پاورپوینت کامل آفرینش (خورشید) ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آفرینش (خورشید) ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آفرینش (خورشید) ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آفرینش (خورشید) ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

تا خورشید هست …

سید علی اصغر موسوی

آسمان بود! ستارگان بودند، ولی سرد و خاموش؛ درست مثل بت های «مکه»، هیچ کدام شوق
تماشا نداشتند!

آسمان چلچراغی برای بی کرانگی اش می خواست و زمین فانوسی برای سماع عاشقانه
پروانه هایش. دورترین نقطه مشرق انتخاب شد و از پرتو ازلی ترین رخسارِ «حبیب اللهی» نوری
شروع به دمیدن کرد؛ نزدیک و نزدیک تر شد؛ درست به آیینه ای از چهره «حقیقت» می مانست:
روشن و گیرا، در نهایت درخشندگی و بخشندگی؛ آتشین دل و آتشین مزاج؛ که با تبسم نگاهش،
گل ها لاله رخساره می افروزند و لاله ها رخساره به عرق شرم می شویند!

* * *

نخستین بامدادِ زمین، تولّد «خورشید» را به مام شکوهمند کهکشان، تبریک می گفت و تمام
ستارگان به دور مولود زیبا و دلربایِ «جوان ترین کهکشان» حلقه زده بودند. آسمانیان با حسرت
به تابناکیِ چهره اش می نگریستند! رسالتی بس عظیم او را همراهی می کرد. اولین آیه از کتاب
رسالتش، پیروی از «نور» بود، و اولین بامداد وظیفه اش را برای انتشارِ نور، با کلام «بِسمِ اللّه
النُّورِ» آغاز می کرد؛ درست از دلِ «کعبه»! درست از جایگاه همیشگی نور!

* * *

ـ همه می گفتند: «… تا شقایق هست، زندگی باید کرد» و شقایق می گفت: «تا خورشید هست،
می باید بود! تا سپیده ای در افق های فردا خواهد دمید؛ تا پلکی به غروب واپسین مانده؛ تا
شمارش معکوسِ رستاخیز؛ می باید بود!

ـ همه می گفتند: باید «آب ها را گِل نکنیم» امّا، آب می گفت: وقتی خورشید هست، هیچ آبی
گِل نخواهد شد! حتی در تصاویر غبار گرفته ترین نقاشی ها!

همیشه تمام سخنان ابری، با حضور واژه «خورشید» به پایان رسیده اند! و کاروانی، راه را بهتر
دریافته است که به سمتِ «خورشید» حرکت کرده؛ به سمت «حقیقت»!

ـ به کدامین پاسخ بیندیشم! که آیا: تبسّم گل نمی تواند انعکاسِ حقیقتِ خورشید در آینه شبنم
باشد؟!

یا، رقص آبشار نمی تواند انعکاس گرمای حقیقت، در تن سرد رود، باشد؟!

و یا پرواز کبوتر نمی تواند شعور جاذبه در لحظه های سرشار از حقیقتِ خورشید باشد؟!

ـ کدامین تجلّی می تواند به «حقیقت خورشید» برسد؛ هنگامی که در دل آسمان، برای تسبیح
ذات الهی، «قد قامت» نور می بندد؟! خوشا کاروانی که مسیرش را با خورشید تعیین می کند و مثل
«شبنم» تنها به وصال خورشید می اندیشد و بس!

آسمان بود، ستارگان بودند؛ ولی تمام نقاشی ها در دل کودکان یخ زده بود! دست هیچ نو
عروسی به سمت پنجره نمی رفت! و هیچ شاعری سحرگهان به آسمان سلام نمی کرد! خداوند
برای گرمای دل «ماهی ها» و رویشِ عشق در دلِ «من و تو» خورشید را آفرید!

اسرارآمیز

علی رضا اطلاقی

سلام؛ ای ستاره بزرگ اسرارآمیز!

ای اسطوره التهاب و سوختن و گداختن؛ آینه دار جمال و شکوه خداوند!

گیسوان طلایی ات را تمام کائنات بر خود پیچیده اند، و اگر نباشد این جلوه همیشگی تو،
جنبنده ای را حیات ممکن نخواهد بود.

آن چه ما به آن انرژی می گوییم، در حقیقت، روح عشقی است که تو در دل هامان می تابانی.
گیاهان در سایه پرتوافشانی تو قد می کشند. دریاها خیال انگیزترین افکار خود را به حرارت
لطف تو تا اوج آسمان می رسانند؛ و وقتی بادها صورتت را به ملایمت می نوازند، ابرها گریه
شوق سر می دهند، و قطرات باران از آسمان به زمین فرو می چکند.

ای ستاره بزرگ اسرارآمیز!

دستان قدرتی که تو را به افق پرچ کرد، از دست های ما بیعت گرفت تا هماره در چهره تو،
جمال او را حیران باشیم.

شب ها که از ما رخ برمی تابی، چشم هامان را به آسمان می دوزیم و جای خالی تو را تا طلوع
سحرگاه فردا با لبان نگاه بوسه می زنیم؛

همه ستاره ها و خویشاوندان تو شاهد هستند که ما در غمت چگونه ایم؟! ما تو را از کتاب
دوست برگرفته ایم؛ ای واژه متعالی؛ ای ستاره اسرارآمیز؛