پاورپوینت کامل معراج سبز;(حی علی الصلاه) ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معراج سبز;(حی علی الصلاه) ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معراج سبز;(حی علی الصلاه) ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معراج سبز;(حی علی الصلاه) ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

جریان نور

حمیده رضایی

پروردگارا!

به حریم تو نزدیک تر شده ام.

ایستاده ام تا با تمام امیدواری ام، پنجه بر دریچه های لطفت بسایم.

ایستاده ام تا فراموشی را در جان من به زانو درآوری، تا بندگی ام را چشم بگشایم.

از ویرانه های روحم بیرون زده ام. ایستاده ام بر سجاده ای گشوده تا راز بندگی، بارها بر
لبانم تازه شود، تا زلال بندگی را جرعه جرعه بنوشم.

ایستاده ام تا حقیقت در من بوزد. «سبحان اللّه والحمدللّه و لا اله الا اللّه و اللّه اکبر».

اگر تو نخواهی هیچ گاه مرا یارای سر برافراشتن نیست. روبه روی عظمتت، به خاک
افتاده ام تا لطفِ تو را چون چتر آرامشی آرام آرام بر سر بکشم. زلال ایستاده ام؛ بندگی ام را
بپذیر.

احساس می کنم از طارمی های آسمان، نجوای تازه ای در گوشم طنین انداخته و شانه هایم
سبک تر شده است. تمام آفریدگان، در پرده عشق تو می نوازند. تو را به گواه نیاز نیست؛ این
صدای بندگی من است. بر خاک افتاده ام تا عظمتت را در بندگی خویش فریاد کنم.

بار خدایا!

مرا شایسته حلقه رستگاران گردان.

مقدّر فرما که از دوستان تو باشم؛ آنها که نمی هراسند و اندوهگین نمی شوند، جز از خشم
تو و دوری ات.

می نشینم و می ایستم به پاس لطف بی حد تو.

ذکر نامت بر لبانم می تراود. تسبیح، لابه لای انگشتانم می لغزد. می سوزم؛ چون شمعی رو
به پایان؛ نشسته در خاک و برخاسته از خاکستر. رها شده از بند تن و آویخته در سلسله بندگی.

نماز، از محدوده مکان و زمان فراترم برده است. هوای نماز را از تمام سمت ها و سوها
نفس کشیده ام. هنوز صدای مناجاتم، لابه لای طارمی ها می پیچد. هنوز چشم هایم بر این
ظلمت گستاخ بسته است و سجاده ام گشوده؛ هنوز نور می وزد و نور.

به مبارکی پرهیز

محمدکاظم بدرالدین

ابلیس نفس، در زوایای تب دار روح، خزیده است؛ در هزار توی تاریک جان. تو اما بر
آنی تا رازآلود، با سرشت معنوی خود، لحظه لحظه بشکفی.

بریده ای از جذبه های زودگذر و می خواهی پاک و آرام، روشنی مناظر نماز را از دیده
بگذرانی. قصد داری از چشمه جوشان احسان بنوشی. برمی خیزی تا از تبلور بهشت، در
عبارات زلال نمازت بهره ببری. «اللّه اکبر»؛ تکبیره الاحرام تو، فصل رنگ باختن دنیاست.

بدرود به هر چه تیرگی و درود به هر چه سپیدی! به میقات آمده ای. با این تکبیر، مُحرِم
شده ای و پوچی های متعفن و وابستگی های پلید را دور ریخته ای. پرهیزِ مبارکی است. از
مسیر «حمد» و ستایش، به دیار «اخلاص» می رسی. اینک رکوع، نابسامان شمردن گردن
فرازی هاست. ترجمانِ این کُرنش، تسلیم محسوس و بندگی ملموس است.

به سجده می روی و در نخستین سجده، پیشینه نیکویت را به یاد می آوری.

خاکِ فروتن، سجده واپسین تو را تا آن سوی برخاس