پاورپوینت کامل سقوط هواپیماهای مسافربری جمهوری اسلامی ایران توسط ناوگان آمریکایی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سقوط هواپیماهای مسافربری جمهوری اسلامی ایران توسط ناوگان آمریکایی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سقوط هواپیماهای مسافربری جمهوری اسلامی ایران توسط ناوگان آمریکایی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سقوط هواپیماهای مسافربری جمهوری اسلامی ایران توسط ناوگان آمریکایی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

مسافران آسمان

محبوبه زارع

مسافران، با آرامش مطمئن، دل به فضا سپرده اند و در سکوتی ساده، به مقصد می اندیشند. این، کوچکترین حق طبیعی
هر مسافری در پرواز است. هواپیما، ابرها را درمی نوردد و خلبان، مسلط به امور، به کار مشغول است. کسی چه می داند، در
پس این آرامش، چه توفان مهلکی کمین کرده است؟!

کسی چه می داند مرزهای کینه توزی دشمن، تا کجا امتداد یافته است؟

کسی چه خبر دارد که نیرنگ ابلیس، چه طرح های مکدّر و سیاهی را رقم زده است؟!

همه چیز در یک لحظه اتفاق افتاد

همه چیز در یک لحظه، اتفاق می افتد؛ اما همان لحظه است که مرثیه سالیانی از افول انسان را روایتگر شده است. همان
لحظه است که شناسنامه برخی زمینیان را نزد آسمانیان سیاه می کند. همان دم است که نفس های عده ای مظلوم و بی گناه را
می دزدد و جهانی را به سوگ شرف و اخلاق می خواند.

***

شیطان، دشمن قسم خورده روح انسان است و استعمار غرب، دشمن سوگند خورده جسم و جان مشرق زمین! در
ناگهانی ترین لحظه، ناوگان دشمن، هواپیمایی را نشانه می رود و صدای گریه کودکی در آغوش مادری که به خون می غلتد،
جیغ کوتاه زنی که پایان زندگی اش را به چشم می بیند در گوش آسمان می پیچد.

به یاد شهیدان

مظلومانِ مسافر، رفتند و ما در احیای غربت ناگهانی شان، هر ساله به مرور آن حادثه می نشینیم؛ باشد که روزی، مدعیان
حقوق بشر، سنگینی گناه خود را باور کنند که در آن صورت، جهان به آرامش خواهد رسید.

موج های بی قرار

عباس محمدی

بوی گل های پرپر می آید.

دریا، زخمی درد است؛ دردی بی نهایت.

دریا، موج های بی قراری اش را در خون می شوید.

ابرها، بر دریا خون می گریند.

بوی بهارهای سوخته، بوی زندگی های ناتمام که تکه تکه بر آب شناورند، دریا را برداشته است.

پرهای دریایی را باید از دریا جمع کنیم. موج ها، به احترام این همه پرنده ماهی که شهید شده اند، برپا می ایستند. ابرها
آمده اند تا بر جنازه اینان، نماز بخوانند.

از اوج به اوج

دویست و نود و یک پرنده، برای همیشه پرواز کردند. آن روز، پیش از خورشید، همه پرندهای روی خلیج فارس، به وسط
آسمان رسیدند؛ حتی دورتر از خورشید.

یک آسمان پرنده عاشق از آسمان به آسمان رسیدند؛ آسمانی آبی تر از همه آسمان ها.

دویست و نود و یک ماهی در خون شناور، در آغوش ساحل جزیره «هنگام»، ناهنگام برای همیشه به خواب رفتند. از اوج
به اوج، از اوج به موج، از موج به اوج این رسم پرندگی است.

شهر، دوباره بارانی شد

فقط دو قطعنامه، فقط ابراز همدردی، فقط اظهار تاسف، همه چیز تمام شد. ستون روزنامه ها، پر شده بود از بوی پرهای
سوخته کبوترهایی که عاشقانه پرکشیدند.

خبر، اتفاق تلخی بود که همه روزنامه ها را پر کرد.

روزنه ها، با روزنامه ها فرش شدند و روزنامه ها باخبر پرواز، شهر، دوباره بارانی شد از تشییع شهیدان.

ابرها، مویه می کردند و بر دوش می رفتند، پرنده هایی که به ابدیت پیوسته بودند.

کاش آنها دوباره برگردند!

دست در دست باد برگشتند

غنچه هایی سراسر از لبخند

غنچه هایی از جنس آتش و خون

شهر بر دوش می کشد خود را

چون زمستان به گرده ی اسفند

کاش غم ها دوباره زنده شوند

کاش آن ها دوباره برگردند

روز خوابیده در سیاهی شب

مرگ ها قد کشیده تا لبخند…

دنیا فقط سکوت کرد!

خبر، دهان به دهان چرخید؛ اما دنیا فقط سکوت کرد؛ خلیج فارس هم سال هاست در سکوت خودش می گرید؛ سکوتی
که در خنده های مستانه فرمانده جنایتکار آمریکایی، غرق می شود. دنیا هنوز در خواب خوش خرگوشی است. بگذار دنیا
بخوابد؛ بگذار درخت ها بخوابند؛ وقتی این همه پرنده در خون شناور به خواب رفته اند.

وقتی قانون هایی بین المللی، پشت خروارها غبار، رنگ فراموشی گرفته اند، وقتی دنیا نمی خواهد واقعیت ها
را ببیند وقتی… .

صدای ناله در گوش خلیج فارس

معصومه داوودآبادی

این صدای ناله های مچاله است در گوش های خلیج فارس.

آب، می گرید و تکه پاره ها را در آغوش می کشد.

حس می کنم رعشه ای غریب، بندبند جانم را به بازی گرفته است.

راه می روم و صیحه می کشم داغی سترگ را. تو گویی دوباره باید به سوگ نشست کوچه پرستوهای مهاجر را.

می روند؛ بی آنکه بهار، کاسه ای باران به استقبالشان فرستاده باشد.

وطن، با پیراهنی سیاه، عبور نابهنگامشان را بر جاده های آسمان، به مویه نشسته است؛ اشک می ریزد و فرزندانش را از
ابرها می طلبد.

دریغا که دروازه های تیر ماه، بر پاشنه مصیبت چرخیده است.

کبوترکُشی، مرام شماست

با شمایم که هر شامگاه، از سر بریدن کبوتران می آیید و هر بامداد، به کشتن ماهیان برمی خیزید!

با شمایم که رسم صیقلی آینه ها را لگد می کنید و پاسخ حنجره های روشن را با گلوله می دهید!

بگوییدمان که به کدامین گناه، کشته شدند، مسافرانی که به جست وجوی آفتاب خویش، رهسپار کوچه های آسمان بودند؟
افسوس که دیوار کینه و بغض، بلند است و سیاه و هیچ روزنه ای را به آن راه نیست!

دستانتان، بر پیان