پاورپوینت کامل ورود اهل بیت سید الشهدا علیه السلام به کربلا ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ورود اهل بیت سید الشهدا علیه السلام به کربلا ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ورود اهل بیت سید الشهدا علیه السلام به کربلا ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ورود اهل بیت سید الشهدا علیه السلام به کربلا ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

صدای تشنگی

عباس محمدی

هنوز بوی زخم ستاره ها از سنگ ریزه ها می آید.

جای جای دشت، پر از بوی زخم ستاره های سوخته است؛ پر از عطر تکه های پاره پاره
آسمان که هنوز ردشان بر ریگ های داغ دشت باقی ست.

هنوز صدای تشنگی خیمه ها در باد می پیچد.

فرات، خود را روزهاست که در خویش غرق می کند؛ شاید فراموش کند شرمندگی اش را!
روزهاست که باد، دنبال تکه های مشک پاره پاره عباس می گردد تا عطر عشق را به شب بوهای
پژمرده برساند!

مشک، سینه خیز می رود تا دست های بریده. باد، گریه می کند. بوی غربت کاروان تازه از راه
رسیده، دشت را پر می کند. نم اشک کاروانیان، هوا را شرجی می کند؛ مثل ابر بهاری، چشم ها
دلتنگی این روزهای سیاه رفته را باران می شوند.

کاروانیان، هر طرف که سر می چرخانند، خاطره ای تلخ شعله می کشد تا جگرهای سوخته و
وجب به وجب دشت را لبریز کند.

قطره قطره اشک های زینب علیهاالسلام ، خاطره هایی تلخ را زنده می کند. خیمه های تشنگی،
خیمه های تنهایی، بوی خیمه های غربت، صدای زنجیرها.

زینب علیهاالسلام ، برگشته تا قلب جا مانده اش را بردارد، روحش را بردارد، جانش را بردارد،
لبخندهای نیمه تمامش را که جا گذاشته، بردارد.

غم، با طرح لبخندی کم رنگ، بر لبانش طرح می بندد؛ لب هایی که روزهاست لبخند را
فراموش کرده بودند. بوی عشق، لبخندی تلخ را بر لبانش می نشاند. یک بار دیگر بعد از روزها
غربت، عشق را بو می کشد؛ عشقی که سال ها با آن رشد کرده بود، عشقی که سراسر وجودش را
گرفته بود.

هوای زخم خورده ای که پر از عطر یار است، زینب را به روزهایی دور می برد؛ روزهایی هر
چند تلخ، اما شاد، روزهایی که با مهربانی برادرش سرشار می شد. اشک، حلقه حلقه عشق
جاودانه برادر را در جانش زنده تر می کند. نفس می کشد؛ عمیق نفس می کشد تا وجودش از
هوایی که معطر از زخم های برادر است، پر شود.

نفس می کشد؛ باز هم نفس می کشد تا عشق را بیشتر حس کند.

وادی خون

علی خالقی

خاک، قدم های خسته کاروان را بوسه می زند و نسیم، آسیمه سر، مسیر راهیان دشت بلا را
می دود.

هنوز هم آفتاب، وسعت دشت را به دنبال کاروانی می گردد که روزی سر شیدای خویش را بر
طبق عشق گذاشتند و تقدیم محبوب نمودند.

گویی خورشید از شدت شرم، روی سرخ نموده و سر در حجاب آتش فرو برد