پاورپوینت کامل فصل چهارم; زنان و عاشورا ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل چهارم; زنان و عاشورا ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل چهارم; زنان و عاشورا ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل چهارم; زنان و عاشورا ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint :

۵۵

بی تردید یکی از گروه های نقش آفرین در نهضت عاشورا، زنان بودند. اگر اسلام
با قیام امام حسین علیه السلام زنده است، سهم بزرگی از آن مربوط به زنانی است که
تاریخ، مانند آن را کمتر دیده است.

زنان در کربلا نشان دادند که تکلیف اجتماعی، خاص مردان نیست، بلکه
آنان نیز برابر وظیفه شرعی خود باید به جریان های اجتماعی توجه کنند و آنجا
که مسئله حمایت از دین و اقامه حق، به میان می آید تنها با قیام آنان میسر
می شود، در صحنه حضور یابند.

در این بخش برآنیم تا با معرفی زنان هاشمی و غیرهاشمی در کربلا، علت
حضور و نقش آفرینی آنان را در کربلا بیان کنیم. سپس به معرفی شخصیت والای
حضرت زینب کبرا علیهاالسلام می پردازیم. پس از بیان اصول مدرسه زینبی،
شاخص های خبررسانی آن حضرت را پس از واقعه کربلا بررسی می کنیم و
ویژگی های زن عاشورایی و درس هایی را که زن امروز از زن کربلایی می آموزد،
می آوریم.

معرفی زنان حاضر در کربلا

الف) زنان هاشمی

۱. زینب کبرا علیهاالسلام : زینب کبرا علیهاالسلام ، خواهر امام حسین علیه السلام به حکم تکلیف الهی و
اطاعت از فرمان امام و نیز عشق به برادر، با فرزندان خود همراه امام به کربلا آمد.
او در روز عاشورا، ناظر شهادت فرزند، برادران و دیگر بستگان خویش بود و
پس از آن با اسارت خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله ، سرپرستی کاروان اسیران اهل بیت را
برعهده گرفت. در کوفه و شام و در مجلس ابن زیاد و یزید، با سخنانش، فساد
بنی امیه و جنایت هایشان را برملا و نام عاشورا و قیام کربلا را برای همیشه در
اذهان مردم تثبیت کرد.

۲. ام کلثوم: بر اساس داده های تاریخی، یکی دیگر از دختران امام علی علیه السلام ، به نام
«ام کلثوم»، در کربلا حضور داشته است. ایشان در رساندن پیام امام حسین علیه السلام و
به ثمر نشاندن خون شهیدان کربلا نقش مهمی ایفا کرد و در کوفه خطبه خواند.

۳. فاطمه، دختر امام حسین علیه السلام

مادرش، ام اسحاق، دختر طلحه بن عبیداللّه بود. فاطمه با حسن مثنّی، فرزند امام
حسن مجتبی علیه السلام ازدواج کرد. حسن در واقعه کربلا مجروح شد. فاطمه هم گام با
عمه اش، زینب علیهاالسلام و دیگر بانوان اهل بیت علیهم السلام در رساندن پیام امام و افشای
جنایت های بنی امیه حضور فعال داشت و در کوفه، پس از عمه اش زینب علیهاالسلام
سخنرانی کرد.

۴. سکینه، دختر امام حسین علیه السلام

مادرش، رباب، دختر امرؤ القیس است. نامش را امینه، امیمه و آمنه ذکر کرده اند
و سکینه لقب او است. سکینه در کربلا حضور داشت و در آن زمان از زنان رشید
اهل بیت علیهم السلام به شمار می رفت. وی از نظر جمال، کرامت، ادب و سخاوت دارای
جایگاه والایی بود و به جهت آگاهی اش به شعر و ادب، خانه اش محل تجمع
ادیبان و شاعران بود.

۵. رباب

او دختر امرؤ القیس است. امرؤ القیس در زمان خلیفه دوم به مدینه آمد و مسلمان
شد. وی پس از مسلمانی، سه دختر خود را به امام علی علیه السلام ، امام حسن علیه السلام و امام
حسین علیه السلام تزویج کرد. رباب، مادر سکینه و عبداللّه رضیع است که در آغوش امام
حسین علیه السلام به شهادت رسید. او همراه زینب کبرا علیهاالسلام و دیگر بانوان اهل بیت علیهم السلام به
اسارت برده شد. در مجلس ابن زیاد، سر مطهر امام حسین علیه السلام را از میان تشت
برداشت و بغل کرد و بوسید و آهی کشید.

او با سرودن اشعاری درباره واقعه عاشورا راه بسیاری از تحریف ها را بست.
پس از بازگشت به مدینه، به مدت یک سال در غم از دست دادن همسرش به
سوگواری پرداخت و زیرسایه ننشت تا از دنیا رفت.

ب) زنان غیر هاشمی

۱. ام خلف، همسر مسلم بن عَوْسَجه

او همراه شوهر و فرزندش به کربلا آمد و پس از شهادت شوهرش، پسر
خود را روانه میدان کرد، ولی امام مانع رفتن او شد. با این حال، ام خلف، سر
راهش را گرفت و او را به نبرد در رکاب حسین علیه السلام تشویق کرد. او عازم میدان
شد و پس از نبردی جانانه به شهادت رسید. کوفیان سرش را به سوی مادرش
افکندند و ام خلف سر فرزندش را برداشت و چنان گریست که همگی به گریه
افتادند.

۲. اُمّ عَمْرو بن جناده

نامش، «بحریه»، دختر مسعود خزرجی و همسر جناده بن کعب انصاری است.
جناده از شیعیان مخلص علی علیه السلام بود که از مکه با خانواده خود همراه حسین علیه السلام
گردید و هرگز از آن حضرت جدا نشد.

پس از شهادت جناده، همسر او، فرزندش، «عمرو» را روانه میدان کرد. امام
حسین علیه السلام مانع شد، ولی عمرو گفت: «مادرم مرا امر به قتال کرد.» سرانجام به
میدان رفت و در رکاب حسین علیه السلام به شهادت رسید. کوفیان سر او را به طرف
مادر انداختند. مادر سر جوان خود را برداشت و به سینه چسبانید و پس از
گفت وگویی با آن، سر را به سوی دشمن پرتاب کرد و عمود خیمه را برداشت و
به دشمن حمله کرد. امام، او را برگرداند و در حقّش دعا کرد.

۳. مادر وهب

این زن مسیحی، هنگامی که در ثعلبیه (نزدیک کربلا) به طور موقت سکنی گزیده
بود، به کاروان امام حسین علیه السلام برخورد و به ایشان از کمی آب شکایت کرد.
امام علیه السلام نیزه خود را بر زمین زد و ناگهان آب فراوان از زمین بیرون زد. آن زن که
تا آن زمان مسیحی بود و شناختی از امام نداشت، مجذوب بزرگواری و کرامت
امام شد و پس از آن که با پسر و عروسش به خدمت امام رسیدند، هر سه مسلمان
شدند و به کاروان امام حسین علیه السلام پیوستند. مادر وهب و پسرش در واقعه عاشورا
به شهادت رسیدند.

هنگامی که سر وهب را برای مادرش آوردند، سر را بوسید و گفت: «سپاس
خداوندی را که با شهادت تو در رکاب امام حسین علیه السلام مرا رو سفید کرد. سپس
ستون خیمه را برداشت و به دشمن حمله کرد و دو تن از آنان را کشت.

علت حضور زنان در کربلا

در پاسخ به این پرسش که چرا زنان در کربلا حضور داشتند، چند نظریه مطرح
شده است. به نظر می رسد مناسب ترین پاسخ به این پرسش این باشد که امام
حسین علیه السلام با علم به شهادتش، برای ادامه قیام و تحقق اهداف خود و رسوا کردن
بنی امیه و جلوگیری از انحراف امت و تحریف حقیقت، زنان و کودکانش را
همراه برد.

در واقع، تلاش های بانوان حرم حسینی علیه السلام ، تکمیل کننده قیام امام حسین علیه السلام
بود؛ یعنی هم چنان که شهادت امام برای دین، ضروری بود، اسارت اهل بیت علیهم السلام
نیز لازم بود.

با توجه به اینکه هدف امام حسین علیه السلام ، اصلاح امت و بازگرداندن آن به سنت
پیامبراعظم صلی الله علیه و آله و آشکار کردن فساد حکومت بنی امیه به ویژه یزید بود، آن
حضرت باید با نقشه ای دقیق و حساب شده به مردم دنیا ثابت می کرد که آنها
نمی خواهند کسی از خاندان پیامبر زنده بماند و با اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله ، بدتر
از اسیران و مشرکان و کفار رفتار می کنند. این هدف، با توجه به شدت انحرافی
که در جامعه پدید آمده بود، جز با قیامی خونین و سرمایه گذاری کلان
امکان پذیر نبود. ازاین رو، امام می بایست علاوه بر کشته شدن، پیام الهی خود را
نیز به گوش تمام مسلمانان و حتی تمام دنیا می رساند. دست یابی به این هدف، با
ادامه نهضت پس از شهادت ممکن بود و امام حسین علیه السلام با آگاهی از این نکته،
اهل بیت خود را به کربلا برد.

اگر امام حسین علیه السلام بدون اهل بیت خویش به کربلا می رفت و در آنجا به
شهادت می رسید، تاریخ، این حادثه را فقط از منظر دشمنان ثبت می کرد و
بی تردید، اصل واقعه، کاملاً وارونه جلوه می یافت. در این میان، بانوان
اهل بیت علیهم السلام به رهبری زینب کبرا علیهاالسلام نگذاشتند جنایت های بنی امیه پنهان بماند و
حاملان صدیق رسالت عاشورا، نهضت کربلا را زنده نگه داشتند.

در یک جمله می توان گفت امام حسین علیه السلام ، اهل بیت خود را برای انجام
رسالتی بزرگ و ایفای نقشی بسیار مهم در ساختن تاریخی بزرگ همراه برد.

سرّ نی در نینوا می ماند، اگر زینب نبود

کربلا در کربلا می ماند، اگر زینب نبود

نقش آفرینی زنان حاضر در کربلا

بدون تردید، زنان در واقعه کربلا نقش انکارناپذیری داشتند که مهم ترین آنها
عبارت است از:

الف) تشویق مردان به جهاد

حضور برخی مردان را باید مرهون فداکاری و تشویق زنان دانست. همچنین
صبر و استقامت زنان کاروان حسینی و شکیبایی آنان در فراق عزیزان یکی از
عوامل تشویق مبارزان بود.

ب) تقویت روحی (صبر و استقامت)

زنان حاضر در کربلا با وجود شهادت نزدیکان خویش، نه تنها خود پایدار و
استوار ماندند، بلکه دیگران را نیز در این راه دلداری دادند. زینب کبرا علیهاالسلام زمانی
که از شهادت علی اکبر با خبر شد، درحالی که صدا می زد: «واحبیباه و ابن أخیاه….»
برای دلداری حسین علیه السلام به استقبال او شتافت.

ج) جهادگری و رزمندگی

در روز عاشورا، برخی زنان همانند مردان وارد صحنه کارزار شدند که از جمله
می توان به همسر عبداللّه بن عمیر کلبی اشاره کرد. او دو بار در میدان نبرد حاضر
شد و شجاعت و رزمندگی خود را در مقابل مردان سپاه یزید به نمایش گذارد.

د) دفاع از امامت و خاندان پیامبراعظم صلی الله علیه و آله

از گفتار و رفتار زنان حاضر در کربلا می توان میزان همت آنان را در دفاع از
امامت دریافت. در آخرین لحظه ها، هنگامی که شمر قصد بریدن سر مبارک امام
را داشت، زینب علیهاالسلام به امید نجات جان امام یا برای اتمام حجّت، بر سر عمر سعد
فریاد زد: «آیا حسین کشته شود و تو نظاره گر باشی؟»

همچنین در مجلس ابن زیاد هنگامی که وی قصد کشتن علی بن الحسین علیه السلام
را داشت، زینب کبرا علیهاالسلام مانع این اقدام ابن زیاد شد، به این شکل که خود را پسر
امام کرد و در خطاب به ابن زیاد گفت: «آنچه از خون های ما ریختی، کافی است.
به خدا سوگند! از او جدا نمی شوم تا مرا نیز با او بکشی». ابن زیاد نیز از این
تصمیم منصرف شد.

ه) پرستاری

از دیگر وظایف بانوان، پرستاری از بیماران و مجروحان و کودکان بود. پیش از
واقعه، مراقبت از بیماران کاروان را بر عهده داشتند، چنان که در شب عاشورا و
پس از واقعه عاشورا، زینب علیهاالسلام سرگرم پرستاری از امام زین العابدین علیه السلام بود. وی
پس از شهادت امام حسین علیه السلام و در زمان اسارت نیز با وجود آشفتگی شدید
روحی، نگه داری کودکان و مراقبت از آنها را عهده دار شد.

و)پیام رسانی

مهم ترین و مشکل ترین وظیفه ای که پس از شهادت امام حسین علیه السلام برعهده بانوان
قرار گرفت، رساندن پیام شهیدان و هدف قیام امام حسین علیه السلام به گوش مردم آن
زمان بود که تفصیل آن را در شاخص های خبررسانی حضرت زینب علیهاالسلام خواهیم
آورد.

حضرت زینب علیهاالسلام

برجسته ترین زن عاشورا، زینب کبرا علیهاالسلام است که انسانی تربیت یافته در خاندان
رسالت و امامت، دانشمندی بزرگ و قهرمانی بی نظیر است که می تواند بهترین به
عنوان زن نمونه و سرمشق برای زنان باشد. آنچه در تاریخ و به ویژه در واقعه
عاشورا و پس از آن از ایشان می بینیم، در حقیقت، ظهور نوع زندگی و تربیت
ایشان از کودکی تا سال های جوانی و تجربه های بی نظیر ایشان در کوره حوادث
سال های پس از رحلت پیامبراعظم صلی الله علیه و آله است.

به رویدادهای مهم تاریخی که در دوران زندگی با برکت ایشان اتفاق افتاده
است، نگاهی گذرا می افکنیم.

روز شمار زندگی حضرت زینب علیهاالسلام

ـ در ششمین سال هجرت به دنیا آمد.

ـ در ۵ سالگی (سال یازدهم هجری)، شاهد شکستن درخت پرثمر انسانیت
و رهبر جامعه اسلامی و آخرین پیامبر خدا بود.

ـ شاهد طرح انحرافی سقیفه بنی ساعده و کوشش بی امان مادرش برای
جلوگیری از این انحراف بود.

– شاهد سخنرانی شجاعانه و کوبنده مادرش در مسجد النبی در دفاع از مقام
ولایت بود.

ـ شاهد هجوم وحشیانه غاصبان خلافت به خانه امامت و عصمت بود.

ـ شاهد شهادت مادر عزیزش و به خاک سپاری شبانه او بود.

در ۱۲ ـ ۱۳ سالگی (سال ۱۸ ـ ۱۹ هجری)، با عبداللّه بن جعفر ابی طالب
ازدواج کرد.

ـ در ۳۴ سالگی (سال ۴۰ هجری)، شاهد شهادت پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام
بود.

ـ شاهد بی وفایی های مردم کوفه و توطئه های حساب شده دشمنانی چون
معاویه علیه برادرش، امام حسن علیه السلام بود.

شاهد قرارداد مظلومانه صلح امام حسن مجتبی علیه السلام با معاویه بود.

در ۴۳ سالگی (سال ۴۹ هجری)، شاهد شهادت برادرش، امام
حسن مجتبی علیه السلام و اهانت به جنازه آن عزیز بود.

در ۵۵ سالگی (سال ۶۱ هجری) شاهد حماسه عاشورا در کربلا و شهادت
برادرش، امام حسین علیه السلام ، حضرت عباس علیه السلام و فرزندان و دیگر خاندانش بود.

ـ سرانجام در سال ۶۲ هجری به دیار حق شتافت.

شش اصل از اصول مدرسه زینبی

مدرسه زینبی، مدرسه عشق به آرمان های حسین علیه السلام است با رویکردی
فراتاریخی و فراجغرافیایی، مدرسه ای مبتنی بر مدیریتی اسلامی ـ الهی. در
مدرسه زینبی، کسانی که معنای صبر و مقاومت را می فهمند، خدا را به آسانی
می شناسند.

در مدرسه زینبی، انسان به عالی ترین سطح از انسانیت می رسد، به گونه ای که
در برابر ستم سکوت نمی کند و در این راه حاضر است از جان خود بگذرد.

رسیدن به این الگوی انسانی از اهداف مدرسه زینبی است؛ یعنی گذشتن از
محبوب ترین تعلقات دنیایی در راه خدا و در جهت اهداف متعالی حق.

هر که بخواهد در این مدرسه و در سلک زینبیان درآید، باید به دنیا پشت کند
و در راه خدا و برای خدا قدم بردارد.

اصل اول: بیداری

ارزش واقعی انسان در مدرسه زینبی در این است که بتواند چشم دلش را باز کند
و با معرفت و عشق در جهت مسیر الی اللّه قدم بردارد. حضرت زینب علیهاالسلام در
مدرسه زینبی خود می آموزد که هر آنچه از سر جهل و ناآگاهی است، راهی جز
به تباهی و سرنوشتی جز به گمراهی ندارد.

اصل دوم: پایداری

پایداری در برابر مصایب و مشکلات از مهم ترین اصول مدرسه زینبی است.
زینب علیهاالسلام به تمام مخاطبان مکتب خود می آموزد اگر در راه آرمان های الهی
شکیبایی ورزند، به آنچه کمال مطلوب انسانی است، خواهند رسید. او این اصل
را در مکتب پیامبر و پدرش، علی علیه السلام و مادرش، زهرا علیهاالسلام آموخته بود. کسی که
پرورده دامان پیامبراعظم صلی الله علیه و آله است و در آغوش امیر مؤمنان علی علیه السلام و دامان
حضرت زهرا علیهاالسلام پایداری را تجربه کرده است، به جایی می رسد که آزمون الهی
را نماد زیبایی معرفی می کند، آنجا که فرمود: «ما چیزی ندیدیم جز زیبایی.» فریاد
برمی آورد و کاخ یزید را این گونه می لرزاند: «ای یزید! آیا چنین می پنداری که
چون اطراف زمین و آسمان را بر ما تنگ گرفتی و ما را مانند اسیران از این شهر به
آن شهر بردند، ما در پیشگاه خداوند خوار شدیم و تو گران مایه گشتی؟»

اصل سوم: دفاع از مقام ولایت

زینب علیهاالسلام ، بزرگ آموزگار مکتبی است که در آن، زن زیر پرچم عشق به خدا
حاضر است. راه را بر فرومایگان ببندد و مظهر والای دفاع از ارزش های اسلام
شود. در مدرسه زینبی، زن، مرزبان حریم ولایت است. حمایت از ولایت از
آموزه های این مکتب است. زینب علیهاالسلام به خوبی می دانست که پس از
سیدالشهدا علیه السلام ، امام سجاد علیه السلام ، وظیفه امامت امت و بار سنگین ولایت را بر دوش
دارد. پس باید زنده بماند تا زمین از حجت خالی نشود. بنابراین، مسئولیت
حفاظت از جان امام سجاد علیه السلام را بر دوش خود احساس می کرد. او در چند جا
توانست از عهده این مسئولیت خطیر برآید. اول، هنگام حمله لشکر عمر سعد به
خیمه ها، آنجا که شمر خواست امام سجاد علیه السلام را به شهادت برساند، فرمود: «به
خدا سوگند، نمی گذارم او را بکشید مگر اینکه اول مرا بکشید.» دوم، هنگام
عبور اسیران از قتل گاه هنگامی که امام سجاد علیه السلام ، اجساد کشته را دید، کم مانده
بود از شدت غم روح از بدن نازنینش جدا شود. در این حال، زینب علیهاالسلام با یادآوری
اهداف نهضت عاشورا، وی را دلداری داد تا از آنجا گذشتند. سوم، در کاخ ابن
زیاد، آنجا که زیاد دستور داد تا گردن امام سجاد علیه السلام را بزنند».

اصل چهارم: حضور سیاسی

یکی دیگر از اصول مهم مدرسه زینبی، اصل حضور سیاسی است. زن در مدرسه
زینبی می آموزد که در حساس ترین و سرنوشت سازترین صحنه های سیاسی
وارد عمل شود. قرآن کریم با بیان نمونه هایی از حضور سیاسی بانوان در صحنه
اجتماع، افزون بر اینکه بر این حضور صحّه گذارده، از این گونه فعالیت ها تجلیل
کرده است. حضرت خدیجه علیهاالسلام ، اولین مشارکت عملی بانوان در صحنه های
سیاسی اسلام را پدید آورد. همچنین مادر موسی علیه السلام با هوشمندی، بارداری خود
و تولد موسی را از فرعون پنهان کرد پس از تولد نیز با الهام الهی موسی را به آب
انداخت و خواهر موسی را موظف کرد که وی را دورادور تعقیب کند. اوج
مشارکت سیاسی حضرت زینب علیهاالسلام نیز در کربلاست، آنجا که دوشادوش مردان
در صف مخالفان یزید ایستاد و با خطبه هایش به تشریح عملکرد نادرست
الگوهای منفی پرداخت.

اصل پنجم: پای بندی به حجاب

مدرسه زینبی، مدرسه تربیت بر اساس پای ژبندی به تقوای الهی و پروا داشتن از
زشتی و پلیدی است. زینب علیهاالسلام ، آموزگار این مدرسه، پای بندی به حرمت ها و
احکام خدا و مراعات حجاب را از جلوه های حضور زنان در حماسه عاشورا
معرفی می کند. او منادی متانت و عفاف و دفاع از حریم و حدود الهی است، آنجا
که خطاب به یزید فرمود:

ای زاده آزادشدگان فتح مکه! آیا این عدالت است که همسران و کنیزان خود
را پشت پرده ها قرار داده ای، ولی دختران رسول خدا صلی الله علیه و آله را به عنوان اسیر، روانه
کرده ای. پرده های حرمت آنان را دریده، چهره هایشان را آشکار کرده ای و