پاورپوینت کامل ولادت حضرت امام علی (ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت حضرت امام علی (ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت حضرت امام علی (ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت حضرت امام علی (ع) ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۷

ـ زلال وحی

ـ یک جرعه آفتاب

ـ اشاره

ـ چراغ راه

ـ گفتار مجری

ـ زلال قلم

ـ شعر

ـ کوتاه و گویا

ـ آورده­اند که…

ـ نکته­های ظریف

ـ شکرستان

ـ نظر شما چیه؟

ـ کتابستان

زلال وحی

به کوش: امین عظیمی

«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یشری نَفسَهُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللهِ وَ اللهِ رَؤُفٌ
بِالعِبادِ. (بقره: ۲۰۷)؛ گروهی از مردم (با ایمان و فداکار، همچون علی(ع) در «لیله
المبیت» به هنگام خفتن در جایگاه پیغمبر(ص)، جان خود را به خاطر خشنودی خدا
می­فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است».

نکته: همین که علی(ع) در آن شب خطرناک به جای پیامبر خوابید، خداوند به دو فرشته
خود، جبرئیل و میکائیل فرمود: کدام یک از شما حاضرید فدای دیگری شوید؟! هیچ کدام از
آنها حاضر نشدند. خداوند فرمود: اینک مشاهده کنیدکه چگونه علی بن ابی طالب(ع) حاضر
است جان خود را فدای رسول خدا کند.

پیام­ها

۱. در راه خدا، استقبال از خطر و آمادگی برای جان­فشانی، همچون دریافت خطر است. با
توجه به شأن نزول آیه، ستایش از کسی استکهجان خود را در مرعض خطر قرار داد، هر چند
حادثه­ای اتفاد نیفتاد. «مَن یشرِی نَفسَهُ».[۱۱۰]

«من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و
ما بدلوا تبدیلاً. (احزاب: ۲۳)؛ در میان مؤمنان مردانی هستندکه بر سر عهدی که با
خدا بستند صادقانه ایستاده­اندبعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت
شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارنتد و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان
خود ندادند».

نکته: دانشمند معروف اهل سنت، «حاکم ابوالقاسم حسکانی» با سند، از علی(ع) نقل
می­کندکه فرمود: فَینا نَزَلَت «رِجالٌ صَدَقوُا ما عَاهَدوُا اللهَ عَلَیهِ»،
«فَأَنَا وَ اللهِ المُنتَظَرُ وَ ما بَدَّلَتُ تَبدِیلاً!»؛ آیه رجالٌ صَدَقُوا ما
عاهَدُوا اللهَ عَلَیهِ درباره ما نازل شده است، و من به خدا همان کسی هستن که
انتظار (شهادت) را می­کشم، (و قبلا مردانی از ما همچون حمزه سید الشهدا(ع) شربت
شهادت نوشیدند) و من هرگز در روش خود تغییر نداده، بر سر پیمانم ایستاده­ام».[۱۱۱]

انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکاذبین. (آل عمران: ۶۱)؛ هر گاه
بعد از علم و دانشی که (درباره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجه و
ستیز برخیزند، به آنها بگو «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان
خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت کنیم،
شما هم از نفوس خود آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».

پیام­ها:

۱. علی بن ابی طالب(ع)، جان رسول الله صلی الله علیه و آله است. «أنفسنا» اهل بیت
پیامبر(ع) که علی نیز جزء آنان است مستجاب الدعوه هستند. «أبناءنا»، «نساءنا»،
«أنفسنا».[۱۱۲]

عم یتساءلون عن النباء العظیم (نبأ: ۱ و ۲)؛ آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال
می­کنند؟! از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)!

نکته

نبا عظیم، به چندمعنی تفسیر شده: قیامت، قرآن، تمام اصول عقاید دینی اعم از مبدأ و
معاد، ولی قرائن موجود در مجموعه آیات این سوره نشان می­دهد که تفسیر آن به «معاد»
از همه برتری داردغ ولی در روایات زیادی که از اهل بیت(ع) و بعضی از طرق اهل سنت
نقل شده، «نبا عظیم» (خبر بزرگ) به مسئله ولایت و امامت امیر مؤمنان علی(ع) که مورد
اختلاف و گفت­وگو از سوی جمعی بود، یا به مسئله «ولایت به طور اعم» تفسیر شده است.
این روایات گاه از خود علی(ع)، و گاه از امامان دیگر(ع) نقل شده است. روز جنگ صفین
مردی از لشکر شام در حالیکه سلاح بر تن پوشیده و قرآنی حمای کرده بود، وارد میدان
شد، و سوره عم یتساءلون عن النبإ العظیم را تلاوت می­کرد؛ علی(ع) شخصاً به میدان او
آمد و به او فرمود: «أتعرف النبأ العظیم الذی هم فیه مختلفون؛ آیا می­دانی نبا
عظیمی که در آن اختلاف دارند چیست؟!» آن مرد در جواب گفت: نه، نمی­دانم! امام
فرمود: منم آن نبا عظیم که درباره آن اختلاف دارید و در ولایت او به نزاع
برخاسته­اید، شما از ولایت من باز گشتید، پس از آنکه پذیرفتنید، و در قیامت بار
دیگر آنچه را قبلا در این زمینه دانسته­اید، خواهید دانست».[۱۱۳]

و العادیات ضبحاً فالموریات قدحاً فالمغیرات صبحاً فاثرن به نقعاً فوسطن به جمعاً
(عادیات: ۱ ـ ۵)؛ سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالی که نفسزنان به پیش
می­رفتند، و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگ­های بیابان)،
و سوگند به هجوم­آوران سپیده­دم که گرد و غبار به هر سو پراکندند، و (ناگهان) در
میان دشمن ظاهر شدند».

نکته: در شان نزول این آیات آمده که لشگریان اسلام به فرماندهی حضرت علی(ع) از
تاریکی شب استفاده کرده و به سوی میدان نبرد پیش رفته­اند و در نزدیکی قبیله دمن
کمین کرده، صبحگاهان همچون صاعقه بر آنها یورش بردند و پیش از آنکه دشمن بتواند
عکس­العملی از خود نشان دهد، قدرت آنها را درهم شکستند.[۱۱۴]

یک جرعه آفتاب

شریف­ترین بی­نیازی، وانهادن آرزوهاست.[۱۱۵]

گناهی که تو را زشت نماید نزد خدا بهتر است از کار نیکی که پسندت آید.[۱۱۶]

این دل­ها همچون تن­ها به ستوه آید، پس برای ـ آسایش ـ آن سخنان تازه حکمت
باید.[۱۱۷]

با پاداش دادن به نیکوکار بدکار را بیازار.[۱۱۸]

ستیز، تدبیر را باطل کند.[۱۱۹]

در دگرگونی روزگار گوهر مردان است پدیدار.[۱۲۰]

جوان­مردی مهرآورتر از خویشاونید است.[۱۲۱]

بزرگ­ترین عیب آن بود که چیزی را زشت انگاری که خود به همانند آن گرفتاری.[۱۲۲]

بسا سخن که از حمله کارگرتر بود.[۱۲۳]

اندکی که دوام دارد، به از بسیاری که ملال آرد.[۱۲۴]

اشاره

محمدکاظم بدرالدین

امام علی(ع)، پیشوای نخست شیعیان، در سیزدهم رجب سال ۳۰ عام الفیل، درون خانه خدا،
چشم به جهان گشود. از کودکی، تحت تعلیم وتربیت پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد(ص)
قرار گرفت. نخستین مردی بود که اسلام آورد، در همه غزوه­ها و جنگ­های پیامبر(ص) ـ
جز غزوه تبوک ـ شرکت داشت و همواره در رنج­ها و دشواری­ها، یاور و حامی رسول خدا
بود. «ابوالحسن»، «ابوتراب»، «ابوالحسین» و «ابوالریحانتین» از کنیه­ها و
«امیرالمؤمنین»، «ولی الله»، «اسدالله»، «مرتضی»، «وصی»، «یعسوب الدین» و… از
القاب ایشان است.

با نهج­البلاغه

از زبان بزرگان

امام خمینی(ره)

«و اما کتاب نهج­البلاغه که نازله روح اوست (علی(ع)) برای تعلیم و تربیت ما
خفتگان در بستر منیت و در حجاب خود و خودخواهی، خود معجونی­ست برای شفا و مرهمی­ست
برای دردهای فردی و اجتماعی».[۱۲۵]

«ما مفتخریم که کتاب نهج­البلاغه که بعد از قرآن بزرگ­ترین دستور زندگی مادی
ومعنوی و بالاترین کتاب رهایی بخش بشر است و دستورات معنوی و حکومتی آن بالاترین
راه نجات است، از امام معصوم ما است».[۱۲۶]

مقام معظم رهبری(ره)

«امیرالمؤمنین علی(ع) این چهره ناشناخته، این انسان والا، این نمونه کامل مسلمانی
که اسلام می­خواهد انسان­ها آنچنان ساخته بشوند، در لابه­لای اوراق و سطور
نهج­البلاغه کاملاً شناسایی و تعریف می­شوند».[۱۲۷]

«نهج البلاغه یک اثر هنری است، یک اثر فوق العاده هنری است از لحاظ زیبایی کلمات
و شیوایی معتبر است ما هیچ گوینده فارسی و هیچ نویسنده و هنرمند و هیچ شاعری را در
زمان خود و در هیچ زمانی سراغ نداریم که بتواند با زبان شیوای علی(ع) حرف
بزند».[۱۲۸]

«نهج البلاغه مجموعه­ای از عمده­ترین مباحث و معارف اسلامی است. همه آنچه که برای
یک انسان مسلمان و یک جامعه سالامی لازم است، در نهج البلاغه آمده است«.[۱۲۹]

«این انقلاب در سایه آموزش­های امیرالمؤمنین(ع) و با اتکا به قرآن ونهج­البیلاغه،
به پیروزی رسیده است. امروز روز استفاده هرچه بیشتر از نهج­البلاغه است».[۱۳۰]

عدالت شریف­تر است

علی(ع) الگویی کامل در زمینه اجرای عدالت است. بخش عمده­ای از سخنان آن حضرت۰ع) نیز
درباره تعریف عدل و مبانی عدالت است. روزی فردی از ایشان می­پرسد که آیا «عدالت»
شریف­تر و بالاتر است یا «بخشندگی»؟ علی(ع) پاسخی به این مضمون فرمودند: «عدل از
بخشندگی شریف­تر است به این دلیلکه عدل جریان­ها را در مجرای طبیع­ خود قرار می­دهد
اما بخشندگی اینگونه نیست وجریان­ها را از مجرای طبیعی خود خارج می­کند. عدالت
قانونی است عام و کلی اما بخشندگی حالتی استثنائی و غیر کلی است. بنابراین عدل از
بخشندگی بالاتر و شریف­تر است».[۱۳۱]

دو نمونه عملی عدالت­ورزی

علی(ع) نسبت به نحوه عدالت والیان و کارگزارن و دادرسان، دقیق بود. گفته­اند:
«ابوالأسود دوئلی» از یاران مخلص و دوستان صمیمی علی(ع) بود. او مردی دانشمند و
دارای فضایل اخلاقی بود. به­گونه­ای که علی(ع) در دوران خلافتش او را قاضی منطقه­ای
قرار داد ولی پس از مدتی علی(ع) او را عزل کرد. او از علی(ع) سؤال نمود: آیا از من
خیانت و انحرافی دیدی؛ حضرت فرمود: «نه، خیانتی از تو ندیدم؛ ولی هنگام قضاوت صدای
تو بلندتر از صدای دو نفری است که برای حل اختلاف خود به حضور تو می­آیند».[۱۳۲]

علی(ع) در مسیر پیاده کردن عدل در جامعه، از کوچک­ترین بی­عدالتی چشم­پوشی نمی­کرد.
در سفینه البحار آمده است: علی(ع) به قنبر امر کرد تا مردی را که مرتکب گناه موجب
حدّ شده بود را حدّ بزند. قنبر تحت تأثیر قرار گرفت و سه تا زیانه بیشتر زد. علی(ع)
آن مرد را وادار کرد تا قنبر را سه تازیانه، برای جبران آنزیادی بزند.[۱۳۳]

چراغ راه

جرج جرداق (نویسنده معروف مسیحی)

«ای جهان، چه می­شد اگر هر چه قدرت و قوه داری، به کار می­بردی و در هر عصری مانند
علی را با آن عقلش، با آن زبانش و با آن ذوالفقارش، به عالم می­بخشیدی».[۱۳۴]

ایلیا پاولویچ پطروشفسکی (مورخ و خاورشناس روسی)

علی تاسرحدور و عشق، پایبند دین بود. راستگو و در امور اخلاقی بسیار خرده­گیر بود.
از مال­پرستی به دور و بی­شک، هم مردی سلحشور بود وهم شاعر».[۱۳۵]

جبران خلیل جبران (نویسنده مشهور مسیحی)

«علی(ع)، روح کلی بودکه آهنگ ابدیت را در فضای عرب منعکس کرد و چون بزرگ­تر از زمان
خودش بود، مردم نه او را شناختند و نه سخنش را درک کردند… علی از دنیا درگذشت؛ در
حالی که شهید عظمت خود شد».[۱۳۶]

جانین (شاعر آلمانی)

«علی را جز آنکه دوست بداریم و شیفته او باشیم، چاره­ای نداریم».[۱۳۷]

توماس کارلایل (فیلسوف و نویسنده معروف انگلیسی)

«او جوانمردی بلندقدر و بزرگ نفس بود از سرچشمه وجدانش مهر و نیکویی سیل­آسا سرازیر
می­گشت. از دلش شعله­های نیرومندی و دلاوری زبانه می­کشید. شجاع­تر از شیرژیان بود؛
اما شجاعتی ممزوج با مهربانی ولطف و رأفت ودل­نرمی …».[۱۳۸]

میخائیل نعیمه (نویسنده مسیحی معاصر لبنانی)

«علی تنها در میدان جنگ قهرمان نبود، در همه جا قهرمان بود؛ درصفای دل، پاکی وجدان،
جذابیت سحرآمیز بیان، انسانیت واقعی، حرارت ایمان، آرامش شکوهمند، یاری مظلومان،
تسلیم حقیقت بودن در هر نقطه و هرجا که رخ بنماید».[۱۳۹]

بارون کار دایفو (دانشمند فرانسوی)

«علی(ع)، مولود حواث نبود؛ بلکه حوادث را او به وجود آورده بود».[۱۴۰]

جرجی زیدان (نویسنده معروف مسیحی)

«اگر بگویم مسیح از علی بالاتر است، عقلم اجازه نمی­دهد واگر بگویم علی از مسیح
بالاتر است، دینم اجازه نمی­دهد».[۱۴۱]

گفتار مجری

نخستین­ها

نخستین مسلمان

پیامبر اکرم(ص) فرمود: ای علی! تو نخستین مؤمن در میان مؤمنان، و نخستین مسلمان در
میان مسلمانان هستی..؛ یا علی انت اول المؤمنین ایماناً و اول المسلمین
اسلاماً[۱۴۲] و…

نخستین نمازگزار با پیامبر(ص)

پیامبر اکرم(ص) فرمود: نخستین کسی که با من نماز خواند، علی(ع) بود؛ اول من صلی معی
علی.[۱۴۳]

نخستین کسی که جانش را در طبق اخلاص نهاد

امام سجاد(ع) فرمود: نخستین کسی که جانش را برای خداوند فروخت، علی بن ابی­طالب
بود؛ اول من شری نفسه للله علی بن ابی­طالب.[۱۴۴]

نخستین کسی که در روز رستاخیز برمی­خیزد

پیامبر اکرم(ص) فرمود: … او (علی) نخستین کسی است که در روز رستاخیز برمی­خیزد؛
… و اول الناس فی القیام یوم القیامه.[۱۴۵]

نخستین کسی که وارد بهشت می­شود

پیامبر اکرم(ص) فرمود: نخستین کسی که از اهل بهشت وارد بهشت می­شود، علی بن
ابی­طالب(ع) است؛ ان اول اهل الجنه دخولاً الیها علی بن ابی­طالب.[۱۴۶]

زلال قلم

با طنین گام­های امروز، تحولی فراتر از نوروز رسیده است. همه ساعت­ها به رایحه­ای
از پرنده و جنگل دعوت شده­اند. غزل­های شاد شاعران، ترجمه­ای رسا از «سیزدهم رجب»
است. نگاه­ها به سمت رویش نهج البلاغه چرخیده است.

روزی چنین، خورشیدش بی­نظیر است و ثانیه­هایش، قیمیت. امروز چند درجه سپیدتر از
آینه­هاست. علی(ع) آمده است. فقط کعبه می­تواند به گنجایش چنین نوری ببالد. پیامی
بر لب امروز است که لهجه بیداری، آن را به قرائت نشسته است: «ها علی بشر کیف بشر».
دل­ها به کعبه­ای درخشان اقتدا کرده­اند و به چشم­اندازی از نور و گل. از قبله­گاه
یقین، تصنیف سبز ولایت را بشنو!

نفس نور

علی(ع) به دنیا، دنیای دیگری زا شگفتی معرفی کرده است. امروز روز یگانه­ای است.
امروز حتی اگر به شب هم برسد، باز احساس می­کنی در حوالی صبح قدم می­زنی. نگاه کن
که چگونه در میان بهت و حیرت و در این هوای خورشیدی بر کویر تلخ جهالت، باران گرفته
است! در این هوای تازه و دلپذیر، تاریخ هم نفسی تازه کرده استغ آن هم پس از
خستگی­های مکرر. مردی از نژاد آسمان، از تبار روشین، نشاط­­آور بزم خاک است. دف
زنان ببال ای دل! زمین خودش را تا نفس­های نور کشانده است: تا نزدیک نوزادی در آغوش
«فاطمه بنت أسد». همه جا در تسخیر آینه است.

مولودی­خوانی

سبزترین تصویر امروز، چکه­های «می» عرشی ا