پاورپوینت کامل شهادت حضرت حمزه ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهادت حضرت حمزه ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهادت حضرت حمزه ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهادت حضرت حمزه ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۸۱

سه شنبه

۱۱ آذر ۱۳۸۲

۷ شوال ۱۴۲۴

۲۰۰۳ .Dec. 2

مسلخ عاشقانه و حجله عشق

سید علی اصغر موسوی

عبا کوتاه بود و قامت بلند! عبا می خواست قامت شهادت را بپوشاند؛ تا نامحرمان، مسلخ عاشقانه
را در حجله عشق نتوانند دید! عبا کوتاه بود:

ـ مثل باورهای زودگذر پیروزی!

ـ مثل اندیشه کسانی که سنگر را به قصد «غنیمت» رها کردند!

ـ مثل ایمان آن هایی که جان خویش را به جان «پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم » ترجیح دادند!

عبا، هرچند عبای پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بود، امّا به قامت شهادت کوتاه بود! به قامت جوانمردی که نه تنها
جانش را فدای ایمانِ به خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم کرد؛ که قطعه قطعه اعضای بدنش، در حراج عشق، به تاراج
رفت! به تاراج رفت! به تاراج «ناپاکی» که دنیا را به اندازه پوزه اش می دید و حس انتقام، قلاده اش را
به دست های چرکین «اهریمن» سپرده بود.

ـ قامت بلند شهادت را تنها، انوار عشق می تواند بپوشاند، تنها عشق!

در راه عشق اگر از خون «دل» و زخم «جگر» نتوان گذشت؛ عاشقی مفهومی نخواهد داشت!…
دامنه شفق آلود «اُحُد» که سرشار از لحظه های ارغوانی مردان عروج کرده، بود؛ گل زخم های زره
پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را تماشا می کرد، غافل از رفتار «وحشیانه» و ناجوانمردانه دشمن! دشمنی که سینه عشق
را، سینه شهادت را، سینه مهربان «حمزه رحمهم الله » را نشانه رفته بود.

«حمزه رحمهم الله » جوانمردی که خون پاک «هاشم» در رگ داشت و سیرت آسمانی اش تندیسی از
مروّت و رشادت از او ساخته بود.

«حمزه رحمهم الله » در نگاه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، تلفیقی از مهربانی و شجاعت بود: مهربان ترین، در بین
خویشاوندان حضرت رسول۶ و شجاع ترین، در دفاع از پیامبر و مقابله با ناراستی های نامردمانِ «قریش»!

حضرت حمزه رحمهم الله : «شهید سرافرازی که لیاقتِ «سیدالشهدایی» یافت! شهیدی که در لحظه های
غریبانه شهادت جز خدا، مونسی نداشت و هنگام تعزیت؛ عزاداری، جز «فاطمه الزهراء علیهاالسلام ». تا
جایی که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم با تأسف تمام فرمودند: وَ لکِنَّ حَمْزَهَ لا بَواکیَ لَهُ الْیَوْمَ:شهدای اُحد را گریه
کنندگانی ست امّا، برای حمزه، امروز گریه کننده ای نیست! آن گاه! دل های مؤمن گریستند و بسیار
گریستند! بر شیرمرد بیشه ایمان، که تا آخرین لحظه زندگی اش، از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و اعتقاداتش دفاع
کرد! و بهای وفاداری اش را به خوبی پرداخت:

السلام علیکَ یا عَمَّ رَسولِ اللّه صلی الله علیه و آله وسلم ؛

السلام علیک یا خَیرَ الشُّهداء؛

السلام علیک یا اَسَدَ اللّه ِ وَ اَسَدَ رَسُولِهِ؛ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ جَاهَدْتَ فِی اللّه ِ عَزَّ وَ جَلَّ وَجُدْتُ بِنَفْسِکَ وَ
نَصَحتَ رَسُولِ اللّه ِ و کُنْتَ فِیمَا عِنْدَ اللّه ِ سُبْحَانَهُ راغِبا:

سلام بر تو، ای وفادارترین عموی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ؛ وفادارترین!

سلام بر تو، که بهترین در بین شهداء؛ بهترین!

سلام بر تو که شیر بیشه ایمان، شیر خدا و شیر میدان های نبرد، در رکاب رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بودی!

به خدا، که تو در راه دین خداوند (جل جلاله) و پیامبر۶؛ با بهترین توان جنگیدی و از اعتقادات خود و
پیامبر خود دفاع کردی! دفاعی جانانه تا هنگام شهادت! آن هم شهادتی، شایسته تو! درود خداوند و پاکانِ
عرش کبریایی اش؛ بر روان تو باد، که تسبیح ذکر حضرت فاطمه۳ از تربت آسمانی تو بود!

درود بر تو که مرثیه «اُحُد» با سوگ تو وصف ناپذیر شده است و داغ سوگ تو؛ سخت ترین داغ ها
در دل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بود!

پیامبری که وجود پر مهرش را، بی احترامی قریش، نمی آزرد؛ ولی نحوه شهادت تو خشم
حضرت را برانگیخت! دست شفاعتت، ما را در روز جزا، فراموش نکند، ان شاء اللّه .

از سلسله دلاوران

مهدی میچانی فراهانی

آن گاه که نعره ات، لرزه بر اندام شیران بیابانی می انداخت و چکاچک شمشیرت، لالایی
دشت های جنگدیده بود و گام هایت، دره ها را عمیق تر می کرد، تو را می شناختم. نامت آشناست به
گوش کوه ها و صحراها، باران ها و شهرها. بی شک کوه احد، به خاطر داشتن تو، قرن هاست که خود را
رفیع تر از همه کوه های حجاز می داند.

نامت شکوه اُحُد است و اعتبار همه دشت هایی که گام های توفان وارت را از خویش عبور داده اند
و نیز همه صخره هایی که زلزله ار، بر دوش ایشان ایستاده ای و کمان کشیده ای؛ آن چنان که صدای
کشیده شدن زه کمانت، پوست همه ببرها را می لرزاند. چگونه می شود تو را سپاس گفت و چگونه
می شود که فراموش کرد روزهایی را که یک تنه در برابر قوم مشرک و خاصم، سینه سپر می کرد و
برادرزاده نورانی خویش را چونان رفیع ترین کوهستان ها و چونان استوارترین دژها و باروهای سر
به فلک کشیده به حراست می ایستادی.

جای سیلی تو حتی هنوز چهره اخلاف ابوسفیان را می آزارد.

و عاقبت نیز تیر کینه همان جگرخواران بر جگرت نشست.

از قلم خون می تراود، آن گاه که می خواهم از آن لحظه دردناک، سخنی بنویسم؛ آن لحظه ای را
می گویم که نیزه زهرآگین وحشی، سینه ات را آلود و جگرخواران، چونان کفتاران گرسنه بر پیکرت
هجوم آوردند؛ هم ایشان که تا ساعتی پیش، حتی در همه عمر وقتی نام تو را می شنیدند لبانشان از
کفرگویی قفل می شد و به خانه هایشان می خزیدند و در پستوها می لرزیدند. آری! هم ایشان اینک
کرکسان شجاعی شده اند که بر بدنِ هنوز گرمت هجوم می آورند.

آری! هم ایشان که عمری دریدن جگر تو را زیر دندان های خونین خویش، رؤیا گونه خواب
می دیدند، اینک به آرزوی کهنسال خویش رسیده اند و آتش حسرت ایشان گویی آب سردی ریخته
باشند، با ولع، خنجر از نیام می کشند، در حالی که آن چنان که بر روی سینه ات نشسته اند. اما هرگز
نخواهند دانست که آن چه می ماند، نام بزرگ حمزه است و همه خواهد گفت: دلاوری که
ناجوانمردانه به خاک افتاد.

آن چه دریده شد، عصمت جگرخواران کینه توز بود، نه سینه حمزه؛ که بی شک تا دنیا دنیاست نام
حقیر ایشان جز به پلیدی برده نخواهد شد.

گاهی می اندیشم که بعضی گویی زاییده شیطان باشند، چنان که فطرت ایشان شیطان گونه است و
هرگونه که راه کج کنند، جز به سمت و سوی زشتی و خباثت گام بر نخواهند داشت؛ آن چنان که گویی
رسالت ایشان شیطان گونه زیستن باشد. اما تا وقتی که شیطان باشد و رسالت های شیطانی، بی شک
خون دلاورِ احد در رگ های دل