پاورپوینت کامل شهادت استاد شهید مطهری رحمه الله ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهادت استاد شهید مطهری رحمه الله ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهادت استاد شهید مطهری رحمه الله ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهادت استاد شهید مطهری رحمه الله ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۸۳

چهارشنبه

۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۶

۱۴ ربیع الثانی ۱۴۲۸

۲.May.2007

سخن از عاشقی است که سینه اش، منزل اشراق نور حق بود

مهدی خلیلیان

سخن از عشق است؛ از پرواز با بالِ شقایق، در حریم دشت های پُر آلاله، و از غریبانه نِشستن
در معبدِ عشق، و در انتظارِ بازتاب راز، ماندن… .

سخن از عشق است و از عاشق که با بال و پَری شکسته، بازمانده از پرواز، به امید اعجازِ
عشق، پروانه وَش به گِردِ جمال یار می سوزد، تا گره از کار دل، باز کرده، چشم احساسش از عشق
یار، بینا گردد.

سخن از عاشقی است که پهن دشت سینه اش، منزل اِشراق اَنوار حق بود و فضای درونش از
شبنم مهر محبوب، لبریز. همو که خواب مرداب ها را آشفت و هماره نوشت و نوشت و گفت.
دفترش سرشار بود از: آفتاب، ستاره عشق، شوق، درد، امید و سطرهای سپید. دلی داشت
سربلند، و سری سر به زیر که بر سری چند، سایه می گسترد، گُل می داد، بَرمی آورد.

انسان کامل

مطهری، شیفته خاندان «وحی و نبوت» و مظهر «جاذبه و دافعه علی» بود و «الگوی سیمای
انسان در قرآن».

او «هدف زندگی» را، چیزی جز «تکامل اجتماعی انسان» و رسیدن به «زندگانی جاویدان با
حیات اخروی» نمی دانست. فریادهای او بر «تحریف های عاشورا» نشان دهنده آشنایی عمیقش با
«حماسه حسینی» «ختم نبوت» و برداشت های صحیحش از «قرآن و تاریخ» بود. او ضمن تفسیر
بسیاری از «سوره های قرآن» به «جهاد» با نَفس پرداخت و «سیری در نهج البلاغه» را آغاز کرد تا با
استفاده از «امدادهای غیبی در زندگی بشر» به مقام «انسان کامل» دست یابد. وی معتقد بود:
«خورشید دین هرگز غروب نمی کند» و تنها در پرتوِ «آشنایی با قرآن» و آشنایی با علوم اسلامی»
می توان به «جهان بینیِ توحیدی» و «دیدگاه توحیدی» دست یافت.

از نگاه دیگران

روحی بزرگ داشت؛ از همان گاه که بسیار «کوچک» بود، «بزرگ» می نمود. در سه سالگی،
کُتی بر شانه هایش می انداخت و در اتاقی خلوت که کسی او را نمی دید! ـ در حالی که آستین های
کُتش به زمین می رسید ـ نماز می خواند.

«مطهری از دور، به «منطق» شبیه بود (خیلی آهنین)، از میانه راه به «فلسفه» و «حکمت» شبیه
می شد و اما از نزدیک، عین «عرفان» بود».

«مَرد بسیار دقیق و ظریفی بود و به شدت، تحت تأثیر هیجانات عرفانی و معنوی قرار داشت.
با دیوان حافظ و اشعار عرفانی، مأنوس بود… تصور می کنم این طور بود که هر شب… تا مقداری
قرآن نمی خواند، نمی خوابید».

او را، همه گفتند و خواهند گفت؛ که نَه تنها «ده گفتار» و «بیست گفتار»، بلکه:

«آثار قلم و زبان او ـ بی استثنا ـ آموزنده و روان بخش است و نصایحِ او که از قلبی سرشار از
ایمان و عقیده نشأت می گرفت، برای عارف و عامی، سودمند و فَرح زا است».

نامش هرگز فراموش نمی شود

… و آن گاه که دشمنان، بر وی هجوم می آوردند و کار را بر او سخت می کردند، به امدادهای
الهی، امیدوار بود. استقلالِ شخصیت، گریز از مریدپروری و شهرت، پرهیز شدید از دروغ و
غیبت، اهل صفا و صمیمیت، مبارزه با کج روی و بدعت، روح تعبد و تقید به کتاب خدا و عترت،
تلاش دردمندانه برای هدایت و… در وجودش موج می زد و نامش از صحیفه تاریخ و جریده
جاودان معارف اسلام، هرگز فراموش نمی شود.

پیام های کوتاه

ـ دفترش، سرشار بود از: آفتاب، ستاره، عشق، شوق، درد، امید و سطرهای سپید.

ـ دلی داشت سربلند و سری به زیر که بر سَری چند، سایه می گسترد. گُل می داد، بَرمی آورد.

ـ مطهری رحمه الله ، خوابِ مرداب ها را می آشفت و هماره می نوشت و می نوشت و می گفت.

استاد مطهری را از عشقی که به حقیقت داشت، می شناسیم

محبوبه زارع

خلود، تقدیر روشنی است که جز بر صحیفه وسعت یافتگان، رقم نخواهد خورد.

می شناسیمش؛ نه از نام سبزی که در عرصه ابلاغ و تبلیغ و شکوه به جا گذاشته؛ نه فقط از
نسیم روح انگیزی که صفحات داستان راستانش را نوازش می دهد؛ نه فقط با اندیشه ای تابناک که
«آزادی معنوی» را تفسیر می کند؛ نه از شفافیتی که بر «سیره ائمه اطهار علیهم السلام