پاورپوینت کامل از دریچه زمان;روز بزرگداشت سعدی شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از دریچه زمان;روز بزرگداشت سعدی شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از دریچه زمان;روز بزرگداشت سعدی شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از دریچه زمان;روز بزرگداشت سعدی شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

شنبه

۱ اردیبهشت ۱۳۸۶

۳ ربیع الثانی ۱۴۲۸

۲۱.Apr.2007

«سعدیه» بوی عشق می دهد

میثم امانی

شیراز، با عطر بهار نارنج ها، زنده مانده است و ادبیات، با ترنم غزل های تو.

«سعدیه»، بوی عشق می دهد هنوز. بر پله های پارک ملت ایستاده ای؛ خیره بر دوردست های
هفت قرن دیگر و چیره بر نقش و نگارهای تاریخ شعر.

با مرکّب سپید خویش، بر کتیبه «سازمان ملل» نوشته ای: «بنی آدم اعضای یکدیگرند.» دیگر
همه جا با باغ جهان نمای تو، می شناسندمان؛ با چراغ حکمت و شهر آیینی ات که در میانه
«گلستان»، سوسو می زند.

از گلستان تو برم ورقی

غزل، با تبسم عاشقانه تو زنده مانده است؛ رونق داده است به بازار صمیمیت دل های سوخته
و در کوچه باغ ها جاری است.

در شهر ما، در مَثَل ها، پندهای حکیمانه ات لبخند می زند. ارسطو را می نگرم که تجسم عدالتِ
گمشده اش را در تو یافته است. به خیابان آمده ای؛ سال هاست که میدان ها و مدرسه ها را به نام تو
شناخته ایم؛

آفرین بر زبان شیرینت

کاین همه شور در جهان انداخت

حکمت با حکایت تجربه های تو زنده مانده است. سیاحت غرب تو، چه ارمغان ها که به
دروازه های شرق، ارزانی نکرده است!

گستره های تاریخ را به «تنگ اللّه اکبر» آورده ای. قدم های بی قرارت، از زیر «دروازه قرآن» رد
شده بود، چشم های بی قرارات، به جست وجوی لقمان حکیم، تا سرزمین های سیاه رفته بود؛
فلسفه زندگی ات، دویدن بود؛ در پی آواز حکمت که گمشده مؤمنان است.

قناعت را در قافله های ثروتمند بازرگانان یافته ای، تواضع را از قطره آبی در مواجهه با دریا؛
عبادت را در خدمت خلق یافته ای و زندگی را در غنیمت شمردن دم ها و دقیقه ها.

ادبیات، دو زانو نشسته است هنوز و به تو گوش می دهد:

به چه کار آیدت ز گل طبقی

از گلستان من ببر ورقی

گل همین پنج روز و شش باشد

وین گلستان همیشه خوش باشد

پیام های کوتاه:

ـ سعدی، پیامبر غزل پارسی است.

ـ غزل یعنی سعدی و سعدی یعنی غزل.

سحر کلام سعدی

سودابه مهیجی

لشکر عشق، سعدیا! غارت عقل می کند

تا تو دگر به خویشتن ظن نبری که عاقلی

آنجا که فصاحت و شیرین زبانی، دست در دست واژگان، سربه فلک می کشد و عشق، این
سرمایه جاودان آفرینش، سلطان تمام لحظه هاست، بر بلندای قله غزل، خداوندگار سخن،
«سعدی» ایستاده است.

صدای عاشقیِ او را هنوز بی پروا می توان شنید. گاه از «یار جفا کرده پیوند بریده»، ناله های بی شکیب
سرمی کند و گاه، آن چنان زخمه های آتشین عشق را می ستاید که از سِحر کلامش، «فریاد در نهاد بنی آدم
اوفتد» و با هر زبان و در هر مجال، «دلسِتان نازنینِ» خویش را با هزار جلوه ابراز می کند.

این پیر طریقت، این سپیدمویِ راه عشق، هر آنچه می گوید، آیه های محکم کتاب هزار برگِ دلدادگی
است که باید واژه واژه خواند و به او ایمان آورد. باید پا در رکاب اندرزهای بی شبهه او بود:

دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگ است

ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است

صدای رسای سعدی

این، صدای مؤمنانه رسول غزل است که تو را زنهار می دهد: «عشق بازی دگر و نفس پرستی
دگر است» همان دلِ آیینه وارِ موحدی که در هرچه می نگرد، حیران صنع آفریدگار می ماند:

من نه آن صورت پرستم کز تمنای تو مستم

هوش من دانی که برده ست؟ آنکه صورت می نگارد

کلام دنیا دیده سعدی را در همه اهالی خاک، از شرق تا غرب، می شناسند. صدای رسای او،
به گوش همه اهل زمین، آشناست. نَفَسش، آنج