پاورپوینت کامل عرفه روز نیایش ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرفه روز نیایش ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرفه روز نیایش ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرفه روز نیایش ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۲

سه شنبه ۲۰ دی ۱۳۸۴ ۹ ذی الحجه ۱۴۲۶ ۲۰۰۶.Jan.10

عرفات، بغض های پراکنده

محمد کاظم بدرالدین

چشم ها، روزنه ها را از لابه لای کلمات «عرفه» می یابند. کافی ست نَفَس به روح نیایشگرِ
خود بدهی.

همه چیز رو به ترقی و صعود است و دست ها آماده بالا بردن نیایشند.

مناجاتی همچون عرفه که همه ساله در قالب اشک ریخته می شود و اشک ها فرستاده هایی
هستند به معراجِ روشنی تا کدام قطره شَرَف حضور یابد به آستان دوست؟

هر انسان در صحرای عرفات، بغض پراکنده ای ست که خورشیدِ لحظه هایِ حسینی را در
خویش بتاباند.

دعایِ عرفه، محکی است بر اینکه بدانیم چند عرفه از حسین علیه السلام دور هستیم.

باید جرعه ای عطش خواست تا ما را در کلمات این دعا، آبشاری کنند. باید توبه نامه خویش
را به شعله های این نیایش سنجاق کرد، تا اردیبهشت زندگی، باقیمانده عمرمان را میزبانی کند.

باید طلوعی از حقیقت خدا را در غروب این روحِ عقب مانده دواند.

شاید دعای عرفه، ما را با آنچه که از حسین علیه السلام دیده، بر روی این کلمات، بسنجد. برای
حسینی شدن باید یک نسخه از دعای عرفه و گریه های خویش را نگه داریم و در طول سال، با
فاصله ها، اندازه گیری شویم.

اگر برای اندامِ سال، لحظه تحویلی هست، برای روح ما نیز دعایِ پرمضمونِ عرفه، برانگیخته
شده است.

مستانگیِ روح را باید در عرفاتِ بندگی رها کرد.

نغمه های اُنس و لذت را باید از کتاب اشک حسین علیه السلام چید.

خدایا! با کدام فرازِ دعا صدای فطرت ما، دلسوخته تر می شود.

یا حسین علیه السلام ! روی کدامین جمله جانسوزت، درب های باغستان الهی گشوده می شود تا
حقایق را بنگریم و امام زمانی(عج) را که در عرفات است.

بوی حضور

حمیده رضایی

خداوندا! در ظلمات عمیق درون خویش، به دنبال مصادر خورشید می گردم. با کدام لحن تو
را بخوانم؟ انتهای جاده کجاست؟ کجای غربت خویش ایستاده ام؟ کجای این انبوهِ جنون زده؟

خدایا! صدای نیایشم را بر جای جای خاک گسترده ام چون سجاده ای گشوده، تا در جذبه نورانیتت
حل شوم؛ تا جاده های رحمتت را با گام های بندگی ام بپیمایم. من که حتی بر جان خویش ستم کرده ام، من
که در تاریکی درون خویش فرسوده ام، ویرانم کن از درون و بپرورانم در نور، یا نور!

زمان، زمانِ از خویش بریدن است؛ زمان نیایش، زمان قدم گذاشتن در ملکوت حضور.
سبک بال، اوج گرفته ام از هر چه تاریکی، سرشار از یادِ بزرگ مرد کربلا.

می بارم و می نالم تا بر هر نشانه ای از دوست، بوی حضور را نزدیک تر حس کنم.

پروردگارا! هر چه می خواهم به دست توست، مرا این چنین رنجور مخواه، مرا به عافیتی
برسان که سرشار شوم از بندگی ـ عافیت از شر نفوس ـ .

امروز آمده ام تا منزه شوم از این همه سرکشی و طغیان؛ «آمده ام تا تو ببخشایی ام»؛ آمده ام تا از
جذبه های پیاپی ات، بمیرانی ام که حیاتم در مرگ تن است؛ رهایی از بند خاک.

این لحظه های پریشان، تنهایم مگذار!

باید با تو بگویم، از تنگی سینه ام تا فراخنای روشن عرفه، از تاریکی درون تا روشنی ممتدِ
امروز.

باید با تو بگویم، باید بندگی ام را اشک بریزم.

تو آن سایه مهربانی بر سر جهان که هیچ شریکی برایش نیست، جزء و کل از توست.

خداوندا! رخسار روز، رنگ باخته است؛ اما در سینه من هنوز یاد تو می درخشد. مرا محکم
بدار در راهی که شایسته بندگی توست. ای زندگی بخش! این گونه که خورشید در سمتِ دیگر
جهان فرو می ریزد، مرا در این سوی دنیا بال گرفتن و پریدن بیاموز در هوای زلال معرفت.

امروز مرا از نو بخوان به بزرگی این لحظات که به لحنی تازه تر صدایت کرده ام «اللهم انی ارغب الیک».

روز رسیدن به آرزو

سید علی اصغر موسوی

زبان به ثنای الهی گشوده است؛ ایستاده با دست هایی شکوهمندتر از دعا: اَلْحَمْدُللّه ِ الّذی لَیْسَ
لِقَضائِهِ دافِعٌ وَ لِالَعطائِهِ مانِعٌ وَ لا کَصُنْعِهِ صُنْعُ صانِعٍ وَ هُوَ الْجَوادُ الْواسِعَ… .

صحرای عرفات است و فوج فرشتگان که نوای امام حسین علیه السلام را همراهی می کنند.

چه باشکوه است این نیایش عارفانه! شکوه اشک است و صدایی که تا عمق آسمان پیش
می رود. پروردگارا! من با تمام رغبت، تو را می خوانم و شهادت می دهم به آفریدگاری ات، که تو
آفریدگار منی… .

عرفات است و دعا؛ عرفات است و حسین؛ عاشقی که جان مشتاقش، چنین به گفت وگوی
خدا نشسته است: «اَلَّهُمَّ اجْعَلْنی اَخْشاکَ کَاَنّی اَراکَ…»

روز عرفات است. این سو، دست های پراجابت حسین علیه السلام است که آسمان را مجذوب خود
ساخته است. این سو، حسین علیه السلام است که اشک های بلورین اش، غوغا در دل عرش افکنده است.
این سو، میهمانان زیارت بیت الله اند و عرفاتیان نیاز و نیایش دیگر سوی، شهر کوفه است و
نامردمانی عهدشکن و میهمان کُش! روز عرفات است. آن سوی این لحظات عارفانه، کوفه است
و فرزند عقیل.

تنهای تنها!

مسلم است و لحظات شیرین فنای فی اللّه . مسلم است و دلواپسی آمدن حسین علیه السلام . مسلم
است و عروج از بام دارالاماره.

امروز، روز عرفه است.

عاکفان کوی یار، با تمام نیاز، در عرفات جمع شده اند تا با نوای آسمانی اَنْتَ الَّذی مَنَنْتَ؛ اَنْتَ
الَّذی اَنْعَمْتَ، اَنْتَ الَّذی اَحْسَنْتَ، هم نوا شوند؛ هم نوا با ابا عبداللّه ، هم نوا با سالار شهیدان!

امروز، روز عرفه است؛ روز سوگند به عظمت لایزالی خداوند. روز توسل به مقام ربوبیت
حضرت حق (جل جلاله). روزی است که باید برای تکامل باورها، باید برای قبول شدن در
امتحان حج، خویشتن را با نیایش آزمود، با نیایش محک زد و برای رسیدن به مراتب بالای
معرفت، چون حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام شهادت را برگزید، یا همچون حضرت امام حسین علیه السلام
آماده سفر شهادت شد.

امروز، روز عرفه است؛ روز رسیدن به آمال و آرزوهای متعالی، رسیدن به غایت آمال
عارفین، رسیدن به هم جواری با عرش الهی، رسیدن به خدا! رسیدن به «اَنَا یا اِلهی الْمُعْتَرِفُ بِذُنُوبی،
فَاغْفِرْ هالِی…»

این من هستم که خطاکارم! این من هستم که غفلت ورزیدم! این من هستم که عهد شکستم!
این من هستم که اقرار می کنم به گناهانم؛ اقرار می کنم به تمام نعمت هایی که از آنها برخوردارم
ساخته ای؛ پس درگذر از گناهانم، ای خدایی که از گناه بندگانت هیچ زیان به تو نمی رسد و از
طاعتشان هم بی ن