پاورپوینت کامل تحلیلی بر جنبش های شیعی در منطقه خلیج فارس ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحلیلی بر جنبش های شیعی در منطقه خلیج فارس ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحلیلی بر جنبش های شیعی در منطقه خلیج فارس ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحلیلی بر جنبش های شیعی در منطقه خلیج فارس ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

برگرفته از کتاب -«جغرافیای سیاسی شیعیان منطقه خلیج فارس-»، انتشارات شیعه شناسی

با نگاهی به جنبش های تاریخی شیعی ملاحظه می کنیم که شیعیان با در اختیار داشتن اکثریت جمعیت منطقه، از جایگاه نامطلوبی در حوزه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برخوردار هستند. بر این اساس، با آگاهی روزافزون آنان از موقعیت خویش و افزایش سطح تحصیلات و گسترش فنّاوری ارتباطات، کم کم آنان نیز به خودآگاهی جمعی رسیده اند. بدین ترتیب، با شکل دهی احزاب، گروه ها و سازمان های مخفی و نیمه مخفی، تشکل های خویش را سازمان دهی نموده و در راستای رسیدن به جایگاه حقیقی خویش، دست به فعالیت های سیاسی زده اند.

شیعیان با امید به ظهور منجی آخرالزمان و در راستای اصل آمادگی برای ظهور، جهاد را ابزاری برای این استراتژی می دانند. همچنین به لحاظ سازمانی، با وجود اصل مرجعیت و رهبری مذهبی — سیاسی، از جایگاه و موقعیت مناسب یک جنبش سیاسی برخوردار هستند. بر همین اساس است که حساسیت قدرت های خارجی و غرب را برانگیخته و به واکنش واداشته اند. رویکردهای جهان غرب در طول تاریخ نیز گویای این حساسیت هاست. در این تحلیل، در پی بررسی ریشه ها، اهداف و پیامدهای رستاخیز شیعه هستیم و در ذیل به عناوینی چون -«جنبش های شیعی-» و -«تشیع رویاروی غرب-» اشاره خواهیم کرد.

جغرافیای سیاسی شیعیان خلیج فارس و جنبش های شیعی در یک تعریف کلی، جنبش اجتماعی و سیاسی، به رفتار گروهی برای نیل به یک هدف اجتماعی یا مقاومت در برابر دگرگونی در یک جامعه اطلاق می شود. در بیان دیگر، جنبش به معنای هیجان، حرکت مردمی، ناآرامی، کوشش جمعی برای رسیدن به هدفی روشن و به ویژه دگرگونی در بعضی نهادهای اجتماعی است که در برابر حزب یا گروه فشار قرار گرفته است.

اما جنبش های شیعی که نوع خاصی از جنبش های اسلامی به شمار می آیند، از جمله فراگیرترین و مؤثرترین حرکت های مردمی هستند که در راستای احیا و استقرار اندیشه های تشیع و مبارزه با حکومت های فاسد زمان که آنان را غاصب حاکمیت اسلامی می دانند، به پا خاسته اند و محرومیت های اقتصادی و سیاسی که بر شیعیان اعمال شده، عاملی مهم در تسریع این حرکت ها به حساب می آید. گرچه از سوی دیگر، موج بیداری اسلامی در منطقه خلیج فارس به دنبال حرکت های استقلال طلبانه و ناسیونالیسم در جهان غرب، شیعیان منطقه را نیز تحت تأثیر هر چه بیشتر قرار داده است، اما نباید فراموش کرد تشیع ماهیتاً پویا و انقلابی بوده و عوامل محیطی، تنها نقش کاتالیزور را در فعال کردن آتش زیر خاکستر بر عهده داشته اند. به هر حال، دشواری های اجتماعی که همواره بر زندگی شیعیان حکمفرما بوده است، هیچ گاه نتوانست تأثیر آنان را بر سیر وقایع سیاسی و اجتماعی خنثا کند. حضور شیعه در محیط اجتماعی پیرامون خود، فعالانه و تأثیرگذار بوده است، به گونه ای که موضع گیری های آنان اعم از رهبری های دینی و پایگاه های مردمی، نیروی بنیادی در زندگی سیاسی و اجتماعی به شمار می رفته است.

این جنبش ها که خواهان تغییرات بنیادین در ساختار سیاسی — اجتماعی جوامع خویش می باشند، از یک سو در تقابل با حکومت های داخلی و از سوی دیگر، در تضاد با امپریالیسم غرب ظاهر می شوند. در حقیقت این جنبش ها در دو جبهه می جنگند؛ از یک سو، برای پاک کردن جامعه خویش می کوشند و به سازمان ها و تشکیلات موجود که به نظر آنها شایسته اسلام راستین نیستند، حمله می کنند و از سوی دیگر، بر ضد حکومت استعماری که به طور کلی مخالف آن نبودند، دست به جنگ مسلحانه می زنند.

به لحاظ ساختاری، جنبش های شیعی، به دلیل عامل مرجعیت و رهبری مراجع تقلید، از سازمان دهی و تشکل منظم تری به نسبت دیگر جنبش های اسلامی برخوردار هستند. از آنجا که شیعیان طی مراحل مختلف تاریخ خود، همواره جناح مخالف و معارض نظام بودند و آن را مشروع و قانونی نمی دانستند، بر سرنگونی آن و جایگزینی نظام امامت تلاش می کردند و از این رو، سازمان دهی و تشکیلات نزد آنها یک اصل کلی و ضرورت گریزناپذیر بود و تقریباً در هر مرحله، رهبر واحدی داشتند که به هدایت و ارشاد آنان می پرداخت. به همین علت، در بین شیعیان برخلاف اهل سنت، حرکت های تک روانه و فردی کمتر دیده می شود و همین عامل رهبری، باعث شده تا جهان تشیع، مرز مشخصی نداشته باشد و گاه حرکت های شیعی کشوری، توسط رهبران مذهبی در کشور دیگر هدایت و رهبری شود. نمود بارز این هم آوایی را در نهضت مشروطیت ایران که توسط آخوند خراسانی و شیخ عبدالله مازندارانی، از مراجع نجف و سیدعبدالله بهبهانی و سیدمحمد طباطبایی، از علمای تهران رهبری می شد، می بینیم. البته مثال هایی از این قبیل فراوان هستند.

همچنین از آنجا که یکی از اهداف اساسی این جنبش ها، براندازی نظام سیاسی کشورها و تغییر وضع موجود است، فعالیت آنها از نظرگاه حکومت ها غیرقانونی است. از این رو، فعالیت تمامی این احزاب، تشکل ها و جنبش ها، مخفیانه و زیرزمینی یا نیمه پنهان است و از اساس بسیاری از کشورهای منطقه، این چنین تشکل هایی را -«ستون پنجم تهران-» قلمداد می کنند. نکته دیگر آنکه، جنبش های شیعی، درست برخلاف نوع سنی آنها، کمتر بر اصلاح جامعه تأکید داشته و بیشتر بر انقلاب نظر دارند. تأکید این جنبش ها بر جهاد، به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای استقرار حکومت اسلامی، مؤید این مطلب است. با این تعبیر، آنان با تأکید بر اصل آمادگی برای ظهور منجی، جهاد را مهم ترین راه برای رسیدن به این آمادگی برمی شمارند. در جهان تشیع، سخن از اصلاح کمتر به میان آمده و طرح اصلاحی کمتر داده شده و پیرامون -«چه باید کرد؟-» کمتر تفکر به عمل آمده است، اما علی رغم همه-« اینها، در شیعه نهضت های اصلاحی، بخصوص نهضت های ضد استعماری بیشتر و عمیق تر و اساسی تر صورت گرفته است. در تاریخ جهان تسنن، جنبشی مانند جنبش ضد استعماری تنباکو به رهبری رهبران دین که منجر به لغو امتیاز انحصار تنباکو در ایران شد و استبداد داخلی و استعمار خارجی، هر دو به زانو درآمدند و یا انقلابی مانند انقلاب عراق که علیه قیمومیت انگلستان بر کشور اسلامی عراق بود و منجر به استقلال عراق شد و یا قیامی مانند مشروطیت ایران که رژیم سلطنتی استبدادی ایران را مبدل به رژیم مشروطه کرد و یا نهضتی اسلامی به رهبری رهبران دینی مانند آنچه در ایران امروز می گذرد، مشاهده نمی کنیم.

در حوزه اهداف، تمامی آنچه نهضت های اسلامی به طور اعم دنبال می کنند و جزء آموزه های اسلامی قلمداد می شود، از جمله مبارزه با استعمار نو، تغییر و اصلاح حاکمیت های سیاسی، ردّ سازش با اسرائیل، مبارزه با تسلط فرهنگ و اندیشه های غربی، احیای اندیشه های دینی اسلامی و اجرای آن در سطح جامعه و اتحاد جهان اسلام، اهداف نهضت های شیعی نیز به شمار می آیند؛ چراکه یک نهضت اسلامی، نمی تواند از نظر هدف محدود باشد؛ زیرا اسلام در ذات خود یک کل تجزیه ناپذیر است.

اما برخی اهداف خاص که در برنامه جنبش های شیعی نهفته و از رویکردهای مذهبی این فرقه برخاسته است، عبارت اند از:

الف. تغییر حاکمیت سیاسی

شیعه، همواره به عنوان رقیب حکومت و یک اقلیت معترض و مورد ظلم در طول تاریخ اسلام، در پی نفی حکومت ظالمانه بوده و حرکت های اصلاحگرانه زیادی داشته و از پویایی خاصی برخوردار بوده است.

ب. احیای ارزش های اسلامی بر مبنای رهنمودهای ائمه اطهار(ع)

مصلحان شیعی، عموماً بر سیره-« ائمه اطهار(ع) تکیه می کنند و قول، فعل و تقریر آنان را تکمیل کننده و مفسر سنت پیامبر(ص) و سلم می دانند. در عین حال، تأکید آنها بر سنت گذشته، به مفهوم نفی امروز و رد خلف به حساب نمی آید.

ج. بهبود وضعیت اقتصادی شیعیان منطقه

با بررسی جغرافیای سیاسی شیعیان خلیج فارس و وضعیت اقتصادی آنان، جای تعجب نیست که بهبود وضعیت اقتصادی شیعیان، یکی از ضروری ترین اهداف این جنبش ها تلقی شود. این عامل که به عنوان یکی از عوامل مهم در رستاخیز شیعه نیز شمرده می شود، بیش از دیگر عوامل حالت عینی به خود گرفته است.

د. آمادگی برای ظهور منجی که تقریباً تمامی جنبش های شیعی قایل بدان هستند

آمادگی برای ظهور حضرت مهدی(عج)، یکی از مهم ترین اهداف آنان است. این نهضت ها با وعده ظهور مصلح کل، همواره اصلاح تمامی جامعه انسانی را نوید داده اند و این اعتقاد، شیعیان را بر آن داشته که خویشتن را در مقابل فساد اجتماعی مسئول ببینند و برای آماده سازی مقدمات انقلاب مهدی(عج) و اصلاح جهانی، کوشش کنند.

اما ریشه های رستاخیز شیعه چیست؟ برای پاسخ به این پرسش، از دو بعد جامعه شناختی و اندیشه شناختی می توان به مسئله نگاه کرد. از بعد جامعه شناختی، جنبش های اسلامی به طور اعم و جنبش های شیعی به طور خاص، همواره در پاسخ به یک بحران حاد و فراگیر اجتماعی جلوه می کنند. این بحران ها که در خصوص شیعیان خلیج فارس در محرومیت های همه جانبه-« سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی رخ می نماید، به همراه دیگر عوامل تنش زا در منطقه، همچون نابسامانی های داخلی، استبداد حاکمان، استعمار و نیز ورود فرهنگ غرب و گستره-« ارزش های غربی در منطقه، شیعیان را نیز به واکنش و تحرک وامی دارد. از بعد اندیشه شناختی، آموزه های مکتب تشیع، پیروان خود را همواره انقلابی و ناراضی تربیت می کند. از این منظر می توان گفت، شیعه به چهار دلیل همواره اصلاح طلب و خواهان تحول ریشه ای در جوامع اسلامی بوده است:

الف. عقیده به غصب خلافت الهی

شیعه معتقد است که ولایت و جانشینی رسول خدا(ص)، امری است الهی و امام علی بن ابی طالب(ع) به حق و به دستور خداوند در روز هجدهم ذیحجه سال دهم هجرت به وسیله-« پیامبر گرامی(ص)، بدین سمت نصب شده است، ولی آن بزرگوار از حق خود محروم شد و سبب جنگ های جمل، صفین و نهروان و پیامدهای فاجعه آمیز آنها نیز، غصب همین حق بود؛ از این رو، هرگز هیچ حکومتی را که بدین اصل معتقد نیست، به رسمیت نمی شناسد.

ب. فاجعه کربلا

شهادت امام حسین(ع) و فرزندان و یارانش در سال ۶۱ ق به فرمان یزید بن معاویه، خود از همان روز، انگیزه-« قیام و انقلاب ها شد. یادآوری خاطره-« آنکه از سال ۳۵۲ ق به وسیله-« آل بویه نوحه خوانی و عزاداری امام حسین(ع) در بغداد آزاد و رایج شد، پیوسته شیعه را به صورت یک آتشفشان خاموش درآورده است. شیعه پیوسته امام حسین(ع) را مظهر یک پرچم سرخِ در اهتزاز، به عنوان پایان نیافتن جنگ با دشمن و گرفته نشدن انتقام خون اهل حق از باطل و به عنوان اسوه و نمونه زیر بار ظلم و نپذیرفتن حکومت غاصبان در نظر داشته است.

ج. چشم انتظار فرج و ظهور مهدی موعود(عج)

امام زمان(عج)، امام غایب است که با قیام خود، زمین را از داد و حق سرشار می کند؛ هم چنان که پیش از آمدن او، از بیداد و باطل پر خواهد بود. این انتظار، پرتویی همیشه درخشان از امید در دل شیعیان تابیده و چشم به آینده-« تابناک دوخته است؛ تن به ذلت تسلیم و پذیرش وضع موجود نمی دهند و برای آنان، نوعی از مذهب اعتراض به شمار می آید.

د. اجتهاد در فقه

اجتهاد در فقه نیز یک عامل پویا و پرتحرک است که از زمان امام صادق(ع) به شکل روشن نظام یافت و به ویژه از عصر غیبت (۳۲۹ ق) به وسیله مجتهدان جامع الشرایط (و از جمله عالم به کتاب و سنت و عالم زمان) به اجرا درآمد. این عامل در برخی از موارد، بعد از شیخ طوسی تا روزگاران اخیر به جز استثناهایی، تنها به مسائل خاص عبادی و فقه فردی منحصر گردید که تحرک لازم را برای دادن پاسخ به مسائل و مشکلات اجتماعی و اداره-« مجتمع نداشته است، ولی در روزگار جدید، شکلی عام و سیا