش اوضاع منطقه قدری خوب شد و من به آنجا رفتم. مشکلاتی بود، اما الحمدلله مشکل آنچنانی برایم پیش نیامد. الان چهار پنج سال است که تابستان حداقل سه ماه به آنجا می روم. دو سه سال از طرف سازمان فرهنگ و ارتباطات مأموریت تبلیغاتی داشتم. امسال تصمیم گرفتم حداقل ۵ ماه بروم و مأموریت هم نگیرم. اگر از طرف سازمان فرهنگ و ارتباطات بروم و مأموریت آنها را داشته باشم، ممکن است آنچنان که باید کار انجام ندهم و کوتاهی و کم کاری بشود و پیش خداوند مسئول باشم. از این رو، گفتم اگر آزاد بروم بهتر است. هر چه فرصت پیدا کردم تبلیغ انجام می دهم. آنجا بیشتر سؤالات در زمینه-« شبهات بود. من هم چون بحمدلله درخصوص انقلاب و نهضت امام و مسائل جهانی اسلام، در حد امکان اطلاعاتی کسب کرده ام، از آنها استفاده می کنم و آنها را در اختیار مردم و جوان ها می گذارم. حتی در دوران مأموریت علاوه بر ترجمه همزمان ملاقات ها و سمینارهای بین المللی و ترجمه پیام مقام معظم رهبری، مناسک حج را به حجاج شیعه شبه قاره هند و کشمیر و پاکستان یاد می دهم. تا حد امکان در کاروان های حجاج کلاس های مناسک حج برگزار می کنم. دو سال پیش در کشمیر یک کلاس مناسک حج برگزار کردم و تمام شیعیان را که قرار بود همان سال یا سال آینده حج بیایند، از طریق اعلامیه ای که در روزنامه های پرتیراژ چاپ کردیم دعوت نمودیم. یک شنبه ها آنجا تعطیل رسمی است و من در آن روز در مرکز شهر در یک سالن اجتماعات بزرگ حدوداً سه چهار ساعت مناسک حج را عملاً نشان می دادم. از این برنامه ها خیلی ها استقبال و استفاده کردند. به این گونه کارها مشغول هستم. من از دانشگاه کشمیر ادبیات اردو، زبان انگلیسی و کشمیری لیسانس دارم و حدوداً سی و پنج سال سابقه ترجمه و خطاطی دارم.لطفاً در خصوص ورود اسلام به کشمیر و موقعیت جغرافیایی این منطقه توضیحاتی بفرمایید.

کشمیر از لحاظ جغرافیایی یک منطقه استثنایی در جهان است. شما می دانید که کشمیر در جهان یک نقطه زیبا از لحاظ طبیعت و از لحاظ جغرافیایی است؛ منطقه ای سرسبز و شاداب بالاخص در بهار و تابستان و اوایل پاییز. از این لحاظ جای بسیار دیدنی است. یک شاعر فارسی زبان چه شعر زیبایی درباره کشمیر گفته است:

اگر فردوس بر روی زمین است همین است و همین است و همین است

درخصوص ورود اسلام، این امر قطعی است که اسلام تنها از ایران وارد کشمیر شده. از هیچ جایی از جهان اسلام، هیچ مبلّغی پیش از ایران به کشمیر نیامده؛ این افتخار برای ایران است. برای همین اقبال لاهوری کشمیر را ایران صغیر گفته است. حدود هفت قرن پیش اولین مبلّغی که به آنجا آمد، سیدی ایرانی بوده به نام بلبل شاه. وی یک عارف بالله بوده. در آن زمان تمام کشمیر کفرستان بود. پادشاه آنجا به نام رنچن شاه، بودا مذهب بوده. بلبل شاه پس از مناظره ای که با پادشاه کشمیر انجام می دهد – بر اساس آنچه که تاریخ نوشته – این پادشاه اسلام را قبول می کند و ملت هم که تابع ایشان بود اسلام می آورد. مسلمان شدن مردم کشمیر از آنجا شروع شد. بعد از آن، حکومت در سطح مردمی از لحاظ فکری و عقیدتی اسلام را در جان و دل مردم کشمیر تزریق کرد. شخصی به نام میر سیدعلی همدانی به عنوان یک بت شکن و به عنوان علی ثانی که در تاریخ کشمیر معروف است، اسلام را ترویج کرد. از آن زمان به بعد کشمیر کاملاً مبدل به یک مملکت اسلامی شد. در مورد بلبل شاه و سیدعلی همدانی یک تحقیقی انجام شده که آنها شیعه اثناعشری بودند؛ اما آن زمان فقط اسلام را مطرح کردند، خصوصاً سیدعلی همدانی. ما در کشمیر سادات همدانی داریم که هم شیعه هستند و هم سنی. سنی ادعا می کند که وی سنی مذهب بوده، شیعه هم ادعا می کند که او شیعه مذهب بوده است. اخیراً بر اساس یک تحقیقی که شهید ثالث سید نورالله شوستری انجام داده – و آیت الله صابری همدانی هم از شهید ثالث نقل کرده – این نتیجه به دست آمده که سیدعلی همدانی شیعه اثناعشری بوده. اما کسانی که علناً تشیع را ترویج کردند این دو نفر بودند: سیدمیرشمس الدین عراقی (عراق عجم) و حاج سیدحسین قمّی که هر دو عارف بودند.

در چه سالی؟

سال دقیق ورود آنها را نمی دانم. سیدعلی همدانی قرن هفتم هجری و سیدمیرشمس الدین عراقی و سیدحسین قمّی همان اوایل یا اواخر قرن هفتم هجری. اینها علناً شیعه و تشیع را ترویج کردند. در تاریخ کشمیر، در یک برهه-« زمانی، اکثریت قاطع مردم شیعه بودند و حکومت هم شیعی بود. این مسئله ثابت می کند که از سیدعلی همدانی و بلبل شاه گرفته تا سیدمیرشمس الدین عراقی و آقای سیدحسین قمّی، ترویج تشیع کرده بودند. بعد از آنکه مغول ها به هند آمدند، قصد داشتند کشمیر را هم بگیرند. آنها سنی مسلک بودند. چندین بار به کشمیر در زمان پادشاه یوسف شاه چک حمله کردند، ولی ناکام شدند؛ چون کشمیر دره هایی دارد که دشمن نمی تواند حمله کند. علاوه بر این، حکومت چک از لحاظ نظامی هم قوی بود. کشمیر از لحاظ سوق الجیشی یک منطقه کاملاً محفوظ است. الان هم که هند دست و پا می زند کشمیر را از دست ندهد به خاطر همین مسئله است. مرز شمالی هند را سلسله کوه های هیمالیا دربر گرفته است. چون مغول ها از این طریق نتوانستند به کشمیر مسلط شوند، با یک ترفند و یک فریب، یوسف شاه چک را به دهلی دعوت کردند و بازداشت نمودند. ولی باز هم موفق نشدند کشمیر را بگیرند. لذا تفرقه شیعه و سنی را راه انداختند. سنی اقلیت بود و شیعه اکثریت. این اختلاف خودبه خود کشور را ناکام کرد. این خلاصه تاریخ شیعه است. بعد از آن، جمعیت شیعیان کشمیر تدریجاً به اقلیت مبدل شد.

آیا کشمیر پاکستان هم به همین شکل است؛ یعنی مجموع کشمیر همین وضعیت را دارد؟

من از مجموع کشمیر صحبت کردم. یک قسمتی از آنِ پاکستان است و قسمت اعظم – که اصل و معروف به کشمیر است – تحت سلطه هند می باشد. هم از لحاظ جمعیتی و هم از لحاظ جغرافیایی، از هر دو صورت، یک سوم آن طرف پاکستان و دو سوم دیگرش طرف هند است و اصل کشمیر که معروف به دره کشمیر یا وادی کشمیر است، در سلطه هند است. اما در کشمیر از لحاظ فرهنگ و زبان تفاوت های چشم گیری وجود دارد. مثلاً زبان کشمیری فقط در وادی کشمیر است. پرجمعیت ترین منطقه کشمیر همان وادی کشمیر است.ما از کشمیر که به طرف شمال می رویم، مثلاً در منطقه کارگل و لداخ نه زبانش، نه رنگش و نه نسلش شباهتی به وادی کشمیر ندارد. وادی کشمیر نژاد آرین مثل ایرانی هستند. برای مثال، اگر یک نفر کشمیری از وادی کشمیر به ایران بیاید تا وقتی که زبان باز نکند هیچ کس نمی فهمد که کشمیری است یا ایرانی. اهالی منطقه مرز هند، یعنی جامو، اکثریت هندو هستند و زبانشان هم چیز دیگری است. ۸۵ درصد جمعیت کنونی کشمیر (هند) مسلمان هستند و حدود ۱۵ درصد مسیحی و بودایی و هندو. در بین مسلمانان هم ده درصد بیشتر شیعه نیستند.

وضعیت فرهنگی این ده درصد چگونه است؛ یعنی آیا منع قانونی ندارند که به ارتش، دانشگاه و نهادهای دولتی وارد شوند؟

خیر، هیچ منع قانونی ندارند، اما به لحاظ تحصیلی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی وضعیت اسف باری دارند. علتش این است که اینها به چهار گروه تقسیم شده اند. سران گروه به ظاهر علما هستند و بین مردم نفوذ دارند. این سران گروه یا این خانواده قبلاً علمای خوبی داشتند و با وجودی که اختلافات گروهی بود، خدمت چشم گیری برای تشیع کردند. وادی کشمیر پرجمعیت ترین منطقه کشمیر است. اکثر آنها مقلدین امام بودند. این یک نقطه مثبت است. در آن زمان که امام انقلاب کرد، افراد خوبی درآنجا بودند؛ از جمله مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای سید یوسف موسوی الصفوی. هر چند اینکه ایشان سرپرست یک گروه بود، اما باسواد و آگاه و مروج مرجعیت امام بود. من متصل به آن گروه نبودم که بخواهم از جهات خانوادگی تعریفش را بکنم. از لحاظ خانوادگی هر خانواده ای با یک گروه مرتبط است. حقیقت این است که این شخصیت مروج مرجعیت امام بودند. من شخصاً مرحوم حاج آقا سیدیوسف موسوی الصفوی را می شناختم، نزدیک به ایشان بودم و خیلی نزدیک به ایشان کار کردم. بعد از ایشان، با نفوذترین شخص از لحاظ تعداد مریدانش، مولانا افتخار حسین انصاری می باشند. الان هم درقید حیات هستند. ایشان نیز طرفدار امام و انقلاب بودند، در نتیجه اکثریت قاطع وادی کشمیر مقلدین امام بودند. بعد از رحلت امام، ما با انجام فعالیت هایی حضرت آیت الله اراکی را معرفی کردیم و بعد از رحلت ایشان مستقیماً از مقام معظم رهبری تقلید کردیم. الان هم همین گونه است، اما همین طرفداران انقلاب، همین طرفداران ولایت، همین مقلدین امام و همین مقلدین مقام معظم رهبری درباره-« قمه زنی اختلاف کردند. علتش هم سران گروه ها بودند. آنها اهداف خودشان را داشتند. شما باور می کنید بعد از این فتوایی که آقا صادر کرد، سفیر آمریکا از دهلی به کشمیر رفت و در منازل برخی افراد سرشناس حضور پیدا کرد. معلوم نیست چه صحبت هایی شد و چه مسائلی ردوبدل گردید که علیه این فتوا موضع گیری کردند. در تمامی حسینیه های کشمیر عکس امام و مقام معظم رهبری هست، الان هم هست. وضعیت در آنجا این گونه هست. اوضاع شیعیان وادی کشمیر الان به گونه ای است که برخی از سران گروه ها اگر امام زمان ظهور بکند و خدای نکرده یکی از اینها بگوید که این امام نیست مردم و مریدانشان قبول می کنند. این مسئله در حد شخص پرستی است. همین مسئله باعث شده به تشیع کشمیر ضربه وارد شود. نتیجه-« آن، این شد که شیعیان از لحاظ سواد، از لحاظ اقتصاد، از لحاظ اجتماعی و از لحاظ فرهنگی عقب مانده باشند. آنها در راستای اهداف این گروه ها حرکت می کنند نه اهداف اسلام، انقلاب، نهضت امام و ولایت فقیه؛ هر چند خودشان ادعا می کنند ما در ولایت فقیه مقلد آیت الله خامنه ای هستیم. این مشکل از اوایل انقلاب وجود داشته است. تا به حال تلاش های بسیاری برای رفع آن انجام شده است؛ از جمله بعد از پیروزی انقلاب هیأت هایی از ایران به آنجا آمدند. اغلب سران آنها را چندبار به ایران دعوت نمودند و توصیه هایی به آنها کردند، اما وقتی برمی گردند و اهداف خودشان را می بینند، همان کاری را می کنند که قبلاً انجام می دادند. این یک مشکل اساسی شیعیان کشمیر است. تعجب آور است که همه شیعیان کشمیر اعم از سران گروه و مردم عادی، ظاهراً اعتراف می کنند که گروه گرایی یک معضل است. اگر این معضل حل شود، دیگر شیعیان کشمیر انتظار ندارند یک کمک مالی از طرف ایران به آنها بشود؛ همان وجوهات منطقه اگر صحیح مصرف شود، شیعیان کشمیر سروسامان می گیرند.

در بین شیعیان شبه قاره هند، بخصوص کشمیر، بعضی از شعائر و مناسک، از جمله عزاداری ها، خیلی پررنگ برگزار می شود. آیا آنها نسبت به همه شعائر – مثلاً احیای شب های ماه مبارک رمضان و نیمه شعبان – همین گونه پایبند هستند؟

کم و بیش شعائر اسلامی را رعایت می کنند. نمی شود گفت که به نماز و روزه و این گونه مسائل آنچنان اهمیت نمی دهند. شیعیان در حدی هستند که عقیده خودشان را در اصل حفظ می کنند، اما عزاداری و عید نوروز بین شیعیان یک ویژگی خاص دارد.

مراسم عید نوروز را هم برگزار می کنند؟

بله. حتی از بعضی جهات بیشتر از ایران. در کشمیر شیعیان ۴۰ روز کار را تعطیل می کنند. البته این کار نتایج بدی به دنبال دارد. قبلاً، برادران اهل سنت به ما تهمت می زند که شما آتش پرست هستند. درخصوص عزاداری هم این گونه است. واقعاً اگر از عزاداری ها قمه زنی را حذف کنیم عزاداری پرشکوه و خیلی خوبی برگزار می شود، اما متأسفانه از این عزاداری ها استفاده بهینه نمی شود. در کشمیر از لحاظ عقیدتی عزاداری امام حسین(ع) را به نحو احسن احیا می کنند. قبلاً این قضیه قمه زنی آن قدر زیاد نبود، اما الان استعمار تحریک می کند، پول می دهد و افرادی را می فرستد. من ۲ ۳ سال روی این مسئله تحقیق کردم و به نتیجه رسیدم که در دو طرف افراط و تفریط شده. والله عزاداری خیلی خوب برگزار می شود. آنجا از اول محرم تا اربعین، بلکه تا اواخر ماه صفر این مجالس عزاداری و دسته های عزاداری خیلی خوب و پرشکوه برگزار می شود. اما درباره نوروز، باید خدمتتان عرض کنم که شیعیان کشمیر اصلاً نوروز را به عنوان سال نو نمی شناسند. نمی دانند فروردین یعنی چه، فقط می دانند که ۲۱ مارس نوروز است. اعتقادشان این است که این نوروز از لحاظ سال شمسی همان روز هجدهم ماه ذیحجه (عید غدیر) بوده که امام علی(ع) به ولایت رسیده. دلیل این اعتقادشان یک شعر فارسی معروف است:

نوروز شد و جمله جهان گشت معطر

از بوی گل لاله و نسرین و صنوبر

بر تخت خلافت بنشست آن شه سرور

داماد نبی شیر خدا ساقی کوثر بر اساس یک رسم قدیمی، یک ماه قبل از نوروز، در زمستان، زن های محله ها در حیاطی جمع می شوند و شعر می خوانند. کسی از مردان آنجا نمی رود. زن ها دسته جمعی شعر می خوانند. همه-« شعرها در مناقب اهل بیت(ع)، تجلیل اهل بیت(ع) و ولایت علی(ع) هست. این اعتقاد مردم آن سامان است؛ نوروز را تمام عیار برگزار می کنند. در مقابل نوروز، عید قربان و عید فطر در میان شیعیان نمود چشم گیری ندارد. این خیلی بد است. فعلاً که نمی شود کاری کرد. کم کم شروع شد، و بعد از انقلاب اسلامی قشر تحصیل کرده به این فکر افتادند که ما باید به این عیدین هم اهمیت بدهیم. عید غدیر، هم کم رنگ است. اما چون عید نوروز را به عید غدیر ملحق کردند تا حدی به این عید هم بها داده می شود. این مسئله یکی از علل رفتن اسلام و فرهنگ ایران به آنجاست. این هم یک دلیلی است که شیعیان رفتند آنجا و اسلام را مطرح کردند و نوروز هم از ایران به آنجا رفته، اما یک رنگ مذهبی و عقیدتی به آن دادند؛ یعنی همان طور که اهل بیت(ع) نوروز را کاملاً رد نکردند و یک رنگ اسلامی و دینی به آن دادند. قرائت دعای -«یا مقلب القلوب و الابصار-» هنگام تحویل سال نو در همین راستاست. این همان چیزی است که نشر آن در چهارچوب اسلام و خارج از اسلام بسیار خوب است.

به نظر می رسد در میان شیعیان کشمیر شبکه سادات یک شبکه بسیار مستحکم و قوی باشد. آیا همین طور است؟

بله، همین طور است. قبل از اینکه درباره سادات و غیر سادات صحبت کنم لازم است به این نکته اشاره نمایم که آن منطقه از کشمیر که طرف پاکستان است متأسفانه سردمداران پاکستان کل آن را کشمیر محسوب نمی کنند. قسمت اعظم منطقه طرف پاکستان را به عنوان مناطق شمالی پاکستان بلتستان و گلگت می شناسند. از این رو، جمعیت چشم گیر آنجا را که اکثراً شیعه هستند جدا کردند. بعد یک منطقه