پاورپوینت کامل تعامل مذهبی ایران و عراق در دو قرن اخیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تعامل مذهبی ایران و عراق در دو قرن اخیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تعامل مذهبی ایران و عراق در دو قرن اخیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تعامل مذهبی ایران و عراق در دو قرن اخیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

دو کشور ایران و عراق، هر دو با اکثریت شیعه، در کنار یکدیگر واقع شده و طی قرن ها صرف نظر از اقتصاد و نژاد و سیاست، به لحاظ مذهبی با یکدیگر تعامل داشته اند. از این زاویه، تشیع در عراق برآمد و از آنجا به ایران منتقل شد. کوفه مرکز تشیع در قرن اول و دوم، هفتم و هشتم بود و از آنجا به دیگر مناطق، از جمله بغداد و قم انتقال یافت. تشیع اصیل عراق در چهار مرحله روی تشیع ایران تأثیر گذاشته است:

۱. تأثیر تشیع قبیله اشعری در قم در قرن دوم و هشتم.

۲. تأثیر تشیع بغداد (مکتب بغداد و سپس نجف) بر ایران در قرن پنجم و ششم، یازدهم و دوازدهم.

۳. تأثیر تشیع مکتب حله بر ایران در قرن های هفتم و هشتم، سیزدهم و چهاردهم.

۴. تأثیر تشیع نجف و جبل عامل بر ایران در قرن دهم و شانزدهم.

در قرن های پیاپی، تشیع به طور عمده در مرکز عراق از بغداد به سمت جنوب در شرق و غرب دجله و فرات تا جنوب این کشور؛ بـه ویژه در شهرهای مقدس نجف، کربلا، کاظمین و سامرا گسترش یافته است. درست پیش از صفویه، تشیع در حال فراگیر شدن در عراق بود که دولت صفوی در این سوی تشکیل شد و با تسلط تدریجی دولت عثمانی بر عراق، راه نفوذ تشیع در آن بخش به ویژه شمال عراق بسته شد. در این زمان شیعیان به عنوان جاسوس دولت صفوی شناخته شده و در محدودیت کامل بودند. نجف در قرن نهم و نیمه اول قرن دهم، مرکزیت علمی برای شیعه داشت. این زمان، علمای شیعه عرب، اکثریت را داشتند و دانشجویان شیعه عجم در محدودیت بودند. نخستین عـالم بـرجسته دوره تأسیس صفوی؛ یعنی محقق کرکی (م ۱۵۳۴ـ۱۵۳۳/۹۴۰) در نجف مستقر بود. اما به زودی به دلیل مـشکلات ایجاد شده بین صفویان و عثمانیان، عراق برای عالمان شیعه ناامن شد و به تدریج، این مرکزیت به ایران انتقال یافت.

تشیع در دوره صفوی، به دلیل دست یابی به اکثریت در ایران و آرامش و ثبات سیاسی، مرکز علمی خود را ایران قرار داد. شهرهای تبریز، قزوین و به طور عمده در نیمه دوم این دوره، اصفهان مرکزیت علمی داشت. با سقوط صفویه و از میان رفتن امنیت در ایران و نیز سیاست مذهبی نادرشاه، به تدریج مرکزیت شیعه، دوباره به عراق بازگشت. این زمان، مناسبات با دولت عثمانی هم بهبود یافته و عثمانی ها به دلیل توجه به اروپا، سیاست فعالی در این سمت نداشتند؛ بنابراین، علمای شیعه از اواخر قرن دوازدهم، هیجدهم و در قرن های سیزدهم و نوزدهم و پس از آن در عراق مستقر شدند.

گسترش تشیع در جنوب عراق در قرن سیزدهم و نوزدهم

اگر تشیع در دوره صفوی (۱۷۲۲ـ۱۵۰۱ / ۱۱۳۴ـ۹۰۷) در ایران به اکثریت دست یافت، در عراق، طی قرن سیزدهم و چهاردهم، نوزدهم و بیستم، اکثریت عراقی ها به ویژه در جنوب این کشور به تشیع گرویدند. پیش از آن تشیع در مرکز عراق، شهرهای نجف و کربلا و کاظمین کاملاً شیعه نشین و بخش های مهمی از بغداد و نیز اندکی در جنوب، حضوری هزار ساله داشت. گسترش تشیع در میان عشایر جنوب عراق که در اطراف دجله و فرات تا جنوب این کشور زندگی می کردند، معلول شرایط خاصی بود که به لحاظ داخلی و خارجی در دو قرن ۱۳ و ۱۸ (۱۴ و ۲۰) وجود داشت.

۱. نخستین عامل؛ ارتباط نزدیک با دولت مشعشعیان بود که در خوزستا