پاورپوینت کامل ضرورت معرفی تولیدات علمی و فکری حوزه علمیه قم به جهان غرب ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضرورت معرفی تولیدات علمی و فکری حوزه علمیه قم به جهان غرب ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضرورت معرفی تولیدات علمی و فکری حوزه علمیه قم به جهان غرب ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضرورت معرفی تولیدات علمی و فکری حوزه علمیه قم به جهان غرب ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

رئیس کالج اسلامی لندن آیا طی سال های اخیر حضور شیعیان در غرب، تفاوتی نسبت به گذشته داشته است؟

بله. طی سال های اخیر چند عامل باعث شده است که حضور شیعیان در غرب پررنگ تر شود. بنده به طور خاص از کشور انگلستان نام می برم که در آنجا حضور دارم. از زمان صدام و پس از جنگ خلیج فارس، تعداد عراقی های مهاجر که بخش عمده ای از آنان شیعه بوده اند، رشد چشم گیری داشته است. همچنین جنگ افغانستان طی دهه های اخیر، باعث شده که تعداد زیادی از افغانی ها که شیعیان زیادی نیز در میان آنان هستند، به انگلستان مهاجرت کنند. تفاوت این مهاجران عراقی و افغانی با مهاجران ایرانی که عمدتاً پس از انقلاب به انگلستان مهاجرت کرده اند، آن است که ایرانیان مهاجر غالباً برای فرار از فضای مذهبی انقلاب اسلامی به انگلستان آمده اند، ولی شیعیان مهاجر افغانی و عراقی عمدتاً از روی ناچاری و به دلیل فشار نظام های حاکم به غرب مهاجرت کرده اند. این افراد غالباً تعهد دینی داشته و به شیعیان متعهد هندی، پاکستانی و لبنانی که از قبل در آن جا ساکن بوده اند، افزوده شدند و لذا غلظت جامعه دینی تشیع در انگلستان بالا رفته است. البته باید عرض کنم که تعدادی از ایرانیان نیز که به دلایل امور اقتصادی به انگلستان آمدند و به آنها مهاجر اقتصادی اطلاق می شود یا تعدادی دیگر که برای تحصیل و درس مهاجرت کرده اند نیز در این دایره قرار دارند. به طور کلی، رشد جامعه شیعی به لحاظ جمعیتی، طی ۲۰۱۰ سال اخیر خیلی چشم گیر بوده است.

مطالعات شیعی در غرب را چگونه ارزیابی می کنید؟

به لحاظ مطالعات آکادمیک، تا قبل از انقلاب اسلامی ایران، اقبال خیلی زیادی به مطالعات شیعه شناسی و تشیع نبود؛ تنها چند استاد مستشرق و یا شیعه شناس معروف بودند، مثل آقای مادلونگ، آقای کوهلبرگ که در دانشگاه تل آویو بودند. در کل، اقبال چندانی به شیعه شناسی نبود و در همین مطالعات نیز، تمرکز عمده بر روی فرقه اسماعیلیه بود که علت آن هم، در واقع پشتوانه مالی بسیار قوی این فرقه بود که از این گونه مطالعات و احیا و چاپ آثارشان حمایت جدی می کردند. لذا علی رغم آنکه اسماعیلی ها در میان کل جامعه شیعی جمعیت قابل توجهی به شمار نمی روند، اما تا آن زمان، تقریباً کل مطالعات آکادمیک درخصوص تشیع را به خود اختصاص داده بودند.

پس در واقع حمایت مالی اسماعیلی ها را عامل اصلی توجه مستشرقان و شیعه شناسان به این فرقه می دانید، نه جذابیت های دیگر؟

بله. مهم ترین عاملی که در گذشته و حتی امروزه باعث شده بود مطالعه این فرقه، حجم زیادی از مطالعات شیعه شناسی در غرب را به خود اختصاص دهد، حمایت مالی جدی و گسترده اسماعیلی ها از این گونه مطالعات بوده است. منتهی همانطور که عرض کردم، طی سال های اخیر توجه به تشیع دوازده امامی بیشتر شده و دیگر تمرکز اصلی بر روی مطالعه اسماعیلیه نیست. امروزه مؤسسه اسماعیلیه علاوه بر کتب اسماعیلی، بر روی کتب شیعی نیز تمرکز یافته اند؛ به طوری که بسیاری از کتب و منابع شیعی، همچون نهج البلاغه یا کتاب هایی از آیت الله سبحانی در زمینه اصول عقاید را ترجمه کرده اند.

نکته جالبی که بیان آن خالی از لطف نیست، اینکه از حدود یک سال پیش جناب کریم آقاخان، رهبر فعلی اسماعیلی ها، اعلام کرد که اسماعیلیه باید دوباره نماز بخوانند و این یک چرخش خیلی مثبت و تاریخی است. می دانید اینها در طول تاریخ چندین بار نماز را منع کردند و سپس دوباره خواندن آن را اجباری دانستند.

به نظر می رسد، تجربه اسماعیلی ها نشان داد که اگر به خوبی و با هزینه مناسب بر روی یک مکتب مطالعه شود، در معرفی آن مکتب به جهانیان موفقیت زیادی حاصلی می شود.

بله همینطور است و این موضوع بسیار مهم است. اینها سرمایه گذاری کردند و نتیجه مثبت هم گرفتند. حال که حمایت فرقه اسماعیلیه از مطالعات اسماعیلی به عنوان یک تجربه مثبت ذکر شد، باید به دست آورد مهم تر و تأثیرگذارتر، یعنی به نقش جمهوری اسلامی در حمایت از مکتب تشیع اثناعشری اشاره شود. امروزه جمهوری اسلامی که در واقع پشتوانه اصلی و حامی جامعه بزرگ شیعی است، قطعاً می تواند پشتوانه اصلی حمایت از مطالعات آکادمیک شیعی به منظور معرفی به جهانیان باشد.

طی سال های اخیر، وقوع انقلاب اسلامی در ایران و برخی اتفاقات دیگر مثل ظهور و بروز جریان شیعی حزب الله در لبنان، حضور گسترده شیعیان در جوامع غربی و… باعث شده است که توجه محافل آکادمیک به تشیع جلب شود. امروزه دانشگاه های مختلفی با راه اندازی مطالعات اسلامی و شیعی، تلاش می کنند بر روی مکتب تشیع مطالعه کنند. به طور مثال، دانشگاه کاردیف که هیچ سابقه ای در زمینه مطالعات اسلامی ندارد، دانشکده شیعه شناسی تأسیس کرده است. بسیاری از دانشگاه هایی که سابقه مطالعات اسلامی دارند نیز با تأسیس دانشکده های شیعه شناسی، در این زمینه فعال شده اند و به زعم خودشان می خواهند در این عرصه بکر و مغفول مانده کار کنند. لذا بنده فکر می کنم که نقش نظام جمهوری اسلامی و حوزه های علمیه و دانشگاه ها حساس تر می شود؛ زیرا امروزه دو جریان به مطالعه و معرفی شیعه می پردازند: یکی کسانی هستند که می خواهند تشیع را بشناسند و با آن مقابله کنند. دیگری موافقان مکتب تشیع که می خواهند بشناسند و آن را تقویت کنند. در این رقابت و تقابل هر جریانی که سریع تر، بهتر و روشمندتر عمل کند، موفق خواهد شد. لذا می بینید که نقش و وظیفه ما چقدر می تواند مهم باشد.

به طور نمونه، در مراکزی که در زمینه مطالعات شیعی در ایران و خارج از آن تأسیس شده، باید طوری عمل شود که مطالعات آکادمیک و روشمندی از تشیع صورت گیرد که قابل رقابت و عرضه با آثار و فعالیت های غربی ها باشد. به همین منظور؛ باید با زبان آکادمیک غرب آشنا باشیم. چون هر علمی، زبان آکادمیک خاص خودش را دارد. اگر بخواهیم تشیع را به صورت آکادمیک و در محافل علمی و دانشگاهی دنیا ارائه دهیم، باید ملزومات آن را شناخته و به آنها عمل کنیم. همینطور اگر قرار باشد این کار به شیوه تبلیغی و ترویجی انجام شود، شرایط دیگری دارد. به هرحال، این موضوع بسیار مهم است و حتماً باید رعایت شود. به عنوان مثال، جوانان و دانشجویان ما در معرفی تشیع، از باب اینکه شیعه هستند، می نویسند به اعتقاد ما یا به اعتقاد تشیع. این موضوع بدین شکل درست است. در حالی که در محافل آکادمیک اصلاً نباید اعتقاد را مبنا قرار دهید، زیرا اعتقاد یک امر شخصی تلقی می شود. در بحث علمی شما نمی توانید بگویید به اعتقاد بنده، چون در این صورت فرد مقابل نمی تواند با شما بحث کند. لذا شما باید در این گونه مطالعات و مباحثات، به گونه ای منطقی، واقعیات را کنار هم بچینید که نتیجه مطلوب حاصل شود و در واقع مهم، به دست آوردن واقعیات و کنار هم گذاشتن آنهاست. حتی کسانی که می خواهند ریشه و سرچشمه یک عقیده را از بین ببرند، مستقیم نفی نمی کنند، بلکه در چینش این واقعیات طوری عمل می کنند که نتیجه مورد نظرشان حاصل شود و این شیوه ای است که ما باید در میدان و عرصه به وجود آمده برای تشیع، از آن به درستی استفاده کنیم.

اما در مورد جنبه اجتماعی حضور تشیع در غرب، باید عرض کنم که با حضور شیعیان و تقویت روحیه شیعه گری در غرب، یک سری از آداب و سنن فرهنگی هم وارد شده و در حال تقویت است. بعضی از این آداب و سنن بسیار خوب است و بعضی نیز بسیار مضر. در واقع هر گروه شیعه که از هر کشوری آمده، آداب و رسوم خود و کشورش را آورده که نتیجه آن گاهی بروز یک رقابت بی حاصل بین گروه های شیعی بوده که نتیجه ای جز تفرقه و دوری نداشته است.

امروزه این معضل جدی تر شده و گاهی جنبه برخورد و تقابل به خود گرفته است. به طور مثال، برخی تندروی ها و افراط در نمایش شعایر دینی، همچون برخی جلوه های عزاداری محرم، جامعه شیعی را دچار مشکل نموده است.

مسائل مختلف مثل: قمه زنی، عَلَم و اسب امام حسین(ع) را بیرون آوردن از اینها بگیرید تا مسائل بزرگ تر که در واقع الان تشیع را به این صورت درآورده است. در گذشته در خیلی جاها اختلاف بین شیعه و سنی بود، ولی الان تضاد بین شیعه و شیعه شده و عده ای جاهلانه یا عامدانه و بدون توجه به مصلحت کلی جامعه شیعه، به این امر دامن می زنند. به هرحال، این موضوعی است که باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد و با همفکری راه حل مناسبی برای آن، به ویژه از سوی علمای و رهبران دینی ساکن در این مناطق اندیشیده شود. اینان باید تلاش نمایند که تفاوت های فرهنگی و اختلافات فرعی به معضل اصلی و تقابل گروه های شیعی مبدل نشود.

اصولاً خود این مرزبندی و خط کشی کردن بین گروه های مختلف شیعی از بزرگ ترین خطرهایی است که می تواند جامعه شیعی را تهدید کند. این نکته واضح است که شیعه گری ذاتی دارد که هر فرد شیعی معتقد که هرجا می رود، آن ذات را همراه خود دارد. از سوی دیگر، هر منطقه شرایط فرهنگی خاص خود را دارد که عمدتاً افراد ملزم به رعایت آن هستند. به طور نمونه، می توان به موضوع عزاداری اشاره کرد که شیعیان در همه جا به اصل آن معتقد و پای بند هستند، ولی شیوه انجام آن در مناطق مختلف، بنا به شرایط فرهنگی آن منطقه، متفاوت است که این امر پذیرفته شده است. به نظر می رسد مشکل آنجاست که گاهی ما از فرهنگ خود جدا شده و وارد فرهنگ دیگری می شویم، بدون اینکه شیوه را عوض کنیم و دوم، موضوع مرزبندی و وقوع اختلاف بین شیعیان است. جنابعالی این موضوع را چگونه ارزیابی می کنید؟

بله. این آفتی است که جامعه شیعی با آن مواجه است. بعضی وقت ها رفتارها از مرز فرهنگی جلوتر می رود و مسائل فرهنگی حالت عقیدتی به خودش می گیرد. مثلاً الان موضوع قمه زنی به یک مسئله حیاتی در انگلستان تبدیل شده که آیا شما به عنوان یک شیعه موافق قمه زنی هستید یا مخالف؟

آیا آنجا واقعاً قمه می زنند؟

بله. چقدر هم برخی دفاع می کنند. حتی گاهی بچه های کوچک، به طور مثال، بچه یک ساله را قمه می زنند. چیزی که ما در ایران ندیده و نشنیده بودیم. قمه زنی خانم ها در انگلستان رایج شده و منشأ آن هم فعالیت برخی افراد در آنجاست. امسال چهارصد هزار جزوه منتشر شد و به در خانه ها پست کردند. از فتوای مرحوم میرزای نایینی گرفته تا برخی علمای حاضر را در تأیید قمه زنی چاپ کردند. طبق محاسبه ما برای این کار تقریباً یک میلیون پوند هزینه شده است!! واقعاً این پول را چه کس