پاورپوینت کامل آب را بستند!! ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آب را بستند!! ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آب را بستند!! ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آب را بستند!! ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۱

تشنه رفتن تا جوار دوست

سید علی اصغر موسوی

رود: مغرور و سرکش، فرو خفته در باور ناآرام خویش؛ به سمت افق های ناآشنا، جاری! و
آب: مثل لهجه شامیان، ناآشنای ناآشنا با زبان پرندین صبح! فاصله به فاصله، نیزه های قد
برافراشته، برابر احساس آبی آسمان، خودنمایی می کنند و کمی پایین تر، صورتک های خشونت
و جهل، رذالت و طمع، حماقت و خشم، به قهقهه نکبت بار فرمانده هان چشم دوخته اند.

نبردی در راه است، نبردی که این قوم در آن، «آب» را به بهای «خون» خواهد فروخت. نبردی
که تیرگی اش آسمان را به عزای «خورشید» خواهد نشاند. نبردی که شقاوتش، برای همیشه زمین
را دچار نفرین ستارگان خواهد کرد. فاصله به فاصله غبار است و پای کوبیِ اسبان مست از باده
خودخواه که مثل صاحبشان مستشان، در تیرگی غبار جهالت و خودبینی، دست و پا می زنند.
گویی رود نیز، دچار شکّ اینان شده است؛ در تردید میان ماندن و رفتن!

نگاه آرام و شتابنده خویش را به ساحل می دوزد و از فراوانی نیزه ها و صورتک های خشن و
بی روح، وحشت زده می شود.

فریادی سینه آسمان را می شکافد و طنینش در بلور لحظه های می پیچد که:

آی آسمان! اینان ـ این قوم ناآرام مست ـ آب را برای همیشه گل آلود می خواهند!

دیگر هیچ آیینه ای در دل این رود نخواهد تابید!

دیگر ذوق هیچ شاعر دلسوخته ای را نخواهد انگیخت!

دیگر هیچ تصویرگری را مجذوب لحظه های لاجوردی خویش نخواهد کرد!

دیگر هیچ تشنه ای سیراب از زلال گوارایش نخواهد شد!

آی آسمان! این رود، دیگر به زلال ابدیّت نخواهد پیوست؛ همان بهتر که بخشکد؛ رودی که
عظمت خویش را، بقای ناچیز خویش را، در فنای فرزندان «کوثر» بداند، و خنکای نینوایی
خویش را از کام برترین های زمین، دریغ نماید!

بگذار بگذرد، به شتاب از کنار دشت!

بگذار بسته بماند، به سمت گُل ها، نگاه آب! گل زخم سینه ها که از فضای عطش، جلوه می کند.
بگذار بسته بمانند، تمام جاده ها، تمام رودها، تمام راه های منتهی به دنیا: وقتی که قاسم