پاورپوینت کامل پیشینه بنیاد علوی ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیشینه بنیاد علوی ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیشینه بنیاد علوی ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیشینه بنیاد علوی ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

بنیاد علوی پیش از انقلاب، در دهه ۱۹۷۰ با نام »بنیاد پهلوی« در شهر نیویورک شروع به کار کرد. این بنیاد از ابتدا مشغول فعالیت های خیریه بود. بانک ملی ایران در همان زمان با اعطای ۴۲ میلیون دلار وام، به ساخت و راه اندازی آن کمک کرد. بعد از انقلاب برای مدتی به دست گروهک منافقین افتاد و پس از استقلال از آن، به شکل هیأت امنایی کارش را ادامه داد. اداره هر سازمان و نهاد به شکل هیأت امنایی به این معناست که همه امور مالی و غیرمالی، متعلق به همان سازمان است. این بنیاد در حال حاضر دارای چند حساب بانکی، چهار مسجد، سهامدار ۶۰ درصد از یک ساختمان ۳۶ طبقه در خیابان پنجم نیویورک و صاحب مراکز اسلامی آن در مریلند، ویرجینیا، کالیفرنیا و تگزاس است. نام بنیاد علوی تا دی مـاه سال ۱۳۸۷ آنچنان برجسته نبود و به عنوان یک سازمان مستقل غیرانتفاعی مشغول به کار بود، اما از این تاریخ به بعد پلیس فدرال آمریکا (اف.بی.آی) مدعی شد که فرشید جاهدی، رئیس این بنیاد، با بانک ملی ایران مرتبط بوده و با آن همکاری می کند. منابع قضایی آمریکا به همین بهانه وی را دستگیر و بازداشت کرده اند. البته گـزارش ها نشان می دهد که اف بی آی از سال ۲۰۰۳ فعالیت این بنیاد را زیر نظر داشته است و در سال ۱۹۹۶ سناتور آلفونس داماتو، طراح »قانون داماتو« در دوره بیل کلینتون، با مطرح کردن فعالیت های بنیاد علوی نزد دادستان نیویورک، خواستار بسته شدن این بنیاد شده بود.

داماتو، قانونی است که در سال ۱۹۹۶ دولت آمریکا به پیشنهاد آلفونس داماتو، سناتور ایتالیایی الاصل کنگره آمریکا و جمهوری خواهان محافظه کار، برای تحریم ایران به تصویب رساند. طبق این قانون شرکت هایی که در یک سال بیش از ۴۰ میلیون دلار در ایران سرمایه گذاری کنند، از داد و ستد با دولت آمریکا محروم خواهند شد. اگرچه این قانون اجرا شد، ولی از آنجا که هیچ مدرکی مبنی بر ارتباط بنیاد علوی با جمهوری اسلامی ایران وجود نداشت، قانون داماتو شامل آن نشده، اما به نظر می آید دولت آمریکا این بار علاقه مند است بنیاد علوی را مشمول قانون داماتو کند. این شبهه زمانی پررنگ تر می شود که متوجه باشیم مطرح کردن دوباره بنیاد علوی در وزارت دادگستری آمریکا، با تمدید تحریم های ایران از سـوی کاخ سفید همزمان شده است. رئیس جمهور آمریکا چند هفته قبل دارایی های ایران را در آمریکا برای یک سال دیگر مسدود و تحریم های اقتصادی علیه ایران را تمـدید کرد تا از این طریق بهانه های لازم را برای دادستان های آمریکایی برای مصادره اموال بنیاد علوی فراهم کرده باشد. البته دادگستری آمریکا یک بهانه دیگر نیز برای این اقدام غیرقانونی تراشیده است و آن اینکه مـدعـی شـده بنیـاد علـوی با کمک های مالی خود به حزب الله لبنان، در تقویت آن مؤثر بوده است. این در حالی است که جان دی ویستر، وکیل بنیاد علوی صراحتاً به واشنگتن پست گفته است که بنیاد یک سازمان مستقل غیـرانتفـاعـی در نیـویـورک اسـت که هیچ ارتباطی با جمهـوری اسلامی ایران ندارد، از این رو، بنیاد علیه مصادره اموال خود، اقامه دعوی خواهد کرد.

یک مقام سابق اف.بی.آی نیز اعلام کرد که مقام های فدرال نمی توانند علیه این مؤسسه اقدام کنند، زیرا منابع کافی برای مرتبط دانستن جاهدی با ایران و محکوم کردن وی ندارند. بنا به گفته کارشناسان، بنیاد علوی سازمانی کاملاً مستقل است که در زمینه بورسیه های تحصیلی فعالیت های خیریه انجام می دهد. این منبع آگاه افزود: بنیاد علوی قبل از انقلاب نیز که با نام بنیاد پهلوی کار می کرد، استقلال داشت و زیر مجموعه دولت قرار نمی گرفت. در آن زمان نیز در چارچوب بورسیه های تحصیلی فعالیت می کرد و حتی اموال این بنیاد موقوفه بـود. وی بـا بـیـان اینکه اقدام اخیر دادستان و وزارت دادگستری آمریکا، بیشتر تبلیغاتی و در راستای فشار بیشتر به ایران است، تأکید کرده است: استقلال بنیاد علوی به انـدازه ای است که مقامات ایرانی از چگونگی انتخاب مدیرعامل و هیأت مدیره آن اطلاعی در دست ندارند.

سناریوهای پشت سر اقدام علیه بنیاد علوی

باراک اوباما از ابتدای روی کار آمدن به دنبال چرخش از سیاست های هجومی محافظه کاران بود، بنابراین سعی کـرد پـیـش از آنـکه چماق به دست باشد، هویج را به طرف های مقابل و مخالف خود پیشنهاد دهد. سیاست دیپلماسی با ایران نیز که به ظاهر مورد تأیید دولت بود، هنوز ادامه دارد. این مسئله را می توان در گفته های مکرر اعضای دولت آمریکا مشاهد کرد. این در حالی است که منطق دیپلماسی با سیاست های اخیر اوباما، بخصوص در زمینه تمدید تحریم ها و همچنین اقدام دادستان و وزارت دادگستری به مصادره اموال بنیاد علوی هم خوانی ندارد.

اگرچه بنیاد علوی به گفته صاحبان آن هیچ ربطی به دولـت ایـران نـدارد، امـا اظـهـارات رسـمـی و عملیات رسانه های غرب، بخصوص آمریکا که سعی دارند آنها را به ایران نسبت دهند، به طور آشکار با سیاست دیپلماسی اوبـامـا مـتـنـاقض است. واشنگتن با این رفتار دوگانه نـمـی تـوانـد بـه خـواسـت هـای دیـپلـمـاتـیک و اهداف مسالمت جویانه خود دست پیدا کند؛ زیرا با چنین رفتار متضادی اعتماد کشور هدف به دست نخواهد آمد.

در خصوص دلایل اقدام دولت آمریکا علیه بنیاد علوی چند دیدگاه وجود دارد. برخی از کارشناسان بر این عقیده هـسـتـنـد کـه مـخـالـفان باراک اوباما برای ناکارآمدی سیاست هایش و همچنین بی اعتبار کردن وی در دنیای اسلام، این سناریو را چیده اند، بخصوص که طی یک سال بعد از ورود اوباما به کاخ سفید روشن شده که بسیاری از سیاستمداران و کارشناسان آمریکایی که دست در آتش تصمیم گیری سیاسی آمریکا دارند، مخالف سیاست های اوباما هستند، از این رو، از هر سناریویی برای بی اعتبار کردن وی استفاده می کنند تا دولت را به تناقض رفتاری و گفتاری دچار کنند.

برخی از کارشناسان با زاویه دید دیگری به ماجرا نگاه می کنند و معتقد هستند که اقدام علیه بنیاد علوی با موج جدید اسلام ستیزی در آمریکا، بخصوص بعد از حادثه تـیـرانـدازی در پایگاه نظامی هورت فود مرتبط است؛ حادثه ای که طی آن نضال مالک حسن در پنجم نوامبر سال جاری در ایالت تگزاس، ۱۳ نظامی آمریکایی را به قتل رساند و ۴۲ نفر ارتشی را زخمی کرد. با توجه به اینکه مالک حسن یک مسلمان فلسطینی است، برخی از این واقعه با عنوان »یازده سپتامبر کوچک« یاد کردند. پس از این حادثه مـقـامـات آمـریـکـایـی به مراکز اسلامی و فعالیت های مسلمانان در این کشور حساس شده اند که اقدام علیه بنیاد علوی یک نمونه از آن است. البته در این میان نباید از لابی عربی و البته قدرتمند ضد شیعی حاضر در آمریکا غافل ماند. این لابی همسو با لابی صهیونیستی در تلاش است تا تصویر مبهمی از شیعیان در جهان ارائه دهد. با توجه به اینکه بنیاد علوی متعلق به شیعیان است، لابی عربی — صـهـیـونیستی توانسته است نوک پیکان دادستان های آمریکایی را به سمت این بنیاد و شیعیان چرخانده و آن را با سیاست های جمهوری اسلامی ایران همسو معرفی کند. تروریست های واقعی چه کسانی هستند؟

نوشته: نوام چامسکیآمریکایی ها و اسرائیلی ها می دانند که بر اثر حملاتی که صورت می گیرد، مردم دچار چه مشکلاتی خواهند شد و چه تبعات جبران ناپذیری به بار خواهد آمد؛ با این وجود، دایم ادعا می کنند که قصد کشتن مردم را نداشته اند. اگر برای چند لحظه سعی کنیم که با عینک جهان واقعی به دنیا نگاه کنیم،خواهیم دید که جنایتکاران و تروریست های واقعی در این جهان، چه کسانی هستند؟

فرهنگ لغتی که مقامات آمریکایی و اسرائیلی برای خودشان ساخته اند و بر اساس آن موضع می گیرند، گاهی واقعاً جالب توجه می شود. مدتی پیش که عماد مغنیه، اسـتـراتـژیست حزب الله ترور شد، مقامات آمریکایی و اسرائیلی به دست و پا زدن افتادند و ادعا کردند یکی از افرادی که برای »جهان« خطرناک بود، از صحنه کنار گذاشته شده است. اما این کلمه »جهان«، معانی زیادی را با خود به همراه می آورد. در فرهنگ لغتی که برای بعضی از کشورها تعریف شده، »جهان« به سیاستمداران آمریکایی، انگلیسی، اسرائیلی (و هرکس که با آنها موافق باشد) اطلاق می شود. بر این اساس، »جهان« بوده که از حمله آمریکا به افغانستان حمایت کرده، اما نمی دانیم چرا این »جهان« با آن جهانی که طبق نظرسنجی مؤسسه گالوپ، مخالف حمله به افغانستان بود فرق دارد!!

بر اساس نظرسنجی گالوپ، مثلاً در آمریکای لاتین که در گـذشـته تجربه نفوذ واشنگتن را داشته، حمایت از بمباران افغانستان بسیار پایین بود. حمایت از این حمله، بین مردم مکزیک دو درصد بود و بقیه کشورهای آمریکای لاتین هم بین دو تا ۱۶ درصد حامی حمله به افغانستان بودند. تازه همین حامیان اندک هم اذعان داشتند که باید حساب اهداف نظامی و غیرنظامی را در افغانستان از هم جـدا کرد؛ چیزی که اصلاً اتفاق نیفتاد. اکثر کشورهای جـهـان اعـلام کـرده بودند که باید راه حل غیرنظامی و دیپلماتیک را برای حل این بحران مورد توجه قرار داد. اما کو گوش شنوا؟ »جهان« مورد نظر بوش موافق این حمله بود!!

بگذریم. به هر حال ادعاهایی که مقامات آمریکایی و اسرائیلی در خصوص مغنیه مطرح کردند، بیشتر باعث رسوایی خودشان شد. به نوشته روزنامه فایننشال تایمز، آنها اصرار داشتند که یکی از مواردی که می توان مغنیه را به دست داشتن در آن متهم کرد، ربودن یک هواپیمای تی. دبلیو.ای در سال ۱۹۸۵ میلادی بوده است. مورد دیگر از ادعا علیه او نیز دست داشتن وی در ربودن هواپیمای آشیل لورو بوده که در جریان آن، یک آمریکایی معلول به نام لئون کلینگهوفر کشته شده بود. مرگ او ماجرای بزرگی به پا کرد و حتی به سوژه برنامه هایی در شبکه های تلویزیونی تبدیل شـد که در آنها از فلسطین ها چهره دهشتناکی ترسیم می شد. کار چنان بالا گرفت که حتی صدای سیاستمداران تندرو اسرائیل هم درآمد. اما بالاخره ما کی می خواهیم به تمام ابعاد قضایا توجه کنیم؟ واقعیت این است که ربودن هواپیمای آشیل لورو پاسخی بود به بمباران تونس توسط اسرائیل که دقیقاً یک هفته پیش از آن هواپیماربایی و به دستور شیمون پرز، نخست وزیر وقت اسرائیل، انجام شده بود. حمله هوایی اسرائیل در آن زمان موجب کشته شـدن ۷۵ تـبـعـه تـونـسـی و فلسطینی شد. می گویند بمب های هوشمند اسرائیلی آنها را تکه تکه کرده بود. واشـنـگـتن که مثلاً در آن زمان متحد تونس به شمار می رفت، این کشور را از