پاورپوینت کامل بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب پارسی ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب پارسی ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب پارسی ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب پارسی ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۹۹

روح نامیرای عاشق

سید علی اصغر موسوی

ناله پیچیده بغضیم در نای گلو

دامن آهی گرفتیم و به کیوان آمدیم

شمع سردابیم و در سوز و گداز اشک و آه

پله بند از دود خود، یک شب، در ایوان آمدیم

نغمه پردازی بود که عشق، انتخابش کرد!

و او با تمام داشته های گران بهایش، تهی دست زیست!

انگار آشنایی جز عشق ندارد! سوخت و ساخت!

مثل بغضی سنگین، در بارشِ اشک ها، تمام شکست ها را تجربه کرد!

غزل هایش، تصویر خاکستری غم و چکامه هایش، آهِ ممتد دلی بودند که عمری با دلدادگی
زیست! پروانه بود و شمع زیست! شمع! با غریبانه هایی که به وسعتِ تمام تنهایی ها بود و بدون
واهمه از سحر و شعرِ واپسینِ سفر! دل به شبانگاهان گیسوی عشق سپرد:

به زلف یار هم، بر می خورد! گر غیر از این باشی

که من صدبار، با این نکته باریک، برخوردم!

از «عشق» تا «اراده»، از «طلب» تا «مقصود»، جذبه دلدادگی را، داغ غربت را، حتی زخم
سکوت را به فریاد شعر سپرد و از پرتوِ «یک نگاه»، به کهکشانی از شهود رسید!

آیینه های حقیری که قامتش را جدّی نمی گرفتند، محو «خلعت» آسمانی اش شدند که بافه ای از
حریر معرفت بود.

کوچه هایی که به لهجه صداقتش طعنه می زدند، اکنون، آکنده از نغمه غزل های تنهایی اش هستند!
فراتر از آن چه می اندیشید، می سرود و فراتر از آن چه می سرود، احساس می کرد:

لاله در دامنِ کوه آمد و من بی رخ دوست

اشک، چون لاله سیراب، به دامن کردم

انگار دلش داغ جذبه مولانایی دیده است! به هر نسیم، نی ناله های نینوایی اش، سکوت را
می شکست، که:

تیغ جدای ناله ام جان سوزتر سازد، چونیِ

با این نوا، کامی روا، در بی نوایی می کنم

آخر جدایی گر نبود، الهام شاعر هم، نبود

این پرده چون بالا زدی، من خودنمایی می کنم!

و این ناله، همیشه در تمام زندگی اش سایه انداخته بود که: «از نیستان تا مرا ببُریده اند…»

آری، نالیدن! نالیدن در تنهایی خویش!

این چکامه بلند غربت را چه کسی بهتر از شاعر حس می کند؟!

شاعری که هنوز هم پس از سالیان سال، نغمه هایش با ساز «حیدر بابا» همراه می شود و ساحل
نشینانِ فرا دست «ارس» را با دو تارها و سه تارهای آتشین دل، به سماعی، بشکوه، فرا می خواند!
شاعری که جرقه های تغزلش به دل هر سنگی می خورد، مثل گیسوی نیلوفر به رقص در می آید و
آبشار واژگان عاشقانه اش، تمام احساس های نجیب را به تماشای ابدیت می برد. او می پنداشت به قلّه
نخواهد رسید، اما امروز کتیبه نامش، بر بام جهان فخر می فروشد و عارفانه هایش را حتی عامیانه ترین
مردم، به خاطر می سپارند:

دوشم که راه خواب زد افسونِ چشم تو

مرغان باغ را، به لب افسانه تو بود

همسایه گفت: کز سر شب، دوش، شهریار

تا بانگ صبح، ناله مستانه تو بود

به دست های شعر انگیزت قسم! که همیشه، عطر عشق از آن ها می تراوید.

تا بانگ «یاعلی» از دل ها می خیزد، نام و یادت در اذهان باقی خواهد ماند و عشق جاودان تو را بر
سر هر کوی و برزن، جار خواهد زد!

شهریارا! سکوت شایسته تو نیست؛ بخوان! بخوان که ناگفته های بسیاری از عشق، باقی است.
بخوان: «حیدر بابا، الهی که همیشه رو سفید باشی؛ دور و برت پر از چشمه ها و باغ ها باشند؛ پس از ما،
الهی که سرت سلامت باشد،…»

آری، بخوان! که تو از همیشه خواندنی تری!

و ما امروز، در نهایت احساس، تو را می خوانیم؛ امروز که یادمان «شعر و ادب فارسی» است و
ادب دوستان را به خواندن بیتی از دفتر دل شعرا فرا می خواند، یک بیت هم از دفتر جاودانی دلت
می خوانیم:

جوانان در بهار عمر، یاد از «شهریار» آرید

که عمری در گلستان جوانی، نغمه خوانی کرد

نامت سرلوحه یاد و خاطره عاشقان باد!

یاد خیال بندان عاشق

سید علی اصغر موسوی

«حُسن می گوید ت