پاورپوینت کامل آیت الله فضل الله؛ نمونه ای از زیستن در زمان ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت الله فضل الله؛ نمونه ای از زیستن در زمان ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت الله فضل الله؛ نمونه ای از زیستن در زمان ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت الله فضل الله؛ نمونه ای از زیستن در زمان ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint :

سـالـگـرد رحلـت بـزرگـان دینی فرصتی است برای معرفی شخصیت و خدمات علمی، فرهنگی و سیاسی آنان به عموم جامعه شیعی که این معرفی و یادبود در مورد بسیاری از زعمای درگذشته شیعی، صورت گرفته و می گیرد. تیر ماه سال ۱۳۹۰ اولین سالگرد رحلت فقیه نواندیش شیعه و مدافع بزرگ و سرشناس انقلاب اسـلامی در منطقه، یعنی آیت الله سیدمحمدحسین فضل الله است. جایگاه و خدمات علمی و اجتماعی این عالم برجسته شیعی معاصر، در میان شیعیان و به ویژه در ایران چندان مورد توجه واقع نشده و این امر فرصت و کاری شایسته را می طلبد که امید است به زودی صورت گیرد.

اخیراً در آستانه سالگرد رحلت رهبر فقید انقلاب اسلامی، کتاب »فـقـیه و امت؛ تأملاتی در اندیشه انقلابی و سیاسی و روش اجـتهادی امام خمینی(ره)« شامل مجموعه ای از تحقیقات، سخنرانی ها و مصاحبه های مرحوم آیت الله سید محمدحسین فـضـل الله درباره شخصیت امام خمینی(ره)، نیز منتشر شد. بـسیاری از دانشمندان و اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان پیرامون شخصیت حضرت امام(ره) سخن گفته اند، اما اینکه فقیهی نواندیش و مجاهد مانند علامه فضل الله(ره)، به تحلیل شخصیت امام(ره) بپردازد و با احاطه ای که بر مسایل فقهی دارد، ابعاد فقهی و سیاسی این شخصیت بزرگ را ارزیابی کند، اقدامی نو به شمار می آید. علامه فضل الله معتقد است که امام خمینی(ره) با امکانات ناچیزی که در اختیار داشتند، توانستند معادلات سیاسی منطقه، معیارها و نقشه قدرت ها را در میان دهشت و ناباوری جهانیان به هم بریزند و باعث شدند تأثیر شخصیت عظیم شان پس از رحلت نیز ادامه یابد و در جان و دل مردم باقی بماند. هنگامی که دستگاه های تبلیغاتی دشمن ضایعه از دست رفتن امام(ره) را اعلام کرد، آن را نقطه پایانی انقلاب دانستند، اما علامه فضل الله اعلام کرد که هیچ نگرانی برای انقلاب وجود ندارد؛ زیرا شخصیت امام(ره) در ذهن مردم جاویدان است و این جاودانگی، جدایی مردم از انقلاب را غیر ممکن می سازد. علاوه بـر این، رهبرانی وجود دارند که پا به پای امام(ره) به مبارزه پرداخته اند و همچنان بعد از رفتن او راه او را ادامه خواهند داد.

اخـبــار شـیعیـان گفـت وگـویـی را بـا فـرزنـد وی، حجت الاسلام والمسلمین سیدعلی فضل الله به منظور یادآوری و گرامیداشت یاد این مدافع بزرگ اسلام و انقلاب انجام داد که تقدیم می گردد:

جنابعالی، وضعیت امروز شیعیان را در جامعه لبنان چگونه ارزیابی می کنید؟

در حال حاضر شیعیان در لبنان از موقعیت متمایزی برخوردار هستند؛ هم از نظر فزونی جمعیت که نسبت به دیگر طوایف جمعیت بیشتری دارند و هم از نظر حضور فعال در عرصه های سیاسی و اجتماعی که نقش ویژه ای بـه آنـان بخشیده است. همان طور که می دانید طبق قانون لبنان، جایگاه رئیس مجلس که مقام دوم کشور محسوب می شود، در اختیار شیعیان است. تعداد زیادی از مناصب سیاسی همچون وزارت و نمایندگی مجلس نیز در اختیار شیعیان است. طی سال های اخیر موضوع مقاومت نیز باعث پررنگ شدن نقش و جایگاه شیعیان شده است؛ زیرا عمده و به عبارتی اساس و ستون اصلی مقاومت شیعیان هستند. موفقیت مقاومت در مقابل رژیم صهیونیستی، نفوذ فوق العاده معنوی برای شیعیان به دنبال داشته است.

امروزه شیعیان در لبنان، نماد یک جامعه زنده و پویا هستند و دارای انگیزه و نشاط هستند؛ به گونه ای که این نــشــــاط را در حـضـــور، مـــوضـــع گـیـــری هـــا و تـصـمـیم گـیـری هـایـشان می توان دید. این نشاط و سر زندگی شیعیان لبنان در هیچ یک از طوایف دیگر دیده نمی شود. امروز شیعیان نقش اصلی و اساسی در روند حرکت جامعه لبنان برعهده دارند؛ به عبارتی شیعیان دریافته اند که چگونه موجودیت خود را بر یک اساس استوار پایه ریزی کنند و تصمیمات ضعیفی اتخاذ نکنند که به هزیمت آنها کمک کند. برخلاف دیگران که با اتخاذ تصمیمات ضعیف و تکیه بر نیروهای ضعیف و سست، جایگاه و اعتبار خود را از دست دادند. می توان ادعا کرد که شیعیان در نهایت می توانند گزینه های مورد نظر خود را تعیین کنند.

شیوه درست رفتار شیعیان که نمونه آن را در مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی می توان دید، موجب آبرو و عزت هم برای خود آنان و هم در بسیاری از موارد بر کل جـامـعـه لـبنان بوده است. این نفوذ گسترده معنوی شـیعیان، بدون تردید از اعتقادات درست اسلامی و اندیشه زنده و پویای آنان و درستی و صداقتشان در راستای عزت و سعادت جامعه لبنان سرچشمه می گیرد.

نکته قابل توجهی که باید تأکید شود، آن است که در واقـع شـیـعـیـان در حـال حـاضـر بـه دلـیل وحدت و همبستگی شان به خوبی از دیگر طوایف متمایز شده اند. علاوه بر این، شیعیان تلاش می کنند با مساعدت به دیگران، تمامی جامعه لبنان را تقویت کنند و هیچ گاه به دنبال تخریب و ایجاد مشکل نبوده اند.

لـطـفاً کمی پیرامون شرایط فرهنگی شیعیان لبنان توضیح دهید.

امروزه شیعیان لبنان دارای مراکز فرهنگی و آموزش دیـنـی متعددی هستند که تلاش می شود، چارچوبی فراگیر برای همه این مراکز به وجود آید. بدون تردید نقش مراکز آموزش دینی و فرهنگی، در تربیت نسل فرهیخته و عالمانی متعهد، اساسی و تعیین کننده است. این مراکز در تبیین اندیشه اسلامی و شیعی نقش اول را به عهده دارند. متولیان این مراکز فرهنگی شیعی همواره بر ضرورت رویکرد این مراکز به نیازهای معاصر تأکید دارنـد؛ چـراکـه بدون آشنایی و دریافت این نیازها و اقتضائات زمان، نمی توان عالمانی روزآمد و آگاه به زمان و اقناع کننده نسل پیش رو پرورش داد. تلاش ما این است که دانشمندان پرورش یافته در این مراکز، توان مواجهه با انبوه شبهات و پرسش های دوران معاصر را داشته باشند.

مرحوم آیت الله سیدمحمد حسین فضل الله، همواره به علما تأکید می نمود که: »شما بایستی در زمان خود زندگی کنید، نه چونان گنجشکی در لانه خود«. اکنون نـیز همان ایده مدنظر ماست و بر ادامه همان مسیر پافشاری می کنیم که برنامه ها باید متناسب با تحولات روز و نیازهای آن باشند و باید در خانه علمای ما به روی همه آنچه جهان بدان نیاز دارد باز باشد تا بتوانند معارف اسلامی را نه فقط به شیعیان، بلکه به همه مسلمان ها و همچنین به همه دنیا برسانند.

آیا همه مراکز علمی و فرهنگی شیعی همین گونه عمل می کنند؟

برخی مراکز به این نیاز واقف هستند و عمل می کنند، اما برخی نیز همچنان در گذشته زندگی می کنند و اصرار هم دارند که همچنان بمانند. ولی پرورش یافتگان مراکز تحـت اشراف مرحوم آیت الله فضل الله بر ادامه این مسیر متناسب با زمان اصرار دارند.

در صـورت امکان، موضوع مسایل آموزشی را کمی جزئی تر بیان کنید. اصولاً آیا شیعیان از سنین کودکی تا تحصیلات عالیه و در مقاطع مختلف تحصیلی، مدارس مخصـوص بـه خـود دارنـد؟ اگر به مدارس دولتی می روند، چگونه معارف شیعی را فرا می گیرند؟

در لبنان یک نظام آموزشی دولتی وجود دارد که دولت لبنان آن را پایه گذاری کرده و برنامه هایش را نیز مشخص نموده است و دیگری نظام آموزشی خصوصی است که ملتـزم بـه خـطـوط کلـی بـرنـامه های آموزشی دولت می باشد، اما مجال بعضی تعدیلات در برنامه های آن وجود دارد و ممکن است با توجه به رسالت مدارس دینی و طایفه ای و مذهبی و فرهنگی، کاهش یا توسعه یابد. از ایـن رو، در مقـایسه با نظام آموزشی دولتی، در نظام آموزشی خصوصی فرصت بیشتری برای آموزش های دینی وجود دارد و به هر طایفه این اجازه را می دهد که وقـت خـاصـی را به آموزش های دینی فرزندان خود اختصاص دهند. در این زمینه قابل ذکر است که در نظام رسمی دولتی برای مسلمانان شیعه نیز وقت خاصی به آموزش های دینی اختصاص داده شده است که البته در مدارس خصوصی این زمان می تواند افزایش یابد.اشاره کردید که مرحوم آیت الله فضل الله به موضوع روزآمد بـودن طلاب و علما توجه داشتند. در این زمینه چه تـوصـیـه هـای عـملی و کاربردی داشتند؟ مثلاً آیا طـلاب تـحــت آمـوزش ایـشـان، بـه زبـان هـای خارجی مسلط هستند؟ و یا تا چه حد باید علوم جدید را فرا بگیرند؟

ایــشـــان از مـــؤســســان و دعوت کنندگان به گفت وگو در دنیای اسلام بود. گفت وگو را به محدوده دینی و جغرافیایی خاصی منحصر نمی دید، بلکه آن را همزاد انسانی می دانست که سعی در ساختن خود و آبادانی هستی دارد. ایشان گفت وگو را پلی می دانست که انسان می تواند به واسطه آن از همه موانعی که از گذشته و حال با خود دارد (موانعی که ممکن است بر او تحمیل شده باشند و بدون اینکه اختیاری از خود داشته باشد، آن را به ارث بـرده بـاشـد)، بـه سوی انسانیت خود گذر کند؛ انسانیتی که به دور از بسیاری پیچیدگی های مربوط به مـنـطق درگیری و منافع محدود، با ارزش های عالی همخوانی دارد.

آشنایی و تسلط بر زبان های خارجی ابزاری ضروری به شمار می آید. اگر زبان ندانیم، بسیاری از عرصه های گفت وگو را از دست می دهیم و این با عمومیت بخشیدن به اصل گفت وگو که سید بدان فرا می خواند، همخوانی ندارد؛ چرا که مبنای گفت وگو، شناخت دقیق فرهنگ دیـگران، آن هم به معنای گسترده آن است که همه جزییات حرکت انسان را در ابعاد گوناگون در بر می گیرد و فقط جنبه فکری را در نظر ندارد؛ زیرا انسان دیگران را فقط از خلال عقل خود نمی بیند و دیگران نیز به او فقط از خلال عقلش نگاه نمی کنند.

همین امر سبب شد که المعهد الشرعی الاسلامی، اولین مرکز آموزشی علوم دینی که آیت الله فضل الله آن را پایه گذاری کرد، تدریس زبان های خارجی را در برنامه درسی خویش قرار داد. اما بعد از مدتی تصمیم گرفته شد که آموزش زبان خارجی به بیرون از ساختمان المعهد الـشـرعی منتقل شود و در چارچوب مراکز تخصصی آمـوزش زبـان هـای خـارجـی باشد؛ چراکه با گذشت سال های متمادی طلاب المعهد الشرعی را دانشجویان دانشگاه ها و دیپلمه ها تشکیل می دادند که آنها نیز به صورت طبیعی زبان می دانستند. از این رو، ضرورتی وجود نداشت که مثل گذشته زبان خارجی در داخل ساختمان مرکز آموزش داده شود.

هـمـان طور که گفته شده، مرحوم آیت الله فضل الله نوآوری هایی در بعضی مسایل فقهی داشته اند؛ مثلاً به طور خاص برخی از افراد به موضوع و درس »فقه رسانه« اشاره کرده اند که ساعاتی را محضر ایشان به یادگیری این موضوع سپری کرده اند؟ اگر امکان دارد چنین نمونه هایی را برای خوانندگان این نشریه بیان کنید.

آیت الله فضل الله معتقد بود که استنباط، فرآیندی مرکب از عناصر متعدد است. از این رو، عناصر گوناگونی وجود دارد که فقیه در فرآیند استنباط خود بر آنها تکیه مـی کنـد. اگـر چه بعضی از این عناصر عملی، تأثیر فی الجمله روشنی دارند، اما بعضی دیگر پنهان و پیچیده هستند و به مانند موجودات میکروسکپی، ممکن است مـورد بـی توجهی پژوهشگر قرار بگیرد. چنین چیزی ممکـن است برای عناصری که مبادی بعیده نامیده می شوند، اتفاق بیفتد و به دلیل نداشتن عنوان واضح و آشکار، در نظر گرفته نشوند. حتی اموری مانند بعضی قواعد اصولی که واضح و روشن به نظر می آیند، نیز باید مورد واکاوی و شناخت مبانی، ارزیابی و مقایسه با سایر عناصر فرآیند شناخت قرار بگیرند تا میزان حضور و تأثیرگذاری آنها، به عنوان منبع معرفتی در این مسئله یا فلان مسئله روشن شود.

محققی که با هدف دسته بندی و قاعده سازی در پی تحقیق و استقرا است و بدین منظور کلیات را می گیرد و جزییات را قانون مند می سازد و برای گسترش احاطه معرفتی خویش، عنصر مشترک را استخراج می نماید، باید توجه داشته باشد که قاعده و قانون مشروعیت خود را از خاص و جزیی و شرایطی که در آن تبلور یافته است، می گیرد. از این رو، نمی توان نسبت به آنها بی توجه بود؛ زیرا ممکن است در فهم نص و ابعاد آن تأثیر داشته باشند. فقیه ابزاری ریاضی نیست و موضوع بحث او نیز اعداد و ارقام برگرفته از دلالت های گوناگون نمی باشد. بنابراین کسی که در پی تحقیق است باید قدری انعطاف و تواضع به خرج دهد، زیرا اموری وجود دارند که به قالب های مشخص و اشکال هندسی در نمی آیند. در غیر این صورت ما هم دچار کپی برداری می شویم. این انعطاف در علوم گوناگون رواج دارد و مباح بودن آن در فقه روشن است.

بنابراین چیزی که باید در بازخوانی فقه سید مورد بررسی قرار گیرد، فقط آرای جدید سید که در فتاوای ایشان درخصوص زن و جهاد و محصولات دریایی و غناء و قمار و ثبوت هلال و. .. تبلور یافته است و همه شان مهم هستند، نیست بلکه تتبع و بررسی جزییات تجربه فقهی ایشان است. تجربه ایشان آن قدر غنی است که بررسی زوایای پنهان آن نیازمند کشف و استخراج است که این نیز باید در چارچوب شخصیت فکری و تفسیری و دعوت کنندگی و جهادی ایشان مورد بازخوانی قرار گیرد.

سید، به ویژه در درس های خارج شان، در ایجاد سؤال بـه منـظـور واکاوای و تأمل در افق های بسته ای که دیوارهای محکم آن به شهرت و قبول و پذیرش منحصر نمی شد، توانایی خاصی داشت؛ عناوینی که هنوز هم در بسیاری حالات مورد مناقشه هستند. این چیزی است که کسی اهمیت فکری و تربیتی آن را درک نمی کند و به حساس بودن آن پی نمی برد، مگر کسی که فضای فقهی و اجتماعی را خوب درک کرده باشد. این فضا از چنان استحکام و سیطره ای برخوردار است که دیگران را وادار به تسلیم می نماید. کسی که در چنین فضایی حرکت می کند، هر گونه گذر از آن را به معنای افتادن در پرتگاه می داند و به بسیاری چنین القا می کند که باید آن چه را که از گذشته ترسیم و قاعده سازی شده است، بپذیرند و معتقد باشند آن را از روی دلیلی پذیرفته اند که شبهه خضوع در برابر سیطره اکثریت و قوانین آن بر آن وارد نیست.

آیت الله فضل الله همواره یکی از منادیان و پیشگامان عرصه تقریب مذاهب اسلامی به شمار می رفتند، نقش ایشان را در همگرایی اسلامی چگونه ارزیابی می کنید؟

فارغ از هرگونه اغراق باید عرض کنم که ایشان در عرصه همگرایی اسلامی پیشگام بوده و نقشی مؤثر و انکارناپذیر داشت و همواره حتی از ایام نوجوانی و جوانی بر وحدت اسلامی تأکید داشت؛ به طوری که در ایام جوانی به هنگام مراسم هفتم درگذشت علامه سیدمحسن امین، ابیاتی با مضمون وحدت اسلامی سروده و قـرائـت کـرد. ایشـان بـر حفظ سـه امر توجه و تأکید فوق العاده داشتند که در اکثر بیانات ایشان قابل روِیت است: حفظ وحدت اسلامی، حفظ مقاومت اسلامی و حفظ جمهوری اسلامی.امروزه درستی برخی فتاوای ایشان نمایان تر شده است. به طور نمونه پس از حوادث سال گذشته، پیرامون اهانت به صحابه و همسران پیامبر (ص)، نظر درست ایشان در صدور فتوا در حرمت جسارت به صحابه و همسران پیامبر(ص) آن هم قبل از وقوع این حوادث، روشـن تـر شـده اسـت؛ چـرا که ایشان می دیدند، این موضوع همواره فرصتی برای دشمنان جهان اسلام بوده است تا در میان مسلمانان فتنه انگیزی کنند. هنگامی که تکفیری ها با افکار پلید خود، توهین کننده به صحابه را کافر و مهدور الدم اعلام کرده اند، تا حدی که کشتن فرد توهین کننده را برابر با جواز ورود به بهشت می دانند، طبیعی است این یک فرصت بسیار عالی برای دشمنان جهان اسلام با هدف فتنه انگیزی میان مسلمانان است و باید مسلمانان هوشیار باشند. ایشان از گذشته این وضعیـت را پیـش بینـی مـی کرد و تا حد امکان سعی می نمود که همگرایی مسلمانان بیشتر شود. البته این بــدان مـعـنــی نیسـت کـه ایشـان از اصـول مکتـب اهل بیت(ع) دست بردارند، بلکه همواره فتاوای ایشان، ضمن تأکید بر این اصول، در قالب همگرایی و تقریب اسلامی بود. فتوای ایشان در باب حرمت توهین به صحابه و همسران پیامبر(ص)، در راستای دعوتی بود کـه خـود پـرچم دار آن بـود. الـبـتـه نـه ایشان، بلکه امیرالمؤمنین علی(ع) و ائمه معصومین(ع)، همگی پرچم داران و پیشگامان تقریب مذاهب اسلامی بودند. آنجا که امیرالمؤمنین(ع) دیدند گروهی از یارانشان، به اهل شام توهین می کنند، خوششان نی