پاورپوینت کامل فصل ششم ۱۹، ۲۱ و ۲۳ رمضان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل ششم ۱۹، ۲۱ و ۲۳ رمضان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل ششم ۱۹، ۲۱ و ۲۳ رمضان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل ششم ۱۹، ۲۱ و ۲۳ رمضان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۴

شب های قدر

۱. فضیلت و اعمال شب قدر

الف) فضیلت شب قدر در کلام معصومین علیهم السلام

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله فرمود:

«ماه رمضان سرو ماهاست و شب قدر سرور شب هاست».

«شیطان در این شب، بیرون نمی آید تا آن که سپیده اش تابان شود و در آن شب، او نمی تواند
کسی را فلج یا دردمند سازد، یا فسادی بر کسی وارد آورد. و در آن، جادوی هیچ جادوگری کارگر
نمی شود».

امام صادق علیه السلام فرمود:

«قلب ماه رمضان، شب قدر است».

«مقدرات، در شب نوزدهم، تعیین؛ در شب بیست و یکم، تأیید و در شب بیست و سوم [ماه
رمضان]، امضا می شود».

ب) اعمال و مستحبات شب های قدر

شب قدر، شبی بسیار بافضیلت است. بنابراین، از این فرصت های به دست آمده باید بیشترین بهره
را بُرد. بهترین اعمال در این شب:

یک ـ توبه

توبه از مهم ترین اعمال شب قدر است که در کلام و سیره معصومین علیهم السلام تأکید فراوانی بر آن شده
است. باید در این شب های مبارک تلاش کرد که در حالات فکری و روحی و قلبی تغییر ایجاد شود
و تصمیم بر ترک گناه گرفته شود.

دو ـ دعا

«دعا»، توجه به بارگاه حضرت معبود است و نوعی معراج روحی مؤمن به شمار می آید. دعا، توجه
قلبی انسان به خداوند است. بنابراین، چه فرصتی بهتر از شب های قدر! بیایید دست خویش را به
درگاه الهی بالا ببریم. پیشانی را بر خاک ساییم. اشک از دیدگان سرازیر کنیم و در مقابل
حضرت حق به بندگی و تسلیم در برابر او اعتراف کنیم.

سه ـ تلاوت قرآن

از آنجا که شب قدر، شب نزول قرآن است، بهترین عهدنامه با پروردگار کریم، تلاوت قرآن است.
ازاین رو، خواندن با تأمل و تدبر قرآن به ویژه در چنین شب هایی بسیار مناسب است.

چهار ـ شب زنده داری

همه برکات شب قدر، در پرتو شب زنده داری و احیای شب قدر، قابل دست رسی است؛ به ویژه اگر
در مسجد به میزبانی خدا و در میان دیگر بندگان پاک خدا انجام گیرد.

پنج ـ خودشناسی

یکی از بهترین کارها در شب قدر، شناخت خداوند سبحان است که مقدمه ای است برای رسیدن به
مقام رستگاری و نورانیت دل و از سوی دیگر، خودشناسی، مقدمه چنین معرفتی است؛ زیرا هر کس
خودش را بشناسد، خدا را می شناسد.

بنابراین، تأمل در نفس خود ـ اینکه از کجا آمده، برای چه آمده و به کجا خواهد رفت ـ
فراهم آوردن زمینه ای برای خداشناسی و دست یابی به فضایل این شب است.

ج) اهمیت و ماهیت حقیقی شب قدر

ـ شب قدر، شبی است که همه مقدرات سالانه انسان با ملاحظه اراده و اختیار و قابلیت های او مقدر
می شود.

ـ شب قدر یکی از شب های نیمه دوم ماه رمضان است که بر اساس روایات، یا شب نوزدهم یا
بیست ویکم و به احتمال زیادتر شب بیست وسوم ماه رمضان است.

ـ در این شب که شب نزول قرآن است، خیر و شر مردم و ولادت و مرگ و روزی و حج و
اطاعت و گناه و هر حادثه ای که در طول سال به اراده انسان رخ خواهد داد، مقدر می شود.

ـ شب قدر همیشه و هر سال تکرار می شود. عبادت این شب فضیلت فراوان دارد و بهره برداری
از آن در نیکویی سرنوشت یک ساله، بسیار مؤثر است.

ـ در شب قدر، تمام حوادث سال آینده به امام هر زمان ارائه می شود و وی از سرنوشت خود و
دیگران باخبر خواهد شد.

آیا شب قدر قبل از اسلام نیز وجود داشته است؟

ـ شب قدر فقط مربوط به دوران زندگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیست و در زمان های گذشته نیز وجود
داشته است.

ـ امام جواد علیه السلام می فرماید: «خداوند شب قدر را در آغاز آفرینش جهان آفرید و در آن، اولین
پیامبر و نخستین وصی را هستی بخشید».

ـ اصل شب قدر از ابتدای آفرینش جهان هستی وجود داشته، ولی فضایل بسیار بالایی به طور
ویژه در این شب برای امت اسلام قرار داده شده که در امت های پیشین سابقه نداشته است.

با توجه به اختلاف تقویم در کشورها، آیا ممکن است چند شب قدر وجود داشته باشد؟

ـ شکی نیست که «لیله القدر» یکی از شب های رمضان است و ائمه علیهم السلام اصرار بسیاری داشته اند
که شیعیان چند شب را به عبادت و شب زنده داری مشغول باشند تا آن شب را درک کنند. بنابراین،
اختلاف تقویم موجب نمی شود که چند شب قدر داشته باشیم!

ـ گرچه تقدیر امور سالانه مردم، در وقت معیّنی از شب قدر صورت می گیرد، اما برای مردم
سراسر جهان با اختلاف افق هایی که دارند، شب قدر به نسبت هر منطقه ادامه دارد و همچنان
برکات آن شب، شامل حالشان می شود. ازاین رو، در روایات آمده است حتی برای کسانی که در
منطقه خود فرصت شب قدر را از دست داده اند، روزهای شب قدر نیز فضیلت آن را دارد.

ـ در واقع ما دو نوع شب قدر داریم:

۱. شب قدر زمانی واقعی: لحظه ای از شب خاصی است که انسان در آن، فیوضاتی را دریافت
می کند و این، غیرقابل توسعه است.

۲. شب قدر زمانی اعتباری: مقطعی از زمان است که ممکن است ۲۴ ساعت یا کمتر یا بیشتر
ادامه داشته باشد و با توجه به اختلاف آفاق متعدد شود. این شب قدر می تواند توسعه یابد، امتداد
زمانی دارد و روز آن نیز دارای فضیلت است.

بنابراین، مراقبت از شب قدر زمانی اعتباری، به امید رحمت گسترده خداوند متعال صورت
می گیرد. پس از او انتظار می رود که از سر لطف و محبتش، تمامی برکات شب قدر حقیقی و واقعی را
که احیاگران نیت درک آن را کرده اند، شامل حالشان گرداند.

حکمت پنهان بودن شب قدر چیست؟

ممکن است مصلحت پنهان بودن شب قدر این باشد که مسلمانان در شب های دهه آخر رمضان
به ویژه این سه شب را در عبادت و پرستش خداوند و تلاوت قرآن و مناجات و… سپری کنند.
همچنین اگر شب قدر مشخص می شد، بسیاری از مردم به عبادت در آن شب بسنده می کردند و از
فیض دعا در دیگر شب ها باز می ماندند. اکنون چون شب قدر پنهان و نامشخص است، مؤمنان در
همه شب هایی که احتمال دارد شب قدر باشد، به ذکر الهی و توبه می پردازند و از ثواب های بیشتری
بهره مند می شوند.

رابطه شب قدر و ولایت چیست؟

ـ در نگاهی عادی، شب قدر، ظرف زمان است؛ یعنی بخشی از زمان است که در آن قرآن از عالم
بالا به زمین نازل گشته است. اگر ظرفیت را در ظرف زمان منحصر نکنیم و بگوییم ظرف زمان،
پایین ترین مراحل از ظرفیت است، به این نتیجه خواهیم رسید که شب قدر، حقیقتی است که قرآن
در آن نازل شده و با توجه به لیاقت و قابلیتش، توانسته است حقیقت قرآن را درک کند که آن، وجود
مقدس پیامبر است. پس از ایشان نیز ائمه معصومین علیهم السلام ، مصداق انسانِ کاملی هستند که قرآن
ناطقند. در این معنا، منظور از شب قدر را باید انسان کامل دانست.

ـ بنابراین، می توان شب قدر را به دو نوع حقیقی و زمانی تقسیم کرد و گفت: لیله القدر حقیقی،
وجود طیبه انسان کامل است که ظرف قرآن، بلکه قرآن ناطق است و هر کس بخواهد شب قدر را
درک کند، باید امام زمان خود را بشناسد؛ یعنی امام زمانِ هر دوره ای، مصداق شب قدر آن دوران
است و در زمان ما مصداق لیله القدری که ظرف قرآن و عین قرآن است و حقایق قرآن در او جاری
می شود، حضرت حجه بن الحسن العسکری (عج) است.

علاوه بر آن در این شب فرشتگان از طرف خداوند بر امام زمان(عج) نازل می شوند و هدف از
نزول آنها تقدیر و تعیین سرنوشت ها و آوردن خیر و برکت بر زمینیان است.

د) شب قدر، شب نیایش (پیام کوتاه)

شب قدر، شب نور و رحمت، شب نزول قرآن و مطلع خیرات و سعادت و هنگام نزول برکات
و سرآغاز زندگی نوین بشر و مبدأ تحول و تاریخ کمال واقعی انسان هاست.

شب قدر، شبی است که اگر نبود و نمی آمد، شب تیره بختی انسان به پایان نمی رسید و بامداد
نیک بختی او طلوع نمی کرد.

شب قدر، شبی است که برای انسان های ناآگاه و آلوده به فساد و گمراهی، صبحِ هدایت و
بیداری و آگاهی و رستگاری شد و بزرگ ترین و گرامی ترین کتاب آسمانی که تا ابد راهنمای بشر و
ضامن سعادت انسان است، نازل شد و با اشراق ملکوتی خود، جهان را از ظلمت شرک مجوس و
تثلیث ترسا و خرافات یهود و بت پرستی، به روشنایی توحید و پرستش خدای یگانه راهبر شد.

شب قدر، شب مبارکی است که هر انسان در آن به درگاه الهی می رود و به سعادت حضور
معنوی و لذت تقرّب می رسد.

ببارید چشم های روسیاه من! شاید که اشک ها، در این شب آبروی از دست رفته تان را
بازگرداند.

امشب، خدا به این اشک ها پاداش می دهد! این قطره های حقیر، کارهای بزرگی می کنند.

این اشک ها، خاموش کننده شعله های خشمی هستند که قرار است تنم را به آتش بکشند!

ای دوست رمضانی! قدر آفریده شد تا تلنگری باشد برای شما و بهانه ای باشد برای او تا شما
را ببخشاید، شما را که دوستتان می دارد.

خوشا آنان که در شام نزول یک باره وحی، از آسمان غیب، رفیق اهالی ماورا می شوند و
فرشتگان رحمت خدا را به سفره قنوت خویش می خوانند؛ زیرا در این شب مبارک، ملائک
سبّوح گویان به کویر زمین فرو می بارند تا هوا، پاک و بهاری شود و این شب تا سپیده، غرق دانه های
نور استجابت گردد و دلمان سرشار از روشنایی تقدیر شود.

ای خوب بی همتا! زیر سایه کلماتت، زیر سایه کتاب مقدس نشسته ام؛ «بِکَ یا اللّه، بِکَ یا
اللّه» تو را به نام تو می خوانم؛ «یا مَنْ لَهُ الأَسْماءُ الحُسْنی»

از شعله های عذابت بیم دارم؛ «یا مَنْ اِلَیْهِ یَهَربُ الخائِفُون»

بنده شرمسارت را بپذیر؛ «یا مَن اِلَیهِ یَفْزَعُ المُذْنِبُونَ»

و از گناهانم درگذر و مرا ببخشای.

بیایید ای درمانده های در راه فرو مانده! اگر فرصتی باشد، امشب است.

شب قدر، شب همسایگی با فرشتگان است. شب از یاد بردن خود؛ شب غرق شدن در وجود
خداوند؛ شب رحمت؛ شب تقدیر الهی.

شب قدر یعنی؛

شب خلوت و خلوص و خلاصی

شب نیاز و نیایش

شب راز و رجعت و رهایی

شب تنهایی و توبه و تقدیر

شب قرآن و قیام و قرائت

شب شرم و شور و شهادت

شب ندامت و نماز و نزول

شب آمرزش و آرامش

۲. توبه مهم ترین و بهترین عمل در شب قدر

الف) درباره توبه بیشتر بدانیم

اقرار و اعتراف به گناه در پیشگاه خدا، اثرگذاری تربیتی مثبتی بر روح و روان آدمی دارد.

توبه، رفع موانعِ راه کمال و حرکت به سوی اللّه است.

ناامیدی از رحمت خدا از گناهان کبیره است و امید به بخشایش انسان را در راه پاکی و کمال
یاری می دهد.

توبه؛ یعنی انسان در بن بست قرار نمی گیرد و همیشه به رهایی و نجات امیدی دارد.

آثار منفی گناهان را با عمل صالح و جبران گذشته باید ترمیم کرد و زدود.

توبه و استغفار، عقده گشایی و سبک شدن از بار روحی و فشارهای روانی است.

توبه باید هرچه زودتر انجام شود و تأخیر در آن روا نیست مثل یک بیماری خطرناک که اگر
دیر به فکر درمان بیفتیم، ریشه می دواند و درمانش مشکل می شود و گاهی هم ناممکن!

توبه مثل آن است که پرنده ای خیس شده باشد و رطوبت بال ها اجازه پرواز به او ندهد، ولی او
با تکاندن خود و بال هایش سبک تر می شود و قدرت پرواز و ادامه راه را می یابد.

توبه نوعی پاکی است و خداوند توبه کنندگان را دوست دارد.

ب) محورهای پیشنهادی در زمینه توبه

ـ تبیین معنا و مفهوم و حقیقت توبه و غفاریت خدا

ـ ضرورت و اهمیت توبه

ـ نشانه های توبه راستین و دروغین

ـ مراحل توبه

ـ شرایط پذیرش توبه

ـ نشانه های تشخیص توبه مقبول

ـ ضرورت تسریع در مراحل توبه

ـ بررسی راه های جبران گناه

ـ نقش شیطان در به تأخیر انداختن توبه

ـ نمونه های تاریخی توبه کاران

ـ نقش رمضان در زمینه سازی برای توبه و دوری از گناهان

ـ بررسی آثار و برکات توبه واقعی

ـ رحمت و مغفرت

ـ نورانی شدن دل و صفای قلب

ـ درخشندگی عمل

ـ همراهی با اهل بیت علیهم السلام

ـ حفظ آبرو

ـ محفوظ بودن از وسوسه شیطان

ـ جلوگیری از نزول بلا

ـ سرانجام توبه نکردن و اصرار بر گناه

ج) رمضان، بهار توبه (پیام کوتاه)

توبه؛ یعنی…

ـ بازگشت به بارگاه حق

ـ وارستگی از وابستگی ها

ـ پیمودن پله های پاکی

ـ شرمساری از گناه

ـ امید به رحمت خدا

ـ یک بار برای همیشه

ـ نبستن درهای باز

ـ جای گزین کردن خوبی ها

ـ حذف بدی ها از کارنامه آدمی

ـ پنجره باز رحمت خدا

ـ برافروختن شعله های ندامت در درون

ـ بازگشت از یک جاده اشتباه

ـ جبران گذشته

ـ عذرخواهی به بهترین صورت

ـ توجه به چشمه پرفیض رحمت الهی

ـ اعتراف به بدی ها

ـ پیرایش و پالایش نفس

ـ غنیمت شمردن فرصت ها

ـ دریچه امیدواری

ـ ترک شیرینی گناه

ـ وجدان بیدار آدمی

توبه به معنای بازگشت است. بازگشت از عصیان به طاعت، از فجور به تقوا، از نسیان به ذکر،
از سیئات به حسنات، از خودمحوری به خدامحوری!

توبه، یک لفظ نیست، بلکه یک عمل است.

توبه، قول نیست؛ فعل است.

توبه، شوراندن شخصیت انسانی و فطرت الهی علیه شخصیت پلید و هویت مسخ شده
اخلاقی است.

توبه؛ یعنی تا پشیمان نشوی، تصمیم بر ترک گناه نمی گیری.

توبه، یک روزنه امید است. دریچه گشایش و نقبی به جهان امیدواری است.

توبه، خانه تکانی روح از غبار معصیت است.

توبه، صیقل دادن قلب از زنگار «خدافراموشی» است.

توبه، آغاز کردن زندگی جدیدی است بر اساس عقل و خرد.

توبه، خواندن اعتراف نامه ای است که تو را از شکنجه وجدان و درد شلاق ها و تازیانه های
«نفس لوامه» و «وجدان اخلاقی» می رهاند.

د) توبه، زیباترین بازگشت (شعر)

برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم

تقصیرهای رفته به خدمت قضا کنیم

دارالشفای توبه نبسته است در هنوز

تا درد معصیت به تدارک دوا کنیم

رو از خدا به هرچه کنی، شرک حاصل است

در خور تو است و در خور ما هرچه ما کنیم

تابع اصفهانی

***

بارالها! من ز افعالم پشیمان آمدم

سوی تو با حال زار و چشم گریان آمدم

ناامید از هر امیدم جز امید عفو تو

با صد امید ای امید ناامیدان آمدم

سر به زیر و شرمسار از کرده های زشت خویش

واقفی، خود با چه احوالی پریشان آمدم

نیست جز درگاه تو ما را پناه و ملجایی

ای پناه مستمندان عذرخواهان آمدم

سوخت جانم ز آتش عصیان و نادانی خود

ای کریم، العفو من با قلب سوزان آمدم

سوی تو روی نیاز آورده ام ای بی نیاز

با هزاران فقر بر درگاه سلطان آمدم

گر که از دربار خود رانی مرا خاکم به سر

بر در بخشندگی، افتان و خیزان آمدم

برندارد فاضلی از رحمتت چشم طمع

ای خطاپوش از گناهانم پشیمان آمدم

نوائی

* * *

تا در پی توبه چشم کس تر نشود

خود بار گناه او سبک تر نشود

زان پس که گنه کنی، پشیمان می باش

شاید که گناه تو مکرر نشود

محمد صالح بیک

* * *

تقصیر و گناه بس فراوان دارم

ای منبع جود، چشم احسان دارم

از کرده زشت خویش تا روز جزا

انگشت تحیّری به دندان دارم

شیخ اللّه قلی اصفهانی

* * *

با این همه معصیت به محشر چه کنم

هستم خجل از روی پیمبر چه کنم

گیرم که خدا ببخشد از لطف و کرم

با روی سیه حضور داور چه کنم

افضل کاشی

***

ای مجرم درمانده افکار و حزین

تا چند بیفکنی ز غم، چین به جبین

نومید مشو ز کردگار غفّار

با مهر علی روی به فردوس برین

ملا محمد حسین هشیار

***

از بار گنه، خسته و زارم من

وز کرده خویشتن در آزارم من

اندر دم نزع و حشر و هنگام سؤال

امید به لطف و فضل حق دارم من

***

در حضرت تو روی سیاه آوردم

طاعت نَبُدَم بار گناه آوردم

نومیدم از آن درگه امید مساز

زیرا که ز تو به تو پناه آوردم

وحشی

* * *

بازآ، بازآ هر آنچه هستی بازآ

گر کافر و گبر و بت پرستی بازآ

این درگه ما درگه نومیدی نیست

صدبار اگر توبه شکستی بازآ

ناظم مشهدی

۳. شهادت حضرت علی علیه السلام

الف) گلچینی از سخنان امام علی علیه السلام

در شگفتم از کسی که عیب های مردم را بد می داند، در حالی که خودش از همه پرعیب تر است
و آنها را نمی بیند.

برگزیدن راستی و دوری از دروغ، زیباترین خصلت و بالاترین ادب است.

حسن خلق بهترین همراه، و خودبینی مرضی است پنهان.

اندیشیدن به خوبی ها، آدمی را به انجام دادن آنها برمی انگیزاند.

برتری و فزونی مرتبه به احسان و نیکویی به مردم است.

گناهی که تو را پشیمان کند، نزد خدا بهتر است از کار نیکی که به خودپسندی گرفتارت سازد.

چنان که رحم کنی، به تو رحم می شود.

بدترین شما سخن چینان و تفرقه اندازان میان دوستان هستند.

مجلسی که با غیبت آباد شود، دین در آن تباه می شود.

هر کس از خدا بترسد ترس او از غیر خدا کم می شود.

رستگار نخواهد گردید کسی که خوشحال کند او را چیزی که او را زیان رساند.

سخن همچون دوا است اندکش سودمند، و بسیارش کشنده است.

کبر ورزیدن عین حماقت و کم عقلی است.

پرهیزکاری، اصل و پایه ایمان است.

ب) نگاهی به عبادت علی علیه السلام

یک ـ روزه داری

ـ علی علیه السلام روزها روزه داشت و شب ها هزار رکعت نماز می خواند و همیشه در راه مکه برای
به جاآوردن عمره بود. هفت سال در مکه در محضر پیامبر روزه گرفت و سی سال هم در مدینه و ده
بار با رسول خدا صلی الله علیه و آله حج به جای آورد. در رکاب پیامبر خدا با کافران جنگید و پس از وفاتش با
ستمگران جهاد کرد. احکام الهی را گسترش داد و علوم را ایجاد کرد و در احیای سنّت های اسلامی
پیش تاز بود و بدعت ها را میراند.

ـ حضرت شب ها را به عبادت و نماز می گذراند و روزها روزه دار بود. هنگام افطار دعای «اَللّهُمَّ
لَکَ صُمْنَا وَ عَلی رِزْقِکَ اَفْطَرنا فَتَقَبَّلْهُ مِنّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمیعُ العَلیم» را می خواند.

دو ـ راز و نیاز شبانه با خدا

قلب علی علیه السلام مالامال از عشق و محبت به خدا بود. ازاین رو، شب ها را نیز در مناجات و راز و نیاز با
خدا به سر می برد. نقل شده است که علی علیه السلام فرمود: «از وقتی که از پیامبر خدا شنیدم که می فرمود
نماز شب، نور است، من نماز شبم را ترک نکردم.» فردی از او پرسید: «حتی در شب جنگ صفین»
حضرت فرمود: «حتی آن شب هم ترک نکردم».

ج) سیره عملی علی علیه السلام در حفظ وحدت اسلامی

ـ علی علیه السلام در دوران درخشان تاریخ صدر اسلام، از منادیان و طلایه داران اتحاد است و این
مسئله از سیره عملی حضرت پس از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به خوبی دیده می شود.

ـ علی علیه السلام پس از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ، شایسته ترین فرد برای اداره امور جامعه اسلامی بود و در
حوزه اسلام، جز پیامبر هیچ کس از نظر فضیلت، تقوا، بینش فقهی و جهاد به پای علی علیه السلام نمی رسید.
پس از اینکه مسیر خلافت، راه دیگری را در پیش گرفت، حضرت به خاطر حفظ وحدت مسلمانان،
صبر و سکوت اختیار کرد.

یک ـ دوراهی سرنوشت ساز

ـ علی علیه السلام پس از انحراف در مسیر خلافت، بر سر دوراهی حساس و سرنوشت سازی قرار گرفت. یا
باید به کمک یاران و پیروان واقعی اش، با توسل به قدرت، خلافت را قبضه می کرد. یا آنکه با تحمل
وضع موجود، در حد توان و امکان، به حل مشکلات مسلمانان می پرداخت.

ـ علی علیه السلام در خطبه «شِقشِقیه» از این دوراهی دشوار و حساس و رمز انتخاب راه دوم چنین یاد
می کند:

… من ردای خلافت را رها ساختم و دامن خود را از آن کنار گرفتم، در حالی که در این
اندیشه فرو رفته بودم که آیا دستِ تنها (بدون یاور) به پا خیزم (و حق خود و مردم را
بگیرم) یا در این محیط پرخفقان و ظلمتی که پدید آورده اند، صبر کنم؟… عاقبت دیدم
بردباری و صبر به عقل و خرد نزدیک تر است… .

دو ـ دلیل صبر و سکوت علی علیه السلام

در صورت قیام علی علیه السلام ، خطرهایی جامعه اسلامی را تهدید می کرد که عبارتند از:

۱. اگر امام با توسل به قدرت و قیام مسلحانه حکومت را می گرفت، بسیاری از یاران واقعی خود
را از دست می داد. علاوه بر آن، گروه بسیاری از صحابه پیامبر که با خلافت امام موافق نبودند، کشته
می شدند. با کشته شدن این عده که به هر حال قدرتی در برابر شرک و بت پرستی و مسیحی گری و
یهودی گری به شمار می رفتند، قدرت مسلمانان به سستی می گرایید.

۲. پس از رحلت پیامبر، قبیله هایی که در سال های آخر عمر ایشان مسلمان شده بودند و هنوز
آموزش های لازم را ندیده بودند، پرچم ارتداد و بازگشت به بت پرستی را بر می افراشتند و با حکومت
اسلامی در مدینه مخالفت می کردند. بنابراین، وظیفه حکومت تازه تشکیل شده، سرکوب کردن این
شورشیان بود، نه جنگ داخلی بر سر خلافت.

۳. افزون بر خطر مرتدان، مدعیان نبوت و پیامبران دروغین مانند: مُسَیْلَمه، طُلَیحه و سَجاح نیز
در صحنه ظاهر شد. هر کدام از آنان، طرفداران و نیروهایی گرد آوردند و قصد حمله به مدینه را
داشتند که با همکاری و اتحاد مسلمانان، شکست خوردند.

۴. خطر احتمالی حمله رومیان نیز می توانست مایه نگرانی دیگری برای جبهه مسلمانان باشد؛
زیرا تا آن زمان، مسلمانان سه بار با رومیان درگیر شده بودند. رومیان، مسلمانان را برای خود خطری
جدی تلقی می کردند و در پی فرصتی بودند که به مرکز اسلام حمله کنند. اگر علی علیه السلام به قیام
مسلحانه دست می زد، با تضعیف جبهه داخلی مسلمانان، بهترین فرصت به دست ر