پاورپوینت کامل آغاز هفته اکرام ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغاز هفته اکرام ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغاز هفته اکرام ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغاز هفته اکرام ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۳

شنبه

۱۴ شهریور ۱۳۸۸

۱۵ رمضان ۱۴۳۰

۵.Sep.2009

زلال وحی

یک جرعه آفتاب

اشاره(ورودیه)

گفتار مجری

متن ادبی

حکایت های کوتاه

اکرام در سیره بزرگان

زیرنویس

زلال وحی

«الّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللّیْلِ وَ النّهارِ سِرّا وَ عَلانِیَهً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ؛ کسانی که مال خود را انفاق کنند در شب و روز، نهان و آشکار، آنان را پاداش نیکو نزد پروردگارشان خواهد بود و هرگز از حادثه آینده بیمناک و از امور گذشته اندوهگین نخواهند گشت». (بقره: ۲۷۴)

«لَن تَنَالُوا البِرَّ حَتَّی تُنفِقُوا مِّمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنفُِقُوا مِن شَیءٍ فَإِنَّ اللهَ بِهِ عَلِیمٌ؛ هرگز به مقام نیکوکاران و خاصان خدا نخواهید رسید، مگر آنکه از آنچه دوست دارید، در راه خدا انفاق کنید که همانا خدا بر آنچه انفاق می کنید، آگاه است».(آل عمران: ۹۲)

«قُل لِّعِبَادِی الَّذِینَ ءَامَنُوا یقِیمُوا الصَّلَوهَ وَ یُنفِقُوا مِمَّا رَزَقنَهُم سِراً وَ عَلَانِیهً مِّن قَبلِ أَن یأتِیَ یومٌ لَّا بَیعٌ فِیهِ وَ لَّا خِلَلٌ؛ به آن بندگان من که ایمان آورده اند، بگو نماز را به پا دارند و از آنچه روزی آنها کردیم، در نهان و آشکار انفاق کنند، پیش از آنکه بیاید روزی که نه چیزی توان خرید و نه دوستی کسی به کار آید».(ابراهیم: ۳۱)

«وَ مَا تُنفِقُوا منِ شَیءٍ فِی سَبِیلِ اللِه یوَفَّ إِلَیکُم وَ أَنتُم لَا تُظلَمُونَ؛ و آنچه در راه خدا صرف می کنید، خدا تمام به شما عوض خواهد داد و هرگز به شما ستم نخواهد شد».(انفال: ۶۰)

«أُولَئکَ یوتَونَ أَجرَهُم مَّرَّتَینِ بِمَا صَبَرُوا وَ یدرَءُونَ بِالحَسَنَهِ السَّیئَهَ وَ مِمَّا رَزَقنَهُم ینفِقُونَ؛ آنان را دو بار پاداش نیکو دهند؛ زیرا صبر ورزیدند و بدی را به نیکی دفع کردند و از آنچه روزی آنها کردیم، انفاق می کنند». (قصص: ۵۴)

«قَولٌ مَّعرُوفٌ وَ مَغفِرَهٌ خیرٌ مِّن صَدَقَهٍ یتبَعُهَا أَذًی وَ اللهُ غَنِی حَلِیمٌ؛ به زبان خوش و طلب آمرزش، فقیر سائل را رد کردن، بهتر است تا آنکه صدقه دهند و از پی آن، آزار کنند. خداوند از خلق بی نیاز و بر ]عصیان و بخل[ آنان بردبار است».(بقره: ۲۶۳)

«إِنَّ المُصَّدِّقِینَ وَ المُصَّدِّقَتِ وَ أَقرَضُوا اللهَ قَرضًا حَسَنًا یضَعَفُ لَهُم وَ لَهُم أَجرٌ کَرِیمٌ؛ همان مردان و زنانی که صدقه دهند و به خدا قرض نیکو دهند، ]پاداش[ برای آنها دوچندان شود و برای آنها اجر محترمی است».(حدید: ۱۸)

«وَ أَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقنَکُم مِّن قَبلِ أَن یأتِی أَحَدَکُمُ المَوتُ فَیقُولَ رَبِّ لَو لَا أَخَّرتَنِی إِلَی أَجَلٍ قَرِیبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَکُن مِّنَ الصَّلِحِینَ؛ از آنچه روزی شما کردیم، در راه خدا انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ بر یکی از شما فرارسد، در آن حال بگوید: پروردگارا! اجل مرا اندکی تأخیر انداز تا صدقه و احسان بسیار کنم و از نکوکاران شوم». (منافقون: ۱۰)

«وَ مَا ءَاتَیتُم مِّن رِّبًا لِّیربُوَا فِی أَموَالِ النَّاسِ فَلَا یربُوا عِندَاللهِ وَ مَا ءَاتَیتُم مِّن زَکَوهٍ تریدُونَ وَجهَ اللهِ فَأُولَئکَ هُمُ المُضعِفُونَ؛ و آن سودی که شما به رسم ربا دادید که بر اموال مردم رباخوار بیفزایید، نزد خدا هرگز نیفزاید و آن زکاتی که از روی شوق و اخلاص به خدا، به فقیران دادید، ثوابش چندین برابر شود و همین زکات دهندگان هستند که بسیار دارایی خود را افزون کنند».(روم: ۳۹)

«وَ أَقِیمُوا الصَّلَواهَ وَ ءَاتُو الزَّکَوهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُم ترحَمُون؛ نماز به پا دارید و زکات مال خود را به فقیران بدهید و از رسول ما اطاعت کنید؛ باشد که مورد لطف و رحمت شوید».(نور: ۵۶)

«قُل إِنَّ رَبِّی یبسُطُ الرِّزقَ لِمَن یشَاءُ مِن عِبَادِهِ وَ یقدِرُ لَهُ وَ مَا أَنفَقتُم مِّن شَیءٍ فَهُوَ یخلِفُهُ وَ هُوَ خَیرُ الرَّزِقِینَ؛ ای رسول ما! بگو خدای من هر که از بندگان را خواهد، وسیع یا تنگ روزی می گرداند و شما هرچه در راه رضای حق انفاق کنید، به شما عوض می بخشد و او بهترین روزی دهنده است».(سبأ: ۳۹)

پیام هایی از وحی

یا أَیّهَا الّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خُلَّهٌ وَ لا شَفاعَهٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظّالِمُونَ.

ای کسانی که ایمان آورده اید! از آنچه به شما روزی داده ایم، انفاق کنید، پیش از آنکه روزی فرارسد که نه خرید و فروشی در آن است، نه دوستی و شفاعتی. و کافران همان ستمگرانند. (بقره: ۲۵۴)

پیام ها[۱]

۱. استفاده از فرصت ها در کارهای خیر ارزش دارد: «مِن قَبْلَ اَن یأتِیَ یَوْمٌ».

۲. محروم کردن امروز، محروم کردن فرداست. اگر امروز انفاق و بخششی صورت نگیرد، در آن روز هم محبت و وساطتی در بین نخواهد بود: «اَنْفِقُوا… یَوْمَ لابَیْع فِیه…».

۳. یاد معاد، عاملی برای تشویق به انفاق است: «اَنْفِقُوا… یَأتِی…».

۴. یکی از راه های ایجاد روحیه سخاوت، توجه به دست خالی انسان در قیامت است: «لا بَیْعٌ وَ لا خُلَّهٌ وَ لا شَفاعَهٌ».

۵. بخل، نشانه کفران نعمت و کفر به وعده های الهی است: «اَنْفِقُوا… وَ الْکافِروُن».

۱۱۱

الشَّیطَنُ یعِدُکُمُ الفَقرَ وَ یأمُرُکُم بِالفَحشَاءِ وَ اللهُ یعِدَکُم مَغفِرَهً مِّنهُ وَ فَضلًا وَ اللهُ واسِعٌ عَلِیمٌ.[۲]

شیطان ]به هنگام انفاق،[ شما را از فقر بیم می دهد و شما را به فحشا و زشتی ها فرامی خواند، ولی خدا از جانب خود به شما وعده آمرزش و فزونی می دهد؛ و خداوند وسعت بخش دانا است.

پیام ها[۳]

۱. بخل شما، فقرا را به فساد و فحشا می کشاند: «یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَ یَأمُرُکُمْ بِالْفَحْشاءِ».

۲. میان فقر و فحشا، رابطه است؛ بسیاری از گناهان به خاطر ترس از فقر است.

۳. اطرافیانی که انسان را از انفاق باز می دارند و از آینده می ترسانند، ولی نسبت به گناهان تشویق می نمایند، شیطانند: «اَلْشََّیطانُ یَعِدُکُمْ».

۴. انفاق، مال را زیاد می کند و سبب آمرزش گناهان است: «اَنْفِقُوا… اَلله یَعِدُکُمْ مَغْفِرَهً مِنْهُ وَ فَضَلاً».

۱۱۱

وَ مَا أَنفَقتُم مِّن نَّفَقَهٍ أَو نَذَرتُم مِّن نَّذرٍ فَإِنَّ اللهَ یعلَمُهُ وَ مَا لِلظَّلِمِینَ مِن أَنصَارٍ.[۴]

و هر مالی را که انفاق کرده اید، پس قطعاً خداوند آن را می داند و برای ستمگران هیچ یاوری نیست.

پیام ها[۵]

۱. حال که خداوند از انفاق ما با خبر است، پس بهترین مال را با والاترین اهداف خرج کنیم: «مَا اَنْفَقْتُم… فَإنَّ اللهَ یَعلمُهُ».

۲. انفاق، مخصوص ثروتمندان و اموال زیاد نیست؛ مال کم را نیز انفاق کنید: «من نفقه»؛ گاهی یک برگ زرد پاییزی، کشتی چندین مورچه در حوض می شود.

۳. ایمان به اینکه خداوند می داند، بهترین دلگرمی برای انفاق و عمل به تعهدات و نذرها است: «فَانَّ اللهَ یَعْلَمُهُ».

۴. شفاعت، شامل حال افراد بخیل نمی شود: «وَ مَا لِلظّالِمینَ مِن أنْصارٍ».

۱۱۱

إِن تُبدُوا الصَّدَقَتِ فَنِعِمَّا هِی وَ إِن تُخفُوهَا وَ تُوتُوهَا الفُقَرَآءَ فَهُوَا خَیرٌ لَّکُم وَ یکَفِّرَ عَنکُم مِّن سَیئَاتِکُم وَ اللهُ بِمَا تَعمَلُونَ خَبِیرٌ.[۶]

صدقات را آشکارا بدهید، پس آن کار خوبی است، ولی اگر آن را مخفی ساخته و به نیازمندان بدهید، پس آن برای شما بهتر است و قسمتی از گناهان شما را می زداید؛ و خداوند به آنچه انجام می دهید، آگاه است.

پیام ها[۷]

۱. انفاق علنی سبب تشویق دیگران و رفع تهمت بخل از انسان و یک نوع تبلیغ عملی است: «فَنِعمَّا هِیّ».

۲. شرط رسیدگی به فقرا، مسلمان بودن آنها نیست: «فقراء».

۳. شما باید به سراغ فقرا بروید، نه آنکه آنان به سراغ شما بیایند، «تُؤْتُوهَا الفُقَراءِ» و نفرمود: «یَأتِکُمُ الفُقَراءِ».

۴. انفاق پنهانی، از ریا و خودنمایی دور و به اخلاص نزدیک است و آبروی گیرنده صدقه را محفوظ نگه می دارد: «فَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ».

۵. کمک به فقیر، بخشی از گناهان صغیره را می پوشاند: «یُکَفَّرَ عَنْکُمْ مِّنَّ سَیِّئاتِکُمْ».

۱۱۱

… وَ یسئَلُونَکَ عَنِ الیتَمَی قُل اِصلَاحٌ لَهُم خَیرٌ وَ اِن تُخَالِطُوهُم فَاِخوَانِکُم وَ اللهُ یعلَمُ المُفسِدَ مِنَ المُصلِحِ وَ لَو شَآءَ اللهُ لَأَعنَتَکُم اِنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکِیمٌ.[۸]

… و از تو درباره یتیمان می پرسند، بگو: اصلاح امور آنان بهتر است و اگر زندگی خود را با زندگی آنان بیامیزید، ]مانعی ندارد[؛ آنها برادران شما هستند. خداوند، مفسد را از مصلح بازمی شناسد و اگر خدا می خواست، شما را به زحمت می انداخت. همانا او عزیز و حکیم است.

پیام ها[۹]

۱. رها کردن کار یتیمان، مصلحت نیست، بلکه به نیت خیر و با چشم برادری معاشرت نمودن با آنان، مصلحت است: «قُل اِصْلاحٌ لَهُم خَیرٌ».

۲. هرگونه اصلاح در وضعیت یتیمان، ارزش دارد: اصلاح مالی، علمی، تربیتی.

۳. یتیمان، نه برده و نه فرزند ما هستند، بلکه برادر کوچک ما و جزو خود ما هستند: «َفاِخْوانِکُم».

۴. نه افراط و نه تفریط، نه به نام اصلاح، اموال ایتام را بخورید و نه از ترس فساد، آنان را رها کنید که خداوند مصلح و مفسد را می شناسد: «وَ اللهٌ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ المُصْلِحِ».

یک جرعه آفتاب

حضرت علی(ع)

خدا را بندگانی است که برای سود رساندن به دیگران، نعمت های خاصی به آنان بخشیده ]است و[ تا آنگاه که دست بخشنده دارند، نعمت ها را در دستشان باقی می گذارد و هرگاه از بخشش دریغ کنند، نعمت ها را از دستشان گرفته، به دست دیگران خواهد داد.[۱۰]

از آنچه خدا روزی شما کرده، انفاق کنید که انفاق کننده مثل مجاهد در راه خدا است. هرکه بداند خدا عوض می دهد، سخاوتمندانه می بخشد.[۱۱]

«اَنَا وَ کافِلُ الْیَتِیم فِی الْجَنَّهِ؛ من و کسی که یتیمی را سرپرستی نماید، با هم در بهشت خواهیم بود».[۱۲]

امام صادق(ع)

عَنْ اَبِی عَبْدِاللهِ(عَلَیْهِ السَّلامِ) قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ(ص): لَمْ نَبْعَثْ لِجَمْعِ الْمالِ وَ لکِنْ بُعِثْنا لِإِنْفاقِهِ.

از امام صادق(علیه السلام) نقل شده ]است[ که پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: ما پیامبران هرگز برای مال اندوزی و جمع آن مبعوث نشده ایم، بلکه برای انفاق ]و رساندن آن به مستمندان[ برانگیخته شده ایم. [۱۳]

اشاره

ورودیه

طرح اکرام

نفیسه سادات میرحسینی

امام صادق(ع) می فرماید:

هرگاه یتیمی بگرید، عرش الهی به لرزه درآید و خداوند گوید: چه کسی بنده مرا که در کودکی پدر و مادرش را از دست داده، گریانده است. قسم به عزت و جلالم! هرکه او را آرام کند، بهشت را بر او واجب نمایم.

کفالت و اکرام ایتام و افراد بی سرپرست، همواره مورد تأکید و توجه خداوند متعال و ائمه معصوم(ع) بوده است. در قرآن، این کلام گویای خداوند کریم آمده است که اکرام یتیم موجب دوستی خداوند، آسایش در دنیا و آخرت، بازدارنده از کبر و غرور، دوری از محنت های مالی و… می شود.

براین اساس، خدمت به ایتام، عهدی است که با خداوند متعال بسته می شود و معاهدان آن، راست گویان و پرهیزکارانند و این کار، بهترین ملاک ایمان به خداوند و قرآن شناخته شده است. ازاین رو، با تأسی به آیات و روایات فراوان دینی و به منظور تحقق اوامر بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای، مبنی بر تقویت حس همدلی و همکاری در جامعه اسلامی و ترویج فرهنگ الهی اکرام و ایجاد زمینه مشارکت افراد خیر و نیکوکار در امور خیریه و نیز وصل حال فقرا به مردم، طرح مزبور تهیه و اجرا شد.

این طرح، با تأسی از سیره ائمه معصوم(ع) به منظور توجه به یتیم و یتیم نوازی، با رویکرد ترویج فرهنگ نوع دوستی، حفظ عزت، رشد و تعالی فرزندان این مرز و بوم و بهره مندی از قلوب و نیات آسمانی شما، پا به عرصه نهاد.

امید است ان شاء الله از این طریق، در این بیغوله غربت، دستان آشنایی را بر سر یتیمان به نوازش بنشاند و اندکی از خیل اندوه و غصه های آنان بکاهد تا موجبات راضی الهی فراهم شود.

طرح اکرام ایتام که به همت کمیته امداد امام خمینی(ره) و با هدف کمک های مادی و معنوی مردم نیکوکار ایران انجام می شود، طرحی است که از نیمه دوم سال ۱۳۷۸ به اجرا درآمده است و به موجب آن، حمایت ایتام، به خیرین و حامیان علاقه مند واگذار می شود. بدین صورت که هر حامی، با پذیرش امر حمایت از یک یا چند نفر یتیم، ماهیانه مبالغی به حساب بانکی هر کدام از آنان واریز می کند.

گفتار مجری

نفیسه سادات میرحسینی

وَ اَکْرِمْ نَفْسَکَ عَنْ کُلِّ دَنِیَّهٍ وَ اِنْ ساقَتْکَ اِلَی الرَّغائِبِ فَاِنَّکَ لَنْ تُعْتاضُ بِما تُبْذُلُ مِنْ نَفْسِکَ عِوَضاً وَ لا تَکُنْ عَبْدَ غَیْرِکَ وَ قَدْ جَعَلَکَ اللهُ حُرّاً.[۱۴]

بزرگوارتر از آن باش که به پستی تن دردهی، هرچند که تو را به آنچه خواهی، رساند؛ زیرا تو نمی دانی در برابر آنچه از آبرو و شخصیت در این راه از دست می دهی، چه عوض و بهایی به دست می آوری! بنده دیگری مباش که خدا تو را آزاد آفریده است.

مولای متقیان، علی(ع)، بزرگواری و کرامت نفس را برای انسان می پسندد. این گوهر انسانی، امانتی است از جانب خالق بی همتا که پاسداشت آن، دیگر شرافت ها را پاس می دارد. خدا همه را آزاد آفریده ]است[ تا تن به پستی و ذلت نسپارند. کسی که این امانت الهی را در وجودش گرامی می دارد خود را به فرومایگی نمی کشاند، خود را عزیز می دارد، با عزت و بزرگی عمر می گذراند و زندگی بدون عزت نفس و آزادگی را مرگ واقعی می پندارد.

این کرامت نفس و بزرگی، او را بر این می دارد که همنوع خویش را نیز عزیز بدارد تا به سربلندی و عزت برسد. احترام به خواسته های دیگران، احترام به نیازهایشان و آنها را چون خود دانستن، این ها سیره پیامبر است. نیازمندان همچون ما، انسان هایی هستند با کرامت نفس، به همان بزرگواری و با همان نیازها. پس کمک رساندن به آنها، لازمه کریم بودن ماست.

رفتار پیامبر با مردم کریمانه بود. در مجلسش، بهره هرکسی را عطا می کرد و چنان با مردم برخورد می کرد که هیچ کس گمان نمی برد از او گرامی تر هم باشد. مجلس او، محفل گذشت، حیا، راستی و امانت بود. در آن، قیل و قال نبود. انسان ها در مجلس او، فروتن بودند؛ بزرگ را گرامی می داشتند و با کوچک تر مهربان بودند… .[۱۵]

همچون مادری که نمی پسندد میان فرزندانش یکی سیر و دیگری گرسنه باشد، خداوند نیز نمی پسندد که گروهی از بندگانش، سیر و گروهی دیگر، گرسنه باشند. خدا برای رفع این فاصله، حقی برای نیازمندان در اموال بی نیازان قرار داده است؛ حقی واجب و حقی مستحب: «وَ الّذینَ فی أَمْوالِهِمْ حَقّ مَعْلُومٌ لِلسّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ؛ و آنها که در اموالشان حق معلومی است برای سؤال کننده و محروم».(معارج: ۲۴ و ۲۵)

اِنَّ اللهَ سُبْحانَهُ فَرَضَ فِی اَمْوالِ الْاَغْنیاءِ اَقْواتُ الْفُقَراءِ فَما جاعَ فَقیرٌ اِلّا بِما مَتَّعَ بِهِ غَنِیٌّ.[۱۶]

خداوند روزی نیازمندان را در اموال ثروتمندان واجب کرده است و نیازمندی گرسنه نمی ماند مگر اینکه توانگری از حق او بهره مند شده باشد.

حقی که خداوند در اموال توانگران و ثروتمندان واجب کرده، خمس و زکاتی است که موجب رفع نیاز و محرومیت زدایی از جامعه می شود، فاصله بین توانگران و نیازمندان را کم می کند و جامعه را به جامعه ای متعادل و متوازن نزدیک می کند. بدین وسیله ملتی از مفاسد و آلودگی هایی که به سبب فقر و فاصله طبقاتی به وجود می آید، پاک می شود.

متن ادبی

انفاق

نفیسه سادات میرحسینی

صدقه و انفاق، راهی است به سوی یکی شدن با نیازمندان و فقرا، نزدیک شدن به آنها و درک احساس تنگ دستی و پاسخ به سؤال و خواهش هایشان و این شکری است بر انبوه نعمت هایی که پروردگار به ما ارزانی داشته است.

پاسداری و شکرگزاری از موهبت های الهی، آن است که دست بنده هایی از بندگان خدا را بگیری و رنگ پریده ای را که می بینی، چشمان بی فروغی را که نظاره می کنی، پی به احوال درونش بری و به نیازش رهنمون شوی و او را دستگیری کنی. به پاس همه لحظاتی که رنگ پریده و پریشان، دستِ نیاز به درگاه رحمتش دراز کردی و او دست خالی تو را برنگرداند.

خدا با همه نعمت هایی که به ما بخشیده، تجارتی را پایه گذاری کرده است:

«سرمایه نعمت و راحتی از خدا، شکرگزاری و استفاده صحیح از ما».

«پیروی از معبود و معشوق، چه لذتی دارد. آری، تجارت کنیم با خدا».

«سرمایه صدقه و انفاق از بنده، پاداش اخروی و فزونی نعمت از خدا».

حکایت های کوتاه

یک لقمه به یک لقمه

از امام رضا(ع) نقل شده است: سالی در ب