پاورپوینت کامل ولادت امام محمدتقی، جوادالائمه(ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت امام محمدتقی، جوادالائمه(ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت امام محمدتقی، جوادالائمه(ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت امام محمدتقی، جوادالائمه(ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۸۳

جمعه

۱۲ تیر ۱۳۸۸

۱۰ رجب ۱۴۳۰

۳. July.2009

یک جرعه آفتاب

اشاره

گفتار مجری

چراغ راه

نکته ها

زلال قلم

شعر

کوتاه و گویا

آورده اند که…

کتابستان

یک جرعه آفتاب

گفتار امام جواد(ع)

۱. «عزت مؤمن، بی نیازی او از مردم است».[۱]

۲. «در ظاهر، دوست خدا و در خفا دشمن خدا نباش».[۲]

۳. «در انجام دادن آنچه دوست نداری ولی تو را در راه حق استوار می کند، مقاوم باش و از انجام دادن آنچه دوست داری، ولی تو را به هوس رانی می کشاند، بپرهیز».[۳]

۴. «چگونه تباه شود آن کس که خداوند سرپرست اوست و چگونه نجات یابد آن کس که خداوند تعقیب کننده اوست. کسی که به غیر خدا دل ببندد، خداوند او را به همان کس واگذار کند و کسی که از سر ناآگاهی عمل کند، تباهی اش بیشتر از اصلاحش خواهد بود».[۴]

۵. «توجه به خدا با دل ها، (در رسیدن به مقصود) از به زحمت افکندن و رنج دادن اعضا با اعمال، رساتر و مؤثرتر خواهد بود».[۵]

۶. «کسی که از هوس های نفسانی خود پیروی کند، آرزوی دشمنش را برآورده کرده است».[۶]

۷. «کسی که بر مرکب هوس رانی سوار شد، لغزش های او جبران ناپذیر است».[۷]

۸. «اطمینان به خدا، میوه و بهای هر متاع گران قیمت، و نردبان رسیدن به جایگاهی بلند است».[۸]

۹. «بدان که تو هرگز از نگاه خدا دور نیستی، (بلکه) همیشه در محضر خدا هستی. پس مراقب احوال خود باش».[۹]

حضرت رضا(ع) فرمود:

۱. «فرزندی برای من به دنیا آمد که شبیه حضرت موسی(ع) شکافنده دریاها و نظیر حضرت عیسی(ع) شد که مادر او را مقدس گرداند و او را طاهر و مطهر آفرید».[۱۰]

امیرالمؤمنین حضرت علی(ع):

۲. «اگر کسی دوست داشته باشد خدا را ملاقات کند، درحالی که مقام و مرتبه اش بلند گشته و گناهانش به حسنات تبدیل شده، باید که به دامان ولایت جواد(ع) بیاویزد».[۱۱]

احادیث از امام نهم(ع)[۱۲]

اَلْمُؤمِنَ یحْتاجُ اِلی توفِیقٍ مِنَ اللهِ، وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبْولٍ مِمَّن یَنْصَحُهُ.

مؤمن نیاز دارد به توفیقی از جانب خدا، و به پندگویی از سوی خودش و به پذیرش از کسی که او را نصیحت می کند.

لا یَتَقَطّعُ الْمَزِیدُ مِنَ اللهِ حَتّی یَنْقَطِعَ الشُّکْرُ مِنَ الْعِبادِ.

افزونی نعمت از جانب خدا بریده نشود تا آن هنگام که شکرگزاری از سوی بندگان بریده شود.

اَلْعُلَماءُ غُرَباءُ لِکَثْرَهِ الْجُمّال؛ عالمان، به سبب بسیاریِ جاهلان، غریب اند».

اِنَّ الْقائِمَ مِنّا هُوَ الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَجِبُ اَنْ یُنْتَظَرُ فِی غَیْبَتهِ وَ یُطاعُ فِی ظُهوُرِهِ، وَ هُوَ الثّالِثُ مِنْ وُلْدِی.

همانا قائم از ماست. او همان مهدی است که واجب است در زمان غیبتش منتظرش باشند و در وقت ظهورش اطاعتش کنند و او سومین نفر از اولاد من است.

«مَنْ اَطاعَ هَواهُ أعْطِیَ عَدُوَّهُ مُناهُ؛ کسی که فرمان هوای نفس خویش را برد، آرزوی دشمنش را برآورد».

«راکِبُ الشَّهواتِ لا تَسْتَقالُ لَهُ عَثْرهٌ؛ کسی که بر مرکب شهوات سوار است، از لغزش در امان نخواهد بود».

«مَن هَجَرَ المُدارهُ قارَبَهُ الْمَکْرُوه؛ کسی که سازش و مدارا با مردم را رها کند، ناراحتی به او روی می آورد».

«لاتَکُنْ ولِیّا لِلِّه فِی الْعَلانِیهِ، عَدُوّاً لَهُ فِی السِّرِّ؛ در ظاهر، دوست خدا و در باطن، دشمن او مباش».

«مرگ آدمی به سبب گناهان، بیشتر است از مرگش به وسیله اجل. نیز زندگی و ادامه حیاتش به سبب نیکوکاری، بیشتر است از حیاتش به واسطه عمر طبیعی».

«سه چیز است که به وسیله آن، دوستی ایجاد می شود: انصاف، معاشرت و یاری در وقت سختی، و سپری کردن عمر با قلب پاک».

«از همراهی با آدم شرور بپرهیز؛ زیرا او مانند شمشیر برهنه است که ظاهر آن نیکو و اثرش زشت است».

اشاره

پیشوای نهم

فاطمه ذبیح زاده

ابوجعفر محمد بن علی، نهمین امام شیعیان جهان، در ماه رجب سال ۱۹۵ ه..ق در شهر مدینه دیده به جهان گشود. مشهورترین لقب های آن حضرت، «جواد» و «تقی» است.

مادر آن حضرت، سبیکه نام داشت که از خاندان ماریه قبطیه همسر پیامبر اسلام بود. مادر امام جواد(ع) برترینِ زنان زمان خود بود، به گونه ای که امام رضا(ع)، او را بانویی منزه، پاک دامن و بافضیلت معرفی می کرد.

روزی که پدر بزرگوار امام جواد(ع) درگذشت، او هشت سال داشت. پیشوای نهم در دوران امامت خود، با دو خلیفه عباسی یعنی مأمون و معتصم معاصر بوده است. هر دو خلیفه، امام جواد(ع) را به اجبار از مدینه به بغداد احضار کردند و در پایتخت زیرنظر گرفتند. حضرت محمدتقی(ع)، نخستین امامی بود که در کودکی به منصب امامت رسید. همین موضوع، پرسش ها و شبهه هایی میان برخی شیعیان پدید آورد.

ابن رستم طبری از دانشمندان قرن چهارم هجری می گوید:

زمانی که سن او [یعنی حضرت جواد] به شش سال و چند ماه رسید، مأمون پدر او را به قتل رساند. شیعیان در حیرت و سرگردانی فرورفتند و در میان مردم، اختلافِ نظر پدید آمد. سن ابوجعفر را کم شمردند و شیعیان در دیگر شهرها متحیر شدند.

به همین دلیل، شیعیان با تشکیل گروه هایی، به دیدار امام جواد(ع) رفتند. آنها برای آزمودن علم امام، پرسش هایی مطرح کردند. هنگامی که پاسخ های قاطع و روشن و قانع کننده آن حضرت را شنیدند، آرام شدند.

در آن زمان، فرقه های گوناگون اسلامی و غیراسلامی رشد یافتند و دانشمندان بزرگی با آن حضرت هم دوره بودند. امام جواد(ع) با وجود کمیِ سن، در مناظره ها و بحث های علمی گوناگونی شرکت می کرد. برخی مناظره ها بسیار جالب توجه و هیجان انگیز بوده است. آن حضرت با سرمایه خدایی امامت در تمام آن مناظره ها، به پرسش های دشوار و پیچیده دانشمندان پاسخ می داد و هرگونه شک و تردید را درباره پیشوایی خود و نیز اصل امامت، از بین می برد.

به همین دلیل، پس از شهادت آن حضرت، وقتی فرزند ایشان، امام هادی(ع) در سن کودکی به امامت رسید، برای هیچ کس جای تردیدی نبود که خردسالی، تأثیری در بهره مندی از این منصب خدایی ندارد.

گفتار مجری

دهمین روز از ماه رجب، جشن میلاد فرزند دردانه امام رضا(ع) و گل سرسبد جود و احسان، حضرت جوادالائمه(ع) است. تولد نهمین آفتاب پرهیزکاری و سخاوت بر شیعیان و عاشقان جوادالائمه(ع) مبارک!

زمان شادی یاران حق جواد آمد

خوشا دلی که ز شادی دوست، شاد آمد

بلی به عاشر شهر رجب به امر خدای

ولادت شه اقلیم دین جواد آمد

به شهریار خراسان روا بود تبریک

جواد مظهر احسان و جود و داد آمد

آن پیشوای کرامت و زینت بخشندگان می فرماید: «سه چیز است که رضوان خداوند متعال را به بنده می رساند: اول زیادی استغفار، دوم نرم خو بودن و سوم بسیاری صدقه.» ایشان می فرماید: «سه چیز است که هرکس آن را مراعات کند، پشیمان نمی شود: اول ترک کردن عجله، دوم مشورت کردن و سوم توکل کردن بر خدا به هنگام تصمیم».

یکی از مشهورترین لقب های امام نهم، «جواد» به معنی بخشنده است. آن حضرت در صفت بخشندگی و سخاوت مانند پدران بزرگوارش، نمونه و زبانزد بود.

امام رضا(ع) در نامه ای به فرزندش، امام جواد(ع) چنین سفارش می کند:

پس از دریافت این نامه به حقی که بر تو دارم، ورود و خروج خود را از در بزرگ خانه ات قرار ده و زمانی که تصمیم داری از خانه بیرون بروی، زر و سیم همراه خود بردار. تا هرکس از تو درخواست کرد، او را از کرم خود بهره مند سازی.

میر مُلک وِداد می آید

حامی عدل و داد می آید

ای گدایان به راه بنشینید

اینک از ره جواد می آید

امام رضا(ع) تا چهل وهفت سالگی صاحب فرزندی نشده بود و همین مسئله، پیشوایی آن حضرت و تداوم سلسله امامت را نزد برخی مردم زیرسؤال برده بود.

در نتیجه میلاد امام جواد(ع) مایه سرور امام و موجب خیر و برکت برای شیعیان شد. ابویحیای صنعانی می گوید:

روزی در محضر امام رضا(ع) بودم که فرزند ایشان، ابوجعفر را که آن زمان خردسال بود، آوردند. امام رضا(ع) به او اشاره کرد و فرمود: «این مولودی است که برای شیعیان ما، بابرکت تر از او زاده نشده است».

امام محمدتقی(ع) اولین امامی بود که در کودکی به امامت رسید. این پرسش در ذهن بسیاری از مردم ایجاد شد که شخصی با این سن کم، چگونه می تواند جانشین پیامبر باشد؟ درحالی که این اتفاق بی سابقه نبود.

خداوند در قرآن مجید درباره حضرت یحیی و رسالت او در دوران کودکی چنین می فرماید: «وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا؛ ما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم».[۱۳]

یا حضرت عیسی(ع) که از همان روزهای نخستین تولد، لب به سخن گشود و از مادرش، مریم(س)، در برابر تهمت ها و اهانت ها دفاع کرد.

در متون تاریخی نقل شده است وقتی مأمون تصمیم گرفت دخترش ام فضل را به همسری امام جواد(ع) دربیاورد، بسیاری از بزرگان بنی عباس به او اعتراض کردند.

مأمون در پاسخ به آنها گفت: «من به این دلیل او را به دامادی خودم برگزیدم که با کمی سن، در علم و فضیلت بر همه اهل زمان برتری دارد و اعجوبه ای است در علم و دانش».

امام جواد(ع)، با وجود سن کم، در مناظره ها و بحث های علمی بسیاری شرکت می کرد که بعضی از آنها بسیار جالب توجه و شنیدنی است. حل مشکلات بزرگ علمی و فقهی، اعجاب دانشمندان و عالمان هم دوره آن حضرت را برمی انگیخت.

امام جواد(ع) از نگاه دیگران

سبط بن جوزی پس از بیان تاریخ تولد و شهادت حضرت می گوید: «او در علم، تقوا، پرهیزکاری و سخاوت، چون پدر بزرگوارش امام رضا(ع) و دنباله رو او بود».[۱۴]

ابن ابی طلحه در کتاب مطالب السئوول فی المناقب آل الرسول درباره شخصیت امام جواد(ع) می نویسد: «او گرچه صغیرالسن است، ولی کبیرالقدر و رفیع الذکر است».[۱۵]

علی بن محمد احمد مشهور به ابن صباغ که فقیهی مالکی است، درباره آن حضرت می گوید:

ما چه گوییم در جلالت و مقام امام جواد(ع) و فضیلت و کمال و عظمت و جلال او. حضرتش در میان طبقات ائمه(ع) سنش کمتر از همه و قدر و شأنش عظیم است. او در اندک مدتی از عمر شریفش کراماتی بسیار و معجزاتی بی شمار از خود نشان داد و فضیلت کمال را طی کرده و از تراوش دانش و بینش خود اثرها گذاشته… چه بسیار مجالس و محافلی که احکام و مسائل حلال و حرام را بیان نموده و زبان دشمنان بدفرجام را به منطق صحیح خود الکن کرده است. چه بسیار انجمن ها و محافلی که در رأس خطبا قرار گرفته و در مقابل خود، تمام فصحاء و علما و حکما را تحت الشعاع قرار داده است.[۱۶]

ابن تیمیه می گوید: «محمد فرزند علی ملقب به جواد، از بزرگان و اعیان بنی هاشم است که در سخاوت و بزرگواری شهرت تام دارد».[۱۷]

ابن هجر هیثمی می نویسد: «مأمون او را به دامادی انتخاب کرد؛ زیرا با وجود سن کم، از نظر علم و آگاهی و حلم، بر همه دانشمندان برتری داشت».[۱۸]

نکته ها

امام محمدتقی(ع) از هر فرصتی برای جهاد علمی و تربیت شاگردان و اصحاب شایسته استفاده می کرد، ولی به سبب مراقبت های شدید دستگاه خلافت عباسی، تعداد یاران آن حضرت نسبت به زمان امام صادق(ع) کاهش یافت. مرحوم شیخ توسی روایت کنندگان سخنان آن حضرت را ۱۱۳ نفر نوشته است، درحالی که این تعداد در مکتب امام صادق(ع)، به بیش از چهارهزار نفر می رسید.

برخی از یاران نامدار و گران قدر امام جواد(ع) عبارتند از:

۱. علی بن مهزیار

او ساکن اهواز بود. پدرش نصرانی بود که بعدها اسلام آورد و علی درحالی که کودکی بیش نبود، به اسلام مشرّف شد. او از امام رضا(ع) و حضرت جواد(ع) روایت کرده است و از اصحاب ویژه امام جواد(ع) به شمار می رود. او وکیل امام جواد(ع) بود و نزد آن حضرت جایگاه والایی یافت. امام در نامه ای خطاب به علی بن مهزیار می نویسد:

ای علی! خداوند پاداش