پاورپوینت کامل آغازایام البیض – اعتکاف ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغازایام البیض – اعتکاف ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغازایام البیض – اعتکاف ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغازایام البیض – اعتکاف ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۰۴

_ اشاره

_ گفتار مجری

_ چراغ راه

_ زلال قلم

_ شعر

_ آورده اند که……

_کوتاه و گویا

_ نظر شما چیه ؟

_ کتابستان

اعتکاف چیست؟

عبادت: ذات خداوند، شئوناتی دارد. گاهی به صورت فکر و ذکر و شکر است. گاهی به صورت
حرکت است و گاهی هم به صورت سکون؛ تا خدا چه دستور دهد و رسول خدا، چه پیامی آورده
باشد ادعیه و اذکار فراوانی هست که به «ذکر و شکر » معروفند. طواف به دور کعبه و
سعی بین صفا و مروه، از جمله عباداتی است که در حال «حرکت» انجام می شود. وقوف در
عرفات و شعر و منا با آن آداب خاص هم عبادتی است که به صرف ماندن و عکوف حاصل
می شود. در حقیقت، وقوف و عکوف و اقبال همراه با تعظیم و بزرگداشت شعائر، خود ف یکی
از بزرگ ترین عبادت است که حرکت در آن شرط نیست؛ گرچه می تواند همراه حرکت نیز
باشد.

کلمه اعتکاف از ریشه «عکف » می باشد. اهل لعنت برای این ریشه، معنای گوناگونی
آورده اند: رویکرد به چیزی با توجه و مراقبت، اقبال به چیزی بی آنکه روی از ان بر
گردد، التزام به یک مکان و اقامت در آن و… بنا بر این اعتکاف را می توان بدین شکل
معنا کرد: اعتکاف به معنی اقامت گزیدن در جایی است؛ به طوری که فرد معتکف خود را
محبوس و ملتزم به آن مکان بداند و این التزام ناشی از اهمیت و عظمت آن موضع باشد. »

و با تعریف اصطلاحی امام خمینی (ره) از اعتکاف کرده اند: اعتکاف، ماندن در مسجد و
نیت عبادت است و قصد عبادت دیگر ف در آن معتبر نیست. اگر چه احتیاط مستحب _ نیست
عبادتی دیگر، در کنار اصل ماندن می باشد. [تحریر الوسیله، ج ۱، ص ۳۰۴]

ارکان اعتکاف:

ارکان عبادت یعنی اجزایی که اگر عمداَ یا سهواَ ترک شوند، ان عبادت باطل می شود.
اعتکاف نیز ارکانی دارد که عبارتند از:

۱_ نیت و قصد قربت ۲_ توقف درمسجد جامع شهر یا مساجد چهار گانه معروف

۳_ کمتر از سه روز نبودن اعتکاف ۴_ روزه دار بودن معتکف در ایام اعتکاف

روزهای ۱۳و ۱۴و۱۵رجب که به « ایام البیض » معروفند، روزهای فرخندهای برای بجا اوردن
این سنت محمدی(ص) به شمار می روند. هر ساله شمار زیادی از مؤمنان، مشتاقانه در این
ایام که مصادف با مولود کعبه، فخر عالم امکان ف حضرت علی(ع) هم هست ف به مساجد جامع
شهر می روند تا سهمی هم برای خلوت خود با خدا بردارند. ایام اعتکاف اگر چه روز خاصی
ندارد؛ اما همان طور که در ایران، ۳روز ایام البیض برای اعتکاف معروف شده است ف در
بسیاری از کشور های اسلامی دیگر، ده روز آخر ماه مبارک رمضان مساجد جامع برای
اعتکاف و پذیرایی از مؤمنان خداجو ف خود را اماده می کنند. چنانچه در سیره پیامبر
هم هست که به ده روز آخر ماه مبارک اهمیت فراوانی می دادند. بستر خود را در این ده
روز جمع می کردند و ایام خود را تماماَ به عبادت می پرداختند. از طرفی آنقدر این ده
روز برایشان مهم بود که به جبران سالی که به خاطر جنگ بدر، نتوانسته بودند مراسم
اعتکاف را به جا بیاورند، سال بعدش، بیست روز اعتکاف کردند و این نشان دهنده میزان
اهمیت این سنت نیکو در سیره پیامبر است.

امام حسن و امام حسین(ع) نیز هر ساله در مسجد معتکف می شدنند و این سنت را که از
جدّ خود آموخته بودند، نسل به نسل منتقل می کردند. امام صادق می فرماید: ثواب زیارت
امام حسین(ع) برابر با ثواب یک حج و یک عمره و دو ماه اعتکاف در مسجد الحرام است
[بحار الانوار، علامه مجلسی،ج۱۰۱،ص۷۱]

که در واقع همین حدیث، ۰اهمیت و جایگاه بالای اعتکاف را نشان می دهد؛ به گونهای که
می شود ثواب آن را با ثواب زیارت امام حسین(ع) مقایسه کرد.

اعتکاف، ظرفی پر و پیمانه

اعتکاف، یعنی وقوف، تنها برای خدا و به قصد قربت. اصل، وقوف است و ماندن در مسجد؛
اما،دل های مؤمن طاقت نمیآورد که تنها بنشیند و به کاری و عبادتی مشغول نشود.
اعتکاف، فرصت چند روزهای است که انسان در اختیار دارد تا شیرینی عبادت دیگر را نیز
بچشد؛ شیرینی نماز خالص در محضر خدا، شیرینی روزه و لب به دنیا نزدن ف شیرینی
ادعیهای که چنان پله های یک نردبان، موجب وصل بنده به پروردگارند.

اعتکاف، فصل خود سازی

حضور پیوسته در عرصه اجتماع و کار و تلاش عملی ف رفته رفته، روحیه عملگرایی را در
انسان تقویت می کند؛ ولی از سویی ف چه بسا انسان را از درون تهی کند؛ تا آنجا که
چیزی جز عمل بیشتر نیندیشد. شخص عملگرا و عمل زده، حتی فرصت نمییابد نتایج کارها و
تلاش های خود را هم به درستی ارزیابی کند.

اعتکاف در مسجد، برای یک مسلمان ف فرصتی است تا او به فراخور توان و مشاغل اجتماعی
اش، هر چند گاه برای مدتی از جامه و مردم منقطع شود و به درون روی آورد.

اعتکاف کننده در فضای روحانی مسجد و دوران اعتکاف، فرصتی می یابد با سعود خویش ف هر
چه بیشتر انس بگیرد و پیوندش را با مبداءِِِهستی استوار نماید. اعتکاف، زمینه
مناسبی است تا اسان به کاوش درباره انگیزه ها و روحیات خویش بپردازد ودر راستای رفع
نقص و تکامل آن بکوشد.

از دیگر کارهایی که تلاش برای برپایی اعتکاف و برنامه های همانند آنرا دو چندان
می کند،نقش مهم و کارسازی است که این گونه مراسم عبادی و معنوی در رویایی با نفوذ
فرهنگ بیگانه ایفا می کند.

جوانی که در مراسم اعتکاف ف طعم شیرین ایمان و انس با خداوند را می چشد، به مرور
زمان، لذتهای مادی و شهوانی در دیدگانش حقیر و بی ارزش می شود و به آسانی در گرداب
فساد و باورهای ضد دینی گرفتار نمیشود سه روز کامل، در دریای عشق و عبادت الهی
غوطه ور شدن وامساک از هر گونه مسائل دنیوی و خلوت با خداوند متعال، نیرویی شگرف در
انسان پدید می آورد که می تواند سپر مقاومی در برابر تهاجمات بیگانگان ظاهری و
باطنی باشد ف به شرط آن که انسان از این نیرو محافظت کند و در مواقعی که باید، آنرا
به کارگیرد.

مراسمی چون اعتکاف، از آنجا که پیامی عملی و درسی عبرت آمیز برای مردم است، حضور
مؤمنان در مسجد، حقیقت نوعی دعوت به خداپرستی و دین مداری است و برای آنان که از
روز مرگی ها خسته شده اند وبه دنبال گوشه خلوتی در این دنیا می گردند تا به خود و
کرده های خود بیاندیشند، معرفی الگوی خوبی به شمار می آید. اعتکاف، این جمله را در
ذهن تداعی می کند که یک عمر خوردیم و خوابیدیم تنها برای دل خودمان؛ حالا فقط سه
روز نخوردیم و نخوابیدیم فقط برای خود خدا….

اعتکاف و خلوت با خدا در ادیان پیشین

می توان گفت: اعتکاف ف از عبادت های ویژه دین اسلام نیست، بلکه در ادیان دیگر نیز
وجود داشته و در اسلام، استمرار یافته است.

برخی از آیات قرآن هم از ریشه دار بودن اعتکاف در ادیان گذشته خبر می دهند. خداوند
متعال می فرماید:

[بقره:۱۲۵ ] به
ابراهیم و اسمعیل توصیه نمودیم تا خانه ام را برای طوافکنندگان،معتکفان و نماز
گزاران ف تطهیر کنند.»

چنانچه لفظ «عالکین » را به معنای معتکفین تفسیر کنیم، از این آیه استفاده می شود
که در زمان حضرت ابراهیم و اسماعیل نیز عبادتی به نام «اعتکاف » وجود داشته و
پیروان دین حنیف، گرداگرد کعبه، معتکف می شده اند.

از قرآن مجید همچنین، استفاده می شود کرد که حضرت مریم (س) آن گاه که افختار ملاقات
با فرشته دالهی نایل آمد ف از مردم بریده بوده ودر خلوت به سر می برده است. علامه
طباطبایی در المیزان، زیل آیه ۱۶و۱۷ سوره مریم، آورده است:« گویا مقصود از دوری
مریم از خودم، بریدن از آنان و روی اوردن به اعتکاف برای عبادت بوده است.»

حتی برخی از روایات اهل سنت نشان می دهد که در دوران جاهلیت هم، عملی به عنوان
اعتکاف،در میان مردم،رایج بوده است.

علامه حلی در کتاب «تذکره الفقهاءِ» به مشروعیتاعتکاف در ادیان پیشین تصریح کرده
است.

حضرت موسی(ع) باآنکه مسئوولیت سنگین رهبری و هدایت امت رابر دوش داشت ف برای مدت
زمانی، آنان را رها کرد وبرای خلوت کردن با محبوب خویش به خلوتگاه کوه طور شتافت.
اودر چاسخ به پرسش خداوند که فرمود: چرا قوم خود را رها کردی و با شتاب به سوی ما
شتافتی ؟ عرض کرد: پروردگارا به سوی تو آمدم تا از من راضی شوی. [طه.۸۳_۸۴]

گفتار مجری

احیا گران سنت اعتکاف در ایران

سیر اعتکاف در ایران، دارای فراز و نشیب بوده و در هر عصری که عالمان دینی آن، به
اعتکاف اهمیت داده اند، مردم مسلمان هم از آنها پیروی کرده و به اعتکاف بها
داده اند.

در عصر صفوی، در سایه تلاش های دو عالم بزرگ ان زمان ف شیخ بهایی(۹۵۳_۱۰۳۰ه ق )و
شیخ لطف الله میسی عاملی اصفهانی (متوفای۱۰۳۲_۱۰۳۳ه ق )، اعتکاف رونق خاصی در
شهرهای ایران بویژه قزوین و اصفهان یافته است. آثار تلاش های این دو عالم بزرگ
بویژه شیخ لطف الله در راستای بر پایی اعتکاف، تا مدت ها باقی مانده است.

کوششهای فراوان شیخ لطف الله در زمینه اعتکاف با عکس العمل منفی برخی ار معاصرانش
روبه رو می شود. آنانشبهاتی پیرامون اقدامات شیخ مطرح کردند. شیخ به تدوین رسالهای
عربی و با نام «رساله ماءِالحیاهو صافی الفرات فی رفع التوهمات و دفع واهی الشبهات
» دست می زدند که از ان به «رساله الاعتکافیه» یاد می شود. شیخ در این رساله آورده
است: من پیرو آثار پیامبر و عترت پاک اویم و در گفتار و کردار،دنباله رو آنها هستم.
یکی از سنت های اسلامی که نزد همگان اعم از شیعه و سنی معروف و مشهور است، اعتکاف
است. برپایی آن بویژه در دهه آخر ماه مبارک رمضان، یک عبادت است. من به این سنت
اسلامی در همه جا و بویژه در قزوین و اصفهان، عمل کردم و برادران دینی را نسبت به
برپا داشتن آن تشویق نمودم، تااین که به یاری خداوند، اعتکاف به صورت سنتی رایج و
زنده در آمد و حسنهای جاریه در میان اهل ایمان شد.

در شهر قم، پرچم دار اعتکاف، مرحوم میرزا محمد بروجردی (۱۳۰۰_۱۳۸۹ه ق ) بوده اند که
از ملا زمان و کارپردازان آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی،مؤسس حوزه علمیه قم به
شمار می روند. او این کار بزرگ را در زمانی انجام داد که زضا خان، شرایطی بسیار
دشوار برای روحانیت و حوزه های علمیه فراهم آورده بود.یکی از شاگردان آیت الله
العظمی بروجردی و علامه طباطبایی درباره همت مرحوم میرزا محمد بروجردی می فرماید:
«ایشان زمانی به تهنایی در مسجد امام حسن عسگری معتکف می شدند و هیچ کس دیگری با وی
نبود. بعدها دوستان دیگری نیز به این جمع پیوستند و به فضل الهی،اعتکاف عمومی
شد…در سال های انقلاب، مراسم اعتکاف، قدری رنگ و بوی سیاسی هم به خود گرفته بود؛
زیرا در اعتکاف، از شخصیت های انقلابی و طرف دار امام خمینی (قدس سره) شیخ آیت
الله میرزا علی مشکینی دعوت می شد. در سخنرانی ها گاه مطالبی علیه رژیم پهلوی مطرح
می شد و معتکفان برای امام خمینی ک