پاورپوینت کامل توافقنامه آمریکا و عراق؛ مشکل همچنان باقی است ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توافقنامه آمریکا و عراق؛ مشکل همچنان باقی است ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توافقنامه آمریکا و عراق؛ مشکل همچنان باقی است ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توافقنامه آمریکا و عراق؛ مشکل همچنان باقی است ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

توافقنامه سامان دهی حضور نیروهای آمریکایی در عراق، پس از ماه ها کشمکش میان دولت عراق و ایالات متحده آمریکا و پس از یک دوره کشمکش سیاسی در نهادهای رسمی عراق، بالاخره روز چهارشنبه ۶ آذرماه به تصویب پارلمان عراق رسید. رهبران عراق و آمریکا امضای این توافقنامه را به یکدیگر شادباش گفته و آن را تاریخی توصیف کردند. جناح مقتدا صدر در مجلس عراق تلاش کرد از تصویب این توافقنامه جلوگیری کند. همچنین جبهه توافق عراق با مشروط کردن تصویب همزمان مقررات مربوط به مصالحه ملی، موافقت خود را به صورت مشروط اعلام کرد.

تظاهرات برخی نیروهای سیاسی، به ویژه طرفداران مقتدا صدر در مخالفت با این توافقنامه نتوانست مانع از تصویب آن در مجلس این کشور شود. پیش از تصویب این توافقنامه، هم نوری مالکی، نخست وزیر عراق و هم جرج بوش رئیس، جمهور آمریکا، در خصوص عواقب عدم امضای این توافقنامه هشدار دادند. در هر حال، توافقنامه مزبور به تصویب مجلس رسید و نیروهای آمریکایی از این پس از زیر چتر وظایف محوله از سوی سازمان ملل متحد خارج شده و از تاریخ امضای توافقنامه، در چارچوب توافق دو جانبه بغداد و واشنگتن به مأموریت خود در عراق ادامه خواهند داد. به موجب این توافقنامه، نیروهای آمریکایی حداکثر تا پایان سال ۲۰۱۱ در عراق باقی خواهند ماند و طی این مدت، نیروهای آمریکایی چند بار اقدام به خروج از عراق کرده و وظایف خود را به ارتش و نیروهای امنیتی این کشور واگذار خواهند کرد.

هدف اصلی این نوشته، پاسخ به این پرسش است که چرا با وجود مخالفت برخی نیروهای سیاسی عراق و نیز مخالفت همسایگان این کشور نظیر سوریه و ایران، دولت نوری مالکی برای امضای توافقنامه پافشاری کرده و بالاخره موفق به اخذ موافقت پارلمان شد؟ پس از امضای این توافقنامه موضع ایران در قبال هم پیمان خود در عراق چه خواهد بود؟ همچنین چشم انداز این توافقنامه برای امنیت منطقه ای چه خواهد بود؟

الف. فرآیند تصویب توافقنامه

نسخه تصویب شده توافقنامه عراق و آمریکا، هشتمین نسخه ای است که میان پایتخت های آمریکا و عراق ردوبدل می شد. اگر نسخه تصویب شده توافقنامه با پیش نویس نخستین آن مقایسه شود، تفاوت های اساسی میان این دو، آشکار خواهد شد. انتظار و توقع آمریکا این بود که رهبران سیاسی عراق بی هیچ درنگی، نسخه پیش نویس پیشنهادی آمریکا را تصویب کنند، اما دولت عراق با توسل به همان شعارهای همیشگی در خصوص دلایل حمله به عراق و سرنگونی رژیم صدام حسین، دولت آمریکا را به پذیرش تغییرات مورد نظر نیروهای سیاسی عراق، مراجع تقلید و برخی از همسایگان خود سوق داد. دولت عراق طی یک فرآیند دشوار و علی رغم همه سختی ها و فشارهای واشنگتن، ترجیح داد به دور از جنجال های معمول موضوع توافقنامه دوجانبه را مدیریت کند. به نظر می رسد دولت نوری مالکی، با استفاده از تجربه چند کشور دارای وضعیت مشابه با عراق، نظیر آلمان، ژاپن و کره جنوبی و بررسی توافقنامه های آمریکا با این کشورها که پس از جنگ جهانی دوم و جنگ شبه کره به امضا رسید، تلاش کرد مشکلات توافقنامه دوجانبه را تا آنجا که ممکن است کاهش دهد. اولین دستاورد دولت عراق در این زمینه، تغییر نام اصلی این توافقنامه از -«توافقنامه امنیتی آمریکا و عراق-» به -«توافقنامه سامان دهی و عقب نشینی نیروهای آمریکایی از عراق-» بود. دومین دستاورد دولت عراق، عدم تمدید مأموریت نیروهای آمریکایی در عراق است؛ به عبارت دیگر، حداکثر زمان حضور نیروهای آمریکایی، سال ۲۰۱۱ میلادی است، یعنی سربازان آمریکایی باید تا این تاریخ خاک عراق را ترک کنند. سومین دستاورد، حذف همه بندها و تبصره های مربوط به وظایف و مأموریت نیروهای آمریکایی در خارج از چارچوب ملی عراق است. در پیش نویس اولیه، نیروهای آمریکایی مجاز بودند تحت شرایطی علیه کشورها یا جریان های مخالف آمریکا، اقدام به عملیات نظامی کنند. دستاوردهای دیگری در حوزه مأموریت نیروهای آمریکایی، از قبیل: هماهنگی با ارتش عراق برای اجرای هرگونه عملیات نظامی، بازداشت افراد مظنون با هماهنگی نیروهای امنیتی عراق، آزادی کلیه زندانیان عراقی بازداشت شده در زندان های ویژه آمریکا، چه در خاک عراق و چه در دیگرمناطق جهان طی یک جدول زمان بندی شده، نصیب دولت عراق شده است. البته علت شتابزدگی آمریکا در امضای این توافقنامه روشن است. در این خصوص حداقل به ۳ عامل می توان اشاره کرد: نخست اینکه، دولت جرج بوش که هفته های آخر دوره زمامداری خود را می گذراند، علاقه مند بود پیش از واگذاری قدرت به باراک اوباما و ترک کاخ سفید، مأموریت نیروهای آمریکایی را در عراق مشخص کرده و ابتکار عمل رقیب دمکرات خود را در خصوص عقب نشینی شتابزده نیروهای آمریکایی محدود کند؛ مطابق عرف آمریکا تعهدات زمامداری وقت آمریکا برای دولت های بعدی الزام آور است. عامل دوم، به انتهای مأموریت نیروهای چند ملیتی در روزهای پایانی ماه جاری مسیحی که از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد مشخص شده، باز می گردد. دولت آمریکا علاقه مند بود پیش از پایان مهلت تعیین شده از سوی شورای امنیت، حضور خود را در عراق قانونی کند و این مسئله فقط با امضای توافقنامه دوجانبه ممکن بود. مسئله سوم، ناکامی های پی در پی آمریکا در عراق است. دولت آمریکا تاکنون حدود یک هزار ملیارد دلار در جنگ عراق هزینه کرده است. هزینه های سرسام آور ۱۶۰ هزار نیروی آمریکایی در عراق بر دوش دولت آمریکا سنگینی می کند. آمریکا به استثنای موفقیت مربوط به سرنگونی رژیم صدام حسین، عملاً نتوانست به هیچ یک از هدف های اعلام شده خود در این کشور دست یابد. یادمان نرود که واشنگتن با اشغال عراق، اجرای طرح خاورمیانه بزرگ را به ملت های منطقه نوید داد، اما این طرح در آغاز کار و در دایره مرکزی خود، یعنی عراق با ناکامی مواجه شد. بدین ترتیب آمریکا به جای اجرای طرح خاورمیانه بزرگ، آرام آرام به سوی یافتن فرصت خروج آبرومندانه از عراق حرکت کرد. بنابراین امضای توافقنامه دوجانبه با عراق، در واقع پذیرش ضمنی ناکامی پروژه خاورمیانه بزرگ از سوی ایالات متحده آمریکاست. اینها عواملی است که واشنگتن را به تسریع امضای توافقنامه با عراق سوق داد. دولت عراق با درک وضعیت کنونی آمریکا، به گونه ای ماهرانه از شرایط دشوار دولت در حال رفتن جرج بوش در جهت تعدیل بسیاری از بندهای پیش نویس های گوناگون توافقنامه مشترک استفاده کرد.

ب. دلایل انعقاد توافقنامه با آمریکا

از زمان شروع کشمکش دولت عراق با آمریکا بر سر توافقنامه دو جانبه، این پرسش از سوی بسیاری از ناظران مطرح بود که دولت عراق چه نیازی به امضای توافقنامه با آمریکا دارد؟ این ناظران بر این باور بودند که عقب نشینی نیروهای اشغالگر از یک کشور اشغال شده، نیازی به توافقنامه ندارد. برخی جریان های سیاسی عراق نیز با همین استدلال دولت نوری مالکی را از امضای هرگونه توافقنامه امنیتی با نیروهای اشغالگر پرهیز می کردند، اما واقعیت این است که عراق پس از رژیم صدام حسین تحت قیومیت سازمان ملل متحد درآمد. چنانکه می دانیم عراق پس از جنگ نیروهای ائتلاف بین اللملی در سال ۱۹۹۱، برای خروج نیروهایش از کویت مشمول بند هفتم سازمان ملل متحد قرار گرفت. این وضعیت عراق تاکنون ادامه دارد و حتی امضای توافقنامه دوجانبه آمریکا و عراق به این وضعیت حقوقی عراق خاتمه نداد و این از اشکالات مهم توافقنامه امضا شده است (به این مسئله خواهم پرداخت.) عراق باید به گونه ای تدریجی تلاش کند حاکمیت ملی خود را به عنوان یک کشور مستقل به دست آورد و این مسئله از طریق امضای توافقنامه با نیروهای اشغالگر و تنظیم ساماندهی حقوقی جایگاه آنان در این کشور و زمان بندی عقب نشینی آنان و آنگاه تلاش برای خروج از بند هفتم منشور ملل متحد ممکن است. در واقع دولت عراق تا به دست آوردن استقلال کامل و خروج از شمول بند هفتم منشور ملل متحد، به آمریکا و جایگاهش در شورای امنیت نیاز دارد. امضای توافقنامه دو جانبه، اولین گام در یک فرایند نسبتاً طولانی خروج عراق از وضعیت ناشی از پیامدهای قانونی قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد به شمار می رود. از سوی دیگر، حتی اگر آمریکا به دلایل گوناگون به امضای توافقنامه دو جانبه با عراق نیاز داشت، این دولت نوپای عراق است که به دلایل گوناگون باید نیروهای اشغالگر را برای امضای توافقنامه زمان بندی عقب نشینی از خاک خود، تحت فشار قرار می داد. شرایط دشوار دولت آمریکا، به دولت عراق فرصتی بی نظیر برای کنترل زیاده خواهی های آمریکا و محدود کردن آن اعطا کرد. به عبارت دیگر، اگر آمریکا دچار بحران مالی نبود و اگر دولت جرج بوش با رقیب علاقه مند به خروج نیروهای آمریکایی از عراق، مواجه نبود و از شرایط بهتری به لحاظ انتظارات و پیش بینی هایش در حمله به عراق برخوردار بود، ماهیت و شکل و قلمرو اختیارات آمریکا در توافقنامه پیشنهادی به گونه ای همه جانبه تغییر می یافت.

ج. توافقنامه های آمریکا با دیگر کشورهای منطقه

یکی از ویژگی های توافقنامه آمریکا و عراق، آشکار شدن ماهیت آن تحت فشار افکار عمومی و نیروهای سیاسی این کشورهاست. چنانکه می دانیم چند نسخه از پیش نویس های ردوبدل شده آمریکا با عراق، در یک سیکل بسته قرار داشت و فقط چند شخصیت مذاکره کننده عراقی در جریان جزئیات این پیش نویس ها قرار داشتند و آنچه طی چند ماه گذشته ب