پاورپوینت کامل حمله مزدوران پهلوی به مدرسه فیضیه و کشتار طلاب قم ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حمله مزدوران پهلوی به مدرسه فیضیه و کشتار طلاب قم ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حمله مزدوران پهلوی به مدرسه فیضیه و کشتار طلاب قم ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حمله مزدوران پهلوی به مدرسه فیضیه و کشتار طلاب قم ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۵۲

چهارشنبه

۱۷ خرداد ۱۳۸۵

۱۰ جمادی الاول ۱۴۲۷

۷ Jun 2006

بوی کربلا، بوی عاشورا

عباس محمدی

بوی خون و دود، درهم گره می خورد. پرچم های عزادار گریه می کردند.

دیوارهای فیضیه را با خون رنگ می زدند؛ از خون دست هایی که آمده بودند تا پرچم رسالت
پیامبر را برافراشته کنند.

گل های باغ محمدی را یکی یکی پرپر می کردند.

فیضیه، بوی کربلا می داد؛ بوی عاشورا، بوی خیمه های سوخته.

بهار سیاه پوش، عزادار رسولان در خون تپیده اش شد. فریادهای دم آخر شهیدان فیضیه،
زیباترین آوازی شد که پرندگان را به رقص پرواز کشید. تمام شهر، گریه می کرد؛ حتی پنجره ها
هم دیگر حوصله تماشای آفتاب را نداشتند.

پنجره ها یکی یکی بسته می شد و پرده ها کشیده. بوی خیانت در چهره های غریبه ای که از
فیضیه بیرون می آمدند، موج می زد. گلوله ها بوی نفرت می دادند؛ بوی ترس، بوی سرسپردگی.
کبوتران حرم، یک دقیقه که نه، یک ساعت در این فاجعه سکوت کردند، ساعت ها متوقف شدند.
زمان فراموش شد. روز پرتاب شد وسط سیاهی بلندترین شب های یلدا. رودها، لکنت زبان
گرفتند. باران، به مهمانی هیچ پنجره ای نیامد. درخت ها زانو زدند. پیاده روها به خون ختم شدند.

بوی جگر سوخته اسلام،، مثل تمام لباس های مقدس روحانیت که در آتش می سوختند، دنیا
را پر کرد. آتش شعله می کشید؛ مثل شعله دل هایی که از این همه درد خیانت و سرسپردگی
می سوختند. داشتند دین را ذبح شرعی می کردند. صدای خنده های مستانه ای که بوی استعمار
می داد، حال تمام دیوارها را بد می کرد. روز، دیگر توان ادامه دادن تا غروب را نداشت.
اسماعیل ها را یکی یکی قربانی می کردند؛ مشتی شیطان، مشتی نمرود، مشتی فرعون، مشتی
طاغوت.

یک بار دیگر، برق سکه های زر، تاریخ را به خون ورق زد. بندگان زر و زور، مثل همیشه از
پشت، خنجر زدند.

می خواستند اسلام را فلج کنند. طاعون شدند و به عشق زدند؛ اما عشق را هیچ گاه نمی شود
آلوده کرد. نه با زر، نه با زور. اگر چه دل ها خون شدند، جامه ها خونین، پرها خونی و دیوارها
خون آلود، اما هیچ سری به تسیلم، فرو نیامد.

فیضیه، بوی کربلا می داد؛ بوی عاشورا بوی نی های سوخته نیستان های غریب را می داد.

آفتاب، به خون نشست و روز، خودش را پشت