پاورپوینت کامل فصل چهارم ۱۵ رمضان ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل چهارم ۱۵ رمضان ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل چهارم ۱۵ رمضان ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل چهارم ۱۵ رمضان ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۴

ولادت امام حسن علیه السلام

۱. آشنایی با امام حسن علیه السلام

نام: حسن

کنیه: ابامحمد

لقب: مجتبی

پدر: امیرالمؤمنین علی علیه السلام

مادر: حضرت زهرا علیهاالسلام

ولادت: ۱۵ رمضان المبارک

محل تولد: مدینه منوره

مدت عمر: ۴۷ سال

زمان و مکان شهادت: ۲۸ صفر سال ۵۰ هـ . ق در مدینه

آرام گاه: مدینه ـ قبرستان بقیع

مدت امامت: ۱۰ سال؛ از سال ۴۰ هـ . ق تا۵۰ هـ . ق

۲. القاب:

سید، سبط اول، امین، حجت، نقی، زکّی، ولی، طیب، رشید، مبارک، امیر، زاهد، وزیر.

۳. ولادت

ـ اولین ثمره زندگی مشترک علی علیه السلام و زهرا علیهاالسلام در نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه، دیده به
جهان گشود.

ـ وقتی خبر ولادت امام حسن علیه السلام به گوش پیامبر گرامی اسلام رسید، شادی در رخسار نیکوی آن
حضرت هویدا شد.

ـ از پیامبر خواستند که برای کودک نامی گذارد. گفت: «من بر خدای خود پیشی نخواهم گرفت.»
در این لحظه، جبرئیل امین بر پیامبر نازل شد و فرمود: «خدای بزرگ بر تو سلام می رساند و
می فرماید: علی علیه السلام نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است. نام این نوزاد را به نام پسر
هارون، شُبَر بگذارید.» پیامبر فرمود: «اما زبان من عربی است.» جبرئیل گفت: «نامش را حسن
بگذار.» تا آن روز کسی از عرب چنین نامی برای فرزند خود برنگزیده بود.

۴. عقیقه

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در روز هفتم ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام دستور داد تا گوسفندی بیاورند. سپس
خود ایشان گوسفند را ذبح کرد و دعای مربوط به عقیقه را خواند.

۵. دوران کودکی

ـ امام حسن علیه السلام در محیطی سرشار از پاکی و صفا و به دور از آفت های اخلاقی رشد کرد.

ـ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پیوسته می کوشید حسن علیه السلام را با آموزه های آسمانی آشنا کند و این راه کار را
شیوه تربیتی خویش قرار داد، به گونه ای که شخصیت ملکوتی ایشان از همان آغاز شکل گرفت.

ـ او زمزمه های عاشقانه و عارفانه مادر را در نیمه شب به تماشا می نشست. او در خانه ولایت
آموخت که چگونه به مستمند، یتیم و اسیر کمک کند و چنین بود که پرورش در خانه علی و آموزش
در مکتب ولایت، او را به «کریمه اهل بیت» شهره آفاق کرد.

ـ هفت سال بیشتر نداشت که پای موعظه رسول خدا صلی الله علیه و آله حاضر می شد و آنچه را می شنید، به
ذهن می سپرد و برای مادرش، فاطمه علیهاالسلام بازگو می کرد.

ـ در همین سن با اندوه و پریشانی، پرواز ملکوتی بزرگْ آموزگار هستی را به چشم دید که چگونه
از او و خانواده اش جدا می شد و امام حسن علیه السلام را با آن سن کم در غمی جان کاه وا می گذاشت.

ـ دیری از وفات پیامبر نگذشته بود که زخم جان سوز دیگری بر دل او نشست. آری، مادرش
فاطمه علیهاالسلام نیز بار سفر بسته بود.

۶. دوران نوجوانی و جوانی

ـ دوره نوجوانی و جوانی امام حسن مجتبی علیه السلام با دوران خانه نشینی امیرالمؤمنین علی علیه السلام هم زمان
بود.

ـ امام حسن مجتبی علیه السلام نیز در این سال ها با فرمان برداری کامل از پدر، به آموزش قرآن و کمک
به علی علیه السلام در کارهای کشاورزی می پرداخت و هرگاه از پدر مأموریتی می یافت، آن را به بهترین
شکل انجام می داد. همچنین گاه از سوی پدر مأموریت می یافت تا در جنگ هایی که در آن دوران در
می گرفت، حضور یابد.

۷. ویژگی های اخلاقی

الف) عصمت

دوری از هرگونه گناه و اشتباه و فراموشی، برترین ویژگی جانشین پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است و داشتن
این ویژگی برای او ضروری است؛ زیرا پس از پیامبر، او پاسدار شریعت و نگهبان قرآن و حجت بالغه
خداوند در هستی است و کسی که چنین وظیفه سنگینی بر عهده دارد، باید از همه آلایش های
مادی و معنوی پاک باشد. بنابراین، امام برای برآوردن این هدف، نه تنها در دوران امامت، بلکه
پیش از آن نیز باید معصوم باشد.

ب) عبادت

امام حسن مجتبی علیه السلام بسیار شب زنده داری می کرد. امام صادق علیه السلام در بیان حال معنوی ایشان
می فرمود: «امام حسن مجتبی علیه السلام ، عابدترین مردم زمان خود بود. حج را به صورت پیاده و گاه با پای
برهنه به جای می آورد.» همیشه او را در حال گفتن ذکر می دیدند و هرگاه آیه «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا» را
می شنید، پاسخ می گفت: «لبیک اللهم لبیک؛ خداوندا، گوش به فرمان تواَم».

ج) ترس از خد

هرگاه امام حسن مجتبی علیه السلام وضو می گرفت، تمام بدنش از ترس خدا می لرزید و رنگ چهره اش زرد
می شد. وقتی از او در این باره می پرسیدند، می فرمود: «هنگامی که بنده و عبد خدا آماده بندگی به
درگاه او می شود، باید از ترس او رنگش تغییر کند و اعضایش بلرزد».

د) بردباری

از سخت ترین دوران زندگانی بابرکت امام حسن مجتبی علیه السلام ، دوران پس از صلح با معاویه بود. ایشان
سختی این سال های ستم را با بردباری وصف ناشدنی اش سپری می کرد. در این سال ها، ایشان از
غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می شنید و بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. در
حضور ایشان، زبان به هتک و دشنام علی علیه السلام می گشودند و امام با بردباری و مظلومیت بسیار
هتّاکی ها و دشنام ها را تحمل می کرد.

هـ) بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران

می توان گفت که برجسته ترین ویژگی امام حسن مجتبی علیه السلام که بهترین سرمشق برای دوستداران
اوست، بخشندگی بسیار و دستگیری از دیگران است. حضرت به بهانه های گوناگون همه را از
خوان کرم خویش بهره مند می ساخت و آن قدر بخشش می کرد تا شخص نیازمند بی نیاز می گشت.
وی هیچ گاه گدا را از خود نمی راند و دو بار تمام اموالش را برای مستمندان خرج کرد.

گفته اند: روزی امام حسن علیه السلام در مسجد نماز می خواند. ناگهان شنید شخصی در کنار او می گوید:
«خداوندا! ده هزار درهم مرا روزی کن.» حضرت چون به خانه رسید، ده هزار درهم برای او فرستاد.

ز) دانش و آگاهی از اسرار

آثار دانش از کودکی در امام حسن علیه السلام پدیدار بود. علاقه مندی ایشان به علم آموزی او را بر آن
می داشت که هر روز، در مسجد حاضر شود و سخنان وحی را به خاطر بسپارد و برای مادر بازگو کند.

امام مجتبی علیه السلام درباره اسرار دانش امام معصوم علیهم السلام فرمود:

ما (امامان معصوم) هرچه که در شب و روز اتفاق می افتد می دانیم. خداوند بزرگ حلال و
حرام، تنزیل و تأویل به همه دانش ها را به پیامبر آموخت. آن گاه ایشان تمام دانش خود را
به علی علیه السلام آموخت.

ح) سخنوری و سخنرانی

امام حسن مجتبی علیه السلام از کودکی به زیبایی سخن می گفت و اشعار را حفظ می کرد. عمید بن اسحاق
درباره هنر سخنوری وی چنین گفته است: «حسن تنها کسی است که وقتی سخن می گفت، آرزو
می کردم گفتارش را ادامه دهد. من درباره هیچ کسی چنین احساسی نداشته ام و هرگز واژه تندی از
او نشنیدم».

و) هم نشینی با قرآن

امام حسن مجتبی علیه السلام در خواندن قرآن، صدای زیبایی داشت و از کودکی، علوم قرآن را به نیکی
می دانست. همواره پیش از خوابیدن، سوره کهف را تلاوت می کرد و سپس می خوابید.

امام حسن علیه السلام در خانه ای تربیت یافته بود که کلام خدا پیوسته سخن آغاز و انجام بود؛ در
خانه ای که پدر، نخستین گردآورنده