پاورپوینت کامل فصل پنجم ۱۷ رمضان ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل پنجم ۱۷ رمضان ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل پنجم ۱۷ رمضان ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل پنجم ۱۷ رمضان ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۵۴

۱. جنگ بدر

الف) آشنایی با جنگ بدر

ـ هفدهم رمضان سال دوم هجری، سال روز جنگ بدر (اولین جنگ رسمی میان پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و
مشرکان مکه) است.

ـ ۳۱۳ مسلمان با سه اسب و هفتاد شتر در یک سوی میدان و ۹۵۰ نفر با صد اسب، هفتصد
شتر و شش صد نیروی زره پوش در سوی دیگر میدان بودند.

این نبرد، نخستین نبرد پیامبر بود و خداوند در آن، اسلام را عزیز و سربلند کرد و اهل شرک
را به ذلت نشاند.

ب) پیام جنگ بدر

ایمان، توانِ به پیروزی رساندن یک گروه کوچک، بر لشکر بزرگ تا دندان مسلح را دارد.

ج) امدادهای الهی در جنگ بدر از زبان قرآن

یک ـ نزول فرشتگان

خداوند با فرستادن هزار فرشته، به استغاثه پیامبر و مسلمانان پاسخ داد و آنان را یاری کرد:

[به یاد آورید] زمانی را که پروردگار خود را به فریاد می طلبیدید، پس دعای شما را
اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته پیاپی یاری خواهم کرد. (انفال: ۹)

دو ـ فرا گرفتن خواب سبک

خداوند برای رفع اضطراب و تجدید قوا، خواب سبک و آرام بخشی را بر آنان مسلّط ساخت و آنان را
در پناه امن خود قرار داد.

سه ـ نزول باران

خداوند، باران پربرکتی فرو فرستاد تا مسلمانان بتوانند با غسل کردن، خود را از پلیدی رها سازند.
نزول باران سبب شد تا زمین محل استقرار مسلمانان، سفت و محکم شود و برعکس زمین زیر پای
مشرکان به صورت گل آلود و باتلاقی درآید.

چهار ـ افکندن رعب در دل مشرکان

علاوه بر امدادهای فوق، خداوند در دل های مشرکان رعب و هراسی افکند که به تعبیر قرآن کریم،
نفس شرک و اعتماد نداشتن به خداوند، علت پدید آمدن ترس در دل های آنان است.

د) نکته های آموزنده رهبری پیامبر در نبرد بدر

یک ـ تکیه بر خداوند

پیامبر، هنگام آغاز نبرد دست به دعا برداشت و از درگاه خداوند وفای به وعده و پیروزی مسلمانان را
خواستار شد و با این کار خود توانست این باور را به سپاه منتقل کند که هیچ نیرویی توان مقاومت در
مقابل اراده الهی را ندارد و وعده او قطعی است.

دو ـ پرهیز از تبعیض در استفاده از امکانات

در این نبرد، سپاه اسلام تنها هفتاد شتر داشت که هر سه نفر به نوبت سوار یک شتر می شدند.
پیامبر خدا با اینکه رهبری این نبرد را بر عهده داشت، ولی مانند بقیه به نوبت از امکانات استفاده
می کرد.

سه ـ استفاده از نظر کارشناسی انصار

پیامبر هنگام برپایی اردو از انصار خواست تا موقعیتی مناسب از نظر نظامی را به او معرفی کنند.
وقتی حباب بن منذر انصاری کنار چاه های بدر را از نظر نظامی مناسب معرفی کرد، حضرت دیدگاه
مشورتی و کارشناسانه او را پذیرفت.

چهار ـ رعایت تاکتیک های نظامی

ـ به دست آوردن اطلاعات دقیق از سپاه دشمن

ـ استقرار سپاه در محل مناسب پشت به خورشید

ـ انتخاب شعارهای جنگی مناسب همچون: یا عبداللّه، اَحَد اَحَد، اللّه مولانا و لا مولی لکم.

پنج ـ پرهیز از آغاز نبرد

پس از استقرار دو سپاه، پیامبر کوشید قریش را از جنگ منصرف کند، ولی قریشیان متکبر نپذیرفتند
و با کشتن برخی از مسلمانان، نخستین حمله خود را آغاز کردند.

شش ـ توجه به بالا بردن سطح آموزشی مسلمانان

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله در پایان نبرد، به خانواده های اسیرانی که توانایی پرداخت فدیه نداشتند، فرمود: «هر
اسیری که بتواند به ده نفر از مسلمانان خواندن و نوشتن بیاموزد، آزاد خواهد شد».

ه) عوامل پیروزی مسلمانان

۱. ایمان به هدف و استقامت در راه آن

۲. اطاعت از رهبری

۳. ایثار

۴. تکیه دشمن بر غیر خدا

۵. تکبر ورزیدن دشمن

و) جنگ بدر، مهم ترین نمونه اتحاد مسلمانان

جنگ بدر، نخستین جنگ سپاه اسلام با سپاه کفر بود و مسلمانان در این جنگ به خوبی غلبه قدرت
ایمان و اتحاد اسلامی را بر سپاه شرک و کفر به نمایش گذاشتند. با وجود کمی تعداد و تجهیزات
جنگی، مسلمانان با اتحاد و یک پارچگی و تسلیم در برابر رهبری پیامبرتوانستند مشرکان و مخالفان
خود را مغلوب کنند و ندای اتحاد خود را به گوش مخالفان خود برسانند. همچنین توانستند موقعیت
خویش را در سراسر عربستان تحکیم بخشند.

از آن پس بود که دیگر مخالفان مانند یهود و نصارا، مسلمانان را یک امت واحد و قدرت جدّی
در عربستان به شمار آوردند.

۲. معراج

دانشمندان اسلام بر این باورند که پیامبر هنگامی که در مکه بود، به قدرت پروردگار، در یک شب از
مسجدالحرام به مسجدالاقصی در بیت المقدس رفت و از آنجا به آسمان ها صعود کرد و آثار عظمت
خدا را در پهنه آسمان دید و همان شب به مکه بازگشت. همچنین مشهور است که این سیر زمینی و
آسمانی را با جسم و روح انجام داد.

الف) هدف معراج

هدف از معراج پیامبر این بود که روح بزرگ پیامبر، اسرار عظمت خدا را در سراسر جهان هستی
به ویژه عالم بالا که مجموعه ای از نشانه های عظمت او است، ببیند و درک و دید تازه ای برای
هدایت و رهبری انسان ها بیابد.

امام صادق علیه السلام فرمود:

خداوند هرگز مکانی ندارد و زمان بر او جریان نمی گیرد، ولی او می خواست فرشتگان و
ساکنان آسمانش را با قدم گذاشتن پیامبر در میان آنها محترم بدارد و نیز از شگفتی های
عظمتش به پیامبرش نشان دهد تا پس از بازگشت برای مردم بازگو کند.

ب) پندهای معراج

در آن شب ملکوتی، پروردگار با رسول خود سخنانی گفت که به مناجات در شب معراج مشهور است.
در آغاز خطاب ها، کلمه «یا احمد!» وجود دارد؛ یعنی نام آسمانی پیامبر در برابر محمد، نام زمینی آن
بزرگوار قرار گرفته است. برای اینکه از باغ ملکوتی این مناجات، گلی چیده باشیم، بخش هایی از آن
را می آوریم:

یک ـ برترین کردار

خداوند عزوجل در پاسخ پیامبر درباره بهترین کارها فرمود: «هیچ کرداری نزد من، بالاتر از توکل بر
من و خشنود بودن به آنچه من قسمت کرده ام، نیست».

دو ـ شایستگان محبت خداوند

محبت من کسانی را در بر می گیرد که برای رضای من، محبت، عطوفت و مهربانی می کنند و برای
من با دیگران می پیوندند و بر من توکل می کنند.

اینان کسانی هستند که به مردم همان گونه می نگرند که من می نگرم و دست نیاز به سوی خلق
دراز نمی کنند؛ شکم آنان از مال حرام، تهی است. خوشی و کامرانی آنان در دنیا، یاد و محبت و
خشنودی من از ایشان است.

سه ـ پارساترین مردمان

ای احمد! اگر دوست داری پارساترین مردمان باشی، نسبت به دنیا، زهد پیشه کن و نسبت به آخرت،
رغبت داشته باش! از خوراکی و آشامیدنی و پوشاک دنیا، کم بهره گیر و برای فردا، چیزی ذخیره
مکن و همواره به یاد من باش.

چهار ـ ویژگی دنیازدگان

اهل دنیا کسی است که خوردن و خندیدن و خواب و غضبش، زیاد و خشنودی او، کم است. اگر به
کسی بدی کرد، از او پوزش نمی خواهد و عذر کسی را که از او عذرخواهی می کند، نمی پذیرد. هنگام
عبادت، کسل و هنگام گناه، شجاع است. آرزویش، دور و دراز و مرگش، نزدیک است. به حساب خود
نمی پردازد. سودش کمتر به دیگر