پاورپوینت کامل روز مادر ـ زن ـ میلاد حضرت زهرا علیهاالسلام ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روز مادر ـ زن ـ میلاد حضرت زهرا علیهاالسلام ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روز مادر ـ زن ـ میلاد حضرت زهرا علیهاالسلام ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روز مادر ـ زن ـ میلاد حضرت زهرا علیهاالسلام ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۸۵

آبی تر از دریا

سید علی اصغر موسوی

دوست داشتم قلمم را به تو می دادم و بیداریم را به ماه!

امشب هم مثل تمام شب ها به تو می اندیشم؛ به تو ای معنای من، ای مادر!

از دیروز می گویم که دست های تو را می بوسیدم و تنها واژه آشنای اشعارم، مادر بود! از دیروز
می گویم؛ از روزهایی که نان ها تازه بودند و احساس ها قشنگ! غزل ها پرشور و دل ها مهربان!

بهارها همیشگی بودند و تبسّم های مادر، زیباترین شعر روزگار بود!

دوست داشتم قلمم را به تو می دادم و بیداریم را به ماه!

امشب هم مثل تمام شب ها به تو می اندیشم؛ به تو که مهربان ترین هدیه خداوندی و دلت، ضمیر
سبب ساز بهشت است!

و من بهشت را در ژرفای نگاه مهربانت، همیشه می بینم؛ مثل باران، مثل دریا، مثل آب!

با عطر عاطفه همراه می شوی و بر افق نگاهم می تابی و من، غرق در بوی سیب، تو را می خوانم؛
تو را ای تمام آرزوهای قشنگ و ساده من، مادر!…

هنوز هم دوست دارم قلمم را به تو بدهم و نگاهم را به آب!

ای تمام من! چقدر شبیه دریایی!

انگار خداوند تو را نردبان معراج قرار داد؛ نردبانی که نور عصمتش، رشک حوریان را بر
می انگیزد!

نردبانی که برای پروازهای آسمانی، آغاز معرفتی پایان ناپذیر است.

مادر، آشناترین واژه «مهربانی» در عرش الهی است و نام آشنای تمام انسان ها!

مادر، نامی است که می شود عمری به او پناه برد و خستگی روزانه را در سایه نگاهش به فراموشی
سپرد.

مادر، تکرار آهنگین عشق و عاطفه، مهر و ایمان و… و مادر یعنی: حیات.

به وسعت همه مهربانی ها

ام البنین امیدی

دوباره به سمت تو تمام می شوم، مادر!

پیشانی ام، بوسه گاه مهربانی های توست و دست هایت، سایه بان دل خستگی هایم.

مادر! نمی دانی، گاهی از تمام دنیا دلم می گیرد، اما پیش تو رو نمی کنم تا زخمی بر زخم های دلت
نیفزایم؛ ولی مادر! دل بی طاقتم، در وسعت بی ساحل نگاهت، تاب تنهایی را ندارد.

هنوز نتوانسته ام یک دل سیر تو را دوست بدارم. تقصیر دلم نیست؛ که طعم عشق تو را نمی شود با
واژه های ناچیز «دوستت دارم» چشید.

مادر! هنوز آن قدرها بزرگ نشده ام که عصای پیری تو باشم؛ جوانه های ضعیف وجودم به
استواری دست هایت محتاج است؛ من نیازمند توام، مادر!

هر وقت چهره ات خدا گونه می شود، می فهمم که وقت نماز است.

می فهمم که وقت خداست.

می فهمم که حالا دیگر نوبت درد دل کردن تو با خداست؛ در خلوتت پا نمی گذارم، اما با
چشم هایی غرق التماس، نگاهت می کنم تا یادت نرود دعایم کنی.

وقتی می خندی، تمام خانه رنگ بهشت می گیرد و بوی بهشت می دهد.

وقتی دلت می گیرد، آسمان در بغض نگاهت جمع می شود، اما نمی بارد.

وقتی خانه از گرمای مهربانی ات خالی است، سرما از در و دیوار می بارد؛ انگار نبودنت همه جا را
تاریک می کند و آسمان شب هایمان سوت و کور و بی ستاره می شود.

فرصت بوسیدن دست هایت را از من مگیر، هر چند که جبران ذره ای از ناسپاسی هایم را نیز
نمی کند، اما دلم خوش است به این بوسیدن ها.

تمام گل های سپید باغستان ها را به پایت می ریزم تا بر چشم هایم قدم بگذاری.

هنوز جای زخم های دل، در عمق نگاهت پیداست و هر از گاهی، با زلال چشمانت، غبار
کدورت های روزگار نامراد را از دل می شویی و جلا می دهی.

آسمان، به احترام حضور ملکوتی تو تعظیم می کند و فرشتگان، به حرمت مادری ات سوگند
می خورند.

ای الهه صبر و امید! در امتداد نگاهت، مهربانی تفسیر می شود؛ تو از مهربانی خدایت رنگ و بو
گرفته ای.

مادر! مخواه که در وسعت آسمانی تو، بی پر و بال بمانم که تنها امید پروازم تویی.

بهشت، ارزانی تو باد، مادر!

مهدی میچانی فراهانی

چشم که می گشایم، هر صبحِ زود تو را می بینم که چون همیشه، خسته و عاشق، سفره ای
گسترده ای با استکان های تمیز و نان داغ، کنار سماوری که همیشه می جوشد.

مهربان، نگاهم می کنی و بعد، ساعت دیواری را نشانم می دهی؛ یعنی: مثل همیشه دی